Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

qıraqa qırağa. yana. boşa. -qırağa qoyun: yana qoyun. boşa qoyun: boş verin.

qıraqı -nərsənin içinə görə yanı, qırağı: sapa. sopa. sava. sova. kənar. - şəhərdən sava keçən yol: kəndin içindən keçməyən yol. - konudan sava: movzudan kənar.
-nərsənin uc ucu, ağız ağzı, lap qırağı, başı: silə. - dam herəsiynən silə durmuşdu. - uçurum siləsində. - sənin əlindən silə gəldim: cana gəldim bıqdım. (siləmə: cana gəlmiş.

qıraqın -nərsənin qırağın qəddəmək: sarpıtmaq. çevirmək. döndürmək. - şalvar qollarının ağzın sarpıtıb girdi suya.

qıraqınta -əldə, küçə bazar qırağında sərib satan kimsə: sərgiçi. çərçi. əlsatıcı. dəsdfiruş.

qıraqlarına -eyvan, köpü, avlu kimilərin qıraqlarına taxılan qoruqluq: saçtağ. satağ. nərdə. barmaqlıq. mə'cər. mərcər.

qıraqlarını -ırmağ yatağının qırağlarını, su axıntısı yumamağ üçün çəkilən bənd, sədd: sapay. səpəy. savba. savğa.

qıraqlarınta -su qırağlarında yetişən, səbət toxumada işlənən, əsnək, əğilgən, yumşaq dallı ağac: söğüt. söyüt. dal.
-dam qırağlarında düzülən herə, hörə: sıyırma. siyirmə. sıyırqı. sıyma. sırqı. (< sıyırmaq: ayırmaq).

qıraqtan qırağdan. uzağdan. yançağdan. sırtdan. sırıtdan. sırdan. sırtın. sırtqı.

qıran silən. gidərən. qaytaran.
-qırx el qıran gəlsə, ölümü çatan köçmüş
-şəpəqıran: dalqaqıran. salpaqıran. yalpaqıran. şəpəbasan. şəpəsiq. şəpəkəsən. dalqabasan. dalqakəsən. şəpə, dalqa sıyan, sındıran.
-sapanqıran ipqıran. belqıran. çox gücük olan.
-kökqıran: sapağdələn (sapağ: kök) danaburnu.
-səf qıran: sökmən.

qiran giran. vəzin. səqil. ağruq. salğut. əsasi. bünyadi. (səngin). - salğut sənaye': səngin sənaye'.

qıraraq -qıraraq sapı üstündə qalan kal qohun: sapca. sıpça. çapca. qırça. kalah. - başını sapçayın üzmək: kəlləsin qırça kimi vurmaq, qırmaq.

qırasan -birquşam bir qəfəs içrə dururam, qırasan tellərini bu qəfəsin el bağırar sən kişisən.

qıraza > qurazə (fars). sındığ. sınığ. sındı, qayçı ağzı, artığı.

qırba qırpa. qab dəsmalı. qırma. qırmac. qırpa. qolluq. əllik. qırım. qurutma. hovlu. biçətə. qırım. dəsmal. silbiç. saçıq. çapıt. bulaşıq. salcığ. silcik. silgi. silək. seşlik. saçlığ. (silcə: siləc. siləci (dəsmalı) silinti. dəsmal. - qırmanı ver əllərimi quylayım.

qırcanıq qırnac. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.

qırcanmaq 1. salınmaq. xuramidən. 1. sıyanmaq. sıyğanmaq. sığanmaq. oxşanmaq. nazlanmaq.
-yeriyərək nazlanmaq, qırcanmaq: silkinmək. özün oynatmaq.

qırcıqmaq kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq). 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. qırılmaq. üzülmək. gücənmək. sıxılmaq. qısılmaq. 1. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. 1. küsənmək. gücənmək. ağrına gedmək. qurdlanmaq. qurdluluq, cicik edmək. ciciklənmək. həsədlənmək. - əlli başlıya küsənən çox olur. 1. küsənmək. gücənmək. güvənmək. gönənmək. sığınmaq. arxalanmaq. - onun səndən başqa küsənməli kimi var ki.

qırcımaq qıncınmaq. qırcınmaq. qırılmaq. qırınmaq. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) .

qırcınmaq qıncınmaq. qırcımaq. qırılmaq. qırınmaq. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) .

qırç - qırç qırç: kürt kürt. küt küt. xırt xırt. xıt xıt. xırp xırp. xıp xıp. - küt küt yeyər yoncanı, yada salmaz daycanı.

qırça sapca. sıpça. çapca. qıraraq sapı üstündə qalan kal qohun. kalah. - başını sapçayın üzmək: kəlləsin qırça kimi vurmaq, qırmaq.

qırçayın - kəlləsin qırçayın (qırça kimi) vurmaq, qırmaq: başını sapçayın üzmək(sapcayın: sıpçayın. çapcayın. qırçayın).

qırçıl qırçıl!. sıdır!. sikdir!.

qırçılmaq sıtılmaq_. sitilmək_. çıtılmaq. çitilmək. çatçılmaq. kəsçilmək. (> qosəstən (fars)}. sökçülmək. didçilmək. - gözü sitiləsi.

qirə girə. sancığ. sancağ.
-haçarbulmaz qapıya, girə evrən içinə, bölünmüşdür ikiyə, iyilikdir kötüyə
- girə, duzağa salmaq: aldatmaq.

qirəcli kirəcli. ahahlı. -kövüllərdə kirəcli (ahahlı) su damlamasından, dəğişik biçimlərdə oluşan, gənəlliklə kəlləqəndi andıran, çatıdan asalaq, sallaq, qırılqan daş: sarqıt. sarquc. kövürgə. istalakmit. istalaqmit.
-kövüllərdə kirəcli (ahahlı) su damlamasından, dəğişik biçimlərdə oluşan, gənəlliklə kəlləqəndi andıran, çatıdan asalaq, sallaq, qırılqan daş: sarqıt. sarquc. kövürgə. istalakmit. istalaqmit.

qirələmək girələmək. girgələmək. qapdırmaq. ilgəkləmək. iləkləmək. ilikləmək. düğməni, toqqanı, hoqqanı ilgəyinə keçirmək.

qirəmit kirəmit. (kaşı. sürəmik. seramik) saval. soval > saxsı. suval. suğal. > sofal. suyu, suyuğu özündən sızdırmayan.

qirəmitli kirəmitli. savallıq. sovallıq. > sofallı.

qirən -suya girən bata bilər, dağa qalxan düşə bilər
-üzə girən: sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. sırnaşıq. sürnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır.
-saplı nərsənin sap girən bölümü:salğuc.

qirəsən -sansız yaman tuşlayacaq yaşamın, hünər odur dolayıbən keçəsən, bəs bəllidir yaman basar eyini, sinə gərib döğüşünə girəsən. (sansız :saysız). (dolayıbən: dönük verərək. dövr vuraraq) .

qirəsliq girəsliq. girəsdik. vəsiyyətnamə.

qirəstiq girəsdik. girəsliq. vəsiyyətnamə.

qirət girət. nəğdən. -satılan malın parasın girət (nəğdən) alıbda, malı sonra (iləridə) vermək: satsürmək. pişfiruş edmək.

qirəvçi girəvçi. girvəc. sıraçı. nobətçi. novbətçi. - sıraçı qatılan: sıraçı ortaqçı. nobətçi iştiraqçı.

qiri -kiri savan, açan, təmizləyən, gidərən: savın. savun. sabın. sabun. savmalıq. arçaqıl. arçıqul. açmalıq.
-hər çeşit kiri, ləkəni, nərsəni qaldıran arıtlayan, təmizləyən öznə, maddə: sacığ. savız.

qırıb -qol qanadın sındırıb qırıb, əzərək, zəcr verərək öldürmək:sıncıratmaq.

qiric kiric. silic. bulaşıq bezi.

qırıq 1. sıxıq. əzik. oğuq. öğük. balcıq. parcıq. 1. sınıq. çat. çatlaq. 1. şitil. çitil. 1. köfük. kövük. boş. koz. kovuz. qoğuq. qovuq. qoyuq. yararsız. yaraşsız. qopuq. bihudə. qoşdurum. - bu iş qırığa çıxdı. - qırığ işlərindən əl çək, varın yoxuva olsun dəh. - başdan qırığ, dibdən cırığ. - qırığa çıxmamış inanmır yaqığın. 1. salığ. - sıpısalığ: başarıqsız. becərəksiz.
-qırıq könül yiyəsi, dərdi çoxdur deyəsi, çalış alıb yoğasan, iç keçmişin yuğasan. (yoğasan: toxdadasan. oxşayasan. dərman edəsən)
-kiçik, qırıq daş: kiçik alma çeşiti. sınğac. (< sınmaq). çanqıl.
-qırıq ümidlər, üzük əllər
-qırıq qırıq daldala uzanan nərsə:quşaq. qurşaq. qırşaq. nəsl.
-ovsarı qırıq: ovsarsız. sapsaq > sampaq. quduz. sərkeş.

qırıqları -sınığ qırıqları sarmaq, bağlamaq: sınıqlamaq.

qırıqma kırıxma. qırıxma. karıxma. səhv. səhiv. < səkiv. səkrəmə. səkirmə. atlama. yanılma.

qırıqmaq kırıxmaq. 1. səkləmək. səhv edmək. 1. qəymək. qaymaq. yozmaq. sapmaq. yön dəğişmək. imi, hədəfi şaşmaq.

qırılan sınqıqay. sınan. qırılqan.
-qırılan sümüyün qaynaşması üçün yanına qoyulub bağlanan yassı təxdə:seyik. söyük. söyək.
-qolay qırılan, ayrılan nərsə: sayqal. savqal.

qırılqan sınqıqay. sınan. qırılan.
-kövüllərdə kirəcli (ahahlı) su damlamasından, dəğişik biçimlərdə oluşan, gənəlliklə kəlləqəndi andıran, çatıdan asalaq, sallaq, qırılqan daş: sarqıt. sarquc. kövürgə. istalakmit. istalaqmit.

qırılmaq kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq). 1. qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırınmaq. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. 1. üz çevirmək. nərsədən darılıb qayğınmaq. tutulmaq. olduğu durumu bəğənməmək, xoşlamamaq. üzülmək. gücənmək. qırcıqmaq. sıxılmaq. qısılmaq.

qırılmaq 1. (üz gözün büzmək). soğutqamaq. sorutqamaq. incimək. - soğutqamadan qarşıvı dinlə. 1. sınmaq. düşmək. ölmək. - qonşumuz heçinə sındı. - qaynağı sındı: qaynamadan düşdü. 1. sınmaq. kötüləşmək. fənalaşmaq. durumu pozulmaq. hafiflənmək. alçanmaq. mahvetmək. vazgeçmek. feragat etmek. 1. sınmaq. sınımaq. sınğımaq. 1. sınğmaq. 1. sınqılamaq. sınqılmaq. sınğmaq. sınmaq.

qırılmatan -dal qırılmadan camı sınmadan, can yerindəkən, bilək dəğərin.

qırılmaz -heç bir yalan doğrucana doğrulmaz, yalan doğar quyruqlanar qırılmaz. (doğrulmaz: tovcih olmaz).

qırılmış -yıxılmış, düşmüş, qırılmış nərsə: söggə. sökə.
-çox yaş olan sıxılmış, çox qurusa qırılmış.

qırılsan -yaşam bitəcək bilisin, durulsan, yorulsan, qırılsan belə.

qırılsın - güpənin qırılsın. (qarqış). (güvənin: onquran. sütuni fəqəratın).

qırıltısa -könül sırça qırıldısa yapışmaz, güvən gedsə birdə geri qayıtmaz. (sırça: şişə. şüşə) .

qırım 1. rüşvət. 1. alan. aran. sahə. 1. qab dəsmalı. qırma. qırmac. qırpa. qolluq. əllik. qurutma. hovlu. biçətə. peçətə. qırpa. qırba. qırım. dəsmal. silbiç. saçıq. çapıt. bulaşıq. salcığ. silcik. silgi. silək. seşlik. saçlığ. (silcə: siləc. siləci (dəsmalı) silinti. dəsmal. - qırmanı ver əllərimi quylayım. 1. silim. - soysilim: soyqırım.
-xırım xırda: sap. çap. töküntü. arıtlanan nərsədən arda qalan çər çöp, çıpıq, qabığ. - qoz sapı. - pambıq sapı.
-xırım xırda:söküt.
-yanacaq kimi işlənə bilən xırım xırdavat: saçma. səçmə. seçmə. seşmə. qırma.

qirimsinmək girimsinmək. girişməyə, aşlamağa enimli, əğimli, meyilli olmaq. {sınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. sınınmaq. sıyınmaq. sıyanmaq. oxşanmaq. nərsənin sayağın, sıyağın tutunan kimi görünmək, meyillənmək}.

qirin -nərsənin toz torpağın, kirin silmə üçün ayrılan parça: salcığ. silcik. silgi. silək.

qırına quşüzümü. qaraqat.

qırınca qırışqa. qarınca. qarışqa. sıyğaq. sığqaq.

qırınmaq qıncınmaq. qırcımaq. qırcınmaq. qırılmaq. gizinmək. gizginmək. keşinmək. keşginmək. çəkinmək. çəkginmək. gücənmək. qırcıqmaq. gücünmək. incimək. incinmək. yançılmaq. qıncımaq. darılmaq. kürmək. kürümək. kürünmək. küzmək. küsümək. küsünmək. çözünmək. çözgünmək. büzünmək. büzgünmək. üzünmək. üzgünmək. küsmək {(1. < qıs. kis. {1. < qız. köz. qoz. qos. qoş. 1. < qaz. qas)}. (# qoşunmaq. qorunmaq. qurunmaq) .

qirinmək girinmək. sinmək. sartınmaq. yaltaqlanmaq. daltaxlanmaq. yalağlıq, talağlıq edmək. yenginişmək. (yalağçılıq. yorğa ağızlıq. yorğazlıq. çaplusluq. təməllük. təzəlzül) .

qırıntılar -toxuma araclarından tökülən qırıntılar: (darax dibində qalan) incə, qıssa qıllar. kürküt. körküt. çürçüt. çörçüt. tiftih.

qirintisi - bu dağ saysov, gədiklərinin girintisi qolay, çıxıntısı çoral (çoral: güc). (saysov: göründüyü kimi olmayan).

qırıntısı -daş parçası, qırıntısı: . səkəl. səkil. çanqıl. - səkil döşəmə. - daşların arasın səkillə doldur.

qırırsa -sevəcəklərim qorxutmaz məni, açarları içimdə durur, qırırsa bağın sevgili məndən, bir qapı bağlanır, başqasın açır. (bağın: bağa. bəfa).

qirirtmək -özünə daldırtmaq, girirtmək, soxutmaq: sınğdırmaq. sınğıtmaq. sinğitmək. sinğdirmək. çəkindirtmək. cəzb editmək. yedirtmək.

qiriş kiriş. 1. sınır. sırmıq. çırmıq. çımrıq. kas teli. 1. sırışı. siriş. çiriş. sırac. çirək. siriş. (< sırıtmaq) (sıraclamaq: sirişləmək. kirişləmək) kitiş. (< kitmək) (sirişm (fars)}. sürüş. neçə nərsəni birbirinə qatma, tikmə üçün yılım, çəsb.

qirişi -evin girişi: quruluq. koridor. rahro. dəhliz. dalan.

qirişintə -yekə törənlərin girişində yaylım (dalbadal. gənəbol) atılan, salınan top, patlaq, gurulutu: sağut. sağıt. salıt. salğıt. salğut. salut. qoşun səlamı. hərbi, nizami səlam.

qırışqa qırınca. qarınca. qarışqa. sıyğaq. sığqaq.

qirişləmək kirişləmək. sıraclamaq. sirişləmək.

qirişliq -ev, yapılar önündəki üsdü qapalı girişlik: sağanlıq. saxanlıq. sahanlıq. sayanlıq. daşlıq. dışlıq. səhn.

qırışmal şuluq uşaq. suçuş uşaq. (şuluğluq edmək: suçruşmaq. suçuşmaq).

qirişmək -nərsə üzrə danşığa girişmək: sırıtmaq.
-(özünü salmaq) bir işə, nərsiyə ürək bulub girişmək: saltanmaq. satlanmaq. cürət, cəsarət göstərmək. - bu işə necə satlandın.
-bıqtıracaq biçimdə ilgilənmək, girişmək: sarlaşmaq. sarışmaq.

qiriştə - girişdə sandırış olsa, çıxışda qandırış olmaz. (sandırış: hesab kitab). (qandırış: qan tökmə) .

qırıtmaq qırmaq. sınamaq. sınatmaq. sındarmaq. sındırmaq.

qırıtmatan qırıtmadan. sıyrım. sıtrım. dəvamlı. bıraxmadan. - sıyrım danışır.

qırq -qırx ağızlıq el pozar, ara sözü ev pozar.
-qucaq açar ər igidlər, görsə qonaq qıraq yerdən uzaqdan, bir qapını qırx qapar, qaykişilər uzaq olsun qonaqdan. (qaykişilər: (qay: pis). namədlər)
-qırx el qıran gəlsə, ölümü çatan köçmüş.

qırqan qırxan. sıyan. - çiğ yumurtanı sıyan: yumurtadan tük qırxan. çox köpöyoğlu. (soymaq:sıymaq).

qirqələmək girgələmək. girələmək. qapdırmaq. ilgəkləmək. iləkləmək. ilikləmək. düğməni, toqqanı, hoqqanı ilgəyinə keçirmək.

qırqı -qırqı kimi: təkəvər. təkətez. quşuçar.

qırqılan -güzdə qırxılan yün: güzdək. güzlək. güzəm. güzdük. güzlük. payızlıq. payzalıq. payzatıq.
-güzdə qırxılan yün: güzəm. gizəm.

qırqılım qıpqılım. başınacan
- qırqılım sağı: (qırqılım: qıpqılım: başınacan) keçmişdə alım satımda, başınacan doldurulduqda bir dartı, ölçü qabı.

qırqın 1. küsgün. çökgün. çöşgün. küsmüş. gücənmiş. darqın. üzü asıq. 1. darılqın. darqın. küsülü. küsük. küsmüş. gücənik. gücənmiş.

qırqınçı qırğınçı. qırqıran. salqar. sallağ. sallax. salqac. ölütçü. qıydağ. qıyac. qantökən. qəssab. cani. cinayətçi. qatil.

qırqınıntan -hey döşən döyüb mən mənəm demə, ölüm çatsa qırqınından qurtulam demə, hər işin var qıl ayaqdasan, köç çağı qaçar gücün qılaram demə.

qırqınta -baş yetməsə qırxında, baş qutarmaz qırğında.

qırqıran qırğınçı. salqar. sallağ. sallax. salqac. ölütçü. qıydağ. qıyac. qantökən. qəssab. cani. cinayətçi. qatil.

qırqma qırxma. 1. çalağ. çaqqul. çəkgül. qaqgül. kakil. kəsmə. pərçəm. zülf. 1. ucu kəsilib, alna bıraxılan saç. kəsmə. kakil. pərçəm. bürçən. burçan.

qırlamaq sağıçlamaq. asfalt edmək.

qırlı -çox işvə qırlı olan: sığqarqaşa. sığarqaşa.

qirli kirli. 1. çirkli. irkli. saçmağlı. - saçmağlı paltarı dəğişmək. 1. sıvsıt. bulaşıq. bələşik. şirə şırtıq.
-yuğuntudan sürən, arda qalan kirli su: sarsu. sürsu. çalba. pəsab.
-kirli ürək düşüncə, tulla uzaq gücüncə.

qırma 1. qırmac. qırmacıq. qutur. gövət. gövüt. göyüt. ehsan. kisə. parsa. pursa. bir yerdə (covqada batırlara, dərvişlərə, qutur, gövət, ehsan sədəqə kimi) verilən, yığılan para. 1. qırmac. qırpa. qab dəsmalı. qolluq. əllik. qırım. qurutma. hovlu. biçətə. peçətə. qırpa. qırba. qırım. dəsmal. silbiç. saçıq. çapıt. bulaşıq. salcığ. silcik. silgi. silək. seşlik. saçlığ. (silcə: siləc. siləci (dəsmalı) silinti. dəsmal. - qırmanı ver əllərimi quylayım. 1. saçma. səçmə. seçmə. seşmə. qurşun çeşiti. 1. saçma. səçmə. seçmə. seşmə. tullantı. seçindən arda qalan atılmalı nərsələr. 1. saçma. səçmə. seçmə. seşmə. yanacaq kimi işlənə bilən xırım xırdavat.
-nərsənin üzərinə sarılan, sərilən, tikilən, yapılan hər çeşit qırma qıyma saçağ: sarmaqır. sərməgəy.
-qırma daş sərilmiş, düzülmüş yer: sərir. (səngfərş).
-ağacların artığ, yeni çıxmış sürgün, dalların budama, qırma işi, çağı: sırat. sırıt.

qırmac 1. qırma. qırmacıq. qutur. gövət. gövüt. göyüt. ehsan. kisə. parsa. pursa. bir yerdə (covqada batırlara, dərvişlərə, qutur, gövət, ehsan sədəqə kimi) verilən, yığılan para. 1. qırma. qırpa. qab dəsmalı. qolluq. əllik. qırım. qurutma. hovlu. biçətə. peçətə. qırpa. qırba. qırım. dəsmal. silbiç. saçıq. çapıt. bulaşıq. salcığ. silcik. silgi. silək. seşlik. saçlığ. (silcə: siləc. siləci (dəsmalı) silinti. dəsmal. - qırmanı ver əllərimi quylayım.

qırmacıq qırma. qırmac. qutur. gövət. gövüt. göyüt. ehsan. kisə. parsa. pursa. bir yerdə (covqada batırlara, dərvişlərə, qutur, gövət, ehsan sədəqə kimi) verilən, yığılan para.

qırmaq sındırmaq. 1. qırıtmaq. sınamaq. sınatmaq. sındarmaq. sındırmaq. 1. neçə tikəyə, qısda bölmək. 1. saymamaq. e'tina edmək. - yasanı sındırmaq. 1. incitmək. üzmək. mə'yus edmək. - ürəyin sındırmaq. 1. nərsənin birdən kəsilməsi. - ölüm qonmadan, yaşam sınmadan, ed iygilik. 1. azalmaq. kəməlmək. - qızdırmanı sındıran nərsələr. 1. sıtmaq_. sitmək_. çıtmaq. çitmək. didmək. kəsmək. sökmək. yencmək. 1. sıymaq. sınıtmaq. üzmək. yaralamaq. dağlamaq. - ürəyin sıydı. 1. vurmaq. - kəlləsin qırçayın (qırça kimi) vurmaq, qırmaq: başını sapçayın üzmək(sapcayın: sıpçayın. çapcayın. qırçayın).
-nərsəni iticə kəsmək, qırmaq: saltmaq. - danışmağa qoymadılar, sözün siltədilər.
-bir kilası atlamaq, qırmaq, asmaq. səkmək.
- nərsənin olduğu, tutduğu durumun qırmaq, pozmaq: sındırmaq. sınrıtmaq. - topu sındırmaq: topun yelin açmaq, əzmək. - sapı sındırmaq: sapı qırmaq. - qayğısın sındırmaq: sıxıntısın aparmaq. - əlin sındırmaq: əlin kəsmək. - ayağın sındırmaq: ayağın kəsmək.

qırmalar - əğindən çiğindən, ətəkdən asılıb sallanan qırmalar: sarvan.

qırmatan -(keçmişindən qırmadan, yarına yol tapılma). -qapatsansa keçmişin, açıq durar yarınlara yolların, açıq keçmiş ıraq qoğar yarının.

qırmaz -hər gələn sevməz, hər gedən qırmaz, ölüm ayrılıq olmasaydı, dolu yazda çiçək vurmaz.

qirmə -iç içə girmə: salış. - belə salış görməmişdim indiyədək.

qirmək -ağır ağır enmek, girmek, etgiləmək, tə'sir edmək, içine işləyib girmək: sınğmaq.
-birbirinə güclə, basaraq girmək, taxılmaq: soxuşmaq.
-nərsə nərsiyə keçmək, girmək, yatmaq: sığınmaq. sinmək. - sığmaz topraq: su çəkməyən bərk, daş topraq.
-ağır ağır enmek, girmek, etgiləmək, tə'sir edmək, içine işləyib girmək: sınğmaq.
-qafasına girmək: sınğmaq.
- birinin saçına girmək: birinin qınına girmək: birini sinsitmək, rahatsız edmək.
-sıraya girmək: quyruq olmaq.
- götünə girmək:1. quyruğun braxmamaq. dinc ötürməmək. 1. quyruqlamaq.
-özünə dalmaq, girmək: sınğmaq. sinğmək. çəkinmək. cəzb olmaq.
-qafasına girmək: sinmək. (sink (ingilis). batmaq. basınmaq. gömülmək. saplanmaq. çökünmək. dalınmaq. içinmək. düşünmək. sağınmaq. sağanmaq. eninmək. azalmaq. unutulmaq. yerləştirmək. örtbas edmək. yatınmaq.