Yazıçı publisist zaur "aldadilmiġ ƏR". Bakı, "Adiloğlu" nəĢriyyatı. 2010. 168 səh
Z A U R 170 B BİLİNMƏYƏNLƏR
Yüklə 2,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- A L D A D I L M I Ş Ə R
- 3 Avqust 2010, Bakı şəhəri 3 A v q u s t
- “ƏSGƏRLİK ANLARINDAN QEYDLƏR” SİLSİLƏSİ
- Z A U R 178 ZAUR (Məlikzadə Zaur Qərib oğlu) “ALDADILMIŞ ƏR”
|
Z A U R 170 B BİLİNMƏYƏNLƏR Bu gün mənim ən xoĢ, sevincli günlərimdən biri idi. Ağlım kəsəndən bəri Qarabağ döyüĢləri ərəfəsində atamın bəzən hərbi geyimdə, avtomatla evə gəlməsi məndə hərbiyə, vətəni qorumağa bö- yük məhəbbət oyatmıĢdı. O zamanlar atam koman- dirlərindən ailəli olduğu üçün bir neçə saatlığa icazə alıb evə gələndə: “Ata, sən erməni görürsən, heç erməni öldürürsən?” kimi suallar verirdim ona. O, da həmiĢə vaxtının az olmasına baxmayaraq, həvəslə mənim suallarımı cavablandırır, elə uĢaq- lıqdan içimdə düĢmənə qarĢı böyük nifrət və kin hissi cücərdirdi. Atamın döyüĢdə Ģəhid olması və ardınca övlad itkisinə dözə bilməyib, nənəmin də dünyasını dəyiĢməsi mənim düĢmənə olan nifrət və kinimi daha da artdı. Ġçimdə intiqam – atamın döyüĢüb Ģəhid olduğu torpaqlar uğrunda mənim də döyüĢüb, atamın və atam kimi neçə - neçə Ģəhid olan ataların qanını yerdə qoymamaq arzusu bö- yüyürdü. Lakin atamdan fərqli olaraq mən məğlub ordunun döyüĢçüsü kimi Ģəhidi olmaq istəmirdim. Arzum o idi ki, tezliklə əsgəri yaĢım yetiĢsin, əgər A L D A D I L M I Ş Ə R 171 həmin ərəfədə iĢğalda olan torpaqlarımız qayıt- masa, torpaqlarımızın azadlığı uğrunda olacaq döyüĢ zamanı, həmin mücadilədə yaxından iĢtirak edim. Bu döyüĢdə daha bizdən ölən yox, öldürənlər olsun. DüĢünürdüm ki, yeterincə bizdən ölən olub, amma bir nəticə əldə etməmiĢik. Yenə də torpaq- larımız düĢmən iĢğalındadır. Bu dəfə ölməməli, öldürməliyik. Anam isə həmiĢə mənim bu kimi fikirlərimə qarĢı çıxırdı. Atamdan sonra arvad mənim əsgər getməyimi belə istəmirdi. Anamın gözlərinin içində məni də itirmək qorxusu var idi. Elə mənə hərbi komissarlıqdan çağırıĢ vərəqəsi gələndə də nə qədər çalıĢsa da ki, məni xidmətə buraxmasın, lakin evdə bir neçə gün çörək yeməyib, xidmətə getmək istəyimi görüb, mane olmadı. Daha sonra çalıĢdı ki, bir neçə qohuma ağız açıb, məni yaxınlıqda olan, rahat hərbi hissələrin birinə saldırsın, çox pul istədilər deyə, anamın bu istəyi də boĢa çıxdı. Əvvəldən anamın məni harasa saldırmaq istəyinin əleyhinə çıxdığım üçün: “O qədər nəfsini tökdün ki, yaxĢı bir yerə də saldıra bilmədim səni. Atan kimi “Vətən,vətən!” deyirsən. Atana etdiklərindən sənə də edəcəklər?!” – deyib gileylənirdi anam. Lakin mən vətənimi hansısa Z A U R 172 təmənnaya görə sevmirdim. Çünki atam mənə vətəni təmənnasız sevməyi öyrətmiĢdi. ...Hə, keçmiĢi xatırlarkən, sevincli günümün səbəbini demək lap, yadımdan çıxmıĢdı. Bu gün mən əsgər gedirdim. Səhər tezdən anamla birgə hərbi komissarlığın qarĢısındakı oturacaqda oturub, hansı hərbi hissəyə yollanacağımı gözləyirdim. Bizimlə yanaĢı burda bir çox əsgər yollanacaq uĢaqlar vardı ki, onlar da valideynlərilə hansı hərbi hissəyə göndəriləcəklərini gözləyirdilər. Hamıdan öncə bizim gəlməyimizə baxmayaraq, elə ən axıra qalan da biz və bizimlə yanaĢı üç – dörd nəfər oldu. Nəhayət, məlum oldu ki, bayaqdan xarici maĢın- larla yola salınan əsgərlər əvvəldən pul verib, yerlərini məlum edənlərdi. Biz isə yerimizi pulla məlum etməmiĢik deyə, bizlərdən biri Naxçıvana, mən və iki nəfər isə hərbi hissəsi “bilinməyən” ki- mi Biləcəridə yerləĢən hərbi komissarlığa gön- dərildik. Bizi Biləcəridəki komissarlığa gətirən rayonumuzun hərbi komissarlığının Adil adlı səla- hiyyətli nümayəndəsi özü içəri daxil olub, bizi xey- li gözlətdirdi. Bir saatdan çox vaxt ötdükdən sonra çölə çıxıb, valideynlərə yaxınlaĢaraq dedi: A L D A D I L M I Ş Ə R 173 - Yerlər ancaq ön xətt hərbi hissələrinədir. Kimin imkanı varsa elə indi yerindəcə isti – isti hörmətini eləsin, yaxĢı yerə saldıraq. Zavallı valideynlər kimi mənim anam da narahat oldu. Hamı ora – bura zəng edib, pul tapıb, Adilə verdilər ki, övladlarını yaxĢı hərbi hissəyə saldırsın. Anam yazıq da ha vurnuxsa da, bir çarə tapa bilmədi. Nəhayət: - ElĢad, narahat olma. Allah özü kömək olsun. Sənin delalarının içində Ģəhid oğlu olduğun yazılıb. Yəqin ki, səni yaxĢı yerə salacaqlar, – deyə, özünə təskinlik verirdi. Elə bu hisslərlə də tez – tez: - Mamanın gül balası, narahat olma, get, pirsaqanda xoĢdadığın yeməklərdən biĢirib, gələcəyəm yanına, – deyərək, üz – gözümdən öpürdü. - Budur, Adil gəlir, - deyərək anam mənimlə birgə əsgər yollanan elə burda tanıĢ olduğumuz Rəhmanın anasına dedi. Rəhmanın anasından öncə atası dərhal ayağa qalxaraq, Adilə tərəf irəlilədi. Bu yerdə gözlərim doldu, mənim də atamın yanımda olmasını istədim. Bəlkə də atamı itirəndən, ilk dəfəydi ki, atasızlığın acısını bu qədər duyurdum, onun yanımda olmasını istəyirdim. Lakin nə fayda, atam yox idi. Mənim isə bu dünyada anamdan savayı bir kimsəm yox idi. Hər dəfə yanında atası Z A U R 174 olan kimsəni gördükdə, ata həsrəti içimi didib – parçalayırdı. Bəzən atamın məni tək qoyduğu üçün ondan küsür, inciyir, bəzən də: - “Mənim atam qəhrəmandı. O, torpaqlarımız uğrunda canını fəda edən insandır” – deyərək, qürrələnirdim. Anam qolumdan tutub: - A bala, qalx gəl görək, - demə- silə, fikrim qarıĢdı. Dərhal oturacaqdan ayağa qalxıb anamla birgə Adilə yaxınlaĢdıq. O, valideynlərə: - Sizin oğlunuz Gəncəyə, sizinki Lənkərana, - anama gəldikdə isə: - Xala, sizin oğlunuz da Ağ- dama düĢdü, - deyib çox sakit halda əlindəki bizim hərbi biletləri sayaraq, qarĢıdakı dəmiryolu stansiyasında qatarı gözləməyimizi bildirdi. Həmin vaxt anamın necə əlini üzünə sıxaraq hönkürdüyünü, gördüm. Bu arada özümü toplayıb, anama yaxınlaĢaraq, boynuna sarılıb, vaxtından tez dən düĢmüĢ saçlarını oxĢayıb, onu sakitləĢdirməyə çalıĢdım. *** Artıq Biləcəridəki dəmiryolu stansiyasında bizi hərbi hissələrimizə aparacaq qatarı gözləyirdik. Bizimlə gələn valideynlər qatar gələnə qədər bir A L D A D I L M I Ş Ə R 175 Ģeylər yemək üçün yaxınlıqda olan kafeyə keçmiĢ- ilər. Bizə təklif etsələr də, pulumuz olmadığı üçün anam: - Yox, ay bacı, çox sağ olun, aclığımız yoxu, - deyərək, onlardan uzaqlaĢıb, yaxınlıqda olan dükanların birindən, otuz qəpik pul verib, yavan çörək alıb, gözləmə məntəqəsindəki oturacaqda oturub, iki yerə bölüb, ana – bala yeyirdik. Elə bu yerdə bələdçinin səsgücləndirici ilə: - SərniĢinlərin nəzərinə! Bakıdan Bərdəyə gedən qatar stansiyaya yaxınlaĢır, - deməsilə biz dərhal yerimizdən qalxıb, stansiyaya tələsdik. Burada hamı öz övladı ilə görüĢür, sağollaĢırdılar. Anam da göz yaĢları içində məni qucaqlayıb, bağrına basıb, hönkürürdü. Sanki anamın dili tutulmuĢdu, bir kəlmə də olsun, söz danıĢmırdı. Digər valideynlər kimi sevincək: - “A bala, sağ get, salamat qayıt,” - kəlməsini də deyə bilmirdi zavallı qadın. - Ay xala, burax da, qatar getdi ki, - komissarlıq iĢçisinin narazılıqla dediyi bu kəlmələrdən sonra anamdan aralanıb, səkkizinci qatarın qapısına doğru irəlilədim. Artıq yola düĢmək üzrə olan qatarın pəncə- əsindən çölə baxdıqca gözlərim bəlkə, bir daha onu görmədim, heç olmasa, son dəfə doyunca, simasına Z A U R 176 baxım deyə, bəzilərinin üzlərində sevinc, bəzi- ərində isə kədər, göz yaĢı olan valideynlərin içində anamı gəzirdi. Amma nədənsə, anam insanların içində görünmürdü. Birdən qatar yavaĢ – yavaĢ stansiyadan uzaqlaĢmaqdaykən, qatarın arxasınca gələn valideynlərin arasından anamın göz yaĢlarına baxmayaraq gülümsəyən, mənə sarı əlini yelləyən gördüm. Anamın yanındakı kiĢini gördükdə, içimi bir qorxu, vahimə hissi bürüdü. Artıq atamı itirməyimdən xeyli müddət ötməsinə baxmayaraq, onu tanıdım. Bu köhnə, üzünə qan ləkələri hopmuĢ hərbi geyimli kiĢi mənim atamın ruhu idi. O, bizi tək qoymamıĢdı... 3 Avqust 2010, Bakı şəhəri 3 A v q u s t A L D A D I L M I Ş Ə R 177 İÇİNDƏKİLƏR POVEST 1. AldadılmıĢ ər.................................................... 4 HEKAYƏLƏR 1. Zirzəmi ........................................................... 42 2. BağıĢlanmıĢ ömür .......................................... 55 3. Elçilik ............................................................. 66 4. Fədakar ana .................................................... 74 5. Boz dovĢan ..................................................... 88 6. Ata yurdum .................................................... 95 7. Təcili yardım stansiyasında ......................... 101 8. Müəllimin vicdanı ........................................ 111 9. Nankor övlad................................................ 117 10. Yetimlər ..................................................... 131 11. Torpaq haqqı .............................................. 139 “ƏSGƏRLİK ANLARINDAN QEYDLƏR” SİLSİLƏSİ 1. SolmuĢ ümidlər ............................................ 147 2. Bilinməyənlər............................................... 160 Z A U R 178 ZAUR (Məlikzadə Zaur Qərib oğlu) “ALDADILMIŞ ƏR” Azərbaycan dilində Müəlliflə əlaqə: Bakı Ģəhəri. Qaradağ rayonu, MüĢfiqabad qəsəbəsi. AZ1155 TEL: (+99412) 410-51-81 (ev) (+99455) 718-87-81 (mob.) E-mail: zaurm@bk.ru Web səhifəsi: www.zaur-m.blogspot.com Tərtibatçı: Zaur Qafarzadə Korrektor: Hidayət Nihad Çapa imzalanmıĢdır: Kağız formatı: 70x100 1/32 ġərti çap vərəqi:5,25. SifariĢ: 224 Sayı: 500 Qiyməti müqavilə yolu ilə Kitab “ADĠLOĞLU” MMC – nin mətbəəsində hazır diapozitivlərdən istifadə olunmaqla ofset üsulu ilə çap edilmiĢdir. Ünvan: Bakı Ģəh., ġərifzadə 202, Tel: (012) 433 00 43, 418 68 25, 498 68 25 E-mail: adiloglu2000@gmail.com Yüklə 2,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|