səhifə 38/114 tarix 03.02.2017 ölçüsü 6,16 Mb. #7448
qəvətə . gəvətə . kavalır. ufaq təfək. qıncıvır. qılcıvır. xırda mırda. kiçik parça. qalıntı. artıq. önəmsiz nərsə. qırıq dərik. qırıq sırıq. qırıq sırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq. qırıq.
qəvətir . kəvətir . küpə. kiçik küp. kiçik çuval. heybə. yançıq. torba.
qəvətirə . gəvətirə . gözə . süzgəç.
qəvətləmək . gəvətləmək . kəvətləmək . gəvələmək . kəvələmək . xələtləmək. 1. ağzını açıb gözün yummaq. söymək. yermək. yergimək. dürtgüləmək. dütgütmək. təhqir edmək. 1. kəsmək. kəsəmək. kəsətmək. kəsətləmək. kərətləmək. yarmaq. yaralamaq.
qəvəzə . - qalba ağız : qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəvətə. gəpəzə. gəpətə. - kavac ağız: kovac ağız : qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qəm qəm . gəmgəm . gəvgəv . qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qırqır. qırlaq.((kavazaq . kavazağ. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. boşboğaz. sızqaş. (sızaq ağız) ötləği. ötləğən. yersiz qonuşan. gəpsəvə. gəpsək. düşük çənə. gəpsələk. gəvzək. köğşək. kövşək. koğşaq. kovşaq. kağşaq. kavşaq. qırqır. qırlaq. gəvzən . gəvəzə. qırçı. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırqır. qırlaq. qonuşqan. qıldır . qırdır . qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. çox qonuşan. qonuşqan. qırna . qırçı. gəvəzə. qopcasıqırıq : çənəsidüşük. gəvəzə. ağzı gəvşək. söz, sır saxlamaz. civcik . cıvcıv . qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. kədüç . kəvdüç . kovduk . qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. yozan. ozan. çox qonuşan. kəvcə . qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. qəvciq . kəvcik . qırqır. qırlaq. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəvzən.
kav . kov . 1. qırqır. qırlaq. gəvəzə. kavaçı . kavafçı. kavaçlıq . qırqır. qırlaq. qırqır. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırçı. gəvəzə. gəpçi. çok danışan.
qırqır. qırçı. qırna. qırıdaq. qırıldaq. qırlaq.
(kipasur ).
kavafçılıq. kavaçlıq . kavaççlıq. qırqırlıq. qırlaqlıq. çanaçağlıq. çançalıq. yanşalıq. gəvəzəlik. yozanlıq. ozanlıq.
(( qüvələmək : güvələmək . gəvələmək . güvəzələmək . gəvəzələmək . güvəzəmək . gəvəzəmək . çançalamaq. yanşalamaq. yanşağlamaq. ağızda dolandırıb çeğnəmək, yemək. - o nədir ağzında güvələyirsin .
- qıldır qıldır ötmək . gəvəzəlik edmək.
(( qətqütləmək : kət kütləmək . kət küt edmək . hədə qorxu , qara qorxu gəlmək. qaratəpəcləmək. qaratəpcələmək. qaratəpcəmək. çanağlamaq. çənələmək. qırlanmaq. qırlamaq. qısqıtmaq. qısqı basmaq. gəvirdəmək. gəvzələmək. gəvəzələmək. yerli yersiz qonuşmaq. çox qonuşmaq.
((gəngildiyik . gengüldiyik . gəngildiyik . gəngüldiyik . gəvəzə, qırqır. qırlaq. salsaq, herəki hərəki kimsə.
((kəsmək . gəvəzəlik edmək. yozanlıq edmək. yozanlamaq. ozanlamaq. uydurmaq. yalan atmaq, demək.
((qənqiltəmək : gəngildəmək . gengildəmək . gəmgildəmək . gəmgüldəmək . gəvgildəmək . gəvgüldəmək . 1 . qırqıranmaq. qırlaqınmaq. qırlanmaq. qırlamaq. gəvəzələnmək. deyinmək. - qırra qır qırlır. vırra vır qırlır. dırra dır qırlır. dırra dır dırlır. - səsini kəs, çoxda belə qırlama. - 1. sarsaqlamaq. titrək duruma gəlmək. qocalmaq. kövəlmək. çökəlmək. köfünmək. köfnümək. kövünmək. kövnümək. 1. işə yaramazınmaq.
qəvəzə . gəvəzə . gəvəzə . malqara boynuna taxılan çanğ, zınqırov.
qəvəzin . gəvəzin . gəvəcən . gəvəcin . gəvəÇin . gəvəzən . kotanı dərinə endirən, dayaza qaldıran ivlər, kərtiklər.
qəvəzitmək . gəvəzitmək . gəvzitmək . 1. düşgünlətmək. arığlatmaq. 1. əldən, gücdən düşürmək. çökəzmək. 1. yormaq. qırpalatmaq.
qəvgi . gəvgi . əkin başaqların yeyən heyvan.
qəvgi . gəvgi . qapqı. qılplı su qabı. güldür. məşgəfə.
qəvi del . diavər. ürəkli.
qəvi . gəvi . hər nəyin incəsi, naziyi.
qəvi . gəvi . kəvi . qaynaqçılıq, löhümçülük, cuşçuluq aracı.
qəviciq . kəvicik . ufaq. xıra. qır. xırda. mıncıq. minicik. dınqıl.
qəviq . gəvik . gəvinc . gəvic . gəviş . 1. qırvıt. qırtıq. kirtik. qopçur. vergi alıntısı. 1. əkinin sapı, qabığı, boş başağı. 1. savrulan xərməndən geridə qalan, yaxcı döğülməmiş iri başaq. 1. gəgək . gəvək . ağacın qurumuş çürümüş parçaları. 1. körpəsi ölən bir inəyi sağdırmaq üçün əmizdirilmiş başqa bir bizov.
qəviq . gəvik . qıttır. qıttıq. qırtıq. qır. qısılca. qırşda. qırşad. qırışda. qırışad. qımıcıq. qımıq. qındıq. qını. kiçik. köçək. köçük. kövçək. kövçük. qırtca. qıtca. kərdil. qır. xırda.
qəviq . kəvik . gərik . gəviz . gəvit . 1. hər nəyin körpəsi , kəvrəyi, yenisi, tazası, incisi. 1. dadlı. pişgir. dişgir. yeməli.
qəviq . kəvik . kəvək . 1 . kəvzər . kəvsik . qəlbirdə qalan iri dənə, saman, nərsə. 1. kərmə. çalma. aşırma. 1. saxruğ. zəxirə.
- qəviqliq : kəviklik . kəvəklik . gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. saxurluğ. zəxirəlik. qoncu. qonca. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar.
qəviqçi . kəvikçi . başmaqçı.
qəviqlənmək . kəviklənmək . kəvəklənmək . kəvsiklənmək . 1. sevinmək. kovzamaq. kübənmək. 1.
qəviqmək . gəvikmək . əğilmək. qırpalanmaq.
qəvil . gəvil . gəfil . kəhil . - gəvil gəvil solumaq : kəkələmək . gəvildəmək : kəhildəmək : kəhiləmək : soluğ soluğa qalmaq. dərin dərin, tez tez, güc nəfəs almaq.
- kəhil kəhil : soluq soluğa.
qəvil . gəvil . könül.
- gəvil gəlləmə : deyişmə . bəhs edmə . - gəvil gəlləməyə gərək yoxdur.
- gəvil gəvil : yavaşca, yumuşaqca qılınan qılım, hərəkət.
- gəvil güvül edmək : gərəksizcə, can sıxacağı dək qonuşmaq.
qəvil . kəvil . kövül . 1. in. kova. köğül. kovara. kavara. kələr. oğal. oval. obal. oğruq. ovruq. obruq. kövül. kova. mağara. 1. yeraltı doğal (təbii) in, nin, yuva. 1. oyuq. 1. gəpil. gəpin. qapın. sığıncaqlıq. sığınılacaqlıq. könəlgə. çönəlgə. dönəlgə. daldalancaq. daldalanacaq. qorunaq. sığınaq. məlcə'.
qəvilcən . gəvilcən . boşboğaz. - gəvilcən ağız, elə dumadan söylədin mi?.
qəvilcənli . gəvilcənli . gəvilli . boş, önəmsiz olan.
- gəvilcənli olmaq : kötüləşmək.
qəvilmək . gəvilmək . əğilmək. çarpılmaq.
qəvilmək . kəvilmək. kəmilmək . boşalmaq. azalmaq. azızlamaq. acizləmək. təzi'f olmaq. - ordumuzun kəmilməyən gücü var.
qəvin . gəvin . qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. ot bitməyən, çanqıllı, daşlı yer.
qəvin . gəvin . yapınca. yapınac. dadlı. pişgir. dişgir. duzlu. ləzzətli.
qəvir . gəvir . kəvir . gəvşək. gəvir gəvir : kəvi . kəvir : qolay əzilib , tozlanan, gəvşək nərsə.
qəvir . kəvir . boş, susuz bayır, yer. qırqı. çöl. səhra.
qəvirmək . gəvirmək . kavçalamaq. eşələmək. gözləmək. gözələmək. aramaq. axtarmaq. qarqanmaq. açarmaq. açaramaq. açalamaq.
- gəvirtmək . aratmaq. kavçalatmaq. eşələtmək. açartmaq. açaratmaq. açalatmaq.
qəvirmək . kəvirmək . boşaltmaq. salıtmaq. salmaq. bıraxmaq. qoymaq. qoyarmaq.
qəvirtəq . gəvirdək . qıra. kal qovun.
qəviş . gəviş . gəriş . yarışma. yarış. salış. - uşaqlar gəvişlə qaçmağa başladılar.
qəviş . gəviş . gəvik . 1. ağızda çeğnənən nərsə. 1. biçərdövəyin əzdiyi ürün. - tıraktor çox gəviş yapdı.
- gəviş atmaq : ağız köpüyün tükürmək.
qəvişmək . gəvişmək . bir qonuda çox gəpləşmək, qonuşmaq.
qəviz . gəviz . 1. hər çeşit gəvənib, çeğnənib, yeyilən nərsə. 1. taxıl. 1. çörək.
qəvqə . kəvgə . sütül başaq, sümbül.
qəvqəbə . kəvgəbə . > kərrəbə . kərrəkə . incə üst geyim , üstənək.
qəvqəcləmək . gəvgəcləmək . kəmçilmək . arığlamaq. incəlmək. qurumaq. zayıflamaq.
qəvqəl çuval . - kəvgəl çuval : gəzgərə. gözgərə. iri deşikli xaral.
qəvqəlləmək : kəvkəlləmək . kəvəlləmək . kovcallamaq . kövgürləmək . kövcürləmək . 1. qocalmaq. kövəlmək. çökəlmək. əldən düşmək. 1. yoxsunlamaq. yoxuzlamaq. kasıblamaq. əli aşağı düşmək.
qəvqər . kəvgər . ağzı yırtıq, çarpıq kimsə.
qəvqəş . gəvgəş . gəvgəc . 1. seyrək dişli, gen ağızlı. 1. geniş ağızlı çömlək, çölmək. 1. küt, iyi kəsməyən kəsəc.
- gəvgəş gətirmək : kələk işləmək. işin düz aparmamaq.
qəvqəştirmək . gəvgəştirmək . boşuna bir işi uzatmaq.
qəvqəz . gəvgəz . danaburnu deyilən böcək.
qəvqəz . kəvgəz . qəndil. küpə biçimli, uzun saplı ışıqlıq, ışıq qabi.
qəvqi . kəvki . kəvgir . kövkü . kövgür . 1. kəfgir. 1. kiçik qab, sağan. 1. süzgəç.
qəvqillə . gəvgillə . çürük. köfəki. kövəki. kavsak. kovsak.
qəvqir . kəvgir . dəlikli kəpçə, qab. süzgək.
qəvqir . kəvgir . kəfgir . kövgür . 1. göz göz olmuş nərsə. 1. kəviş . gəviş . gözə . süzgəç. sələ. sala. süzək. sızağ. sumaxbalan. sağrac. aşsüzən. 1. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. korluq. inad. - çox kəfgirin biridir.
qəvqir . kəvgir . kəfgir . kövgür. qulplu gözə, süzgəç.
qəvqirə . kəvgirə . kiçik dəlikləri ilə bəlirən bir yara türü.
qəvqirmək . kəvgirmək . kəhgirmək. kəhirdəmək. kəhildəmək. hürmək. havlamaq.
qəvqür . kəvgür . kəhgül. kövgül. kəvənir. gələnir. dəlikli, süzənəcli kəfgir. kövgür.
qəvqür . kəvgür . kövgür . su qabağından yapılan qab.
qəvlə . gəvlə . yeni, gəvrək budaq.
qəvlək . gəvlək . gəvlənc . gəvləc . gəv l əş . gəv d əş . malqaraya yem verilən qab.
qəvləq . kəvlək . mırtçıl. dənh. zarafatçı.
qəvləmək . gəvləmək . gəv, gədik, ara, açıq, qıv, fürsət güdmək.
qəvləmək . kəvləmək . 1. soymaq. 1. tozlamaq. tozalamaq. toz durumuna gətirmək. 1. əti sümüyündən ayırmaq.
qəvlənmək . kəvlənmək . keflənmək. əsrikmək. yayınmaq. yayvanmaq. içi boşalmaq, xoşalmaq.
qəvlətmək . gəvlətmək . nərsəni bilibdə bilməzlikdən gəlmək. dolaylatmaq. boşa dolandırmaq. - sən bilirsin , amma məni gəvlətirsin .
qəvliq . kəvlic . kəvic . 1. suyuq olan hər nə. 1. səvic . suvuc. suyuc. girdə. girət. sos. 1. suda əzilmiş qurud.
qəvliq . kəvlik . kovluq . 1. ayaqqabı. 1. tərlik.
qəvliqmək . kəvlikmək . kövlükmək . alınmaq. qızmaq.
qəvliyi çıxmaq . - kəvliyi çıxmaq : kəvili çıxmaq : çox yıpranmaq, əsgimək. oğramaq.
qəvmək . gəvmək . 1 . əğmək. bükmək. 1. qazımaq. şuxumlamaq. sürmək. - bu il tarlanı iki kərə gəvdim . 1. kənidi qoyuvermək, bıraxmaq. çözülmək. 1.
qəvmək . gəvmək . gəvimək . gəvləmək . gəvləşmək . gəvşəmək . gövşəmək . gəvşənmək . 1. çeğnəmək. 1. gəviş gətirmək.
qəvmək . gəvmək . kəvmək . kövmək . 1. çökmək. oturmaq. yıxılmaq. - ortakəndin evləri ged gedə kəpirir. 1. gəbərmək.
qəvnəq . kəvnək . kəfnək . 1. tutumsuz. oysuk. oysak. hər dəm xiyal. 1. götrə gecə qondu evlər, yerlər. gecəylə yapılan təməlsiz, üzdən sovma yapılar, tikintilər, quramlar.
qəvrə . - gəvrə tükü : tiftik, kiçik tük.
qəvrəciq . kəvrəcik . qayalıqlarda bitən bir ot.
qəvrəq . gəvrək . kövcüt . 1. çapılan nərsədən qalan xırdavat. xırdavənğ. 1. yağlı ballı əkmək. 1. lavaş.
- gəvrəyi batmaq : uşaqların omuriliyi oynamaq , sancımaq.
qəvrəq . kəvrək . kəndir sapı.
qəvrəqmək . gəvrəkmək . gəvrəkmiq . qovun kalayı.
qəvrəmək . gəvrəmək . 1 . gövrəmək . gövgəmək . dövgəmək övgələnmək . öfgələnmək. acıqlanmaq. acışmaq. yacışmaq. qızmaq. - nədən belə tez gəvrirsin . 1. (əkin). olqunlaşmaq. qoyasalmaq. 1. əkinin biçilmə çağı keçmək. 1. gəvərmək . gəbrəmək . gəbərmək . ölmək. gümbürdəmək. 1.
qəvrət . gəvrət .
qəvrəyiq . gəvrəyik . heyvan yemi olan sütlü bitgi türü.
qəvri . gəvri . gərvi . gərgin . sıxı. qızlac. qıslac. qıylac. - gərvi iplik : sıx bükülmüş, əğrilmiş iplik.
- gəvri, gərvi gəlmək : iş dartı, gücləşmək. - kişinin öz işi özünə gərvi gəlməz .
qəvriq . kəvrik . kəvik . gəvkən . qayma . 1. nərsə asmaq üçün çəngəl, çivi. 1. korata. çorata. körüz. koruz. cılız. qurata. qazıl. qazul. köfəki. kövəki. quranqaz. zayıf. 1. içinə ot təpilmiş dəri.
-(( qəvriqlənmək : kəvriklənmək . kəviklənmək . 1 . qurdalamaq. 1. yarar gözləmək.
- qəvriqlik . kəvriklik . kəviklik . samanlıq.
- qəvriqsinmək : kəvriksinmək . kəviksinmək . kiçik nərsələrlə uğramaq. ufaq təfəqlə, dəğərsiz nərsələrə önəmsəmək.
qəvs . gəvs . yaməkdən qalan artıq.
qəvsə . gəvsə . kildin. kildin. bardaq. suva. suğa. suca. suvca. livan.
qəvsəq . gəvsək . gəvşək . gəvir . kəvir .
qəvsələmək . gəvsələmək . 1. bəğənmədiyi yeməyi ağzında dolandırıb çeğnəyib geri tüpürmək. 1. yeyişsiz, iştahsız yemək yemək.
qəvsələmək . gəvsələmək . gəvələmək . çeğnər kimi yapmaq.
qəvsəmiq . gəvsəmik . çeğnənib, yumşatılmış nərsə.
qəvsən . gəvsən . gəvək .
qəvsənq . gəvsənğ . kəpək. kova. koğa.
qəvsənmək . gəvsənmək . gərsənmək . çəkinmək.
qəvsərə . kəvsərə . 1. sisli havadakı çilənti. 1. qasırqa. tüvələy. tüpələy. 1. bitgi yapraqlarının kəsəli. - kəvsərədən gövəri (bosdan) alamadıq.
qəvşəqən : gəvşəgən . dişsiz ağız.
qəvşəmək : qövşəmək .
qəvşən . gəvşən . gəviş.
qəvşən . kəvşən . kövşən . kəvrən . kövrən . çevşən . çövşən . kevşən . kövşən . çövrə. çevrə. qır. sınır. - kəndin kəvşənində çoxlu bağ , otlaq var.
qəvşəndəmək . gəvşəndəmək . dişsiz ağızla çeğnəmək, çeynəmək.
qəvşəymək . gəvşəymək . gəviş gətirməni yansıtmaq.
qəvşürüq . gəvşürük . gəvşərək . kəvrəkcə. gəvrəkcə. yumşaqca.
qəvtəqi . kəvtəki . güdürük. əsgi. köhnə.
qəvtəl . gəvdəl . gövdəl . gövlək . kərdəl . kördəl . kordal . gədəl. gödəl. godal. qavaq. qovaq. qobqa. qobaq. kovqa. qovaq. (< kər . kəv . kav . kov ). ağzı gen su qabı. dolça.
qəvtər . kəvtər . kirtil. kitril. səbət.
qəvüç . gəvüç . gəmcik. (kəvüç. kəmcik).
qəvüq . gəvük . 1. kəl, daz, qaz, lüt, çılpaqın nərsə. 1. sısqan. sısyan. qurumuş, cılız nərsə. 1. quru dal. 1. çubuq. çəlik. əsa.
qəvüq . kəvük . kəvik . 1. qarqıdalı sapı. çılpaq, lüt dal, sap. 1. dişsiz.
qəvüq . kəvük . lüt, yalın, quru nərsə.
qəvzən . 1. kəvzən . qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl. qırac. qırıç. qıyır. qıylan. kütə. kütəl. kosıt. kosat. kasat. kəsit. körüz. koruz. verimsiz
qəvzi . gəvzi . gəviz . gəvzə . 1 . güvə . cüvə . 1. çatal. haça.
qəyə . gəyə . gödən. gövdən. göpdən. qarın. içgəm. - gəyəsi dolu: tox.
qəyqəz . kəykəz . qayqaz. sapıq. kovan. kötü qılıqlı, qıyqımlı.
qəysi . gəysi . kəbir. kimi. - gəysi belə deyir, gəysi elə.
qəz . 1. gəz . göz . güdü. motiv. 1. kəz . kər . kəs . kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq. kovur. kovaq. qoyaq.
qəz . gəz . 1. kəpəz. təpəz. təpə. köbər. 1. qoşat. qoşat. qoşaç. (< kov). iki təpə arasında olan alçaq keçit. 1. qıyı. qıraq. kənar.
qəz . gəz . gəzə > xəz. xəzə. su otu. suyun üzündə, içində bitən ot. cülbək. - balıqlar gəz yeyillər.
qəz . gəzgin .
qəz . kəz . gəz . 1. törgəş. törgüş. törəgiş. idman. təmrin.
q əzafə . gəzafə . < qozalaq. qozqalaq. qasalaq. qasqalaq. qatalaq. qatqalaq. qabalaq. qabqalaq. qabtalaq. qabarıtılı. qabarılmış. şişinmiş. başalaq. boşalaq. puçalaq.
qəzbi . gəzbi . kəzbi . kərbi. qoğunqıran. qoğun, qarpızın sapını, səğəsin çeğnəyib qıran, qarışqadan kiçik, qara böcək.
qəzə qüzə . kəzə küzə : kəvzə küvzə : anlamsız. qoşdurum. mə'nasız. təki boş. - kəzə küzə danışmalar.
qəzəq . gəzək . 1. evlərdə sırayla yapılan toplantı. 1. sıra. sirə. 1. qoyma. əğrəti, keçəri, soğur, müvəqqəti iş.
qəzəqçi . gəzəkçi . kəzəkçi . qoyma. əğrəti, keçəri, müvəqqəti işə tutulan kimsə.
qəzəqən . gəzəğən . gəzəyən . gəzənçi . gəzənki . gəzginçi . gəzgüc . gəzqıc . gəziçi . gəzgin . gəzək . çox gəzən.
qəzəqi . kəzəki . kətəki . çəpgən altndan geyilən qolsuz geyim.
qəzəlaqac . xəzəl ağac . qızal ağac . qızıl ağac .
qəzəmə . gəzəmə . gəzəmək . 1. girəbət. girbət. avlu. həyət. 1. kərəmə . kərəmək . hördün. ördün. üzgü. basqıç. sırım. nərdüvan.
qəzənə . gəzənə . gizənə . gizgizək. qıcırqan. qıcıtqan.
qəzənti . gəzənti . başıboş. quşqunsuz.
qəzər . gəzər . çıpıt. cin. pəri. qoş. ruh. sür. 1. gecələri pis diləklə dolaşan.
qəzəriş . gəzəriş . gəzriş . > qozariş (gəzib görülmüş olan nərsə. ayqat. ayqatı. duyduru. raport.
qəzərqi . gəzərgi . gəzəyin . gəzəğən . ortalığ. ütrəlik. ötrəlik. ötən. ütən. bulaşıcı. keçmən. keçən. keçici. müsri.
- ortalıq ağrı : ortluğ ağrı : bolduğ ağrı . 1. bulaşıcı kəsəl. 1. imumi təşviş.
qəzərqi . gəzərgi . qaraçı. çingənə.
qəzərliq . gəzərlik . gəzirlik . gəzlik . çağlağ . aylıq. ayalıq. aylalıq. aralıq. meydanlıq. arabanın dəngəli (dınqılı, oxu). dolana bilməyi üçün, təkərdə qoyulan, oxdan böyük olan geniş oyuq.
qəzərmək . kəzərmək . kəzərləmək . kəzələmək . kərələmək . təkərləmək. tərarlamaq.
qəzginçi . gəzginçi . gəzikçi . işsiz. savığ.
qəzi . gəzi . 1. damar damarlı, dalqalı cızıqlı, şəpəli, qırslı olan. - gəzi daş. - gəzi parça. - gəzi kağız.
qəzi . gəzi . gəzgi . dolanma. səyahət.
qəzi . kəzi . kəsi . kəri . qınt. qıntıq. qıyıntıq. tin. qopcaq. qapcaq. bucaq. qurun. künci. qoncı. qoncıq. qoncuq. küncik. küncük. köşə. quşə. kövcək. kövcük. quvça. kuvça. qoltuq.
qəziçi . gəziçi . (gəzib qapı qapı nərsə paylan, dağıdan). 1. oxucu. çağrıcı. də'vətçi. 1. çapar. postçu.
qəzil . kəzil . kəzimşi . kəril . kərimşi . təkəri. təkərləmə. təkərmişi. tikrari. tikrar olunmuş.
qəzilçi . iplikçi.
qəziyyə . önəri. önərmə.
qəzqə . gəzgə . qol. devriyə. əmniyyə.
qəzqəq . gəzgək . dolanbac. - gəzgək yol: burşuq, dolağ yol.
qəzqərə . gəzgərə . kəsgərə . təskərə . xəsdə, yük dörd qollu daşıt.
qəzqic . gəzgic . gəzğən . bayram, düğün, yas kimi törənlərdə yapılan qarşılıqlı görüş.
qəzqin . gəzgin . yuxuda gəzən.
qəzləqic . gəzləgic . başmaq, çarıq tikmədə işlənən ucu sivri , iki çatallı arac.
qəzləmək . gəzləmək . gəziləmək . gözləmək . 1. doğrultmaq. imləmək. naşanlamaq. - gəzləyib gözündən vurdu. 1. bir nə üçün ara, açı, qıv, fürsət bəkləmək.
qəzliq . gəzlik . gəzi . üzərində gəzinən təməl axlov, ox, mehvər. güdü. motiv.
qəzliq . gəzlik . kəzlik . çaqqı. piçaq.
qəzmək . gəzmək . gəzişmək . bulaşmaq. -gəzici kəsəl . bulaşıcı, müsri kəsəl.
qəzmək . kəzmək . kərmək . kəsmək . açmaq. çözmək. - bu düğünü kəz bakalım.
qəznə . gəznə . gəzənə . giznə . gizənə . gicitgən. kiçiyinə, körpəsinə ''qınc'' ''gənc'' deyilir. - əllərimi gəznə daladı.
qəzyaztı . gəzyazdı . kəzyazdı . kəzyazma . kəzyarma . (kəz + yazmaq : yozmaq . çaşmaq ). 1 . sırasın itirən. 1. qısır, doğurmamış heyvan. 1. doğma çağı gəlibdə, doğmayan heyvan.
- kəzyazmaq : kəzyarmaq : qoşlamağa, cütləşməyə qarşı (rəğmən). boylu düşməmək.
qi . ki. kim. - o ki gəldi: o kim gəldi. -
qı . qırqalıq. qırtaq. qırqalıq. qırtıqran. qırtlan. qırtlaz. qırtıl.
qib . gib . 1. kim. tay. manənd- bunu kibi.
qib . kip . 1. qalıb. - kərpiş, börk kibi . 1.gib . kim . tay. manənd. şəbih. - bunun kibi : bunun gibi : bunun kimi .
qıbal . kimi. bənzəri. oxşarı.
qıbat . qıybat . qıçın ortasında olub, qıçın bükülməsin sağlayan bölüm. diz. - qıbatın qırılsın. - qıbatı qırılmış gəlib çıxmadı.
Dostları ilə paylaş: