86 Azərbaycan-Türkiyə enerji münasibətləri: çağırışlar və perspektivlər iştirakı olmadan hər hansı bir yatağın istismar olunması və böyük layihələrin
həyata keçirilməsi yolverilməz idi. İranın bu istiqamətdə maneçilik
törətməməsi üçün o zamankı hakimiyyət ABƏŞ-də pay ayırmaqla İranı
layihənin reallaşmasında maraqlı tərəf edir. Lakin Bakının bu planı ABŞ
hökuməti və şirkətləri tərəfindən müsbət qarşılanmır və onlar ABƏŞ-i tərk
edəcəklərini bildirərək Bakıya təzyiq göstərirlər. Bunun nəticəsində, 1995-
ci ilin əvvəlində Azərbaycan Respublikası Dövlət Neft Şirkəti (ARDNŞ,
ingiliscə “SOCAR”) payının yarısını satmalı olur və “TPAO” bunu alaraq
payını 6,75%-ə çatdırır
4
. Lakin “TPAO”-nun payının artması neftin xarici
bazarlara daşınması üçün boru kəmər marşrutu məsələsini həll etmirdi.
BTC layihəsi ilə Türkiyə ilk dəfə Azərbaycanın enerji sektoruna daxil
olur və bu əməkdaşlığı 1996-cı ildə “Şahdəniz” qaz yatağının 9% payına
sahib olması ilə uğurla davam etdirir. Bu cür manevrlər və Azərbaycanın
artan gəlirləri nəticəsində Türkiyə Azərbaycan üçün enerji investorundan
daha çox enerji tərəfdaşına çevrilir. 1999-cu ildə Azərbaycan-Türkiyə-
Gürcüstan tərəfindən BTC-nin tikilməsinə dair hökumətlərarası sazişin
imzalanması qaz sahəsində əməkdaşlıq üçün yeni qapı açır və yeni İpək
Yolunun təməlini qoyur.
Şərq-Qərb enerji dəhlizi Ankara və Bakı arasında siyasi və iqtisadi
əlaqələri möhkəmləndirsə də, Türkiyənin Azəbaycanda investisiyalarının
artımına gətirib çıxarmır. Türkiyə Azərbaycandan ildə 6,6 milyard kubmetr
qaz idxal edir, lakin buna baxmayaraq türk şirkətləri ölkədə həddən artıq
passiv rol oynayırlar. “Şahdəniz”də az paya sahib olan “TPAO” şirkəti heç
vaxt strateji məsələlərdə söz sahibi olmayıb. Vəziyyət 2001-ci ildə qaz
sazişinin yenidən razılaşdırılması zamanı daha da pisləşir. “TPAO” dövlət
şirkəti olduğundan ABƏŞ-in digər üzvləri onun danışıqlara qatılmamasını
tələb edirdilər. Buna görə də Azərbaycan qazının nəqli məsələsində
danışıqlara “TPAO” şirkətindən heç kəs xüsusi olaraq cəlb edilməyib.