Fanning rivojlanishi - faktlarni to`plash, ularni o`rganish va tizimlashtirish, umumlashtirish va ayrim qonuniyatlarni ochishdan ilmiy bilimlarning hozirda ma`lum bo`lgan faktlarning mazmun-moxiyatini tushuntirib bera oladigan, yangilarini bashorat qilishga qodir bo`lgan yaxlit mantiqiy tizimini yaratish yo`nalishida boradi.
Ilmiy bilimlarning asosidatamoyillar (postulat, prinsiplar) va aksiomalar yotadi, ular tizimlashtirishning boshlang`ich shakli bo`lib, ta`limot, nazariya va fanlarning poydevorini tashkil etadi.
Nazariya- ilmiy bilimlarni umumlashtirish va tizimlashtirishning oliy shaklidir. Nazariya mavjud ob`ektlarni, ular hakidagi ma`lumotlarni, jarayon va hodisalarni tushunish va bilishga, umumlashtirishga, yangilarini bashorat qila olishga imkon beradigan ilmiy tamoyillar va qonunlarni, tadqiqot metodlarini shakllantiradi. Shuningdek, nazariya olingan bilimlardan insonlarning amaliy faoliyatida foydalanish bo`ycha tegishli tavsiyalar manbaasi hamdir.
Ilmiy qonunlar-ilmiy bilimlar tizimidagi muhim tarkibiy qism bo`lib, ular tabiat, jamiyat va inson tafakkuridagi eng ahamiyatli, ustivor va takrorlanuvchi ob`ektiv ichki aloqalarni aks ettiradi.
Ilmiy qonunlar, odatda, umumiy tushunchalar, kategoriyalar sarasiga kiritiladi.
Gipoteza- ilmiy bashoratning bir turi bo`lib, uning ishonchli ilmiy nazariyaga aylanishi uchun tajribada sinab ko`rilishi va nazariy asoslanishi talab etiladi.
Ilmiy bilishning umumiy va maxsus metodlari- ilm-fandagi masalalar-nazariyalarni yaratish, borliqning ob`ektiv qonunlarini tashkil etish, ilmiy faktlarni aniqlash kabilarni yechishning quroli bo`lib xisoblanadi.
Umumiy metodlar uch guruhga bo`linadi: 1) empirik tadqiqot metodlari (kuzatish, taqqoslash, o`lchash, eksperiment);
2) nazariy tadqiqot metodlari (abstraktlikdan konkretlikka ko`tarilish va b.);
3) empirk va nazariy tadqiqot metodlari (analiz va sintez, induksiya va deduksiya, modellashtirish, abstraktlashtirish va b.).
