O’tgan asrning 50 yillaridan keyingi davrida, genitika fan sohasida viruslar, prokariot va eukariot organizmlarda molekulyar asoslarini va irsiy ma‘lumotni ko’chirish sohasida juda ko’p ilmiy tadqiqot ishlari o’tkazildi. Molekulyar genetika sohasida irsiy materianing tashuvchilari va kodlanish xususiyatlari, genlar faoliyatining boshqarilishi, genetik jarayonlarning molekulyar mehanizmlarini tahlil qilish borasida katta yutuqlarga erishildi.
XXI asr boshlariga kelib, genetik ma‘lumot asosiy kontseptsiyasi, irsiy ma‘lumotni tashuvchilari genetika va biologia sohasining markaziga aylandi. Bu davrda, irsiy ma‘lumot genlarda qanday darajada yozilgan, genomlardagi struktur elementlar, makromolekulalarning boshqaruvchi saytlari va funktsional markazlari, ularning molekulyar funktsiyalari va xususiyatlari amalga oshirilishi to’g‘risidaga bilimlar to’liq emas edi. Genetik kodni aniqlashda hissa qo’shgan olim Frensis Krikning shunday yozgan: ―Genetik kod bu molekulyar biologiya kalitidir, chunki DNK poinukleotidlar tili va oqsillar polipeptid tili bir-biri bilan bog‘liqdir.
Nukleazalar-nuklein kislotalarning subbirliklari orasidagi fosfodiester bog'lanishini gidrolizlaydigan fermentlarning katta guruhi. Nukleazalarning o'ziga xos xususiyatlariga qarab bir nechta turlari mavjud: ekzonukleazalar va endonukleazalar, ribonukleazalar va deoksiribonukleazalar, restriktazalar va boshqalar. Restriktazalar amaliy molekulyar biologiyada muhim o'rin tutadi.
Nukleazalarni o'rganish 1960-yillarning oxirida Styuart Lin va Verner Arber E. coli (Escherichia coli) dan bakteriofagning o'sishini cheklaydigan fermentni yoki boshqacha qilib aytganda, restriktazani ajratganda boshlandi. 1968 yilda amerikalik olimlar Hamiltonomsmit, K. W. Wilcox va T. J. Kelley (Jons Xopkins universiteti) Haemophilus influenzae bakteriyasidan birinchi marta o'ziga xos hindii restriktazasi ajratib olindi.
