Asosiy kelishmovchiliklar uchta savolga taqaladi: 1) narxlar va ish xaqi
stavkalari egiluvchalinligi;
2) umumiy taklifning
egiluvchanligi;
3) «kutishlarning»
iqtisodiyotdagi o‘rni.
Klassiklar nazariyasi asosida ikkita asosiy tushuncha mavjud. Birinchidan , to‘liq bandlik sharoitida mahsulotlarni sotib olish uchun xarajatlar miqdorining (Y = S+I+G+Xn) yetishmasligi (ya’ni, AD AS bo‘lishi) mumkin emas. Ikkinchidan , umumiy xarajatlar miqdori yetishmay qolgan sharoitda ham baho, ish haqi va foiz stavkasi kabi dastaklar ishga tushadi va natijada xarajatlar miqdorining kamayishi ishlab chiqarishning real xajmi, bandlik va real daromadlar miqdorining kamayishiga olib kelmaydi. Pul bozori investitsiya va jamg‘armalar tengligini hamda to‘liq bandlik sharoitini ta’minlaydi . Faqatgina, ishsizlikning tabiiy darajasida « ixtiyoriy » ishsizlik bo‘lishi mumkin, deb hisoblashadi. Bu shuni bildiradiki, AD va AS ning muvozanat nuqtasida ishlab chiqarish hajmi (Y) uning potensial hajmiga (Y*) teng. Klassik iqtisodchilar jamg‘arish talabning yetishmasligiga olib kelmaydi, chunki har bir jamg‘arilgan so‘m tadbirkorlar tomonidan investitsiyalanadi, deb ta’kidlashadi . Agarda, tadbirkorlar uy xo‘jaliklarining jamg‘armalari miqdorida investitsiya qilishsa, ishlab chikarish hamda bandlik darajalari doimiy bo‘lib qoladi.
