Toraks Cerrahisinde Anestezi

TABLO 29-7 Miyastenia Gravise eşlik edebilen hastalıklar

Timoma Tiroid hastalıkları: Hipertiroidi Hipotiroidi Tiroidit İdiyopatik trombopatik purpura Romatoid artrit Sistemik lupus eritematozus Anemiler Pernisiöz Hemolitik Multipl skleroz Ülseratif kolit Lösemi Lemfoma Konvülsif hastalıklar Ekstratimik neoplazi Sjögren sendromu Skleroderma

Trakea inübe edileceği ve akciğerler ventile edileceğinden hastanın operasyon odasına geldiğinde zayıf olaması için antikolinesteraz tedavisi kesilmiş olmalıdır. Bu, operasyon odasında kullanılacak ilaçlarla etkileşimi de önler. Hasta fiziksel ya da psikolojik olarak bağımlı ise antikolinesteraz tedaviye devam da edilebilir. Premedikasyon bir benzodiazepin ya da barbitürat ile sağlanabilir. Respiratuar depresyon riski nedeniyle opioidlerden kaçınılmalıdır.

Monitörizasyon hastanın duruu ve planlanan cerrahiye göre belirlenir, fakat nöromusküler iletimi etkileyecek ilaçlar kullanılacaksa nöromusküler iletimin takibini (mekanogram, elektromiyografik monitör veya akselograf) içermelidir. Anestezi indüksiyonu kısa etkili bir barbitürat veya propofol ile sağlanabilir. Elektif olgularda potent inhalasyon anestezikleri trakeanın intübasyonu, idame ve kas gevşekliği için yeterli olur. Anestezinin inhalasyon anestezikleri ile derinleştirilmesi intübasyon için yeterli koşulları sağlar. Miyastenik hastalar potent inhalasyon anestezikleirnin nöromusküler depresan etkisine normal hastalardan daha duyarlıdır. MG hastalarında izofluranın 1.9 MAC endtidal konsantrasyon, %30-50 nöromusküler blok derinliği oluştururken bu rakam 1.8 MAC halotan için %10-20’dur. Her iki ajan da dörtlü uyarı dizisinde sırasıyla %41 ve %28 sönme oluşturur. Bu ajanların etkisi çabuk sonlandığından MG hastaalrında en sık kullanılan anesteziklerdir. Işlemin sonunda anestezi kesilir ve nöromusküler fonksiyon başlar.