Tofiq Köçərli - 132 -
Naxçıvan: uydurmalar və tarixi həqiqətlər Rusiya çarına ünvanlanan məktubların birində erməni məlikləri özlərini
rusların «həmtayfası» adlandırdılar. Bir az sonra erməni xadimləri bu avantüraya
öz dinlərini də cəlb etdiliər. Rusiya Daxili Đşlər Nazirliyi polis departamentinin
1908-ci ildə hazırladığı hesabatda deyilir ki, «özlərinə şəvqət qazanaq üçün
ermənilər öz dinləri ilə dələduzluq etdilər və özlərini pravoslav kimi qələmə
verdilər. O zamandan Rusiyada erməniləri pravoslav kiçik qardaş hesab etməyə
başladılar. Az qala yüz il belə davam etdi. Bütün bu fırıldaq 1891-ci ildə erməni
keşişi Ter-Voskakovun məhkəmə işinin gedişində üzə çıxdı...»
Belə çirkin üsullarla erməni emissarları Rusiya çarlarının qəlbini ələ almağa
müyəssər olmuşdular. I Poytr Lazar adlı ermənini yanına çağırıb, ona general
rütbəsi verir və tapşırır ki, «Qarabağın bərpa edilməsi (sənəddə belədir – T.K.)
üçün» Lazarın ixtiyarına 40 minlik qoşun verilsin. Lakin Lazar təklifdən imtina
edir. Belə oduqda, I Pyotr bəyan edir ki, «onların (Qarabağ ermənilərinin – T.K.)
xilas edilməsi üçün şəxsən özü gedəcəkdir».
1724-cü ilin oktyabrında Qansazar və Eçmiədzin katolikosları I Pyotra
yazdılar: «çobansız qoyunlar vəziyyətindəyik», «göz yaşlarımızla yalvarırıq, nə
qədər mümkündürsə, bizə tez kömək edin».
Noyabr ayının 10-da I Pyotr «ölüm ayağında ikən» iki Qarabağlı ermənini
qəbul etdi və iki fərman imzaladı. I Pyotrun Bakıya general Matyuskinə və briqadir
Levaşevə fərmanında deyilirdi: «Bütün vasitələrlə erməniləri və başqa xristianları
Rusiya qoşunlarının tutduqları Đran vilayətlərinə: Gilan, Mazandaran, Bakı,
Dərbənd və digər əlverişli yerlərə köçməyə çağırmaq lazımdır, onları nəvazişlə
qəbul etmək, lütfkarlıqla saxlayıb qorumaq, onlara yaxşı yerlərdə torpaq ayırmaq,
şəhərdə və kəndlərdə boş olan evləri və avadanlıqları onlara vermək lazımdır.
Düşmənçilik edən, yaxud şübhə doğuran müsəlmanları qovub rədd edin, onların
yerlərini xristianlar tutsunlar» (kursiv bizimdir – T.K.)
Erməniləri müsəlman ölkələrinə köçürmək I Pyotrun və ondan sonra
hakimiyyətə gələnlərin strateji xətti idi. Çar hökumətinin 4 noyabr 1722-ci il tarixli
təlimatında bu strategiya belə formulə edilmişdir: «Hər vasitə ilə çalışıb, erməniləri