«QARABAĞ FACİƏSİ» BÖLÜMÜNƏ
EPİLOQ YERİNƏ
Mən
erməni
xalqının
əməksevərliyini,mədəniyyət
sahəsində
uğurlarını
qiymətləndirirəm. Əgər mən «kamança erməni alətidir» -demirəmsə ,bu hələ o demək
deyil ki,ermənilərin düşməniyəm.Heç vaxt gizlətməmişəm və indi də gizlətmirəm ki,
Martiros Saryanın rəsmlərini, Aram Xaçaturyanın musiqisini,Sergey Paracanovun
filmlərini,Qrant Matevosyanın nəsrini xoşlayıram. Amma mən heç bir vaxt erməni
şüuruna ta körpəlikdən təlqin olunan hisslərlə - başqa xalqlara,ilk növbədə müsəlman
xalqlarına və xüsusiylə də türklərə,azərbaycanlılara qarşı nifrət və kin hissləriylə barışa
bilmərəm.Məhz elə buna görə də erməni təbliğatı məni bu xalqın düşməni kimi qələmə
verir.
«Gecə düşüncələri»ndən
Kimsə məni qaralamalı idi,çünki o vaxt mənim ümittifaq miqyasında çəkim və
nüfuzum vardı,Qorbaçova kəsərli söz deyə bilirdim…Beləliklə böhtanlarla məni sanki
təcrid etdilər.
Allah eləsin erməni milli şüurunda «qonşularla dalaşmadan yaşamaq» fikri üstün
gəlsin.Həddən artıq ərazi tamahı olmamılıdır. Ermənilər harda yaşayırsa oranı öz əzəli
torpağı saymaqları da düz deyil.
İşğal olunmuş torpaqlarımız azad edilsəydi,qaçqınlar doğma yurd-yuvalarına
qayıtsaydılar, Dağlıq Qarabağda, Şuşada yenidən azərbaycanlılar məskunlaşsaydı,xoşbəxt
olardım.
Ruslar almanlarla vuruşurdular,fransızlarla ingilislər yüz il müharibə aparıblar.
415
Müharibəni xalqlar aparmır. Müharibələr siyasətbazlar, generallar, ideoloqlar, hər
cür murdarlar tərəfindən törədilir. Dünyanın ən sivil qitəsi - Avropa XX əsrdə iki qanlı
dünya hərbindən keçəndən sonra yüz ilin sonunda «Umimi ev» qurmaq fikrinə gəldi.
Biz də ermənilərlə ilk dəfə deyil ki üz-üzə gəlirik. 1905-ci ildə də ədavət
qızışmışdı,amma sonralar bir yerdə yaşaya bildik,bir-birimizə qonaq getdik,görüşdük,xeyli
qarışıq ailələr yarandı.Bu faktlardır. Gerçəklik isə belədir ki,yanaşı yaşamalıyıq.
Anarın L.Lavrovayla söhbətindən.
«Drujba narodov» jurnalı №3 199
|