Michał Centkowski
Muzeum literatury kontra amerykański sen
Na długo przed premierą mówiło się, że wrocławski spektakl stanie się
wydarzeniem – oto po raz pierwszy w historii, publiczność zobaczy na scenie w całości
[…] trzy części Dziadów. Michał Zadara podkreślał szczególną pozycję
mickiewiczowskiego dramatu, stanowiącego fundament polskiej kultury. Fundament,
który należy traktować poważnie, a więc wystawiać w całości i bez skrótów. Wskazywał
także potrzebę współczesnych realizacji polskiej klasyki. I faktycznie udało mu się
stworzyć spektakl monumentalny, nowoczesny i efektowny, a jednocześnie najzupełniej
wierny literackiej partyturze. […]
A jednak, mimo całej tej formalnej wirtuozerii oraz ogromu pracy twórców trudno
pozbyć się wrażenia, że czegoś wrocławskim Dziadom zabrakło. […] Blisko
pięciogodzinny spektakl obejmujący I, II i IV część dramatu oraz wiersz Upiór rzuca
wyzwanie, przede wszystkim, percepcyjnym zdolnościom widza. Dlatego zapewne
towarzyszy nam po wyjściu z teatru to dziwne uczucie, jak po wizycie w muzeum. Co
prawda nowoczesnym, interaktywnym i efektownym, acz ostatecznie służącym jedynie
eksponowaniu przytłaczającej ilości artefaktów dawno minionej przeszłości.
Radosław Rychcik [w Teatrze Nowym w Poznaniu] z kolei, nie tylko przepuścił
fundament rodzimej mitologii przez zainfekowaną popkulturowymi kliszami
ponowoczesną świadomość, lecz także zestawił romantyczne dzieje z burzliwą historią
Ameryki. […] Scenę zaludniają bohaterowie zbiorowej wyobraźni. Ewą/Dziewczyną jest u
Rychcika Marylin Monroe (wspaniała Gabriela Frycz), Guślarzem barokowy i sarkastyczny
Joker (znakomity Tomasz Nosiński) […], a Józio i Rózia to hipnotycznie wpatrzone w
ekran teleodbiornika bliźniaczki z Lśnienia
3
Kubricka. Swoje Dziady reżyser zadedykował
ikonom walki o prawa czarnych. […]
Rychcik podjął tym samym dość ryzykowną grę. […] Pokusa uwspółcześnienia,
bądź uniwersalizacji dramatu przez sięgnięcie do rezerwuaru masowych wyobrażeń zawsze
niesie z sobą ryzyko spłycenia, banalizacji, zwłaszcza, gdy proste skojarzenia służą
głównie parodii, tudzież powierzchownemu efekciarstwu maskującemu intelektualną
bezsilność w zderzeniu z niełatwą literaturą.
Tymczasem za sprawą wszystkich tych bezczelnych pomysłów, odległych asocjacji,
pozornie ryzykownych odwołań powstał spektakl znakomity, zachwycający, wybitny –
jeden z najważniejszych w ostatnich latach w polskim teatrze. Tym spektaklem Rychcik
ostatecznie uwolniwszy tekst Mickiewicza z więzów narodowej martyrologii, na powrót
uczynił go częścią, wspólnej ludziom każdego miejsca i czasu opowieści o pragnieniu
wolności, niezgodzie na zło oraz sprzeciwie wobec wszelkiego ucisku, stanowiącej
fundament kulturowego dziedzictwa Zachodu.
Zestawiając losy bohaterów dramatu z historią emancypacji czarnoskórych
Amerykanów Rychcik odnajduje w Dziadach, tę samą rewolucyjną moc, która fascynowała
Dejmka
4
. Nie przypadkiem w drugiej części spektaklu umieszcza reżyser wspaniały
manifest wyrosłego z niezgody na zło prometejskiego humanizmu – Wielką Improwizację,
w genialnej interpretacji Gustawa Holoubka, którego głos dobiega z pogrążonej w
ciemności sceny. […].
Zaś Gustaw/Konrad (świetny Mariusz Zaniewski) przemawia do nas ze sceny nie mniej
poruszającymi słowami Martina Luthera Kinga o wspaniałym śnie o równości
5
.
Wiele jest w tym spektaklu scen olśniewających. […] Przejmujący, pełen goryczy
jest czarny blues, w którego rytm nadzy i wynędzniali filomaci, wespół z afrykańskimi
niewolnikami, śpiewają o Zemście z Bogiem lub mimo Boga przy brzęku łańcuchów i
kajdan. […] Tekst Mickiewicza pozostaje bez wątpienia, czego dowodzi spektakl
Rychcika, najwspanialszym w całej polskiej literaturze, hymnem na cześć wolności.
Zadanie 1.
Uzasadnij, że tekst Michała Centkowskiego jest recenzją. Podaj dwie cechy gatunkowe
tej formy wypowiedzi i zilustruj je przykładami z tekstu.
Cechy gatunkowe recenzji
Przykłady z tekstu (cytat lub omówienie)
Zadanie 2.
Rozstrzygnij w odniesieniu do całego tekstu Michała Centkowskiego, które ze zdań jest
prawdziwe, a które fałszywe. Zaznacz P (prawda) lub F (fałsz).
Zdanie
Prawda/Fałsz
1.
Omówione spektakle
Dziadów Adama Mickiewicza są
inscenizacjami nowoczesnymi.
P
F
2.
Według recenzenta reżyserowany przez Michała Zadarę
spektakl Dziadów Adama Mickiewicza jest nieudany.
P
F
3.
Wymowa spektaklu Rychcika jest sprzeczna z przesłaniem
Dziadów Adama Mickiewicza.
P
F
Zadanie 3.
Objaśnij w kontekście recenzji przenośnie użyte w jej tytule.
Muzeum literatury – …………………………………………………………………..
Amerykański sen – …………………………………………………………………….
Zadanie 4.
a) Oceń, które ze zdań pochodzących z tekstu zawiera informacje, a które jest
opinią. Zaznacz I (informacja) lub O (opinia).
Zdanie
I / O
1.
Michał Zadara wskazywał na potrzebę współczesnych realizacji polskiej
klasyki.
I
O
2.
Rychcik podjął dość ryzykowną grę.
I
O
b) Przekształć zdanie zawierające informację tak, by zawierało opinię.
Zadanie 5.
Wykorzystując znajomość III części Dziadów Adama Mickiewicza, odpowiedz na
pytania.
a) Komu Adam Mickiewicz zadedykował III część Dziadów?
b) Na czym polega prometejski humanizm w dramacie Adama Mickiewicza?
c) Co jest źródłem tragizmu bohaterów wypowiadających słowa zemsta, zemsta,
zemsta na wroga / Z Bogiem i choćby mimo Boga?
Zadanie 6.
W jaki sposób reżyser Radosław Rychcik osiągnął uniwersalizację wymowy dramatu
Adama Mickiewicza?
Zadanie 7.
Na czym polegała „rewolucyjna moc” Dziadów Adama Mickiewicza w powojennej
Polsce?
Zadanie 8.
Zapisz w stopniu najwyższym przymiotniki użyte w zdaniu Powstał w Teatrze
Nowym w Poznaniu spektakl znakomity, zachwycający, wybitny.
Zadanie 9.
Dobierz do podanych znaczeń odpowiednie rzeczowniki z 4. lub 5. akapitu.
Znaczenie wyrazu
Wyraz
1.
pozbawienie czegoś oryginalności, szablonowość
2.
chęć przypodobania się publiczności za wszelką cenę
3.
automatyczne skojarzenie myślowe
Zadanie 10.
Zbuduj wypowiedzenie zawierające właściwe przyporządkowanie funkcji wskazanego
fragmentu tekstu oraz poprawnego uzasadnienia wyboru.
W ostatnim akapicie wypowiedź podporządkowana jest funkcji
A. poetyckiej,
ponieważ
nadawca
tekstu
1. wyraża swoje emocje.
B. impresywnej,
2. wywiera nacisk na odbiorcę.
C. ekspresywnej,
3. pisze o emocjach odbiorców tekstu.
4. koncentruje się na przenośnym znaczeniu wypowiedzi.