III BO‘LIM
DUNYONI FALSAFIY TUSHUNISH
1-bob.
FALSAFADA BORLIQ MUAMMOSI
1-§. Borliq va uning asosiy shakllari
Ma’lumki, falsafa bir necha tarkibiy qismlardan iborat bo‘lib,
shulardan biri ontologiya hisoblanadi. Ontologiya so‘zi yunoncha
«ontos» (mavjudlik, borliq) va «logos» (ta’limot) so‘zining birikmasidan
tashkil topgan bo‘lib, borliq haqidagi ta’limot deganini anglatadi. Bu
atamani birinchi bor 1513-yilda R.Gokleniusning «Falsafa lug‘ati»da,
so‘ngra X.Volf (1679-1754)ning falsafaga oid darsliklarida qo‘llanilgan.
Ontologiyaning borliq haqidagi ta’limot sifatida fanga kirib kelishi
uzoq tarixga ega bo‘lib, «borliq», «voqelik», «materiya», «substansiya»,
«substrat» kabi bir qator tushunchalarning tahlil qilinishi bilan
kuzatilgan. Jumladan, birinchi bor «borliq» tushunchasini falsafaga
qadimgi yunon mutafakkiri Parmenid olib kirgan. Uning fikricha, real
voqelik mavjud ekan, demakki borliq ham mavjud, olam faqat borliqdan
iborat undan boshqa hech narsa yo‘q. Borliq na o‘z ibtidosiga na
nihoyasiga ega va shuning uchun ham u abadiy va yagonadir.
Yana bir faylasuf Aflotun borliq va butun tabiatni g‘oyalar mahsuli
deb talqin qiladi. Moddiy dunyo o‘tkinchi, g‘oyalar dunyosi esa
o‘zgarmas va abadiydir. Aflotunning shogirdi Aristotel o‘z ustozining
«Mutlaq g‘oyasini» qattiq tanqid ostiga oladi. Shu o‘rinda Aristotelga
tegishli quyidagi mashhur tarixiy iborani yod olsak o‘rinli bo‘ladi:
«Aflotun do‘stim bo‘lsa ham haqiqat menga qadrliroqdir». Aristotel
«g‘oyalar»ning foydasizligini, uning sababiy bog‘lanishini inkor etadi.
Aristotelning borliq haqidagi ta’limotida moddiy narsalarning obyektiv
mavjudligi tan olinadi. Narsalarning mohiyati g‘oyalarda emas, ularning
o‘zidadir. Fransuz faylasufi Rene Dekartda borliq sifatida boshlang‘ich
ruh, fikrlovchi «men»da o‘z ifodasini topmoqda. Bu o‘rinda uning «Men
fikrlayapman demak men mavjudman» degan mashhur tarixiy iborasini
eslasak maqsadga muvofiq bo‘ladi. Dekartda borliq moddiy hamda
ma’naviy (ruhiy) substansiya shaklida namoyon bo‘ladi.
Moddiy substansiya borliqning ko‘lami bilan, ma’naviy substansiya
esa tafakkur bilan belgilanadi. Yana bir boshqa faylasuf Jorj Berkli
88
«hamma narsalar bu bizning sezgilarimiz kompleksidan iboratdir», –
degan shiorni o‘rtaga tashlaydi. Uning fikricha, real narsalar o‘z holicha
obyektiv reallikda mavjud bo‘lmaydi, faqat inson fikridagina o‘z
realligini topishi mumkin. Nemis faylasufi Gegel borliqni mavhumlik,
«mutlaq ruh»ning namoyon bo‘lishi deb ta’riflaydi.
Markaziy Osiyo falsafasida ham borliq muammosiga e’tibor kuchli
bo‘lgan. Zardushtiylik ta’limotida borliq quyosh va olovning hosilasidir,
alangalanib turgan olov borliqning asosiy mohiyatini tashkil qiladi, u
borliqqa jon baxsh etadi deb hisoblangan. Islom ta’limotida borliq –
ilohiy voqelikdir. Bu borada vahdadi – vujud va vahdadi mavjud
ta’limotlari bo‘lgan. Forobiy fikricha, ilk borliq bu Ollohning o‘zidir, u
azaliydir. Beruniy fikricha, borliq shunday umumiylikki, u hamma
narsaning asosida yotadi va hokazo. Biz borliq haqidagi bunday
ta’riflarni cheksiz keltirishimiz mumkin, lekin maqsadimiz borliq
haqidagi tushunchalarni emas, aksincha borliq haqidagi ta’limotning
mohiyatini anglab olishdan iboratdir. Shuning uchun shu yerda qisqacha
xotima yasab, quyidagi xulosaga kelsak o‘rinli bo‘ladi. Demak,
faylasuflar borliqni o‘rganishda unga materialistik va idealistik, dualistik
hamda plyurealistik nuqtai nazardan baho berishga harakat qilib
kelishgan ekan. Masalan, yaqin-yaqinlargacha sobiq sovet tuzumi
hukmron bo‘lgan davrlarda ilmiy adabiyotlarda borliqni obyektiv reallik,
materiya tushunchalari bilan aynanlashtirib tushuntirishga harakat
qilingan. Jumladan, 1983-yilda Moskvada nashr qilingan «Falsafiy
ensiklopedik lug‘at»da ta’riflanishicha, «borliq insonga bog‘liq
bo‘lmagan holda mavjud bo‘lgan obyektiv olamni ifodalovchi falsafiy
tushunchadir»
1
.
Ko‘rib turganimizdek, bu yerda «borliq» «obyektiv reallik»
tushunchasi bilan aynanlashtirib tushuntirilmoqda. Aslida esa borliq
inson ongiga bog‘liq bo‘lmagan obyektiv narsa, hodisa va
jarayonlarnigina emas, balki inson ongining ijodiy mahsuli bo‘lmish
uning fantaziyalarini ham o‘z ichiga qamrab oladi. Shu hodisani quyida
kengroq tushuntirib berishga harakat qilamiz. Atrofdagi barcha narsalar
va hodisalar o‘zgaruvchan va o‘zaro aloqadorlikdadir. Hattoki Misrdagi
piramidalar ham oldingi holatiday emas, balki o‘zgargandir. Shuni ham
ta’kidlash lozimki ko‘pgina narsalar va hodisalar bizgacha mavjud
bo‘lgan, hozir ham bor, bizdan keyin. ham ming yillar mavjud bo‘lishi
mumkin. Ba’zi narsa va hodisalar yaqinda vujudga kelgan bo‘lishi
1
Ɏɢɥɨɫɨɮɫɤɢɣ ɷɧɰɢɤɥɨɩɟɞɢɱɟɫɤɢɣ ɫɥɨɜɚɪɶ. – Ɇ., 1983. – ɋ.69.
89
mumkin va biroz vaqt mavjud bo‘lishi mumkin. Ba’zi bir narsa va
hodisalar uzoq mavjud bo‘lib turmasdan qisqa davr mavjud bo‘lishi
mumkin.
Ba’zi bir narsa va hodisalar esa ma’lum bir soatlar, daqiqalar,
soniyalar mavjud bo‘lib turishi mumkin. Ushbu olamdagi narsa va
hodisalarning murakkabliklarini tushunish uchun fanda biz yuqorida
murojaat qilgan «voqelik» (reallik) tushunchasi kiritilgan.
Voqelik – narsa va hodisalarning o‘tmishda, hozirgi va kelgusidagi
holatlarining majmuasi. Voqelik juda murakkab, chunki narsa va
hodisalarning holati doimo o‘zgarishdadir. Tabiatdagi narsalar, hodisalar
va jarayonlar, inson xatti-harakatlari, davlat tizimi vujudga keladi, yo‘q
bo‘ladi, ba’zan ular uzoq vaqt saqlanib qolishi ham mumkin. Shuning
uchun doimo voqelikda vujudga kelish, shakllanish, mavjud bo‘lish,
yo‘q bo‘lishga o‘rin bor.
Voqelik obyektiv va subyektiv bo‘ladi.
Narsalar, aytaylik tog‘ jinsidagi olmos kristali inson paydo
bo‘lguncha million yillar ilgari vujudga kelgan bo‘lishi mumkin. Biz u
haqda hech narsa bilmasligimiz mumkin. U bizning ongimizga bog‘liq
bo‘lmagan holda, undan tashqarida mavjud bo‘ladi.
Bunday inson ongidan tashqaridagi barcha narsalarni qamrab olgan
reallik obyektiv voqelik hisoblanadi.
Ximik olim olmos kristallari qanday atom va ionlardan tuzil-
ganligini, ular o‘rtasida qanday bog‘liqlik mavjudligini, sun’iy olmos
tayyorlashda bo‘ladigan fizikaviy, ximik, texnologik jarayonlarni bilishi
mumkin. Ammo u sun’iy olmos hali tabiatda yo‘q u faqat olimning
miyasida fikrlar shaklida mavjud.
Demak, bu bizni ongimizda, tafakkurimizda bo‘lganligi uchun
subyektiv voqelik hisoblanadi. U fikr, tasavvur, tushuncha, timsol
(obraz), ilmiy va noilmiy bilimlar shaklida bo‘ladi.
Borliq obyektiv va subyektiv voqelik birligidan iboratdir. Borliq
moddiylikni, ma’naviylikni, o‘tmishni, kelajakni, o‘limni, hayotni, ruhni
va jismni qamrab oluvchi tushunchadir. Atrofimizdagi odam, olam,
tabiat, jamiyat, tafakkur, g‘oyalar, o‘y xayollarimizning biri, ularning
barchasi birday mavjuddir, ular turli tarzda va shakllarda namoyon
bo‘lib, ularning hammasi mavjudlik belgisi ostida umumlashib, «borliq»
tushunchasiga kiradi. Xulosa sifatida quyidagi ta’rifni keltirishimiz
mumkin:
Borliq – yuqori darajadagi umumiy abstraksiya bo‘lib, shu bois,
mavjudlik belgisiga ega bo‘lgan barcha narsalarni, ya’ni moddiy jismlar,
90
jarayonlar, hodisalar, ular o‘rtasidagi munosabat, xususiyat,
aloqadorliklar va hatto inson fantaziyasini ham o‘z ichiga qamrab
oluvchi o‘ta keng tushunchadir.
Adabiyotlarda «borliq» tushunchasiga ta’rif berilayotganda uni
mavjudlik va reallik tushunchalar bilan taqqoslagan holda tahlil qilishib,
mavjudlikni borliqning hozirgi paytda namoyon bo‘lib turgan qismi,
reallikni esa mavjudlikning hammaga ayon bo‘lgan ular tomonidan tan
olingan qismi deyishadi va o‘z navbatida har ikkalasini ham borliqda
jamlanuvchi tushuncha sifatida baholashadi.
Yuqorida ta’kidlaganimizdek, borliq voqelikning eng umumiy, ichki
va tashqi, mohiyati va mazmuniga aloqador barcha jihatlarini aks ettirsa,
yana bir kategoriya mavjudlik esa voqelikning tashqi, ko‘zga tashlana-
digan, shakliga aloqador va tajriba vositasida bilib olinadigan tomonini
ifodalaydi. Mavjudlik lot. exsisto (ekzistensiya) so‘zidan olingan bo‘lib,
mavjudman degan ma’noni anglatgan. Falsafada mavjudlik falsafasini
yoqlovchi ekzistensializm deb nomlanuvchi butun bir ta’limot bor.
Borliqning muayyan obyektda va ayni vaqtda mavjud holda mujas-
samlangan qismini ifodalashda reallik deb ataluvchi yana bir tushuncha
ishlatiladi.
Borliqning asosiy shakllari quyidagilardan iborat: moddiy pred-
metlar, jarayonlar borlig‘i, inson borlig‘i, ma’naviy borliq, ijtimoiy
borliq.
Moddiy predmetlar borlig‘iga tabiatdagi barcha narsalar, eng mayda
zarrachalardan tortib to Yer, quyosh, koinotgacha kiradi. Ikkinchi tabiat
ham moddiy borliqqa kiradi.
Inson borlig‘iga muayyan bir ijtimoiy guruh, tabaqa, sinfga
mansublik, o‘ziga xos manfaatga ega bo‘lgan, o‘zligini anglay biladigan
shaxslar kiradi.
Ma’naviy borliqqa inson tomondan yaratilgan qadriyatlar majmuasi,
ya’ni madaniyat, til, ilm-fan, axloq-odob qoidalari kabilar kiradi.
Ijtimoiy borliq jamiyat hodisalarining barcha turlarini o‘z ichiga
qamrab oladi.
Borliqni o‘rganishda yuqorida biz sanab o‘tgan shakllari asosida
adabiyotlarda yana g‘oyaviy borliq, aktual va potensial borliq, real va
vertual borliq hamda tabiiy borliq kabi shakllari ajratib ko‘rsatiladi1.
Bundan tashqari, falsafa tarixida borliq kategoriyasini tahlil
qilishganda «substansiya» va «substrat» tushunchalariga murojaat
qilishadi. Substansiya (lot. substansia – mohiyat, asosda yotuvchi narsa)
91
muayyan narsalar, voqealar, hodisalar va jarayonlar xilma-xilligining
ichki birligida namoyon bo‘luvchi mohiyat.
Substansiyani tahlil qilishda falsafada ontologik va gnoseologik
yo‘nalishlar farqlaniladi. Ontologik yondashuvga ko‘ra substansiya
borliqning eng tub asosini tashkil qiluvchi muayyanlik deb ta’riflanadi.
Masalan, F.Bekonda substansiya borliqning muayyan shakli bilan
aynanlashtirilgan. R.Dekart borliqning asosida bir biridan mustaqil
bo‘lgan ikki xil borliqning ko‘lami bilan ifodalanuvchi moddiy va
tafakkur bilan belgilanuvchi ma’naviy substansiya ajratiladi.
B.Spinozada esa tafakkur va ko‘lam – ikki xil mustaqil substansiya
emas, balki yagona substansiyaning ikki xil atributi sifatida ko‘rsatiladi
va hokazo.
Gnoseologik yondashuvga ko‘ra, substansiya olamning asosida
yotuvchi shartli g‘oyalardan iboratdir (J.Lokk). J.Berkli esa ham moddiy
ham ma’naviy substansiyaning mavjudligini inkor etgan va u substansiya
deb dunyoni idrok qilishning gipotetik assotsiatsiyasini anglagan.
Gegelda «mutlaq g‘oya» va «mutlaq ruh» substansiya deb qaralgan.
Hozirgi zamon falsafasining ekzistensialistlar singari yo‘nalish
tarafdorlari substansiya kategoriyasiga nisbatan salbiy munosabatda
bo‘lib, ularning fikricha, bu kategoriya borliqning mohiyati haqidagi
tasavvurni juda ham primitivlashtirib yuboradi.
Borliqni tahlil qilishda substrat (lot. substratum – asos, to‘shama,
taglik) narsa va hodisalarning umumiy moddiy asosi; nisbatan oddiy va
sifat jihatdan elementar bo‘lgan moddiy yoki g‘oyaviy tuzilmalar
majmuasi.
Falsafada substrat sifatida mutlaq elementar va bo‘linmas asoslar
tushunilgan. Masalan, Pifagorda son – miqdor, Geraklitda – olov,
Falesda – suv, Anaksimenda – havo, Demokritda – atom va hokazo.
Falsafada borliq kategoriyasini tahlil qilishganda yana «yo‘qlik»
tushunchasiga ham murojaat qilishadi. Xo‘sh, yo‘qlik nima? Bu
tushunchani qanday tahlil qilish mumkin? Darhaqiqat, borliq bu
muayyan narsalar shaklida va muayyan sifatiy holda mavjud bo‘lgan
yaxlit obyektiv va subyektiv reallikdir.
Yo‘qlikni ta’riflash esa bir muncha mushkulroq. Agar borliq mutlaq
bo‘lsa yo‘qlik esa nisbiy tushuncha bo‘lib, makonga va vaqtga nisbatan
ifodalanadi. Masalan, yo‘qlik deb, o‘tmishdagi va kelajakdagi hodisa-
larning hozirgi zamonda yo‘qligini aytishadi. Yo‘qlikni gnoseologik
ma’noda ham tushunish mumkin, ya’ni bilimlarimiz chegarasining
doimiy ravishda kengayib borishi, bugun ma’lum bo‘lmagan sir-
92
asrorlarning ertaga ma’lum bo‘lishi (o‘tmishda materiyaning modda va
maydon ko‘rinishga ega bo‘lishi ma’lum bo‘lmaganligi, yoki bugungi
kunda fizik vakuum xususiyatlarining bizga ma’lum bo‘lmagan
tomonlari va boshqalar) bilan izohlashimiz mumkin. Demak, borliq
mutlaq bo‘lib, yo‘qlik nisbiy tabiatga ega bo‘lgan hodisa ekanligi
haqidagi to‘g‘ri xulosaga kelishimiz mumkin.
Yüklə Dostları ilə paylaş: |