Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qəstəqləmək . kəstəkləmək. kəstələmək. sürmək. sürgütmək. rəd, dəf edmək.

qəstəl . kəstəl. 1. çevrəli, sarılı, hisarlı kiçik yer. qalacıq. 1. çeşmə. keşmə.

qəstəl . kəstəl. kəsdəl. 1. tuğra. tura. givələ. gəvələ. yumaq.

qəstələməli . kəstələməli. kəsətməli. sürməli. sürgütməli. rəd, dəf edməli.

qəstərə . kəstərə. kitrə. qıraç. qıraz. gəvəndən əldə edilib, bezi sərtləştirmə üçün işlənən öğə.

qəsti . kəsdi. gildən, ətpalçığından yapılan saç.

qəstir . kəstir. yaman. çıpıt.

qəstiriş . kəsdiriş. anlayış çıxarı. - onun kəsdiriş qıt.

qəstirmə . kəstirmə. kəsitmə. 1. mürgüləmə. çortlama. pinələmə. pinəkləmə. 1. çalagün. günorta yatması, yuxusu. qilulə. 1. anlama. sağınma. sağanma. düşünmə. mültəfit olma. 1. kəsə vurma. - kəstirmə yol: kəsmə yol. - kəstirmədən gedmək. 1. qundağlanmaq.

qəstirmə . kəstirmə. kəsməcə. 1. saru. savu. salu. tez. tez yazısı, risaləsi. 1. risalə. 1. qısıq. qısa. qıssa. qınıq. qınıt. qısal. qıtal. çöküt. xulasə. ötək. muxtəsər. - bu pitiyin kəstirməsi. 1. qaynatılaraq qoyu, yoğunlaşmış, sıxıştırılmış nərsə. yaxma. yaxım. şərbət. şirə. 1. uyma. mürgüləmə. yüngül yatı. yatsı. 1. yatsıc. günorta yatması. qilulə. 1. kəsə. uzatmadan, qısa yolla görülən, göstərilən. qısalayın. qısagələn. qısaraq. qısaca. özətcə. - kəstirmə anlatddı. - kəstirmə söz. - kəstirmə işlər. - kəstirmə yolla gedən uz gedər, yüz gedər (yüz yaşar). 1.
kəstirmədən: kəsməcədən. 1. ən qısacadan. ən qısa yoldan. 1.



qəstirmək . kəstirmək. kəsitmək. 1. dəğər biçmək. bazarlıq edmək. 1. uşağı sütdən açmaq, ayırmaq. 1. birinin yanağın, başın əli ilə yasmaq, yaslamaq, yaslamaq, oxşamaq. 1. yayıqda, tuluğda, kovanda, dövülən, çalxanan ayran, yağ tutmağa başlamaq. - yayıq hələ kəsmədi mi.

qəstirmək . kəstirmək. nərsəni durulmaq üçün dinlətmək, bıraxmaq.

qəstüşmək . kəsdüşmək. pozulmaq. korlanmaq. utanmaq. tutqunmaq. durqunmaq. qısılqanlamaq. qızılqanlamaq.

qəsüc . kəsüc. 1. kartək. nərsəni qaşımaq, sürtmək üçün iti, ənli, əl boyunda yassı piçaq. 1. saçdan, təndirin duvarından çörəyi qoparmağa uzun dəsdəli təxdə gəpgir, arac.

qəşillənmək . xəşillənmək xəşəllənmək. gəvşəllənmək. gövşəllənmək. cayılmaq. yayılmaq. calanmaq. cayanmaq. açılmaq. - xəşillənib oturur.

qəşivan . kəşivan. keşivan. kəçivan. çəkivan. ayvanın, eyvanın, güləngərin qırağı. kənarə. - keşivanı çox enli, yastı bir otaq.

qəşov .kəşov. kəşo. gözənək. sokut. soxut. nərsənin qırağına çəkilən cızıq. nərsənin çevrsində oluşan cızıq. - baş kəşo: başlıq yazılan kadr.

qət . kət. get. 1. gədik. kərik. oyuq. 1. bir yerin başqa bir yerə doğru yapan girinti. 1. köt. küt. kötək. dəğənək. dəğnək. dəğəng. dəgəng. 1. büzüş. buruq. qırıq. 1. man. qaym. qayış. züvüş. züvmə. sürüş. sürüşmə. yanılma. yanılış. bələş. bulaş. bunaş. xəta. qusur.

qət . kət. kit. 1. küt. dəğənək. dəğnək. dəğəng. dəgəng. əl ağacı, çubuğu. 1. qotaz. qqoyun, keçini boğazında sallanan bir qoş (cüt). bez, vəz.

qətəq . gədək. bir yaşa dək camış balası.

qətəl . gədəl. (< 1. gəvəl: oyuq 1. < gəpəl: qapal: qapma aracı). ağdan balıq alma üçün, torlu, ağlı kəpçə.

qətəməz . kətəməz. kətməz. kəsəməz. kəsməz. ağız. ağız sütü. kala.

qətəmsiz . qədəmsiz < qutumsuz. uğursuz. qarov. qur. küsbəx. küsbəxt. kütbəx. korbaxt. korbəx. korba. çorba. koraq. çoraq. koraq. çoraq. koran. çoran. onqunsuz. bəxsiz. qutsuz. qutasuz. uğursuz. onmazıq. onmadıq. uçuğ. talehsiz. tutusuz. tutsuz. bəd bəx. (ağır ayaq. bəd yümn. bəd şiqun. bəd qədəm. na mubarək. mənhus. nəhs).
((qutumsuz: uğursuz. qarov. qur. küsbəx. küsbəxt. kütbəx. korbaxt. korbəx. korba. çorba. koraq. çoraq. koran. çoran. bəxsiz. qutsuz. qutasuz. uğursuz. tutusuz. tutsuz. talehsiz. bəd bəx.

qətən . kətən. kitən. 1. kəbin günü. 1. qıtan. küsülü. küs olan. 1. adaqlı qızlara özəl başörtüsü. 1. başörtüsü. 1. kotan. qutucuq. arı kovanı qoyulan kiçik qutu. 1. kətənək. sədd. qısır. əngəl. arakəs. arakes. arakis. taxul. qıncı. engəl. öngəl.

qətən . kətən. kitən. 1. sapları kittəmədə, bağlamada, toxumaqda işlənən bitgi. 1. bu bitginin saplarırdan yapılmış olan.

qətən . kətən. kitən. gizən. gizəyən. gizləyən. saxlayan. ağzı sıx, qıs, qıy. sır tutan. sır verməz. sağdıyan.

qətə'n . qıtan. qıtqan. kəsinliklə. kəsinləyi. kəsin olaraq. götrü. götürü. qətiyyən. əsla. əslən. heççağ. heçvax. heçzaman.

qətənə . kədənə. kəddənə. qatana. sürülən öküzün boyunduruğunun altına taxılan qayış girdə, oyuz, həlqə.

qətənə . kədənə. qatana. qaydana. yerə tökülən dənədən cücərən bitgi.

qətənəşmək . kətənəşmək. kətənləşmək. kitənəşmək. kitənləşmək. gizənləşmək. gizəyənləşmək. saxlaşınma. ağzı sıxlaşmaq, qıslaşmaq, qıylaşmaq. sır tutaşlaşmaq. sır verməzinmək.

qətəngəlli . kətəngəlli. əngəlli.

qətənqömləği . kətənkömləği. incə qabıqlı əncir çeşiti.

qətənqöylək . kətənköylək. incə qabıqlı, örtülü nərsə.

qətənqöynək . kətən köynək. 1. işgə qabıq nərsə, qoz. 1. içi qolay, yaxcı çıxan qoz.

qətənliq . kətənlik. kitənlik. gizənlik. gizəyənlik. gizləyənlik. saxlacılıq. ağzı sıxlıq. qıslıq. qıylıq. sır tutanlıq. sır verməzlik.

qətəri . gətəri. gətiri. qədər. - sənin gətəri yalançı görmədim.

qətərləmək . gədərləmək. önünə qatıb sürmək, qoğalamaq.

qətərsiz . kədərsiz. kitirsiz. tutuqsuz. ağrısız. batrışsız. ağ bağır. bulğansız. bulanıqsız. bulutsuz. dumansız. çiğsiz. qayğısız. bunsuz. darıqsız. darlaqsız. darlansız.

qətəv . kətəv. at soluq yollarına oluşan kəsəl, xəsdəlik

qətəyin . kətəyin. kiçi damların, alaçıqların kölgəliyi.

qətəz . kətəz. kətəz. kərəz. 1 çətəz. çərəz. qırıs. qırıntı. qıyıntı. 1. kərtəz. çevrəlik. çəmbər. qors. qurs. qasaq. qasnaq. 1. səggi, avlu, eyvan kimi yerlərin yanlası. herə.
- kətəz başı: nərsənin son ərcəyi, durağı. bir işin, gedişin sona vardığı yer.

qətəz . kətəz. kitəz. nərsənin parçalanmaması üçün çevrəsinə keçirilən çəmbər, devrəlik.

qətəzləmək . kətəzləmək. kitəzləmək. çətəzləmək. çitəzləmək. kəpəzləmək. qapazlamaq. sandıqlamaq. qutulamaq. bağlamaq. sarmaq. - ev eşiyin kitəzləyib çıxıb geddi.

qəti . - pişikotu: pişiklərin bəğəndiyi ot. - pişikyağı: yumuşaq tüklü otsu bitgi. kök sapı otaçılıqda işlənir. - pişikyaladı: tüklü parçanın üzünə verilən şəkil türü.

qəti . kədi. - pişik kimi dörd ayaq üsdə düşmək: pis durumdan qolayca sıyrılmaq. qurtulmaq. - it pişik olmaq: aralarında sürəkli geçimsizlik oluşan kimsələrə söylənir. - pişik nə, tuttuğu nə: gücü artığına yetməz. - pişik olalı bir siçan tutmaq: ilkin olaraq yararlı bir iş görmək. - pişiyə ciyər ısmarlamaq: ac yırtıcıya ət tapşırmaq, əmanət vermək. - pişik balı: kiriggə. - pişik balğı: 1. dişləri, solunqac (tənəffüs dəstqahının). yarıqları kiçik balıq türü. 1. köpək balığı. - pişik dili: dadlı biskivit türü. - pişik gözü:

qəti' . qıtar. qıtqır. 1. kəsən kəsici. 1. durduran. 1.

qəti' . qıtıq. hətmi.

qətibasdı . kədibasdı. pişibasdı. pişik ayağı izinə oxşar naxışlı parça.

qətibaş . kədibaş. pişibaş. alma türü.

qətibiçiği . kədibiçiği. kədidaşağı. kədiməməsi. pişibiçiği. pişidaşağı. pişiməməsi. qoltuq altında çıxan çiban çeşiti.

qətiboqan . kədiboğan. yağsız çökələk qurusu. qurut.

qətic . gədic. gödüc. qazan.

qətixınası . kədixınası. pişixınası. döğülüb əzilərək, həna kimi qımızı suyu çıxan ot türü.

qətiq . - qədik kətmək: qədik kərtmək: dəlik aşmaq. eşmək. deşmək. yarmaq.

qətiq . gədik. kərən. kərin. güdül. kötül. dağın sırtına, arxasına aşmağa yol verən boğaz, yarıq. aşırım. dağ boğazı. alçaq, qar keçit.

qətiq . gədik. qırağan. 1. yıxıntı. çaraba. 1. kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq. kovur. kovaq. qoyaq. 1. uşağ ayaqqabısı.

qətiq . gədik. qırçıl. qırtıl. qırtın. çopur.

qətiq . gətik. gətüq. 1. çüçə. soxaq. 1. ağzı qazıq, yamuq, yamıq, pərt, açıq, saçıq, cılf. 1. qəpiq. qapıcıq. bağ baxcada çəpər qapısı.

qətiqqəmə . gədikqəmə. gədikəmə. dişləri tökük kimsə.

qətitırnağı . kədidırnağı. kədicıynağı. kədidırnağı. pişidırnağı. pişicıynağı. yoncaya oxşar, gözəl qoxulu çiçəkli ot çeşiti.

qətitisiyi . kətitisiyi. itdirsəyi. göz qapağında çıxan sivilcə. çıpıt. arpacıq.

qətiyeməzli . kədiyeməzli. pişiyeməzli. yemək, ət kimiləri qorumağa yarar dolab.

qətiyolağı . gədiyolağı. pişiyolağı. dar, güc keçiləbilən yer.

qətiyyən . qıtaq. qıtqat. qətə'n. olanmaz. kəsinliklə. kəsginliklə. kərinliklə. kərintliklə. kərtiliklə. biçinliklə. biçginliklə. oraqlıqla. uraqlıqla. orqanlıqla. urqanlıqla. götrü. götürü.

qətqüt . kətküt. gədküt. kətir kütür. 1. düz, doğru, saf olmayan. pozuq. koruq. çoruq. 1. qotur botur. engəbəli, ensəkli yüksəkli, qalçaqlı alçaqlı, atar tutarlı, çuxurlu tümsəkli, quynıqlı, düz olmayan yer. pəst o bülənd. na həmvar. 1. əğri büğrü, pürüzlü nərsə.

qətqütə . kətgüdə. kitgüdə. kətxuda. kətgüdə. qaqay. darqa. qocabaşı. qocabaş. köybaşı. kəndin, köyün işlərinin güdəni, aparanı, götürəni. qındır.
- kətgüdə bəy: kitgüdə bəy: kətxuda bəy: yeniçəri qurupunun ağalığından aşağı orunlu, rütbəli subay.
- kətgüdəlik: kitgüdəlik: kətxudalıq. qındırlıq. qocabaşlıq. köybaşlıq.

qətl . qətil. qırıt. qırtıl. qırtal.

qətləq . kətlək. kətlənək. kətənək. kitlək. kitənək. kitlənək. çətlək. çətənək. çətlənək. çitlək. çitənək. çitlənək. sandıq. qutu.

qətləq . kətləq. kətləq. qırtlaq.

qətləmək . gə.

qətləz . kətləz. kətənəz. kərtləz. kərtənəz. 1. basıq, yapıq burun. 1. gənizdən, burnunda qonuşan. 1. qırçıl. qırtıl. qırtın. çopur.

qətli . kətli. kətil. kitli. kitil. pis. çök. çöküc. düşüc. alçaq. koruz. korus. koruc. korunc. koruq. koruqlu. koruqlu. çoruqlu. korasa. çorasa.

qətmə . kədmə. kərtmə. kərmə. kərik. qədəmə. kitmə. dərtmə. dərmə. dədmə. dərik. didmə. çərtmə. cərmə. çədmə. çərik. çitmə. çətəmə. çəntmə. çəntik. ara. aralıq.

qətmə . kətmə. kitmə. gizmə. gizəmə. gizləmə. saxlama. sır tutma.

qətmə . kətmə. kütmə. kütəm. kütək. kütgə. kötmə. kötək. kötəm. kötgə. çubuq. dəğənək. dəğnək. dəğəng. dəgəng.

qətmək . kətmək. kərtləmək. gədik açmaq. dəlmək.

qətmək . kətmək. kitmək. gizmək. gizəmək. gizləmək. saxlamaq. sır tutmaq. sınğamaq. sinğəmək. sinəmək. qınılqamaq. qınlamaq.

qətnə . kədnə. kətinə. kərnə. kərən. 1. qat qat, kət kət, sək sək, səd səd, qana qana tarlalar arasına çəkilən duvar. 1. qat qat, kət kət, sək sək, səd səd, qana qana, pillə pillə, basamaq (sırım. nərdüvan). şəklində tarla. - kədnə kədnə düzülmüş üzüm bağları.

qətri . gətri. gərti. > gəlti. yerə gərilən örtük. palaz.

qəttəm . kəttəm. kərtəm. kərtim. bir başlı, bir ağızlı qazma.

qəttərə . qəddərə. qartdaraq. qartaraq. böyük qəmə, piçaq.

qəttəş . qəddəş. qattaş. tibir. təpir. kiriz. giriz. qurum. qurqu. gurgu. gürgü. qurur.

qətüq . 1. kədük. tulqanın (miğfərin). altına geyilən, tulqanın başı acıtmaması üçün önləyən taqqa, başlıq. 1. gədük. qıtuq. üst dodağı yarıq, ya da burnuna yapışıq olan.

qətüq . gədük 1. gəyük. qayuq. dağ yamacı. 1. kəz. kər. kərə. geçə. keçə. girvə. girəv. dəfə. - bu gədük mənə bağışla.

qətvan . kətvan. keyvan. bir evi, yığvanı dolandıran qadın.

qətvermək . kət, çət, çet vermək, vurmaq. kərtərləmək. kərt vermək. kətləmək. kitləmək. qaytıtmaq. qaytaratmaq. qatqıtmaq. qayqıtmaq. qayqıtlamaq. qarqıtmaq. qarqıtlamaq. qıt vermək. qırtartmaq. qırtatmaq. çırıtlatmaq. çırtalatmaq. çırtalamaq. arakəsmək. arakismək. əngəlləmək.
- qətərət: kədərət qatarat. əngəl. arakəs.

qəv . gəv.

qəv . gəv.

qəv . gəv. 1. oyuq. kovuq. kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq. kovur. kovaq. qoyaq. 1. gərtik. kərtik. gədik. gəvik. qırağan.

qəv . gəv. içi boş olan. sap. tutam. qılp. qulp. qulaq. küpə. küppə. - sulağın gəvi sınmış.

qəvbiçə . gəvbiçə. qırbiçə. xərpikcə. ağcaqanad. küvdeşən. kövdeşən. yaxarca. kiçik mığmığa çeşiti. güni. - burda yayda güni çox oli, bizdə günü gecə gündüz oli.

qəvcə . kəvcə. 1. qırtıl. keçimsiz. geçimsiz. köndələn. çöndələn. döndələn. yöndələn. yandalan. bəd əxlaq. qızaq. qızat. qızan. sınırlı. qopurlu. qopuqlu. köpürlü. köpüklü. sınırlı. qopurlu. qopuqlu. köpürlü. köpüklü. qırsız. koraza. qoraza. qıratlı. qıravlı. qıranlı. xırsamba. xırsanba. qırsamba. qırsanba. qızaq. qızat. qızan. hirsli. dəli. qudruq. quduruq. acığlı. acığın. əsəbi.

qəvcə . kəvcə. kəpcə. çapa. qırpıdın. bağ baxcanı kağalama, otalağlama aracı.

qəvciqli . kəvcikli. yayıq. yayvan. yayılmış. kovan.

qəvciqmək . kəvcikmək. kəv, kəf keçmək. kəv keçirmək. 1. aclıqdan, sıcaqdan keçinmək. ürəyi keçmək, gedmək. haldan gedmək. 1. kəvcinmək. tükənmək. bitinmək. bitmək. çökəzmək. gücsüzünmək. gücdən düşmək.

qəvcir . gəvcir. kərcir. siçovul. əxtə siçanı.

qəvçələmək . gəvçələmək. yeməyə, çeğnəməyə çalışmaq.

qəvçən . kəvçən. qırqıt. girgit. toxuma şişi, mili.

qəvçildəmək . kəvçildəmək. ağzın çeğnr kimi oynatmaq.

qəvçiləmək . kəvçiləmək. kəmçiləmək. kəmdişəmək. ağızın əğmək. söylənəni yeniləyib, təkərləyib, yasılayıb alaylamaq.

qəvçili . kəvçil. kevçil. kefçi. əsrik. yayqın. yayvanaq. içi boşluğu, xoşluğu, əğləncəli yaşamı sevən kimsə.

qəvçirmək . kəvçirmək. 1. ağzın açıb səsin baına almaq. 1. hürmək.

qəvə . gəvə vermək: güməndirmək. gömədirmək. gomandırmaq. cümədirmək. cumadırmaq. umundurmaq. ümidləndirmək. umutlandırmaq. ümid vermək.

qəvə . gəvə. gəvək. çörək. əbbək. əkmək.

qəvə . kəvə. gəvə. kəv. gəv. bəlqəm.

qəvəcləmək . gəvəcləmək. kiçik diş vurmaq. kiçicik dişləmək.

qəvəç . gəvəç. gəməç. 1. saqqız. 1. yapışqan. kitrə. çəsb. sürüşgən. sıvışqan. suvaşqan. sıvaşan. suvaşan.

qəvək . gəvək. gəzəyən. gəzik. çox gəzən.

qəvəq . kəvək. gəvək. dişlik. dişə. yeyəcək. yemək. ağızlıq. ağız. azıq. acar. azuqə. rizq.

qəvəq . kəvək. kəvik. yumuşaq, yeğni, yeğin, tez, çanıq qırılan nərsə.

qəvəq . kəvənğ. kəfənğ. kəvəkə. kəvik. kəvət. kəvsən. kəvsək. kəvkəz. 1. içi çürüklü, oyuqlu, yüngül, çapıq qırılan, nərsə. - kəvik daş. - kəvət güc. 1. gəvrək. kövcüt. yeyilirkən ağızda dağılan nərsə.



qəvəqə . gəvəgə. yüngül böyük daş.

qəvəqən . gəvəgən. yayla tikən türü.

qəvəqi . kəvəki. kəvək. kəvik. kəpik. kəpih. 1. diş diblərində oluşan daş. 1. açıq boyalı, dəlikli, işlənməsi qolay, oda dayanıqlı daş çeşiti.

qəvəqiləmək . kəvəkiləmək. kəvəkləmək. kəvikləmək. kəpikləmək. kəpihləmək. 1. bu yumşaq, oyuqlu daşla nərsəni, özəllikə atı tımarlamaq. 1. qurçanmaq. uğraşmaq. qırışmaq. qırvaşmaq. qırvışmaq. qırvalaşmaq. başbaşa qoymaq. mucadilə edmək.

qəvəl . gəvəl. gəməl. ağızlıq.

qəvəl . gəvəl. gəp. söz. - gəvəl vermək: söz vermək.

qəvəl . gəvəl. qoyun kəvəlindən (soyulmuş qapığından, dərisindən). yapılmış geysi, geyim. qapal. qabal. kürk. qocuq.

qəvəl . kəvəl. qapal. kürk.

qəvəlalası . kəvəlalası. utanmaz. sarnıc. salağı. sadağı. (başqalar sırtından keçinən). aslağ. asalağ. yalağ. yalamıq. çalağ. çalamıq. yırtığ. arsız. ağgöz. gözüağ. aşarı. oratsız. utasız. çıpıl. sıpıl. səpil. çəpil. həyasız.

qəvəlçi . gəvəlçi. 1. qoyun kəvəli satan. dəriçi. 1. qoyun kəvəlindən (soyulmuş qapığından, dərisindən). yapılmış geysi, geyim satan. qapalçı. qabalçı. kühçü. kürkçü. kürküçü. qocuqçı.

qəvələ . kəvələ. düğün, toxumanı çözməyə yarar arac.

qəvələmək . gəvələmək. yırtmayıb, qanatmaya caqca, yumşaqca ağzına alıb çeğinsəmək, çeğnəmək.

qəvələşmək . gəvələşmək > gədələşmək. sözləşmək. mübahisə, mubahisə edmək.

qəvələşmək . gəvələşmək. 1. qıratınmaq. salavaşmaq. şuxluğ edmək. sarqışmaq. şakalaşmaq. 1. nərsəyi ələ salıb qonuşmaq.

qəvələşmək . gəvələşmək. 1. qoyqalmaq. oynaşmaq. 1. ayaq üstü gəpləşmək, xoş beşləmək, danışmaq.

qəvəlir . kəvəlir. ağacdan kavallıq, kağallıq, qırılıb atılan göy, yaş qol budaq.

qəvəlmək . gəvəlmək. 1. pukalmaq. qurumaq. 1. çeğnənmək. çiğnənmək.

qəvəltə . kəvəltə. kəvələt. kiçik çuval. heybə. yançıq. torba.

qəvəmə . gəvəmə. qaşıntı yapan ot türü.

qəvən püzü . gəvən püzü. gəvən kökünüdən çıxan saqqız.

qəvən . gəvən. gəvgən. arpa buğda kimi mağaşar kəvrək sapı.

qəvən . gəvən. saqqız,kitrə, kətirə çıxarılan, yaxacaq kimi yandırılan tikənli ot türü.

qəvən . gəvən. tikənli ot türü.

qəvən . gəvən. tikənli, top görnüşlü, səğəsi cızılaraq kətrə, saqqız çeşiti əldə edilən, quraq bölgələrdə bitən bitgi türü.

qəvəngi . gəvəngi. gələngi. gavol. gəvəgən. gəvəgən. gəvəni. gəmə. qəməsiçani. tarla siçanı, çöl siçanı. - pişik gavola batamaz.

qəvənq . kəvənğ. gəvənğ. kəfənğ. 1. cəvənğ. cəfəng. boş söz. 1. hər nəyin yumuşağı. 1. içməyə yaramaz acı su. 1. həvənğ. nərsəni oğmağa, döğməyə yarar, dayamlı o

qəvər . gəvər çalmaq: suyun axarın dəğişmək.

qəvər . gəvər vermək: sırr almaq üçün qarşısındakın qonuşmağa istəkləndirmək.

qəvər . gəvər. 1. arxbaşı. 1. arx.

qəvər . gəvər. gəfər. gəvəl. gavar. gaval. gafar. gafal. 1. arx. 1. kövgürə. kövcürə. köngürə. köncürə. gözmək. gözmik. gözmic. gözməc. baca. dəlik. deşik. kova. hova. kavca. kavaş. kavcaq. kavsuq. kavuq. kavaltı. kovca. kovaş. kovaltı. kovcaq. kovsuq. kovuq.

qəvər . gəvər. gəvri. gəmər. gəmrə. gəmri. gövər. gövrə. gövir. gövri. gövək. güvək. güvrə. güvir. güvri. güv. güh. boru. qubur. qoğur. qovur. kanal.

qəvər . gəvər. kəvər. (< qap. qab. 1. topraqdan, qamışdan yapılmış ambar. 1. topraqdan yapılmış arı kovanı.

qəvər . kəvər. 1. qazanaq. köçü. xəndəq. 1. aşılanmış, döğülmüş, oğulmuş dəri.

qəvər . kəvər. 1. oyularaq yapılan dam, girmit, girəmit. 1. girgə. koz. kovzuq. kozuq. gülüngə. külüngə. küvüngə. kövüngə. zerzəmi. kav.

qəvər . kəvər. soğan yapralarına oçşar yeməli, pişməli göy.

qəvərə . gəvərə. kəvərə. 1. kavaltaz. qoca. əldən düşmüş. 1. yaramaz cocuq. sırnaşıq. şulux. qıynaşıq. 1. kötük. qursuz. görsüz. qırpadaq. yonulmamış. yontulmamış. ədəbsiz. kösnük. körnük. kornuq. öğünsüz. tərbiyəsiz. 1. oynaq. əstək. güvənilməz. güvən verməyən. 1. qapağan, asav heyvan.

qəvərmək . gəvərmək. salığlamaq. yol açmaq.

qəvəsən . gəvəsən. qarsan. kərsən. ağcı gen, yayvan, yassı qab. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt.

qəvəş . gəvəş. gəvəc. 1. ön dişləri düşük, kiçik olan. 1. gələş. geniş ağızlı. 1. yavaş qanlı. qıldıqsız. qıldıçsız. qıldımsız. qıldınsız. qılağıcsız, iradəsiz.

qəvəş . gəvəş. qılcan. qılyan. qılsan. qılzan. qılzar. qılbar. qılvar. qılsar. qılcar. qılyar. qıldır. qırdır. qıltan. qılcan. qıravan. qırna. qırnaz. qırtlaq. qırıtlaq. qırqıl. qıntır. qısmıt. korata. çorata. körüz. koruz. qurata. cılız. çırız. qırız. qırzan. qırnaz.

qəvət . gəvət. oğulmuş, yumşanmış, işlənmiş, aşılanmış dəri, gön.

qəvət . kəvət. 1. kirtil. kitril. səbət. sələ.

qəvətə . gəvətə. kavalır. qırıq sarıq. qırıq qasıq. qırıq qazıq. qırıq qayıq. qırıq qarıq. qırıq sırıq. qırıq tırıq. qırıq cırıq. qırıq mırıq. qırıq qırtıq. qırıq qıllıq. qırıq qıltıq. qırıq çərtik. qırıq çərik. qırıq kəsik. qırıq kərik. qırıq bərik. qırıq pərik. qırıq pərtik. qırıq dərik. 1. ufaq təfək. qıncıvır. qılcıvır. xırda mırda. kiçik parça. 1. qalıntı. artıq. önəmsiz nərsə. 1. kovat. korat. çorat. işə yaramaz nərsələr. 1. çərəz. əğləncəlik. - qırıq qırtıq, quyuq suyuq yeməklər.