Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
MƏNİM FİKRİMCƏ
Bir qrup Azərbaycan və erməni ziyalısının bu günlərbə baş tutmuş məlum qarşılıqlı səfərləri mediada,ictimai fikirdə ajiotaj yaratmışdır( Söhbət Polad Bülbüloğlu başda olmaqla beş nəfər Azərbaycan və beş nəfər erməni ziyalısının Xankəndində,Yerevanda və Bakıda görüşmələrindən gedir -red.)Bu məsələylə bağlı mənə də müraciət edir,münasibətimi bilmək istəyirlər.Əvvəla,onu deyim ki,bu səfərə çıxmiş Azərbaycan ziyalıları mənim yaxın dostlarımdır.Bu adamlar ədəbiyyat,elm,təhsil sahəsində uzun illər səmərəli fəaliyyət göstərmiş,millətimizin şöhrətini ucaltmış dəyərli ziyalılarımızdır.Bir düzgün,ya yanlış hərəkətə görə onların ömür boyu davam edən əməklərinin üstündən qələm çəkmək,xidmətlərini unutmaq,onlar haqqında təhqiramiz ifadələr işlətmək ədalətli iş deyil.Onların vətənpərvərliyni,Azərbaycanın maraqlarına sadiq olduqlarını sübut etməyə də ehtiyac yoxdur.İnanıram ki,bu səfərə də,-kim tərəfindən təklif edilməsi və sanksiya verilməsindən asılı olmayaraq -- «Azərbaycana xeyri olacaq» - fikriylə çıxıblar. Ayıq başlı erməni ziyalılarıyla təmaslar qurmağın yəqin ki,müəyyən məntiqi əsası var.Əgər birmənalı və qəti şəkildə Dağlıq Qarabağın mütləq Azərbaycanın tərkibində qalmasına inanırıqsa,orada hazırda ermənilərin yaşadıqlarını və gələcəkdə də onların köçüb aya,Marsa getməyəcəyini bir fakt kimi qəbul ediriksə,qarşılıqlı anlaşma yolları aramaq lazımdır.Xahiş edirəm,heç kəs bu sözlərimi sonrakı mətnin kontekstindən çıxarıb məni və ümumiyyətlə ziyalıları növbəti dəfə əsassız suçlamağa çalışmasın.Deyəcəyim söz isə budur və bu mənim qəti mövqeyim və fikrimdir:Bu səfərin vaxtı və yeri düzgün seçilməyib. Mən qarşılarındakı erməni zyalılarını tanımıram,amma əgər onlar doğrudan da bizimkilərlə xeyirxah məqsədlə görüşmək istəyiblərsə,bu görüş neytral bi yerdə - məsələn Moskvada, Tbilisidə, Kiyevdə,hər hansı başqa bir şəhərdə ola bilərdi.Bu bir. İkincisi, mənə elə gəlir ki,belə təmasların vaxtı da düz seçilməyib.Ermənilərə seçgiqabağı məhz belə bir aksiyanın daha çox divident gətirəcəyi aydındır.Onu da bilmirəm ki,ermənilər tərəfdən olanlar arasında Qarabağ mənşəli insanlar vardı ya
411
yox.Yaxşı olardı ki,qarşı tərəfdən də Qarabağ ya Bakı erməniləri,yəni Azərbaycandakı həyatlarını müəyyən nostalji hisslərlə xatırlayan və ona görə itirdiklərini daha dəqiq dərk edən adamlar olaydı.Yalnız belə düşüncəyə yaxın olan adamlarla konstruktiv dialoq qurmaq olar,dirsəyəcən azərbaycanlıların qanına bulaşmışlarla yox. Mən hələ neçə il bundan qabaq da deyirdim ki,gələcəkdə Qarabağı Azərbaycanın tərkibində idarə edəcək yerli kadrları indidən arayıb tapmaq və onlarla işləmək lazımdır. Yoxsa «Gələcəyik, qovacayıq, yıxacayıq» təbliğatıyla irəli getmək mümkün deyil.Həm də bunlar yalnız boş hədələr olduğu üçün. Əgər neytral bir yerdə belə görüş baş tutsaydı,hansısa humanitar məsələlərdə ortaq məxrəcə gəlinsəydi, bundan sonra Yerevana ya Bakıya qarşılıqlı səfər etmək daha faydalı görünərdi.Lakin Qarabağa,işğal altında xarabazara çevrilmiş Şuşaya getmək heç bir qəribsəmə duyğularıyla izah edilə bilməz.Əslim-nəslim qarabağlı olmasa da,Şuşanın həsrətini heç kəsdən az çəkmirəm və indiyəcən Şuşanın evləri,küçələri yuxuma girir.Amma Şuşa məscidlərinin, bulaqlarının, Bülbülün, Üzeyir bəyin muzeylərinin,heykəllərinin barbarcasına viran edilmiş,talan olunmuş mənzərələrinin yuxuma girməsini də istəməzdim. Əgər Şuşanın,işğal olunmuş başqa torpaqlarımızın bugünkü vəziyyətiylə tanış olmaq istəyiriksə,bunu beynəlxalq təşkilatların yardım və qarantiyasıyla o yerlərə gedə biləcək operatorlara həvalə etmək olar ki,peşəkarcasına kadrlar çəkib gətirsinlər. Hər halda olan olub.Gəlin ermənilərlə dil tapmağa çalışıb özümüzünküləri «vətən xaini», «satğın» kimi damğalarla damğalamayaq,ayıq başla bu səfərdən nəticə çıxaraq,gələcək addımlarımızı daha tədbirli,daha ehtiyatlı ataq,yüz ölçüb bir biçək. Anar 2 iyul 2007-ci il. «Mənim fikrimcə» adlı yazıdan. «525-ci qəzet» 4 iyul 2007.
|