Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qifsimək . kifsimək. kifsəmək. kövsəmək. kövsəlmək. kövəlmək. kövlənmək. küvsəmək. kivsəmək. 1. dadı pozulmaq. əkşimək. turşamaq. 1. pozulmaq. yozunmaq. üzünmək. üzgünmək. xərablanmaq. xərab olmaq.

qığırmaq . qığırmaq. çığırmaq. çağırmaq. sığırmaq. sağırmaq.

qığıştaq . qığışdaq. dolqun. bolqun.

qih . kih. kit. bələm.

qııqramaq . mələmək.

qıılüzüm . kişmiş.

qij . gij. gic. uyuşuq.

qıj . kəkirggə.

qıjıq . qıjık. qıyjık. qayjık. 1. qarışıq nərsə, saç. 1. qayıq, qayqan yer.

qıjqıj . hirsdən, öfgədən tüklərin ürpərməsi, dikəlməsi.

qıjqırmaq . qayqırmaq. qayırmaq. züvmək.

qıjlanmaq . qıclanmaq. qıcqırmaq. 1. şığırmaq. qıjqırılmaq. qıjqırmaq. qışqırılmaq. qışqırmaq. nərsənin üzərinə iticə cummaq, saldırmaq. qopanmaq. qopunmaq. 1. oddan qornacaq, qığılcım, qorcanaq, cırata saçmaq.

qıq demək . bıq demək: bəs demək: bıqmaq. korşumaq. usanmaq.

qıq . 1. qaq. güdürük. əsgi. qədim. 1. qırx.

qiq . kik. qanq. hankı. hançı.

qıq . qığ. kir. kitmir. kiv. pislik. salaqlıq. çalaqlıq. korasalıq. çorasalıq. qağrazlıq. qağrızlıq. qaqarızlıq. koğuzluq. koğruzluq. koğarızlıq. kovuzluq. kovruzluq. kovarızlıq. - paltar qığı.

qıq . qığ. qığız. qığdık. gilik. gildik. gillik. qoyun pisliyi, pişgili.

qıqac . qıyqac. qıyaç. qayqıc. qayıq. qayqıq. qıyıq. qıyqıq. qıvqac. qıvaç. qavqıc. qıvıq. qıvqıq. bir ucu dalıya doğru əğrilmiş düzülü nərsələr. qıysım. qıysar. qıysır. göğüş. gövüş. köğüş. kövüş. əğri. əyri. kəc. çəpəki. müvərrəb.

qıqaç . qıyqaç. qıyaç. üçgən. üçgen. qıyqaç. qıyqac. qıyaq. müsəlləs.

qıqan . qığan. qıran. qığıcın. qığıc. qırıcı. qırıc. sonuncu. axirinci. axırıncı.

qıqbıl . qılqır. çındır. çiğdir.

qıqı aqa . - qığır ağa: qıvır ağa: gözün kor olsun. - gözünə qığır ağa.

qıqı . 1. qıdıq. qodalaq. kütələk. boğazda çıxan yumruq şiş. ur. quvatr. 1. bez. quddə.

qıqı . qığı. qıyğı. qıyığ. çalqı.

qıqıctaq . qığıctax. 1. neçə çalağı, həlqə, çınqıraq, zınqırov bir araya gətirib, qoşub, dəbərdəndə birbirinə dəyərək səs verən bağ, qasnaq, çubuğ. 1. qaqıctax. malqara sürmədə işlənən biz.

qıqıl . qığıl qığıl edmək: qıllan yallan edmək: qığıllamaq. qığıldamaq. qollamaq. qoldamaq. yağlamaq. yalınmaq. yaltaqlanmaq. yalanmaq. yardıqlanmaq. yardıclanmaq. yağçılanmaq. əl oğuşturmaq. - genə nə yalanırsın. - bala yalanmadan nə çıxar, ged özüvə bir iş tap.

qıqılatmaq . qığılatmaq. qığırlatmaq. bağırtmaq. çığırtmaq.

qıqılcım . qığılcım. qıvılcım. qıv. qov. qorcanaq. qıvıl. qov. qor. qovul. qorul. qırçanaq. qıvıc. qığıc. yeləvimiş. çox tez, çapıq. - qıvılcım kimi qapını kim çalır. - bir qırçanaq düşərsə tarlaya, yanılır, oxşayar odlu dəryaya.

qıqıltı . qığıltı. sığıltı. tıxıltı. kişmir. kişmat. kişmit. keşmir. keşmat. keşmit. çəkmir. çəkmit. çəkmat. könd. çönd. dönd. istək. kös. köğs. köğüs. köks. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. qoştax. qırım. qır. fır. könül. gövül. göyül. ürək. könd. çönd. dönd. qılınc. qıyım. qıyın. qıynış. qıynıc. uçuş. uçuç. meyl. közək. közənək. köznək. oxra. oxraq. yuğa. yuğra. yuğraq. buraz. burat. savınc. həvəs. - bir kərəm qırım gəlmişdi, buda belə oldu.

qıqın . qılğın. qılçan. qılçıq.

qıqır . qığır qığır. qaqırdaq. qığırdaq. qaqır qaqır, qaqqıldaq səs çıxaran. - qığır qığır gülmək: içindən gələrək, səsli gülmək.

qıqırdamaq . qığırdamaq. mırıldamaq. itin soyuqdan sızıldaması.

qıqırıq . qığırıq. qığrıq. 1. qaqırıq. uzun boylu. 1. çıtqırıldım. tez qırılan. 1. güləyən. çox gülən, qığırdayan kimsə. 1. yersiz gülən. 1. qabığı gəvrək olub, əlinən qırılan yerfıstığı.

qıqırşaq . qığırşaq. qıvırşaq. buruşmuş. dalqalı, qıvrımlı olan. qıvrımlış. - saçın qığırşaqğı düzəlinə bilir.

qıqırtaq . qığırdaq. 1. qızarmış, qoğrulmuş, kəvrək çörək qırıntısı. 1. qırtlaq.

qıqırtaq . qığırdaq. sümüksüz. gəmiksiz. işgilsiz. qılat. qılatlı. yaraqat. yarqat. axlağ. yağlağ. axlat. yağlat. rahat. hasat.

qıqırtamaq . qığırdamaq. 1. qaqırdamaq. kikrəmək. qaqır qaqır, qığır qığır, qaqqıldaq, qıqqıldaq səs çıxarmaq. 1. soğudan donub dişləri qıcır qıcır birbirinə dəğmək. 1. donacaq kimi üşümək. qıvışdamaq. qıvışmaq. 1. qınqırdamaq. ölmək. gümbürdəmək.

qıqış . qığış. qağış. 1. yapraqlı quru dal. 1. yapraqlı quru dalın əsinməsindən çıxan xışıltı səsi.
- qığış qığış: çox quru qatı olan. - tut qurusü qığış qığış olmuş.

qıqış . qığış. qıyış. qayış. 1. çayda axışan, qayışan buz parçaları. 1. qırov kimi incə qar. qırıç. qırç. 1. iri saman. 1. çalı çırpı. kol. qımdıq. qıtmıq.

qıqışlamaq . qığışlamaq. qığışdamaq. qağışlamaq. qıldıramaq. qıldırmaq. 1. xışırdamaq. quru yapraqların əsinib sürüşərək səslənməsi. 1. daşlar, çağıllar arasından axan suyun çağıltı səsi. 1. daş çağılı, qoz badam kimi quru qabıqlıları birbirinə sürtərək çıxarılan səs. qığıştı çıxarmaq. 1. yerli yersiz qonuşmaq.

qıqışlanmaq . qığışlanmaq. qaqışlanmaq. su buz bağlamaq.

qıqışmaq . qığışmaq. qıvışdamaq. qıvışmaq. üşümək. - əllərim soyuqdan qığışdı.

qıqıştırmaq . qığıştırmaq. 1. qıyqıştırmaq. qayqıştırmaq. qıyıştırmaq. qayıştırmaq. topllamaq. - bilməm nədən ayağın qığıştıra qığıştıra gedir.

qıqqıqlamaq . qıqgəhləmək. qırıq qırıq, kəsik kəsik öksürmək.

qıqqılıq . qaqqılıq. satğal. savqal. çatğal. ağacın, nərsənin təpəsi, ən yüksək yeri.

qıqqıltı . qaqqıltı.

qıqqöz otu . qıxgöz otu: üzərlik otu.

qıqlamaq . qığlamaq qırlamaq. tutduğu, başladığı işin dalısın qılamamaq, başaramamaq.

qıqlamaq . qığlamaq. kipləmək. örtbaslamaq. - elə qığladı ki

qıqnaq . qığnaq. qeyqanaq. qayqanaq.

qıqov . qıyqov. 1. yeni soyulmuş yaşıl cəviz. 1. yeni, sulu, təzə, körpə olan nərsə.

qıqrımıc . qığrımıc. qığrımca. qığmıc. qıvrımıc. qıvrımca. qıvmıc. incə yoğur yapraların sararaq, barmaq biçimində yapılan, içili içsiz, quru dadlı, şini, çöçə.

qıqrışmaq . qığrışmaq. qağrışmaq. qıyqırışmaq. bağrışmaq. hayküyüşmək. hay huy, həyahu salmaq.

qıqşataq . qığşadaq. xarıltıyaraq.

qıl buxcu . incə, əsnək ərə, biçgi. əğri, buruq yerləri ərələməkdə işlənir.

qıl burun . nərsə içinə uzanmış incə şırq.

qıl körpü . sırat körpüsü.

qıl qapan . qılapan: qıl çalan: qılaçan: kəh rüba.

qıl quyruq . uzun quyruq.

qıl payı . az qaldı. -qıl payı buyanlıq olsaydı, su gəlib nola dolasıydı.

qıl yaraq . zəxirə qıl.

qıl . - qıldan asıq: 1. heçə bənd olan. 1. kəsiyə, sakıta, aşuta, xətərə tuş qalma. 1. nərsənin oluşmasına, üz verməsinə az qalma.

qıl . - qılına toxunmamaq: heç bir kəsək, qıra, qıras, qıraş, qıranc, zərər verməmək. - qılı qırx yarmaq: çox özənlə incələmək. saylamaq. titizlik göstərmək. - qıldan qıla: bütün ayrıntılarıyla. incədən incəyə. araq araq. - qıl kəstərə: ülgüc. - qıl ərə: çox işgə ərə türü. - qıl payı: çox az (ayır, tanal, fərq). - (bir nərsiyə). qıl qalmaq:çox az qalmaq. - qıl köprü: sırat köprüsü. - qıl dək: qıl qədər: ən az, ufaq. - qıl kimi: çox incə. qınnab. qınlab. qıllab. qılnab. - qıl çəkmək: qıl dartmaq: darı arıtlamaq. quyruq bulamaq. quyruq sardamaq, saldamaq. yalğançımaq. yalqavuqlıq, yalqavaclıq, yalğançılıq, dalqavıqlıq, dalqovuqluq edmək. un ələmək. tuxum, dənə eşələmək. mıncıq dəlmək, deşmək. oymaq. çapdamaq. çarpdamaq. xaşxaş mətələmək. - qıl burun: 1. dəniz içinə uzanmış incə qara, topraq parçası. qulaq. 1. incə, sivri burunlu. - qıl çadır: keçi qılı keçədən qurulan çadır. - qıl yumağı: qarında oluşan ur, şiş biçimli kəsəl. - qıl otu: incə sərt yapraqlı dağ bitgi çeşiti. - qıl . - qıl keçisi: ağı az olan, qapqara qıllı keçi çeşiti. - qılı qılına: tamı tamına.

qıl . 1. çix incə, nazik olan nərsə. qınnab. qınlab. qıllab. qılnab.

qıl . 1. keçi qılından yapılmış olan. - qıl qalı. - qıl keçə. 1. qınnab. qınlab. qıllab. qılnab. bitgilərdə görünən içi boş çox incə, uzun səğə, sap. 1. aykırı, tərs, uyuşmaz kimsə. - qılın biridir.

qil . gil. gir. git. kit. 1. ət palçığ. sıx, yapışqan palçıq. - çiğdən çıxdığ gilə düşdük: şehdən qurtulub palçığa düşdük. 1. həçəl. çətinlik. giriftarlıq. - gilə düşmək: çətinliyə düşmək. - bu işin bir gili var. -

qıl . gil. git. kit. kitləyik. gilli topraq. qılı olmuş kimi öğələri (ə'zaları). birbirinə tutuşqan, yapışqan topraq.

qil . gil. giv. yumuşaq, gec islanan, tez, qolay biçimlənən, şəkillənən, ətpalçığı deyilən, saxsı toprağı. - gildaşı: tez qırılan daş.

qıl . ğıl. gil. tür. bir gilli: bir türlü.

qıl . hər nəyin incəsi.

qil . kil. gil. kilə. < kevil. kəvil. kitəl. kitlə. taxıl ölçəyi.

qıl . qır. sınır. sinir. əsəb.

qıla . gəlir. sağı. sağıc. sağış. sağınc. qazanc. yaran. yaranc. yarac. yaraş. qat. kar.

qıla . qıra. gilə. salxımdan ayrılmış, qopmuş dənələrin hər biri. dənə.

qıla . saya. baya. bayağı. kortol. kortul. doğma. adi. normal.

qılab . 1. netəlik. necəlik. qılıq. darağ. biçim. oran. qırama. qıranda. yardış. yarpış. arxa. yarqa. keyfiyyət. - bu gördüyün dosdumu nə qılabda gördün. - çox qılablı bilim yiyəsi.

qılab . qılaf. paket. bəstə.

qılaq . qılağ. qail.

qılaq . qılağ. qılav. 1. alovlu od. ağır qıyıq, bəla, atağ, təhlükə. - yaman qılağa düşdük.

qilaqı . gilağı. baş paltar yumaq gili.

qılaqı . qılağı. qılavı. qılafı. qılağ. qılav. qılaçıq. qılaçuq. qırağı. qıravı. qıyağı. qırağ. qırav. çılağı. çılavı. çılafı. çılağ. çılacıq. çılaçuq. çırağı. çıravı. çalağı. çalavı. çalafı. çalağ. çalav. çalacıq. çalaçuq. çarağı. çaravı. çarağ. çarav. yalağı. yalavı. yalafı. yalağ. yalav. yalacıq. yalaçuq. yarağı. yaravı. yarağ. yarav. yelən. yelər. 1. qılınc, piçaq yarası, izi. 1. təbsirə. 1. iv. yiv. oyuq. sav. (ivli. oyuqlu. savlı). 1. qılağız. qılağuz. 1. incə sap. 1. dişsap. diş sapı. 1. qıl kimi qalan iv, iz. 1. kəsginlik. çalqınlıq. çalaqınlıq. çarqınlıq. çaraqınlıq. yarqınlıq. yaraqınlıq. yalqınlıq. yalaqınlıq. 1. gilandar. girəndir. köpə. haşiyə. sıyma. sırma. sirmə. kənarə. (gilandarçı. girəndirçi. köpəçi. nərsənin qırağın basdıran. sıymac. sırmac. sirməc. haşiyəçi. kənarəçi). - qoşa yelən: cüt köpə, haşiyəli.
- qılağılamaq: qılağlamaq. qılavılamaq. qılavlamaq. qılav vermək. qılağı vermək. qorsavıya vurmaq. közsəviyə vurmaq. qıl kəsəsi ititmək. kəsginlətmək. biləmək. - yemək qonağlığına gedəndə dişlərin iyicə qılavlayır.
- qılağ: qılav. qıla. 1. kəsgin. çalqın. çalaqın. çarqın. çaraqın. yarqın. yaraqın. yalqın. yalaqın.
- qılağılı: qılağlı. qılağılanmış. qılağlanmış. parlaq. yeni. taza.
- qılağılanmaq: qılağlanmaq.
- qılağılatmaq: qılağlatmaq.
- qılağılatdırmaq: qılağlatdırmaq.
- qılağılamaq: qılağlamaq: yalatmaq. safatmaq. safaltmaq. düzəltmək.

qılaqı . qılağı. qılavı. qılağ. qılav. süs. boya. sığal. cila.

qılaqız . qılağız. qılınquş. yekə bayquş, puhuquşu türü.

qılaqlamaq . qılağlamaq. qılavlamaq. 1. süslənmək. boyanmaq. - qılağlanəb, sığallanıb görüşə geddi. 1. biləmək. ititmək. kəsgitmək. qorsavıya vurmaq. közsəviyə vurmaq. kəsərləmək. kəstərləmək. kəstərələmək. kəsərə, kəsürə tutmaq.

qılalı . qızaq. qızat. qızan. sınırlı. qopurlu. qopuqlu. köpürlü. köpüklü. sinirli. qırsız. acığlı. acığın. əsəbi. qırtıl. keçimsiz. geçimsiz. koraza. qoraza. köndələn. çöndələn. döndələn. yöndələn. yandalan. bəd əxlaq.

qılama . qılma. qırama. qırma. qılamada. qılmada. qıramada. qırmada. qılamat. qılmat. qıramat. qırmat. 1. bağ çubuğu. - yapılan odun qoxusu, tüsdüsüdə qayın (gözəl). gəlir. 1. neçə qırıq çubuğun bağlaşmasından yapılan yoğun çubuğ, şüv.

qılamad . qılalat. qılaqat. qırılmış, kəsilmiş quru çubuq, çubuqlar.

qılamıq . cılamıq. cığamıq. qılan. qıtan. cılan. cıdan. 1. ayrıq otu. quralıqlarda bitən ot çeşiti. 1. cidamlı. kitik. qırxdamar. qıxdamar. götrümlü. götürümlü. götümlü. dözümlü. səbirli. 1. simitən. qoycan. quycan. canbərk. canbək. canbət. cansərt. cansət. canıbərk. canıbək. canıbət. canısərt. canısət. 1. bərk keçi qılı. 1. enənmiş, axdalanmış tiftik keçisi. (tiftik keçisi: incə, uzun, parlaq, ışqaq (ışıqlı. ), yumşaq yünlü keçin çeşiti). 1. kirişdən daha kiçik, incə, qıssa ağac, çubuq. - elin gözündəki çöpü görür də, öz gözündəki qılanı görməc.

qılamıq . çalamıq. süpürgə, qoğuc otu.

qılan . 1. üç dörd metirlik dirək, çubuq, kərəstə. 1. sapıc. şaşma, təəccüb bildirən ünləm.

qilan . gilan. gülan. gülün. kulun. kitan. kiral. kütan. kütün. qutun. gitan. gütün. (< giləmək: kitəmək: bərkitmək). götün. qıçın. quçun. qışın. quşun. (< göt: qıç: quç: arxa. dal). 1. kitil. kilit. kilitqan. kitilqan. qapıdalı. qapdalı. qapının bağlılığın sağlatmaq üçün dalına keçirilən təxdə, dəmir işgil. 1. qınal. könəlgə. çönəlgə. dönəlgə. arxa. arxac. dayaq. gücə. dəsdək. sağat. saport. sıport. 1. saxurluq. saxralıq. zəxirə ambarı. 1. pəsəndaz.

qılan . qılanı. burqaşıq. burğuz. səksək. səksərgə. tom, pırtlaşıq, qıvranıqlı, uzun qıllı, saçlı, tüklü.

qılan . qıran. qıyrat. qıyrac. qıyran. qırat. qərar.
- qılansız: qıransız. qərarsız.

qilandar . gilandar. girəndir. nərsəni ortasına görə qırağı. köpə. haşiyə. - xalça girəndiri. - hovuz girəndiri. - damın gilandar çatlayıb. - damın gilandarında otuma düşərsin.

qılap . qılab. incə, ipəkli parça, qumaş, başörtüsü.

qılapa . 1. duvarda, çatıda iki dirəyin arasına vurulan bir arşın uzunluğunda olan təxdə, ağac. pərti. pərdi. 1. qıl kimi olan. qılcan. qılyan. qılsan. qılzan. qılzar. qılbar. qılvar. qılsar. qılcar. qılyar. qıldır. qırdır. qıltan. qılcan. qıravan. qırna. qırnaz. qırtlaq. qırıtlaq. qırqıl. qıntır. qısmıt. korata. çorata. körüz. koruz. qurata. cılız. çırız. qırız. qırzan. qırnaz. qazıl. qazul. köfəki. kövəki. quranqaz. zayıf. - bu qılapa dolanımlı (solay, zayıf iqtisadlı). ölkə necə dirsələcək.

qılaptan . qılapdan. qılabdan. qılavdan. qılaplı. qılavlı. qılcıvlı. qılcıvıllı. 1. süslü. geyimli. keçimli. quşamlı. qurşamlı. 1. sırmalı (qızıl, gümüş kimi bəzəkli, yaldızlı öğələrlə qatılaraq yapılmış incə sap). sapdan, qıldan işlənmiş nərsə.

qılarıq . qıralıq. çılpanmış, çalınmış, lütlənmiş nərsə.

qılasor . kılasor. kılasör. qılaqor. sıralac. sırlac. cilbənd. cilbət. tapıqları, kağazları, sənədləri ayırdıb bölüb, bəlli bir sırada düzənləmə üçün, bölüklü, kəsikli dolab, dilab. müsənnif.

qılata . qılabağ. qılbağ. çalata. çılata. çalta. çılta. çiğdə. çiğət. qolata. qolta. 1. biləyə, boyuna taxılan süslü, süsük bağ. 1. qulladə. başı kəmətli, həlqəli qayış, bağ.

qılata . qırata. 1. göstəriş. duruğ. durğ. əda ətvar. - bu dəliqanlının qılatasına bax bir.

qılav . 1. ölçüdə, qıyratda az olan. - yeməyin duzu qılav gəlmiş. 1. nərsənin ən uyqun biçimində, qıvamında olması. 1. istəkləndirmə. özəəndirmə. təvəccühü çəkmə. 1. qıloy. güdər. güdü. umur. diqqət. təvəccüh.

qılav . qılac 1. nərsəni bir yerə bərkitmə üçün düğmə, qeytan, sap, qınlab, qıllab, qullab.

qılav . qılağ. qab. - qılavına gətirmək: qılavına qoymaq: qabına qoymaq. sırasına, yerinə salmaq. - elə düz qılavına gətirdik, artıq qarşılıqda nə deyəcəklərin çaşdılar belə.

qılav . qılağ. qırağ. qırav. qıyağ. qıyav. qıla. qıra. 1. cilav. sığal. 1. çəki düzən, düzəltmə işi. 1. qoşav. uyan. üyən. noxda. cilov. yelov. yeləv. yolar. yular. tutaq. ovsar. salış. kiltə. kitlə. çitlə. dizgin. - tutaqsız atla, tuçallar (qapçallar) aşdı - atın qılavın itirib, göydə axdarır. - olsa evdə kitləsiz qadının, adı sənin, çəkər özgələr dadın. 1. yerli yerində. düzənli. qərarlı. 1. qızqı. qızqılı. öfgəli. hir. qınc. qınıc. qıyc. qıyıc. 1. kef. uyar. uyat. uyağ. nəşə. qılağ. neşə. 1. dinclik. sərgəinlik. sərinlik. sağlıq. 1. oyatma. uyarma. çağrıt. taxrıt. 1. özən. öznə. çəqət. çiqət. qıloy. güdər. güdü. umur. diqqət. 1. ürkü. qorxu. 1. yarış. 1. keçə.

qılavan . 1. gəlin teli. incə tel. 1. qıt anlayışlı. qıt düşüncəli. - harda bir gic, qılavan tapılır, onla yoldaş olursun. 1. ortaqçıların, iştirakçıların tümü. 1. gömütlərin, qəbirlərin başına tikilən ağac, incə yassı yayıq daş.

qılavlamaq . at yarışdırmaq.

qılavlamaq . ititmək. itilətmək. oxarlatmaq. kəsgitmək. ütgətmək. ütlətmək. ütətmək.

qılavlanmaq . 1. süslənmək. boyanmaq. kəndinə çəki düzən vermək. - böylə qılavlandında hara gedirsin. 1. göz qoymaq (dosluq qurmaq üçün).

qılavlı . qılağlı. qılanlı. qılalı. 1. kəsgin. 1. yaşda böyük olubən, çalımlı, gənc görünən. 1. istəkli. yeyişli. iştahlı. sağlıqlı. oluşlu.

qılavuz . 1. lülənin içinə dışına iv, oyuq, diş açan arac. 1. nərsəni nərsiyə qolaylıqla keçirmək üçün düzənilən, yasanan uyqun ucluq, başlıq. - pincin qılavuz yeyilmiş nə açılır, nədə bağlanır. - çivinin (mıxın). sivri ucu ''uc qılavuz'', qalın, yoğun olan başına ''baş qılavuz, dib qılavuz, top qılavuz'' denir, deyilir - film qılavuzu. - sap qılavuzu. 1. bir nərsədə yol yöntəm göstərən. - pitik qılavuz: kitabın işlətmə bölümü. - öğrətmən qılavuzu: öğrəticilərin dərs keçmə yolların göstəricisi. 1. evlənənə sağdıc, yol yolağı göstərici. 1. ışıq saçan, tutan, salan. ışıqçı. çırağçı. - qaranlıq sinamada oturacağın qılavuzsuz tapmaq çox güc olur. 1. bir yolu keçməyə gərəkən tanış, bələtçi. - ustanbul, suez boğazından qılavuzsuz keçmək olmaz. - önəmli körpülərdən keçmək qılavuz gərəkir. 1. haçar. qırac. kilid. kiti. girit. anahtar. 1.
- qılavuz çavuş: 1. pişahəng. 1. xaqanın, xanın, başqanın alaylarında yol açan qurup başı. - qılavuz qadın: muşata.

qılavuz . araçı. körpü. köprü. arançı. yarançı. yançı. yarçı. arağçı. oratçı. vasitə. miyançı. davər.
- qılavuzu qarqa olanın, burnu poxdan qurtulmaz: istənilməz sonuclar sapıq yolçuluqdandır. :

qılavuz . göndəri (ima. imək. işarət). 1. örnək. model. 1. yol simgələri.

qılavuz . qılavız. açıcı. yol açıcı. yol açan. 1. bələtçi. sürüc. sürücü. sürçü. rəhbər.

qılaz . qıloz. qılı, tükü tökülmüş, yaxud tük çıxarmamış. tülək. tüklək.

qılba . qiblə.

qılbaş . kiçik açıq, çatdaq, yara. - ayağımın altı qılbaş qılbaş olub.

qılbaşı . qılbaş. qılyaran. qılqabar. dolama. kişi (adam). barmağında, dırnağı dibində, malqara ayağında, dırnağında çıxan iri çiban.

qılbaz . qılıqıl. qılqılı. qıyqılı. qıyqıl. çılqılı. yalqavuq. yalqavac. yalağay. yalağac. dalqavuq. yağçı. yağlac.
- qılıqıl yapmaq: qılqılı yapmaq: üzə gülmək. 1. oxşarı, bəğənilən, xoşa gedən biçim, gözü bağladan görünüş qılınmaq. quşqaldıranlıq edmək. 1. aldatıcı biçimdə ilgi göstərmək. yalqavuqlanmaq. yalqavaclanmaq. dalqavıqlanmaq. dalqovuqlanmaq. yalğançılıq edmək. yaltaqlanmaq. qollamaq. qoldamaq. yağlamaq. yalınmaq. yardıqlanmaq. yardıclanmaq.

qılbıq . qılıbıq. qılbız. qılıbız. qılbıc. qılıbıc. 1. qırcıq. qırçıq. qırrıq. qırtıq. gürdük. qırcan, yüngül, oynaq, hobba, qıncıvır qadın. 1. tezcan. tələsik. qoparıq. qoparaq. qoğraq. qoğaraq. qıvraq. qızdırbas. qısdırbas. acil. girgisiz. ütrək. ütrük. ütürük. səbirsiz. 1. sinsi. dələduz. qıradilli. qırxdilli. iki üzlü. oynadan. gizli, altdan işləyən. - qırxdillinin uğru (xeyri), dəğsə başına doğru. - qırxdilli qocalabisə, vay gənclərin halına.

qılbiti . qıl biti. qasıq (oğrət. qarın altığı). biti.

qılcal . qılyal. qıl kimi. qınnab. qınlab. qıllab. qılnab. çox incə. - qılcal boru: incə boru - qılcal damar: incə damar. - qılcal etgi: yumşaq, suyuq nərsələrin qatılara yapdığı sürəli etgi.

qılcal . qılyal. tüksül. tükyal. muyin.

qılcan . ağaclıq. ormanlıq.

qılcan . içlənməmiş mağaşar, taxıl.

qılcan . incə yapılı.

qılcan . qıldan yapılan tələ, güdaz.