1. O‘rta Osiyo tilshunosligining rivojlanishi IX-XII asrlarda O‘rta Osiyoda milliy tafakkur yuqori darajaga ko‘tarildi. Aynan ushbu davrda O‘rta Osiyo juda ko‘p fanlar poydevori, asosini yaratgan buyuk allomalar dunyoga kelgani bois u birlamchi Uyg‘onish davri deb ham yuritiladi. Buyuk bobokalonlarimiz bo‘lgan Abu Rayhon Beruniy, Muso Al-Xorazmiy, Abu Nasr Forobiy, Abu Ali ibn Sino, Al-Farg‘oniy kabi qomusiy olimlarning matematika, kimyo, geodeziya, astronomiya, tibbiyot, musiqa, tarix, falsafa kabi qator fanlar bo‘yicha yaratgan asarlari jahonning durdona asarlari sifatida butun dunyoda e’tirof etiladi. Ushbu asarlar arab tilida yozilgani, tabiiyki, arab tilining amaliy qo‘llanishi va rivojiga sezilarli ta’sir qilgan.
Ayni paytda buyuk allomalar tomonidan bevosita tilning fonetik, mofologik, sintaktik qurilishi, so‘zning ma’no xususiyatlariga bag‘ishlangan asarlar ham yaratilganki, bu O‘rta Osiyoda tilshunoslik fanining shakllanishi va rivojlanishiga bevosita ta’sir qilmay qolmadi. Xususan, o‘zbek adabiy tilining shakllanishi va o‘z o‘rnini egallashida hamda keyingi taraqqiyotida buyuk mutafakkir bobomiz Alisher Navoiyning xizmatlari beqiyosdir. Biroq Navoiygacha bo‘lgan davrda yaratilgan barcha ilmiy asarlar arab tilida, badiiy asarlar fors tilida yozilgani bois O‘rta Osiyoda tilshunoslikning shakllanish va rivojlanish davrini 2 davrga:
Navoiygacha bo‘lgan davr;
Navoiydan keyingi davrlarga bo‘lib o‘rganish mumkin.
Xususan, Navoiygacha bo‘lgan davrda O‘rta Osiyoda tilshunoslikka oid quyidagi asarlar yaratilgan.
