BİR: kuantum fiZİĞİ Bilimin Evriminin Özeti



Yüklə 0,99 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/7
tarix09.04.2020
ölçüsü0,99 Mb.
#30805
  1   2   3   4   5   6   7
438874245-Dv


1  
 
BİR:  KUANTUM  FİZİĞİ    
 
Bilimin  Evriminin  Özeti  
Hep   nereden   geldik   diye   sorarız.   Tarihte   bu   sorulara  
felsefe-­‐bilim  cevap  bulmaya  çalıştılar.  Aristo  ve  Eflatun  sorulara  
akılcı  bir  şekilde  yaklaştılar.  Kimi  Hipotezler  ortaya  attılar  ve  kimi  
gerçekçi   çözümlere   ulaştılar.   Öyle   ki   bu   bulgulardan   kimisi  
çevremizdeki   dünyada   algılayıp   görebildiğimiz   şeylerdi.   Eflatun  
matematik  önermelerin  maddi  nesneleri  gerçek  nesneler  olarak  
tanımlamadığını   ama   kimi   ideal   nesneleri   tanımladığını   söyledi.  
Bu  ideal  nesnelerin  maddi  dünyadan  ayrı  bir  ideal  dünyayı  temsil  
ettiğini   anlattı.   Bu   gün   bu   dünyaya   “Matematik   Formların  
Eflatun  Dünyası”  diyebiliriz.  Böylece  Matematik  gerçeğin  temeli  
olarak  betimlenmiş  oldu.    
Gerçeği   araştırmanın   en   eski   yöntemi   gözlem   idi.   Kişi  
aleve  baktı  ve  ateşin  sıcak  olduğunu  keşfetti.  Bir  taşı  attı  ve  her  
zaman  geri  düştüğünü  keşfetti.  Güneşe  bakınca  onun  dünyanın  
etrafında   döndüğünü   sandı.   Galile   teleskopu   icat   etmedi   ama  
onu  kullanarak  gökleri  gözledi.  Bu  gözlemi  sonucunda  onu  kilise  
tarafından   mahkûm   edilmeye   varan   bir   sonuca   ulaştı:   Dünya  
değil   güneş   merkezde   idi.   Yani   Heliosantrik   bir   evren...  
Engizisyon  mahkemesinin  baskıları  altında  sözünden  döndü  ama  
hala  “hareket  ediyor  işte”  diyordu.  

2  
 
Eflatunu   izleyen   Galile,   gerçeğin   Matematik   ideallere  
bağlı  olduğu  fikrini  daha  da  geliştirdi.  “Felsefe  büyük  bir  kitapta  
yazılıdır   ama   evren   matematik   lisanında   yazılmıştır   onun  
sembolleri   kareler,   dikdörtgenler,   üçgenler,   daireler   küreler,  
küplerdir”  diyordu.    
Doğu’nun   Astronomi   ve   Matematik   bilginleri,   doğanın  
Tanrı   tarafından   yaratılmış   olan   mükemmel   düzenini  
matematikle  açıklamak  için  uğraşırlarken  buluşlar  yapmışlardır:    
Yunan'da   MÖ   600   yılında   Miletli   Tales   Mısır'ın   kadîm  
merkezlerinde   aldığı   eğitimden   yararlanarak   kozmoloji  
çalışmaları   yapmış,   bunu   takip   eden   iki   asır   boyunca   Sokrat  
öncesi   düşünürler   fizik   dünyanın   tabiatı   üzerinde   kafa  
yormuşlardır.  
Fisagor  evrenin  tüm  sırlarını  sakladığına  inandığı  sayılar  
teorisi   ile   evrende   matematik   bir   ahenk   arayan   düşünürlerin  
ilham  kaynağı  olmuştur.  
Sokrat'ın   MÖ   400   lü   yıllarda   insan   faktörüne   öncelik  
vererek  gerçeği  aramada  diyalektiğin  yolunu  açan  yaklaşımı  ise  
ondan   önce   gelen   materyalist   filozoflara   bir   karşı   çıkış   gibi  
algılanabilir.  
Eflatun   Timeus   adlı   eserinde   diyalektik   yöntem   ve  
rakamlar  teorisinden  aldığı  esinle  kozmolojisini  ortaya  koyduğu  
şekiller   doktrinini   ileri   sürmüş   ve   algılanan   aldatıcı   dünyanın  

3  
 
ötesindeki   bir   "ide"ler   âlemini   düşündürmüştür.   Bu   şekilleri  
çözümlemenin  yolunun  matematik  olduğunun  kabul  edilmesi  ile  
matematiğe  ilgi  artmıştır.    
Eflatun'un  
Knidos  
Eudoxus  
akademisindeki  
öğrencilerinin   en   ileri   geleni   olan   Aristo   ise   bu   fikrin   tam  
karşısında   yer   alarak   dedüksiyon   yöntemini   ortaya   atmış   ve  
daha  usa  vuran,  rakamlara  uzak  ve  niteleyici  bir  yön  izlemiştir.  
MÖ  400  yıllarında  İskenderiye  okulunun  izinde  yürüyen  
Öklid'in   ve   Apollonius'un   geliştirdiği   Geometri   kurallarına  
dayanarak   Aristarchus,   Kopernik   ve   Ptoleme'nin   buluşları   ile  
noktalanan   astronomi   sentezinin   sözünü   etmek   gerekir.   Bu  
dönemde   Roma'da,   Pliny'nin   doğa   tarihi   ile   Bergamalı   Galen'in  
tıp   ilmini   17.   yüzyıla   kadar   etkileyen   anatomi   ve   fizyoloji  
çalışmaları   kayda   değer.   Roma   İmparatorluğu,   felsefi   akımların  
çeşitli   yöre   ve   ırkların   halkları   tarafından   benimsendiği  
İmparatorlukça   sezildiği   için   bir   sentez   yapılması   gereğine  
inanıyordu.   İmparatorluğun   kendi   çıkarları   için   kabul   ettiği   ve  
şekillendirmeye   uğraştığı   Katolik   Kilisesi   bu   karara   uymak  
durumunda  idi.  MS.5  yüzyılda  St.  Augustine  bu  sentezi  yaparak  
duruma  kısmî  bir  hal  çaresi  bulmuş  ise  de  Avrupa'daki  Germen  
istilaları  ile  beliren  kargaşa  bu  alandaki  çözümleri  en  az  yedi  yüz  
yıl   daha   ertelemiştir.   İnançta   Taoismin   daha   mistik   olan  

4  
 
yaklaşımına   karşı   bilimi   kaynak   alan   Konfüçyüs   düşünü,  
teknolojik  bazı  gelişmelerin  öncüsü  olmuştur.  
Avrupa'daki   gelişmeye   en   büyük   katkı   İslam  
Dünyasından  olmuştur.  8.  yüzyıl  ile  beraber  Abbasi  halifelerinin  
himayesinde   gelişen   ilim,   Optik   alanında   el-­‐Kındî   ve   İbn-­‐el-­‐
Haytam,  Astronomi  alanında  al-­‐Battani,  Matematikte  Tabit-­‐bin-­‐
Hurra,   Abu'l   Vefa,   Tıpta   el-­‐Razi   ve   İbn-­‐i-­‐Sina'yi   yetiştirmiştir.  
İranlı   al-­‐Kuarizmi,   Hint   bilginlerinin   daha   önce   geliştirdiği   ve  
İslam   İlmi'nde   yer   tutan   Arap   rakamlarını   nakletmiş   ve  
Astronomi   tablolarını   geliştirmiştir.   Cebir,   Cabir   bin   Hayyan'ın  
ortaya  koyduğu  ayrı  bir  eserdir.  
İslam   bilim   dünyasında   çoğunluğu   kaynağını   Gazne  
okulundan   alan   bu   gelişmenin   bir   temel   nedeni   İslam  
öğretisinde   Kur’anda   işaret   edilen   doğa   sırlarını   çözmenin  
özendirilmesidir.   Bu   devirlerde   İslamiyet   inanç   ile   mantığı  
uzlaştıracak   bir   felsefe   arayışı   göstermiştir.   Ancak   10.   yüzyılda  
al-­‐Razi  ve  İbn-­‐i-­‐Rüşt’ün  eserlerinde  sezilebilecek  şekilde  beliren  
bu   rasyonalist   cereyan,   İslam’ın   Batı   karşısında   12.   yüzyıldan  
itibaren   güç   kaybetmesi   ile   birleşerek   İslam   bilim   ve   felsefe  
hareketinin   gerilemesine   yol   açmıştır.   En   son   Osmanlı   filozofu,  
Fatih  devrinde  yaşayan  Ali  Kuşçu  olarak  bilinir.  
Diğer  yandan  Avrupa'da  Doğu'dan  Haçlı  Seferleri  ile  ithal  
edilen   birikimin   etkisi   ile   felsefi   cereyanlar   hızlanmıştır.   1150  

5  
 
yılında   Nikolas   Oresme,   sonradan   Nicolas   de   Cusa   tarafından  
geliştirilen  sonsuz  evren  kavramı  ile  bu  kavram  içinde  dünyanın  
yerini   incelemiştir.   İlk   çağlarda   Eflatun,   görülen   maddelerin  
gerçek   olduklarını   savunmuştur.   Ortaçağın   ilk   dönemlerinde  
daha   çok   kavram   realizmi   hâkim   idi.   Skolâstiğin   en   parlak  
dönemi   olan   XII.   yüzyılda   Aristoculuk   hâkim   olmuştur.   13  
yüzyılda   Thomas   Aquinas   Aristo   felsefesi   ile   Hıristiyanlığın  
sentezini   ortaya   koymuştur.   13   ve   14   yüzyıllarda   İngiltere’de  
Grosseteste   ve   Bacon   renk,   ışık,   görme,   Oxford’un   Merton  
kolejindeki   âlimler   ise   cebirsel   mantık   ve   ivmeli   hareket  
prensiplerini,  Paris’te  Buridan  hız  meselelerini  çalışmıştır.    
Skolâstiğin  
son  
dönemi  
olan  
XIV.  
yüzyılda  
“nominalizm”in   etkisi   artmıştır.   Nominalizm;   “Maddenin   Özü  
yani   gerçek   madde   ile   “Görünümler”   arasında   fark   vardır”   der.  
Madde   olarak   tanımlanan   nesnelerin   aslında   insan   zihninin  
yarattığı  görünümler  olduğunu  söyler.  Nominalizm  kavramlar  ve  
gerçekler  arasına  kategorik  bir  ayrım  koymuş,  bilgi  ile  inanç,  akıl  
ile   iman   arasına   da   ayrım   getirmiştir.   Bu   nedenle   hem   felsefi  
hem  de  siyasal  alanda  etkili  olmuştur.  Bu  düşün,  ayni  zamanda  
Skolâstik   zihniyetin   çöküşünün   göstergesidir.   Soyut   inanıştan  
deneysel  bilime  doğru  geçişte  nominalizmin  felsefi  müdahaleleri  
etkili   olmuştur.   Nominalizm   ve   onun   en   ünlü   savunucusu  
Ockhamlı  William  bu  anlamda  Martin  Luther'i  ve  Protestanlığın  

6  
 
oluşumunu   hızlandırmışlardır.   Nominalizm;   Sekülarizasyon   ve  
Rönesansın   doğuşunda   doğrudan   etkendir.   Bu   akım,   dağdan  
vadiye  doğru  akan  bir  nehir  gibi  çağcıllığın  gözünde  Tanrı,  İnsan  
ve   Realite   kavramlarını   betimlemiş   ve   berraklaştırmıştır.  
Nominalizmin   savunucusu   Ockhamlı   William’ın   ampirik   bilgiye  
odaklanması,   Luter   ve   Kalven’in   vicdanlarını   dinleyerek   imanın  
kaynağını   aramalarına   neden   olmuştur.   Bu   aşamadan   hemen  
sonra   aydınlığın   düşünürleri   kişinin   içinde   saklı   imanı   bir   yana  
bırakarak  gerçeği  bulmak  yolunda  yeni  yöntemlerle  bilgi  ve  delil  
aramaya   girişmişlerdir.   Onlar   bu   kez   nominalizm   öncesinin  
mutlak   ancak   bilinemez   Tanrısını   aramaktansa   hemen   yakın  
çevrelerindeki   somut   dünyayı   incelemeğe   başladılar.   Bu  
bağlamda   Kavramların   gerçek   varlıklar   olduğunu   savunan  
Kingsun   Luna   adlı   bir   Çin   feylesofuna   karşı   kavramların  
nesnelerin  yansısı  olduklarını  ve  başkaca  hiçbir  gerçek  taşımayıp  
birer   isimden   ibaret   bulunduklarını   ileri   süren   Hsün   Tzu,   aynı  
düşüncenin  Çin  kıtasında  da  tartışıldığını  ortaya  koyar.    
Yine   Çin’de   ”Evren   benim   düşüncemdir”   diyen   Vang  
Yang-­‐ming  de  bu  tartışmaya  katılmış  sayılabilir.  
 İran’da   ünlü   mütefekkir   Suhraverdi’den   kaynaklanan  
”İşrakiyyun”   felsefesi   ile   Swedenborg’un   aynı   doğrultudaki  
düşününü   göz   ardı   etmemek   gerekir.   Ünlü   Fransız   bilim   adamı  
şarkiyatçı   Henry   Corben’in   “Swedenborg   ve   Ezoterik   İslam”  

7  
 
(Swedenborg   and   Esoteric   İslam)   adlı   kitabında   açıkladığı  
“Mundus  İmaginalis”  aynı  düşünü  sergiler.  ”Yalan  Dünya”  deyişi  
büyük  ölçüde  bu  felsefenin  halka  yansımasıdır.  
Kopernik   (1473–1543)   “de   Revolutionibus   Orbium  
Coelestium”   adlı   eseri   ile   sabit   güneş   ve   etrafında   dönen  
gezegenler   sistemini   ortaya   atarak   Batlamyus’un   (Ptoleme)  
görüşlerini  altüst  etmiş,  ayrıca  kozmolojiye  cebirsel  mantığın  da  
girmesini   sağlamakla   Aristo   mantığını   geride   bırakmıştır.  
Bununla  beraber  Kopernik,  Aristo'nun  evreni  bir  küre  gibi  gören  
düşüncesini  muhafaza  etmiş,  bu  düşüncenin  değişerek  modern  
anlamda   fikirlerin   ortaya   çıkması   ancak   Brahe   ve   Kepler  
sayesinde   olmuştur.   İnançlı   bir   insan   olan   Kepler,   astronomi  
ilmini   geliştirirken   Tanrı'nın   ilahi   evrensel   düzenini   keşfetmeyi  
de   amaçlıyordu.   Belki   de   gök   cisimlerini   dengede   tutan   çekim  
gücünün  temel  matematiksel  bulgularını  geliştirerek  belli  ölçüde  
tatmin   olmuştur.   Galile'nin   Kepler'i   takip   eden   buluşları   ise  
gelişen   teknoloji'nin   ürünü   olarak   Hollanda’da   geliştirilen   bir  
yeni   teleskop   sayesinde   olmuştur.   Galile'nin   gözleme   dayanıp  
matematiği   de   bir   araç   olarak   kullanarak   geliştirdiği   bilimsel  
yaklaşım,   bilimin   gelişmesine   en   büyük   katkıyı   sağlamıştır.  
Maalesef   Kilise   bu   büyük   bilim   adamına   işkence   ile   buluşlarını  
inkâr   ettirmiştir.   Newton   1687   de   yayınladığı   “Philosophie  
Naturalis   Principia   Mathematica”   (Doğal   Felsefenin   Matematik  

8  
 
Prensipleri)  isimli  eseri  ile  ölümsüzleşmiştir.  Bu  sırada  biyoloji  ve  
hayat   bilimleri   de   büyük   gelişmeler   göstermiştir.   1543   de  
Andreas   Vasalius'un      "İnsan   Vücudunun   Dokusu"   adlı   eserini  
William  Harvey  1848  de  genişletmiş  ve  "Kalp  ve  Kan  Hareketleri"  
adlı  eseri  vücuda  getirmiştir.  Optik  ilmindeki  ilerleme  sonucunda  
Mikroskopta   meydana   gelen   teknolojik   gelişmeler,   1661   de  
kılcal   damarların   İtalyan   Malpiighi   tarafından   keşfine,   ardından  
Hooke,   Grew,   Leeuwnhook   ve   Swammerdam   tarafından   kan,  
böcekler,  embriyoloji  ve  bitki  yapısı  incelemelerinin  oluşmasına  
yol  açmıştır.  Bütün  bunlara  rağmen  modern  biyolojinin,  bilginin  
birikmesi  ile  ortaya  çıkışı  19  yüzyılı  bulmuştur.  
Bu  zamanda  matbaanın  ortaya  çıkması,  basılan  eserlerin  
ve   dolayısı   ile   bilginin   yayılmasına   yol   açmıştır.   Buhar  
makinesinin   icadı   ve   kullanımı   ile   meydana   gelen   sermaye  
birikimi   ise   burjuvazi   sınıfını   güçlendirmiştir.   Bu   sermaye  
birikiminin   sonucu   olarak   eskiden   yalnız   saraylara   has   olan  
“Bilim   Korumacılığı”   daha   çok   bilimin   yarattığı   teknolojinin  
nimetlerinden   yararlanan   sermaye   sınıfının   işlevi   olmuştur.   Bu  
devinim  “bilim  devrimi”  adını  da  alır.  Özellikle  17  asırda  bilimin  
bir   anlamda   kurumsallaştığını   ve   Üniversitelerin,   Araştırma  
Enstitülerinin   ortaya   çıktığını   görüyoruz.   İnsanoğlu   bu   yolla  
bilimi  teknoloji  üretecek  şekilde  sistemleştirmiştir.  

9  
 
Doğayı   yalın   matematiksel   açıklamalara   dayandırma  
tarzı,   18   yüzyılda   İngiltere’de   “Methodism”   ve   Almanya'da  
“Piatism”   cereyanı   ile   karmışmış   ve   “Natürfilozofi”   denen   akım  
gelişerek  evrim  teorisinin  ortaya  atılmasına  yol  aşmıştır.  Jeoloji  
ilminin  gelişmesi  ve  fosillerin  bulunması  ile  toprak  tabakalarının  
yaşları   daha   iyi   tayin   edilebildi.   Kant,   Wright   ve   Laplace'ın  
kozmoloji  teorileri  nedeni  ile  insanlar  12  yüzyılın  ikinci  yarısında  
Dünya'nın,   İncil’in   “yaratılış”   (Genesis)   kısmına   dayanılarak  
hesaplanan   6000   yıllık   yaşından   daha   yaşlı   olması   gerektiğini  
anlamışlardır.   Darvin,   birçok   ilmî   disiplindeki   bulguyu   bir   araya  
getirdi   ve   aynı   zamanda   Malthuz'un   “en   güçlünün  
yaşayabilmesi”   prensibinden   de   esinlenerek   evrim   teorisini  
ortaya  attı.  
19.   yüzyılda   gelişmeler   daha   da   hızlandı   ve   Young,  
Fresnel   ışıkta   “dalgalı   yayılım”   teorisini   ortaya   attılar.   Bunu  
Helmholtz   tarafından   belirlenen   “enerjinin”   sakınımı   ve  
Klasius'un   ikincisi   Entropi   olarak   bilinen   termodinamiğin   iki  
yasası   takip   etti.   Faraday   ve   Maxwell   Elektromenyetisma,  
Roentgen   röntgen   ışınlarını   ve   Thompson   elektron'u   keşfetti.  
Bütün   bu   gelişmeler   Fizik   biliminin   gelişmesini   sağladı.   Biyoloji  
ve   Kimya   alanında   ise   kromozomların   ve   spermanın   keşfi,  
Avogadro'nun  atomlar  ve  moleküllerin  arasındaki  matematiksel  
ilişkiyi  göstermesi,  Mendeleyev'in  Periyodik  Tablo'yu  bulması  en  

10  
 
anlamlı   gelişmelerdir.   Yine   19.yüzyıl   sonu   ile   20.yüzyıl   başları  
arasında   Einstein   Rölativite,   Max   Planck   kuantum   teorilerini  
ortaya  attılar.  20.yüzyılda  ise  DNA  molekülünün  bulunması  insan  
yaratılışının  temellerine  inen  bir  gelişmedir.  
Bütün   bu   gelişmeler,   insanın   kendi   ihtiyaçlarını  
gidermeye   yönelik   olan   üretim   araçlarının   burjuvazinin   eline  
geçerek   sermaye   sınıfını   doğurması   ile   beraber   ilimde   bir  
Profesyonelleşmeyi   de   gündeme   getirmiştir.   Bu   bağlamda   pek  
çok   araştırma   enstitüsü,   belirli   ürünleri   veya   teknolojileri  
üretebilmek   işin   bizzat   sermaye   tarafından   kurulmuş   ve  
desteklenmişlerdir.  
Elektrik  
üretiminden  
ulaşım  
ve  
haberleşmeye,  uzay  teknolojisine  kadar  her  alanda  işin  bu  yönü  
çok   önemli   bir   rol   oynamaktadır.   Ancak   yukarıda   sayılan   temel  
bilimlerde   nice   birikim   olmasa   idi   teknolojinin   gelişmesinin  
mümkün  olamayacağı  da  görülmektedir.  
Görülüyor   ki   insanoğlunun   iki   dürtüsü   olmuş:   Birincisi  
yaşayabilmek   işin   ihtiyaçlarını   sağlamak.   Bunu   teknolojiyi  
geliştirerek  sağlamış.  Ancak  teknolojinin  gelişmesi  için  araştırma  
gerek  olduğundan  bilim  doğmuş.  İkincisi  ise  insanoğlu  ego'sunun  
korku  ve  dürtüleri  ile  “Bilinmezin  cevabını  felsefi  alanda  aramış.  
Giz'ler   alanında   yaratılan   Mitos,   sistematikleşerek   Din  
kuramlarını   ortaya   koymuş.   Bu   arada   da   Dinlerin   telkin   ettiği  
“kâinatın   sırları   sembollerde   var   ara   bul”   kuralı   da   İnsanı  

11  
 
araştırmaya   yöneltmiş.   Araştırmaları   onu   Evrenin   bir   düzeninin  
olduğu   noktasına   doğru   sevk   etmeye   başlayınca   matematiğe  
dayalı   kozmolojik   incelemelere   başlamış   ve   ilmin   gelişmesi  
dürtülenmiş.  Bu  aşamada  inanmakla  beraber  insan  aklını  temel  
alan  felsefeyi  geliştiren  insan,  bilimi  keşfetmiş  ve  geliştirmiş.  Bu  
süreçte   Din,   Felsefe   ile   her   zaman   barışık   olmamış   fakat   kaos  
içindeki   bu   gelişme   de   Bilimin   ilerlemesini   engellememiş.   Bu  
yönde   örnekler   çoktur.   Alınan   yol   da   az   değildir.   Örneğin   Fizik  
ilmine  dayanan  optik  teknolojisi  doğmuş,  bu  da  insanoğluna  iki  
araç  hediye  etmiş:  Mikroskop  ve  teleskop.  İnsanoğlu  bu  araçları  
kullanarak   sonsuz   küçük   ve   sonsuz   büyük'te   düğümlenen  
evrenin   sırlarını   araştırmaya   koyulmuş.   “Sonsuz   küçük'te  
biyoteknoloji   ve   genetik   mühendisliğinin   gelişmesi   ile   DNA   ve  
RNA   molekülleri   denilen   ve   insan   uzvunun   ana   basamaklarını  
teşkil   eden   yapılara   girilmesine   hatta   bu   yapı   taşlarının  
değiştirilerek   yeni   nesiller   yaratılmasına,   belirli   kalıtımsal  
hastalıkların   tedavisine   gidecek   yolları   optik   mikroskopların  
oğulları   olan   ve   elektroniğin   gelişmesi   ile   icat   edilen   elektron  
mikroskoplar  aşıyor.  Bu  sayededir  ki  her  türlü  canlı  varlığın  yapı  
taşlarının   yalnızca   yedi   adet   amino   asidin   değişik   bileşimleri   ile  
meydana   geldiği   bulunabilmiştir.   Genesis’in   mutlak   hükümleri  
bu  konuda  ne  diyebiliyor?  

12  
 
 “Sonsuz   Büyük”te   ise   “Süper   Nova”   denilen   dev  
yıldızların,  milyarlarca  erg'lik  enerjiyi  yutan  “Kara  Delik”lerin  ve  
muazzam   enerji   neşreden   “Quasar”ların,   genişlemekte   olan   bir  
evrenin   varlığının,   hatta   iç   içe   geçmiş   evrenler   kümelerinin  
mevcudiyetinin   varlığını   Matematik   ile   hissediyor   ve   kokusunu  
atmosferin   üstündeki   Hubble   teleskopu   ile   alıyoruz.   İletişim  
alanındaki   baş   döndürücü   gelişme,   bilgisayar   aracılığı   ile   dünya  
çapında   haberleşebilme,   Bilgi'nin   anında   iletilmesiyle   yeni  
buluşları   hızlandırıyor.   “Bölünemez”   anlamına   gelen   Atom'un  
parçalanması  ile  nükleer  enerjiye  kavuşan  insanoğlu,  bu  enerjiyi,  
elektrik   üretiminde,   uzay   yolculuklarında,   tıpta   kullanıyor;  
dahası   bu   enerjiyi   kullanan   araçlar   vasıtası   ile   araştırmalarını  
geliştiriyor.  Bu  arada  İnsan'ın  en  ilkel  ihtiyaçları  ve  istemleri  de  
gitgide   gelişiyor,   bir   zaman   lüks   denen   araçlar   kısa   sürede  
gerekli   nesneler   olmaya   başlıyorlar.   Araştırma   da   buna   ayak  
uyduruyor.  
Tek   başına   çalışan   âlim   tipinin   yerini   ayrı   disiplinlerin  
birbirini   tamamlayan   uzmanlarının   oluşturdukları   takımlar  
alıyor.   Bunlar   organize   oluyorlar   ve   Bilimi   Teknolojinin   emrine  
sunuyorlar.   Maddi   destek   ise   araştırmanın   yarayacağı  
kuruluştan   geliyor.   Eğitim   bu   hızlı   gelişmeye   ayak   uydurmak  
zorunda  kalıyor.  Bu  gün  Batı  okullarında  bilgiyi  öğretmek  yerine  

13  
 
ana   başlıkları   verip   ayrıntıları   hangi   bilgi   bankasından   nasıl  
alabileceğini  öğreten  yöntemler  ağırlık  kazanıyor.  
Bütün   bu   gelişmeler   bir   yana,   saptamayı   tam  
yapabilmek  işin  önemli  bir  noktayı  vurgulamak  gerekir:  
Bilim,   zaman   içinde   kendi   Dogma'larını   yaratmış,   bu  
Dogma'lar   zaman   içinde   yıkılmışlar   ve   yerlerine   daha   ileri  
bilimsel   görüşler   gelmiştir.   Bu   sıçramalar   sırasında   her   yeni  
yaklaşım,   önce   metafizik   kavramlar   gibi   algılanabilecek  
“mitos”lar  doğurmuş,  bunlar  kritik  bir  gözle  irdelenmiş,  deneysel  
ve   bulgusal   veriler   irdelenmiş   ve   eleştirilmiş,   Bilim   bu   suretle  
gelişmiştir.   Bu   konuda   bir   örnek;   bir   zamanlar   bütün   sırları  
çözmüş   olarak   kabul   gören   Newton   fiziğinin,   uzay   ve   parçacık  
problemlerinde   yetersiz   kaldığı,   bu   problemleri   çözmek   işin  
görelilik   (rölativite)   teorisine   dayalı   fizik   ve   Kuantum   fiziği  
kurallarının   gerektiği   gerçeğinin   saptanmasıdır.   Yani   makro  
boyutta   bir   fizik   yasası,   mikro   boyutta   bir   diğeri,   günlük  
evrenimizde   de   Newton   fiziği.   Işık   hızının   ötesinde   kitlenin  
sıfırlanması  ve  ağırlık  denilen  nesnenin  yok  olması  bu  gün  mitos  
diyebileceğimiz   bilim-­‐kurgu   mit'lerine   yol   açmıyor   mu?  
Klasius'un   meşhur   entropi   kavramına   dayanılarak   evrenin  
entropisinin   ve   dolayısı   ile   kaos'un   zaman   vektörü   boyunca  
arttığını,   dolayısıyla   kapalı   bir   evren'de   ısı   dahil   her   şeyin  
eşitleneceğini,   yaşamın   son   bulacağını   söyleyerek   mahşeri  

14  
 
tanımlayan   teorisyenler   belki   de   yarın   negatif   zaman   vektörü  
gibi  bir  olgunun  ispatlanması  halinde  evrenin  tek  ve  kapalı  değil  
de  “Birleşik  Evren”ler  olduğunu  mu  söyleyecekler?  Böyle  ise  ve  
“Kara   Delik”ler   bu   “Evren”   leri   bağlıyor   ise   entropinin   sürekli  
artmayacağı,  dolayısı  ile  mahşer  kavramının  hayal  ürünü  olduğu  
mu   ortaya   çıkacak?   Matematik   ve   Kuantum   Fiziği   bu   yönlerde  
bazı  sinyaller  vermektedir.  İşte  bunlar  Mitos-­‐Bilim  yörüngesinin  
üzerinde   zamanımızın   gölge-­‐ışık   dansıdır.   “Newton   Fiziğinin”  
devrinde   kutsal   kitaplara   dayanan   tefsirler   susmuş,   fakat  
ardından  aşağıda  göreceğimiz  Heisenberg'in  "Belirsizlik  Kuramı"  
bu   yorumların   tekrar   canlanmasına   yol   açmıştır.   Galilenin   ve  
Newton  fiziğinin  ruh  ve  madde  arasında  ortaçağda  mevcut  olan  
birliği   bozarak   bir   uçurum   açtığını   kabul   etmek   gerekir.   Diğer  
yandan  Salt  ve  Katı  mekaniği  içeren  Fiziğe  karşı  matematik  evren  
ruha  daha  yakın  görülmektedir.    
Porphyry’nin   sorup,   öğrencisi   İambiclus’un   yanıtladığı  
kadim   bir   diyalog,   belki   nerede   olduğumuzu   saptamamıza  
yardımcı  olur:  
-­‐   Zaman   dediğimiz   devinim   nedir,   nerede   başlıyor,   nerede  
bitiyor?  
-­‐  Sonsuzlukta...  
-­‐Dünyanın  maddesi  nedir  nereden  gelip  nereye  gidiyor?  
-­‐  Sonsuzluktan  gelip  sonsuzluğa  gidiyor.  

15  
 
-­‐   Organların   en   küçüğü   hangisidir,   en   büyüğü   hangisidir?  
Yaşamın  sınırları  nerededir?  
-­‐   Sonsuzlukta...   -­‐   Her   yaşam   tomurcuğunda   bir   zekâ   tohumu  
vardır:  zekânın  başlangıcı  nerededir,  sınırı  nerededir?  
-­‐Sonsuzlukta...  
 

Yüklə 0,99 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin