larzalarga girifto r b o ‘lm asa, u n in g o ‘rtac h a yoshi, y a ’ni u m r
k o ‘rishi, 80—90 yil atrofida b o ‘ladi. Afsuski, insonning biologik
o 'zig a xosligi ijtim oiy m uhit ta ’sirida o ‘zgarib turadi. Tarixning
guvohlik
berishicha, odam bolasi qadim zam onlarda 20—22 yil
u m r ko ‘rgan. X V III asrga kelib insonning o ‘rtacha u m r k o ‘rishi
30 yoshga yetdi. XX asr boshlarida G ‘arbiy Yevropa m am lakatlarida
o ‘rtacha 56 yil u m r k o ‘rgan inson, XX asr oxirlariga kelib rivoj
langan m am lakatlarda o ‘rtacha 75—80 yil u m r k o ‘ra boshladi.
Iqtisodiy-m adaniy jih atd an qoloq m am lakatlarda esa o ‘rtacha um r
35—45 yoshni tashkil etadi. D em ak, insonning um ri u yashayotgan
konkret ijtim oiy, siyosiy, iqtisodiy vaziyatlar, m a d an iy -m a’naviy
m uhit bilan b og‘Iiqdir.
In s o n n in g b o s h q a b io lo g ik m a v ju d o tla rd a n tu b fa rq in i
k o ‘rsatuvchi xususiyatlaridan yana biri, u o ‘z um rining h ar bir
bosqichini aw aldan rejalashtira olishidir.
Inson umri bosqichlarining
(bolalik, o ‘smirlik, yoshlik, yetuklik, keksalik) o ‘ziga xos biologik,
ijtim oiy xususiyatlarga egaligi allaqachonlar aniqlangan. M asalan,
ayollam ing bola tug‘ish davri o 'rtac h a 15—49 yoshga to ‘g‘ri keladi.
X uddi, shuningdek, inson qaysi yoshda gapirishni boshlashi, qaysi
yoshda uylanishi yoki
turm ushga chiqishi, qaysi yoshda jinsiy aloqa
qilishi ham oldindan anglanilgan, m a ’naviy, huquqiy, ijtim oiy
rejalashtirilgan.
Insondagi biologik xususiyatlar o ‘zgarmasligi yoki o ‘zgarib
turishi, bo sh q ach a aytganim izda, barq aro r va b eq aro r b o'lishi
m um kin. Insondagi irqiy m ansublik o ‘zgarm as biologik xusu
siyatlarga kirsa, fiziologik xususiyatlar o ‘zgarib turadi. M asalan,
insonning irqiy xususiyatlari uzoq vaqtlardan buyon o ‘zgarm asdan
barqarorligicha turgan bo'lsa, uning gavdasining tuzilishi
zam onlar
alm ash ish i b ilan , u y ash ay o tg a n m u h itn in g o ‘zgarishi b ilan
o ‘zgarib turgan.
Insonning biologik xususiyatlari haqida gapirganda uning har
bir vakilini, y a ’ni h ar bir kishining o ‘ziga xos takrorlanm as, ota
yoki onasi tufayli vujudga kelgan genetik xususiyatlarga ega b o ‘lishini
ham unutm aslik darkor. U shbu nodir betakrorlik,
tabiiy va ijtimoiy
om illar yordam ida kuchaytirilishi yoki so ‘ndirilishi ehtim o ld an
holi emas.
In so n zo tid a hali fo y d alan ilm ag an ch eksiz im k o n iy atlar,
qobiliyatlar va iste’d o d la r m avjud ekanligini ta n olish undagi
tabiiylik bilan ijtimoiylik orasidagi dialektik aloqadorlikni o ‘rganish
jaray on in ing eng m uhim shartlaridan biridir.
184
Insondagi tabiiylik bilan ijtim oiylik orasidagi o ‘zaro dialektik
aloqadorlik m exanizm ini o ‘rganish jaray o n id a h ar b ir kishining
o ‘ziga xos xususiyatlari m avjud
ekanligini h am tan olm aslik,
am aliyotda qobiliyatli, iste’dodli, iqtidorli kishilarni kam sitishga
olib keladi, ularni jam iyatning oddiy ijrochi ,,m u rv atch a“lariga
aylantirib qo'yadi. Q obiliyatli, iste’dodli kishilarni qobiliyatsiz,
loqayd kishilar bilan tenglashtirish ijtim oiy ad o latning m e ’yoti va
shartlariga ziddir.
Inson b ir vaqtning o ‘zida
ham ijtim oiy, ham organik olam ga
taalluqli ekanligi uning m ohiyatini tushunib olishda ham bir qator
m u a m m o larn i keltirib ch iq arad i. U shbu m u a m m o la r o rasida
quyidagi ikki m asala ustida to ‘xtalib o ‘tm oq zarur.
Falsafa tarixidan bizga m a ’lumki, Arastu insonning m ohiyatida
ikki: hayvoniy (biologik) va siyosiy (ijtim oiy) bo sh lan g 'ich asos
borligini inobatga olib, uni
Dostları ilə paylaş: