Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

yelqəş . yelkəş. yeltəş. yalqaş. yaltaş. (əş <> daş). 1. çiğindaş. boydaş. bir boyda olanlar. həmqədd. 1. bir işdə, biri ilə yardımlaşan. (yavər. püştiban).
((yelkəşlik. yeltəşlik. yalqaşlıq. yaltaşlıq. (əş <> daş). əməkdaşlıq.

yelqoğan . yel әsən yanın göstərən.

yeltələmək . iticə tullamaq.

yeltələmək . yeltələtmək. tələsdirmək.

yeltəmə . yüngül kişi. boşqılıqlı.
- yeltəmə yeltəmə: yelyelpənək. tərtələsik.

yeltirmə . yeldirmə. 1. evdə, çöldə geyilən gənə bol geyim. 1. üsdon. əba. 1. tuman. pijama.

yelxayı . 1.incə qumaş. 1.astarsız geyim. 1.yelalma. bürün. üslük. çiğinlik. şinel.

yem . < yelim (< yel). vərəm. yel gətirmiş kimi şişilməklə bəllənən kəsəl. şiş. - ayağına yem düşmüş kimi: yapba yapba, axsağ axsağ yeriyən.
- bir nəyə yem olmaq: bir nəyə tökünmək, sərf olmaq.

yem . < yen. (< yemək. yenmək).

yem . tö'mə.

yem . yeyim. qəza. qida. (xurak).

yemçalığı . pozuq yeməkdən töryən kəsəllik.

yemdaş . kasadaş. həmkasa.

yemdaş . kasadaş. kasaş. birlikdə çörək yemə. həmkasa. 1. bir yerdən, qaynağdan yararlanan. 1. ər arvad.

yemək . 1.yarmaq. - ona yeməz: ona yarmaz. 1.yalmaq. yalamaq. sayamaq (> sayidən). sürtmək. safaltmaq.

yeməklik . yeməkxana. yemək evi. aşxana. 1. resturan. 1. yemoda.

yemic . yemil. (> yeminə (fars)) qarın. qusağ.

yemləmə . 1.təqviyət edmə. 1.yəqviyəti. 1.kübrə.

yemləmək . < yenləmək. (< yemək. yenmək). otlamaq.

yemlik . yem, yemək qabı.

yemtük . yeyimtük. yeyintidən qalan artıq.

yen . (yenğ. yenik). 1.alçaq. 1.qəbih. qəbeh.

yen . qolluğun, qol geyiminin ast, alt bölümü. astın (> astin).

yen! . üstələ!. - hirsivi yen: öfgəyə qapılma.

yen! . yenğ!. yenir!. doğ!. doğur!. düşür!.

yenbaşdan . yenidən. - oyuna yenbaşdan başladılar.

yencə qız . yengə. yencə qız. yengə qız. yencağız. evlənməmiş, subay qız. duşizə.

yençək . alsağ. həlim. firutən. xiştəndar. - alp yağıda, alçaq yalığda: iyid düşmən qarşısında, yencək içtilafda, munaqişədə bəllənir.

yenci . yeməli. - yenci yeyin sınğırıb: yemək yeyib həzm edib.

yencik . yencik. yeycik. qırıq. uçuq. bir yanı qopuq, qırıq nərsə - yencik yencik: qırıq qırıq. - dnışma: sözüvə yeyə yeyə danışma, aydın darnış.

yencik . yensik. encik. ensik. solamıq. yoxsul. kasıb. fəqir. - yensiklərə yar olan, düşüklərə qol tutan.

yencikmək . yensikmək. encikmək. ensikmək. yoxsullaşmaq. kasıblaşmaq. fəqirləşmək.

yenciq . yencik. encik.

yencişmək . döğüşmək.

yencitmək . incitmək.

yencitmək . tıncıtmaq. çeğnəyib əzmək.

yendirmək . yemək. utmaq. yutqunmaq. içəvləmək. işqurmaq. əzbərləmək. inanmaq. bəlli edməmək. basdırmaq. içinə çəkmək. sinəyə çəkmək. altına qoymaq. geri qoymaq. dözdürtmək. dindirtmək. düşürmək. düşlətmək. səbr editmək.

yenəcləmək . yenicləmək. yenic, alçaq, zəif, susut saymaq. aşaqlamaq. təhqir, xar edmək. - bəğənmədin yenicləmə. - bu aşaqlığı çəkməyə dözənmədi. - yağını aşaqlasan, başa çıxar: düşməni heçə saysan, başın gedər.

yenələmək . təkrarlamaq. qaytalamaq. - qaytala saytala ayıtdım (söylədim) : tikrarla, diqqətlə (dəqiqliklə) dedim.

yenəvcələmək . genəvcələmək. təkərləmək. təkrarlamaq.

yenğ salışmaq . ətək sallamaq. əl qol salışmaq, sallamaq. 1. bir işdən əl çəkmək. 1. birbirinə işarə edmək.

yenğ . ninğ. nin. yuva. duraq. ev.

yengə . kəniz.

yengə . qardaş arvadı. - yengəyolu: toyda yengəyə verilən sevğat.

yengə . yeyingə. 1.nərsəni yeməyə, işlətməyə yaratan, yasadan, hazırlayan. 1. çaşnı. məzə.

yengənmək . boşanmaq. qurtulmaq. - yengəlmədi çapa əmgəkdən.

yengər . yengər. yengir. 1. alt. tək. təh. ətək. - corabımın yengiri cırıb. 1. zer zəmi.

yengi . engi. həddəqəl. - gəlmiyəcəyidin, yengi diyeydində.

yengi . səktə.

yenğibalığ . yenbalığ. yeni şəhər.

yengic . - yengic lengic: xərçəng.

yengil . səhl. asan.

yengil . yeyingil. məğlub. - yengillik. yeyingillik . məğlubluq. məğlubiyyət. - yengilmək yeyingilmək: məğlub olmaq. məbhut olmaq.
- yengimək. yengitmək. yeyingimək. yeyingitmək: məğlub edmək. məbhut edmək.
- yengit!. yeyniq!. yenit: məğlub ed. məbhut ed.

yengili . 1. nobar. 1. yengilikdə. tazalıqda. - yengili görməmişim.

yengilit .alçaltı. təhqir. itirtmə. utuzdurma. şikəşt vermə. - bu yenilgiyə dözmək.

yenilqi .yenilgi. həqarət. - bu yenilgiyə dözmək güc.
1həqarət .həqarət .yenilgi .- bu yenilgiyə dözmək güc.

yengilmək . yengilmək. yenilənmək. tazalanmaq. modernləşmək.

yenğimək: yenğimək. yenimək. yenismək (< yenmək. enmək: əğilmək. yönəlmək). yerikləmək. arzulamaq. aranmaq. aranımaq.

yengizmək . yengitmək. yerlətmək. yığmaq. - xalçaların içəri yengiz.

yenğlə . yenğilə. yenidən. tazadan.

yenğmək . yenğirəmək. yenğyirəmək. sındırmaq. qələbə çalmaq. məğlub edmək.

yeni . eni. yeğni. eğni. yeyni. eyni. yüngül. engillik. xəfif.

yeniç . 1. alçaq könül. firutən. - yeniçgələnmək: alçaq könüllük edmək. 1. xizu'. təslim. inqiyad. təfviz. tabe'lik. (fərman bərdari).

yeniçəri . yeni çəri yengi çəri. (yengil çəri yeyingil çəri) çirik. yüngül, iti, çalaq çabıq davranan qoşun türü.

yenidən yeniləmək . təzədən təzələmək.

yeniğ . həddəqəl. lap az. - yeniği güdən, gözü toxlu olur. - bir yeniğ yetər mənə.

yeniği . 1. lap azı. həddiəqəlli. - yeniği bir ay gözləməlisiz.

yeniğu . zahı. yeni yenmiş, doğmuş qadın. - yeniğu qadın quymağu, bollu ballı yağlayu.

yenigün . nov ruz.

yenigün . nov ruz.

yenik . yenik. taza. - yenik gerik: taza yava (bayağı). acar köhnə.

yenikləmək . yeniksəmək. yeyiksəmək. yeysəmək. bir nərsəni almaq, yemək üçün qızqın istək, kövəs (həvəs) göstərmək.

yenikmək . xizu' edmək. tabe', təslim olmaq. inqiyad. təfviz. (fərman bərdarlıq edmək).

yenilik . enilik. yeğnilik. eğnilik. yeynilik. eynilik. yüngüllük. engillik. engişlik. xəfiflik.

yenimsəmək . 1. enimsəmək. axsamaq. 1. yer yer çürümək. - dərinin aşısı ayz olu yenimsəyib. - qumaşa güvə düşüb yenimsəyib.

yeniq . yeniğ. yeyik. yiyik. 1. aşınış. aşış. yeyiş. istehlak. 1. yemə, dişləmə, ısırma izi. diş yarası. 1. yeniğ. yeyik. yiyik. məğlub. 1. yenmiş. cummuş. uçmuş.
- bit yeniği: cüvə yeniği. - əsid yeniği. - şeh yeniği -

yeniq . yenik. 1. yeyilmiş. 1. güvə, qurdquş yeniyi. çürük.

yenirmək . yenğirmək. yenirmək. doğmaq. doğurmaq. düşürmək. çıxartmaq.

yenit! . yenğirt!. yenirt!. doğurt!. doğut!. düşüt!. düşürt!.

yenitmək . doğurtmaq.

yeniyetmə . qığan. qıran. oğlan. nocəvan. novcəvan. nonəhal.

yenlik . (yenğlik. yeniklik). 1.alçaqlıq. 1.qəbihlik. qəbehlik.

yənmək . ortaya, araya, alana, medana çıxmaq, bəlirmək.

yenmək . yemək. qatlanmaq. dayanmaq. içinə çəkmək. götürmək. daşımaq. təhəmmül edmək. tutnulmaq. qəbullanmaq. anlamına gəlmək.

yenmək . yenğirmək. alt, məğlub edmək.

yenq . yenğ. tənğ. tən. bədən. - yenğim (tənğim, tənim) qımrınır.
((qımrınmaq . ımrınmaq. qıdıqlanmaq. - yenğim (tənğim, tənim) qımrınır.

yenq . yenğ. yenis. özləm. ötləm. öpləm. ökləm. övləm. (öfləm). həsrət. iti rəğbət.
yenğəmək. yenğimək. yenğişmək. özləmək. ötləmək. öpləmək. ökləmək. övləmək. (öfləmək). həsrət çəkmək.

yenqə . yengə. 1.bir evdə qalan, bir evə düşüb qalan, oturan, anut (hazir) bulunan qız, xanım. - ev yengəsiz, yol döngəsiz olmaz. - yengə var qada (bəla. yamanlıq) alası, yengə var qada salası. 1. yanqa. evin böyük oğlunun xanımı.

yenqsürmək . yenğsürmək. yenğşürmək. ılışdırmaq. ılımdırmaq. mulayimlətmək.

yenri . yenirğu. 1.doğurma. zayiman. 1. doğma ayağında olan.

yensəmək . yenğsəmək. 1.yengimək. ləngimək (> ləngidən (fars)). axsamaq. topallamaq. burtulmaq. 1. olduğu durumdan kötülüyə üz tumaq. 1. yelinsəmək. yerikləmək.

yenşit . mübtədi. taza varid.

yentirmək . yendirmək. yerdirmək. yerə yıxmaq. (yenmək). məğlub edmək. - gora

yenzə . yanza. yanız. yeniz. yeni. taza. - yanza gəlin: taza gəlin. - yap yanza: yapa yanza: yana yanza: kavıl kavıl. kəvil kəvil. taza taza: tap taza.

yenzəlmək . yanzalmaq. yanızınmaq. yanızlanmaq. yenizinmək. yenilənmək. tazalanmaq.

yeqə . yekə < yükə. uca. - yekə aqan: uca hökmdar.

yeqə . yekə. böyük.
(?? <''ağa'' nın yumuşalmış biçimi ola bilir).

yeqən . yeğən. enən. inən. doğurca. qolçağ. dalcıq. törən. qıdıl. xıdıl. quzun. oğul oğlu. çavluq. çağluq. ağtın. axtın. nəvə.
(tur_sumer: oğlan).
- nəticə . birinin uşağının uşağından olan uşaq. birinin nəvəsinin uşağı. qolca. doğca. dalca. çıxca.
((törün çörün cürün: salıc, sağıc, çötüc: nəvə nəticə nəbirə.

yeqən . yeğən. yengən. yenən. qata. qohum. sınar. sınğar. əqrəba.

yeqin . yegin. (yeygün). yeti (həfdə) sonu.

yeqniq . yeğnik. yeğik. səvik. savıq. sovıq. qozuq. qısqoz. fındıq. koket. xəfif məşrəb.

yeqniqliq . yeğniklik. yeğiklik. səviklik. savıqlıq. sovıqlıq. qozuqluq. fındıqlıq. koketlik. xəfif məşrəblik.

yer altdan yasa gedmək . (yasa: yaşan. gizli. yattıq). saman altdan su yeritmək.

yer eləmək . yer açmaq.

yer .- yer yer: ara tirə. ara sıra. bə’zən.

yeral . qayıt. canişin.

yeralma soğan badımcan, səni sevirəm doyuncan.

yerazıq . yer yeməli.

yerazıq . zumar.

yercimək . qıncımaq.1. sıxışdırmaq. tənbihləmək. - uşağı nədən belə yercirsin. 1. qırcımaq.intiqad edmək.

yerdə . yerə. salığ. hazır. yeralmış.((#boşda: boşa. qayib. yeralmamış. )

yerdə . yerli. həmyerli. həmşəhrli.

yerdən yerə sürülər, başsız, dilsiz qalırsa əğin.

yerdəş . yudaş. (yurd daş). həmşəhri. (yerdiş: yuduş (yurd dış) özgə. yad. biqanə).

yerə girdi . yerə çapıldı.

yerəl . məhəlli.

yergəmək . kəmçitmək. təhqir edmək.

yerğın . yerğan. ərgən. erğin. erən.ərrik. gərrik. gərğik. ərik erik. açıq, gənə bol yer. (fəlat). (pəhk. qustərdə).

yergitmək . yeritmək. yürgütmək. yürütmək. 1. göndərmək. salmaq. ulaşdırmaq. irsal edmək. - sav salmaq: sorağlatmaq. sorğalatmaq. xəbər göndərmək. - günəş issi, ışıq salan qaynaq. 1. hərəkət etdirtmək.

yeri . yardaq. maavin. vəkil. - kətgüdəyeri. kitgüdəyeri. kətxudayeri. qaqayyeri. darqayeri: kətxuda yardımçısı, köməkçisi, maavini, vəkili.

yeric . yercik. gor. sin. qəbir.

yerik . rəftar. rəfdar.

yerik . yergə. yayaş. ayaş. həmkəf.

yerik . yirgik. alçaq. xoşa gəlməz. pis. xərab. (zəbun).

yerikləmək . yeriksəmək. yersəmək. 1.bir nərsiyə qızqın istək, kövəs (həvəs) göstərmək.1. yeriməyə başlamaq üçün iməkləmək.

yerinə daş atmaq . nərsəni bitirib yoxaltmaq.

yerinə oturmaq, düşmək: kəm.

yeriniz görünür . yeriniz mə'lum.

yerinmə . yeyinmə. yeməli. (xuraki).

yeriş dönüş.

yeritmək . işə salmaq. (rəvan edmək). - qarın yeridən ot.

yerlik . zəminə. - yaşıl yerlik parçada, ala güllər güllənər.

yermə . yergi. dürtgü. dütgü. təhqir.

yerqi . yerği. yergi. alçaq. aşaq. alt. - bu ondan yerği qaldı. - bu yergiliyə dözəməm.

yerqöç . çörəyi saç üsdə yer bə yer edmək üçün axlov çeşiti.

yerquy . zer zəmi.

yerşiq . yerşiq. yürşük. kıronik. sürənik. sürgənik. 1. qazetə, dərgilərdə dalbadal gələn yazılar. 1. yerləşmiş. müzmin. 1. olayların çağsıralı, tarixi düzümü. vəqaye' namə.

yerü . durmadan. həmməşə. - yerli yersiz, onun adın yerü anır. - yerü şən qalın. -

yesə ata almanın acısın, qamaşdırar oğlan qızın dişini. .

yetbatur . yetimli ər. tapdağlı. müdəbbir. sahibi tədbir. tədbirli.

yetbəlik . yetbəcərlik. məharət. maharət. başarcanlıq. ustadlıq.

yətəqlətmək . yədəklətmək. qoşartmaq. əklətmək. yamıtmaq. yanıtmaq. saplatmaq. həmrah edmək.

yetər . ətər.yetiş. (< yetişmək). 1.xəbər. əxbar. - yetərin yoxdu danışma. - xəbər ətərsiz ora gedmə. - yeni yetər nə var. - onlarada yetiş ver.

yetəverin . yetişin. tutaverin. yaraş. könəlgə. çönəlgə. dönəlgə. qol. qolaq. qoltuq. yardım. imdad. mədəd.

yetgi . tanal. tanac. tanay. təsdiq. əhliyyət. 1. səlahiyyət.

yetib . yiyə. sahib.

yetimin nə hayın gör, nə vayın.

yetin . güc. qeyrət. - yetininə dək döğüşdü.
((yetinli . güclü. qeyrətli.
yetinsiz . gücsüz. qeyrətsiz.
yetinmək . gücgünmək. qeyrət göstərmək.

yetirmək . 1. qoymaq. - göz yetirmək: göz qoymaq. baxmaq.

yetişgin . yetişgin. yetgin. böyük. baliğ.

yetişmək . yedişmək. (yed < _metatez > dey). deyişmək. gedişmək. gərişmək. gerişmək. qırvaşmaq. qırvışmaq. qırvalaşmaq. başbaşa qoymaq. sözləşmək. söyləşmək. mubahisə edmək.

yetivar .

yetmiş . (irnəmədən, qanamadan qurtulmuş yara) düzəlmiş. iltiyam tapmış. - yetmiş başığı qırtama: qaşıma.

yəxcəl .- (təbii) buzluq, yəxcəl: buzul.

yeyə . yeğə. yiyə. yiğə.
- yekə yeyə: qoğara.
- kiçik yeyə: xırda qoğara. çirtik. çırtıq. xirtik. xırtıq. qırtıq.

yeyəcək . yeyiləcək. yeyimlik. yeyinti (istehlak). yeyim. yeməli. qəza. qıda. maaş.

yeyək . xurək.
yeygi . xurəki.

yeyər doymaz dünyadı. . qarınsaq. qarnpa.

yeyici . qora. xurə.

yeyici . yeğici. yeyəgən. nərsəni bala bala sürtüb, çeğnəyib, oğub aparan. sayağan. soğayan. sovağan.

yeyilmək . 1.sürtülmək. 1.müstəhlək olmaq.

yeyimsiz . 1.çörəksiz.1. iştahsız.

yeyiş . 1. yemək işi. - davalarıvın yeyiş düzənin dəğiş. - yeyiş kürəni: yemək rejimi.

yeyişi qalmadı: iştahı, meyli qalmadı.

yeyişli . 1. yeyişsi. yeyimli. ləzzətli. sinirli (quvara) yemək. 1. yeməli. yeyimli. yeməyə yarar. - bu yemişlər yeyişli iməs (değil). - bu bağın yemişləri yeyişli, bu bulağların suyu içimlidir.

yeyişli . yeyimli. xoş xurək.

yeyişmək . iştahla, meyillə yemək.

yeyləm . cazibə.

yeyləmək . yeyəmək. yeğləmək. yeğəmək. 1.bəğənmək. tərcih edmək. 1. cəzb edmək.

yeylən . cazib.

yeylənmək . yeğlənmək. iyilənmək. yaxcılanmaq.

yeylənmək . yeyənmək. yeğlənmək. yeğənmək. 1.bəğənilmək. tərcih edilmək. 1. cəzb olunmaq.

yeylik . yeğlik. iyilik. yaxcılıq.

yeyni . (< yeğnimək. yeynğimək. yeynimək). 1.yeməli. - yeğni yemək. 1.yüngül. yaxcı. sındırımı, həzmi qolay. 1. yeyə. yeğə. bərk nərsiyə sürtülərək yeyən, oğan arac. qoğara. sayan. soğan. sovğan. - yeyələmək: sayalamaq. qoğralamaq. - yeyələnmək: qoğralamaq. sayalanmaq.

yeyrək . yeyrək. yeğrək.yeyrax. yeyək. yeğək. yaxcırax. behtər. yeydən yey. yeğdən yeğ. yeyrətin. yeğrətin. yaxcıdan yaxcı. lap yaxcı. rax. alitərin. behtərin.

yeytirtmək . yeydirtmək. yeğdirtmək. bəğəndirmək. tərcih editmək.

yeyxantı . yılxantı. yuğantı. tıxantı. (pəs ab).

yeznə . yetnə. qoraqan. kürəkən. körəgən. görəgən. gözəgən. güvəgən. güvey. güveyi. güvəy. qüyəv. gəv. giyev. giyev. oğulluq. damad.
- giyev var eli öğünər, giyev var elə öğünər.

yıbar . < iybur. iybır (iyi: yaxcı + bur. buraq: iy. qoxu). xoşbur. xoşburaq {> xoşbuy (_fars) }. xoş iy. ətir.

yığ sığıt . topla təpələ.

yığac . yağac. yarğac. yarac. 1.ağac, təxdə parçası, tikəsi. 1. yaraq. kişilik aracı. sik.

yığağız . yığağız. yığaz. yumaz (yumağız). ağzı bütün, az danışan.

yığcı . tikici. tikinci. dərzi. xəyyat.

yığdaçımaq . önləyən. mane' olan. cilov girəndə. piş girəndə.
((yığdamaq . önləmək. mane' olmaq. - bu işləri yığdayanlar: cilov girlik, piş girlik edənlər.

yığım . püştə. tudə.

yığımcıl . idarəli. qənaətkar.

yığın . mitinq.

yığmaq . 1.çəkmək. - başın yığ: ovsarın çək.1. azaltmaq. kütətmək. - gedişin, sürətin yığ.

yığmaq . mən' edmək. (baz daştən). - məni düz yeməkdən yığan yox ki.

yığmaq . yığamaq. yığaşımaq. yığşamaq.

yiğrənmək . yiğrənmək. çiğrənmək. iğrənmək. irgənmək. dirgənmək. disginmək. ürpənmək. - qorxub tükləri yiğrəndi.

yılım qaya . yılım qaya: sıldırım. düz qaya.

yılım . həlim.

yilim . yapışqan. tutqal. çəsb.

yılqapmaq . ilqapmaq. ilqartmaq. qıvlamaq. qıvmaq. qıncıqlamaq. qıncılıqlamaq. qaçmaq.

yılqı . yılxı (_divan). heyvanların gənəl adı.

yılqınlı . ürkül. qorxul. yılqınmış. ürkmüş. qorxmuş.

yılsıq . ılsıq. yılısıq. ılısıq. əsnək. əslək. əğilən bükülən. elastik.

yılxı tükəl qoputdu . atlar hamısı coşub sıçraşdı.

yımrışmaq . yumruşmaq.

yipar . 1. ötür. ətir. güldamı. güldamlası. 1. ətir dağarcığı
(ənbər_ərəb).
odor < ətir. ötür.

yıpar . ətir.

yıpaş . ipəş. uysal. səssiz. sakit. - yobaş heyvan.

yıpaşmaq . ipəşmək. uysanmaq. səssizləşmək. sakitləşmək.

yıpatmaq . 1. uysatmaq. səssizlətmək. sakitlətmək. 1. yıpratmaq.

yiprüşmək . əprişmək. yuprüşmaq. xərab olmaq.

yıpşaq . yıpıq. yumuşaq. həlim. itik olmayan.

yıqıl . yığıl. ehtiyat.

yıqışmaq . yığışmaq. tıxışmaq. tuğuşmaq. topuşmaq. topaşmaq. izdiham edmək.

yıqışmaq . yığışmaq. yığrışmaq.

yır . 1.lığ. ağır. 1. yar. ara. (çağ). (yaxınlıq). - bu yırlıqda gəl. - onun evi bu yırlıqda olmalıdır. 1. yağ. - yırlı aş. - yırsız ət. - çırağa yır süz.

yır . qoşqa. qoşma. türkü.

yıratmaq . ıratmaq. ıraqlatmaq. uzaqlatmaq.

yırıq . (yaraq). fürsət. imkan. nərsənin çağı, uğru, vaxdı, movqeyi.

yırıq . yarıq. cırıq. - gündə yarıq (yırıq) yox, bəydə qayıq (: dönmə. - qıyıq: xilax) yox. (bəylər sözlərindən dönməzlər).

yırıq . yırtıq.

yırış . ayrılıq. aralıq. firağ. firğət. fürğət. cüdalıq. - əşlər yırışı: ər arvad uzaqlığı. -

yırışmaq . ayrılmaq. aralanq. firağ, firğət, cüdalıq bulmaq - dişləri

yırlanmaq . lığlanmaq. ağırlanmaq. - bu ara tənim çox yırlanmış.

yırlıq . qənimət. - ağır yırlıq çapladılar.

yırqalamaq . yüğrələmək.

yırqanmaq . asılanmaq. yasılanmaq. arasılmaq. məəttəl olmaq.

yırtıc . 1. vəhşi.

yırtıq . yartıq. yarıq.

yırtmac . yarıq. uzun, dar kəsik, dəlik.

yırtqıc . dırtqıc. dirtgic.

yırvatmaq . yırbatmaq. 1.yerindən təprətmək. - ərvəni (təmbəli) təprəm yırvatmaz. 1. silmək. bərtərəf edmək. - üzündən ləkəni yırvat. - su tökülüb dəfdərimin yazılarını yırvatıb.

yış . yığış. izdiham. - bu yış nə üçündür.

yışın yışnatmaq . ıldırım şaxlatmaq.

yışıq_ka . sıcıq. sicim. gön ip. qayış.

yitiq . yitik. itik. itmiş. (na peyda).

yıxılıb yatmaq . uzanıb yatmaq

yıxılmamış ev olmaz, başıqanlıda baş olmaz.

yıxmaq . düşürmək.

yızımək₃-_1.0 . iylənmək. qokumaq

yızıq . yozuq. pısıq. pozuq. pis qoxan nərsə.

yoerulmaq . sinilmək. dolğunmaq. doyğunmaq.

yoğ . anlam. mə'ni. məfhum. - bu yoğda: anlamda. - bu yoğa desən: bu anlamda desən. - yoğsuz: anlamsız. - yoğun dəğişər: anlamın dəğişər. - yoğlu yoğalı: anlamlı. mə'nili məfhumlu.