Skolioza jest chorobą ogólnoustrojową, powodującą zmiany w układzie narządu ruchu, oddechowym i krążenia



Yüklə 445 b.
tarix25.03.2017
ölçüsü445 b.
#12393



Skolioza jest chorobą ogólnoustrojową, powodującą zmiany w układzie narządu ruchu, oddechowym i krążenia.

  • Skolioza jest chorobą ogólnoustrojową, powodującą zmiany w układzie narządu ruchu, oddechowym i krążenia.

  • Jest to odchylenie osi anatomicznej kręgosłupa (wyznaczonej przez linię wyrostków kolczystych)

  • od osi mechanicznej (wyznaczonej przez pion)

  • w płaszczyźnie czołowej, któremu mogą towarzyszyć zmiany w płaszczyźnie strzałkowej

  • i poprzecznej.



PŁASZCZYZNA CZOŁOWA:

  • PŁASZCZYZNA CZOŁOWA:

  • boczne skrzywienie kręgosłupa prawo-

  • lub/i lewostronne.

  • PŁASZCZYZNA STRZAŁKOWA:

  • zmiany w wielkości lub/i lokalizacji krzywizn fizjologicznych: lordoskolioza, kifoskolioza,

  • plecy płaskie + skolioza.

  • PŁASZCZYZNA POPRZECZNA:

  • rotacja – garb żebrowy lub/i wał lędźwiowy.





Proces chorobowy ujawnia się najczęściej w jednym

  • Proces chorobowy ujawnia się najczęściej w jednym

  • z łuków (wygięcie pierwotne). Pozostałe łuki (wygięcia wtórne) są wynikiem kompensacji uwarunkowanej grawitacją i wzrostem.

  • Wygięcie pierwotne zaburza równowagę i jest czynnikiem negatywnym. Jest większe niż wtórne, zmiany strukturalne są wyraźniejsze: ruchomość tego odcinka kręgosłupa jest mniejsza, a rotacja silniej zaznaczona.

  • Wygięcie wtórne przywraca równowagę i statykę tułowia. Mimo, że odbywa się to w zmienionych warunkach, to należy je traktować jako zjawisko pozytywne.



Ćwiczenia powinny być skierowane głównie na korekcję wygięcia pierwotnego z jednoczesnym dążeniem do zmniejszania wygięć wtórnych.

  • Ćwiczenia powinny być skierowane głównie na korekcję wygięcia pierwotnego z jednoczesnym dążeniem do zmniejszania wygięć wtórnych.

  • Jeżeli nie ma możliwości zmniejszenia wygięcia pierwotnego, należy dążyć do wyrównania skrzywienia przez ćwiczenia zwiększające wygięcia wtórne.



Zewnętrznym wyrazem wyrównywania mechanicznego skoliozy jest rzutowanie pionu spuszczonego z C7 na szparę międzypośladkową.

  • Zewnętrznym wyrazem wyrównywania mechanicznego skoliozy jest rzutowanie pionu spuszczonego z C7 na szparę międzypośladkową.

  • Radiologicznie określa się skoliozę jako wyrównaną, kiedy suma kątowych wygięć wtórnych jest w przybliżeniu równa wartości kątowej wygięcia pierwotnego.



Stopień anatomicznego, czynno – biernego wyrównywania skoliozy ocenia się na podstawie próby korekcji czynnej i biernej.

  • Stopień anatomicznego, czynno – biernego wyrównywania skoliozy ocenia się na podstawie próby korekcji czynnej i biernej.

  • Korekcja czynna polega na zdolności wyrównywania skrzywienia za pomocą napięcia mięśni, przede wszystkim prostownika grzbietu.

  • Korekcja bierna polega na ułożeniu na boku lub odbywa się w zwisie (zwłaszcza na podudziach).

  • Prawidłowo wykonany zwis czynny zawiera elementy korekcji czynnej i biernej.



I0 - skrzywienie wyrównuje się czynnie całkowicie lub częściowo,

  • I0 - skrzywienie wyrównuje się czynnie całkowicie lub częściowo,

  • II0 - skrzywienie wyrównuje się biernie całkowicie lub częściowo,

  • III0 - skrzywienie nie wyrównuje się ani czynnie, ani biernie,

  • IV0 - skrzywienie nie wyrównuje się ani czynnie, ani biernie, a na radiogramie widoczne są zmiany artrotyczne (zwyrodnieniowe stawów)



Skolioza I0 – kąt skrzywienia bocznego wynosi

  • Skolioza I0 – kąt skrzywienia bocznego wynosi

  • do 300.,

  • Skolioza II0 – kąt skrzywienia bocznego wynosi

  • od 30 do 600.,

  • Skolioza III0 – kąt skrzywienia bocznego wynosi

  • od 60 do 900.,

  • Skolioza IV0 – kąt skrzywienia bocznego wynosi

  • od 90 do 1100.



Skoliozy funkcjonalne – zmiany dotyczą układu mięśniowo – więzadłowego, są odwracalne i poddają się próbie korekcji czynnej i biernej.

  • Skoliozy funkcjonalne – zmiany dotyczą układu mięśniowo – więzadłowego, są odwracalne i poddają się próbie korekcji czynnej i biernej.

  • Skoliozy strukturalne dotyczą także układu kostnego, powodując w nich nieodwracalne zmiany kręgów (torsja), kręgosłupa, klatki piersiowej, miednicy

  • i innych.

  • Ani czynna , ani bierna korekcja nie wyrównuje skrzywienia.



objawy I rzędu (bezpośrednie) dotyczą kręgosłupa

  • objawy I rzędu (bezpośrednie) dotyczą kręgosłupa

  • objawy II rzędu (pośrednie bliskie) dotyczą klatki piersiowej

  • objawy III rzędu (pośrednie oddalone od kręgosłupa) dotyczą miednicy, ustawienia barków, łopatek, czaszki, stóp i in.





Skoliozy wrodzone: kostno-pochodne i mięśniowo

  • Skoliozy wrodzone: kostno-pochodne i mięśniowo

  • -pochodne.

  • Skoliozy rozwojowe: statyczne, porażenne, pourazowe, krzywicze, odruchowe, torakogenne

  • i inne.

  • Najliczniejszą jednak grupą są skoliozy idiopatyczne (etiologia nieznana). Stanowią 80 – 90% wszystkich skolioz. Nazywane są także metabolicznymi

  • lub dystonicznymi.



W zależności od okresu ich pojawienia się wyróżnia się następujące typy:

  • W zależności od okresu ich pojawienia się wyróżnia się następujące typy:

  • Niemowlęcy, ujawniający się do 3 roku życia,

  • o różnym rokowaniu,

  • Dziecięcy, od 3 do 10 roku życia, najczęściej między 5 – 8 rokiem życia (I okres krytyczny posturogenezy),

  • Młodzieńczy, między 10 – 14 rokiem życia, występujący najczęściej, ze względu na zmiany okresu dojrzewania, szczególnie rzutu wzrostowego (II okres krytyczny posturogenezy).





Celem ćwiczeń jest wyrównanie skrzywienia, usunięcie przykurczów więzadeł i mięśni – zwłaszcza w obrębie grzbietu i miednicy, zrównoważenie sił układu mięśniowego, podniesienie ogólnej wydolności fizycznej i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała.

  • Celem ćwiczeń jest wyrównanie skrzywienia, usunięcie przykurczów więzadeł i mięśni – zwłaszcza w obrębie grzbietu i miednicy, zrównoważenie sił układu mięśniowego, podniesienie ogólnej wydolności fizycznej i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała.

  • Program obejmuje ćwiczenia:

  • mm grzbietu i pozostałych mm posturalnych,

  • ogólnorozwojowe,

  • oddechowe,

  • elongacyjne i antygrawitacyjne,

  • Klappa,

  • odruchu prawidłowej postawy ciała

  • gry i zabawy ruchowe,

  • pływanie.



Mają tu zastosowanie ćwiczenia symetryczne

  • Mają tu zastosowanie ćwiczenia symetryczne

  • i asymetryczne. Głównie jednak stosowane są ćwiczenia symetryczne.

  • Pozycje i ćwiczenia asymetryczne wykorzystuje się jedynie w zajęciach indywidualnych, które zapewniają precyzję lokalizacji ruchu korekcyjnego

  • i stabilizacji sąsiednich odcinków.

  • Zlecanie tego typu ćwiczeń do domu nie jest wskazane.



Preferowane są ćwiczenia symetryczne.

  • Preferowane są ćwiczenia symetryczne.

  • Należy zwrócić szczególną uwagę na ćwiczenia elongacyjne.

  • Zaleca się oddziaływanie na gorset mięśniowy podobnie jak w przypadku pleców wklęsło – okrągłych.

  • Przestrzega się utrzymywania ciała w „osi”.

  • Należy unikać rotacji podczas ćwiczeń.



Yüklə 445 b.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin