415
N
YH
Y
=
Bu yerda:
Y – yo‘qotishlar darajasi (koeffitsiyentda);
YH – yo‘qotishlarga olib keluvchi holatlar soni;
N – tahlilga jalb qilingan holatlarning umumiy soni.
Formuladagi N bankning faqat yo‘qotish,
zararlarga olib kelishi
mumkin bo‘lgan operatsiyalarning sonini emas, balki barcha
operatsiyalarni,
jumladan, foyda keltiruvchi operatsiyalarni ham o‘z
ichiga oladi.
Yo‘qotish darajasi 0 < Y < 1 oralig‘ida bo‘ladi. «Y» qancha «0» ga
yaqin bo‘lsa, risk darajasi shuncha kichik bo‘ladi. Agar «Y» qanchalik
«1» soniga yaqin bo‘lsa, risk darajasi shunchalik yuqori bo‘ladi.
Statistik usul
ko‘rilishi mumkin bo‘lgan zararlar ehtimolini
variatsiya koeffitsiyenti (V) ni hisoblash yordamida aniqlanadi:
Bu yerda:
ya’ni o‘rtacha
kvadratik farqlanish;
x
– kuzatishga jalb qilingan operatsiyalar va ulardan kutilayotgan
natija;
x
– barcha operatsiyalarda kutilayotgan o‘rtacha natija;
n – operatsiyalar soni.
Bu koeffitsiyent ham 0 dan 1 gacha o‘zgarishda bo‘ladi va u
qanchalik yuqori bo‘lsa, farqlanish yoki risk darajasi shunchalik yuqori
bo‘ladi. Prof. Sh. Abdullayeva ushbu koeffitsiyent
darajasini baholashda
quyidagi intervallardan foydalanishni tavsiya etadi.
16F
1)
0,10 gacha – kam (sezilarli bo‘lmagan farqlanish);
0,10-0,25 – me’yorida yoki sezilarli farqlanish;
0,25 va undan yuqori – katta farqlanish.
Variatsiya koeffitsiyentining darajasi bank tomonidan amalga
1)
Abdullayeva Sh. Bank risklari va kreditlash.– T.: Moliya, 2002, 117-bet.
х
V
100
⋅
=
σ
,
n
n
)
х
-
х
(
2
∑
∑
=
σ
416
oshiradigan operatsiyalar bo‘yicha risk darajasining
past yoki yuqori
bo‘lishiga bog‘liq. Ya’ni bankning operatsiyalari bo‘yicha risk darajasi
variatsiya koeffitsiyentiga to‘g‘ri proporsionaldir. Shu sababli bank o‘z
faoliyatida riskni kamaytirish va bank likvidligini oshirish uchun o‘z
mablag‘larini farqlanishi eng kam bo‘lgan operatsiyalar (variant)ga
qo‘yishga harakat qilishi kerak.
Dostları ilə paylaş: