“ Ijtimoiy fanlar

3-MAVZU. FALSAFIY TAFAKKUR TARAQQIYOTI BOSQICHLARI:
G‘ARB 
FALSAFASI 
44
1.
O‘z-o‘zini anglovchi mutlaq g‘oyaning o‘z xususiy qobig‘ida bo‘lish bosqichi; 
tafakkur jarayonida, ya’ni bu holatda g‘oya dialektika kategoriyalari va qonunlari tizimida o‘z 
mazmunini, mohiyatini namoyon qiladi. Bu bosqich Hegel falsafasining mantiq bosqichidir;
2.
Foyanning o‘zidan «begonalashuvi» ya’ni tabiat hodisalari shaklida namoyon 
bo‘lish bosqichi, ya’ni bu bosqichda tabiatning o‘zi rivojlanmaydi, faqat kategoriyalar sifatida 
rivojlanadi. Bu bosqich Hegelda tabiat falsafa bosqichidir;
3.
Foyaning tafakkurda va insoniyat tarixida rivojlanish bosqichi. Bu bosqich Hegel 
falsafasida ruh falsafasi bosqichidir. Mana shu yakuniy bosqichda mutlaq g‘oya o‘ziga qaytadi va 
o‘zining inson ongi va o‘z-o‘zini anglash shaklida o‘z mohiyatiga qaytadi.
Rivojlanish g‘oyasi Hegel falsafasini qamrab olgan. Uning ta’kidlashicha, rivojlanish tor 
doira ichida emas, doimiy, quyidan yuqoriga qarab boradi. Mana shu jarayonda miqdor 
o‘zgarishlarining tub sifat o‘zgarishlariga o‘tishi yuz byeradi. Rivojlanishning manbai esa har 
qanday o‘z-o‘zidan harakatning sababi bo‘lgan qarama-qarshilikdir. Hegel falsafasida borliq 
dialektik o‘tishlar zanjiri sifatida bayon qilingan.
Hegel fikricha, tarix dunyoviy ruhning yoki mutlaq g‘oyaning rivoji sifatida namoyon 
bo‘ladi. Umuman tarix bu mohiyatan fikrning, aqlning o‘z-o‘zidan rivoji tarixidir. Hegel 
ta’limoticha, aql tarixda shunday namoyon bo‘ladiki, unda har bir xalq ruh o‘z-o‘zini anglab, 
tobora yuqorilab borishiga o‘z hissasini qo‘shish huquqini oladi. Lekin bu jarayon qandaydir 
tartibsiz (xaotik) amalga oshmaydi. Hegel umumjahon tarixini to‘rt bosqichga bo‘ladi: 1. Sharq 
dunyosi; 2. Yunon dunyosi; 3. Rumo dunyosi; 4. German dunyosi:
Insoniyat tarixini mana shunday bosqichlarga bo‘lib, ularga baho byerishda Hegel ochiqdan-
ochiq irqchilik ruhidagi ta’limotga yuz tutadi. Uningcha, sharq xalqlarida yerkinlik bo‘lgan, faqat 
yagona zo‘ravon hukmronning yerkinligi tan olingan. Shuning uchun bu xalqlardagi yerkinlik — 
bir tomondan hukmronning zulmi, hirslarning keng quloch yoyishi, ikkinchi tomondan ko‘r-
ko‘rona, so‘zsiz bo‘ysunish xalq ruhiga xos bo‘lgan bir xususiyat bo‘lgan. U yunon-rumo 
dunyosida esa, erkinlik bo‘lgan, lekin ular juda cheklangan, faqat ayrim kishilar uchun amal qilgan. 
Shuning uchun yunon-rumo dunyosining davlatchiligi qullikni inkor qilmagan. Lekin yunon va 
rumo dunyosi xalq ruhi har xil yo‘nalishda bo‘lgan. Agar yunon dunyosiga xos bo‘lgan narsa 
«go‘zal shaxslilik» prinsipi bo‘lsa, rumo dunyosiga xos bo‘lgan prinsip mavhum umumiylikdir. 
Hegelning da’vosicha, faqat german xalqlarida to‘liq erkinlik bo‘lgan. Bu xalqlar o‘z tarixiy 
rivojlanishlarida islohotchilik (reformatsiya), 1789 yil Fransuz inqilobi mevalaridan bahramand 
bo‘lganlar. Faqat ulargina umumiy fuqarolik va siyosiy yerkinlikka yerishganlar. Hegelning 
ta’kidlashicha, aqlga muvofiq davlatchilikni o‘rnatgan faqat gyerman xalqigina umumjahon — 
tarixiy jarayonning haqiqiy timsolidir.
Hegel umumiy falsafiy sistemasi ham, uning yaratgan metodi ham boshqa kamchiliklardan, 
ichki qarama-qarshiliklardan holi emas edi. Chunki uning falsafiy ta’limotida bilimning ob’ektiv 
asosi mutlaq ruhdir, maqsadi esa shu mutlaq ruhning o‘z-o‘zini anglashidir, oxirgi bosqich o‘z-
o‘zini anglash bilan yakunlanadi. Hegel falsafasi mana shu masalani amalga oshirishga qaratilgan. 
Shunday qilib Hegelning sistemasi va metodi o‘rtasidagi qarama-qarshilik cheklanganlik va 
cheksizlik o‘rtasidagi qarama-qarshilikdir.
XIX asrning oxiridan boshlab g‘arb mamlakatlarida Hegel falsafasi atrofida turli falsafiy 
maktablar va oqimlar vujudga keladi. Bu falsafiy maktablar ichida ma’lum nufuz va ta’sirga ega 
bo‘lgan oqim «yosh hegelchilar» oqimi edi. Bu oqimning o‘sha davrdagi asosiy namoyandalari 
orasida aka-uka Bruno va Edgar Bauyerlar alohida ajralib turar edi.

---