1-kurs talabalari uchun Xiva – 2022 yil 1-mavzu. Kirish. Qadimgi Sharq tarixi manbashunosligi

2-mavzu: Qadimgi Misr
Reja:

1. 
   Qadimgi Misrning tabiiy geografik o‘rni va iqlimi.
   
2. 
   Ilk podsholikni yuzaga kelishining ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy asoslari.
   
3. 
   Qadimgi podsholik davrida Misr.
   
4. 
   Qadimgi Misr podsholigining inqirozi.
   

Qadimgi Misrning tabiiy geografik o‘rni va iqlimi. Qadimgi Misr hududi Afrikaning shimoli-sharqida joylashgan bo‘lib, iqlimi nisbatan issiq, sug‘orma dehqonchilikka qulay, Nil daryosi uni kesib o‘tadi. Mazkur daryoning uzunligi 6671 km. ni tashkil etadi. Daryo qirg‘oqlari turli joylarda o‘rtacha 10-20 kilometrga yaqin vodiylarni tashkil qilgan. To‘yingan unumdor tuproq Afrikaning ekvatorial qismidan shiddatli Nil to‘lqinlari orqali shimolga oqizib chiqariladi. So‘ngra Misr hududida mavsumiy toshqin (odatda iyundan noyabr oyigacha) oqibatida daryo qirg‘oqlarida tinib hosildor vodiylarni tashkil qilgan. Shimolda Nil irmoqlarga bo‘linib, Deltani (uchburchak) tashkil qilgan va O‘rtayer dengiziga quyilgan. Ushbu dengizni qadimgi misrliklar “Uadj-Ur” (buyuk yashillik) deb ataganlar. Qadimda Nil deltasida botqoqliklar ko‘p bo'lgan. G‘arbda Misr, Liviya cho‘llari. shimoli-sharqda Yaqin Sharq hududi va janubda Nubiya (Shimoliy Sudan) bilan o‘ralgan. Sharqiy qirg‘oqlari Qizil dengizga tutashgan, uni qadimda misrliklar “She-Laru” (Laru ko‘i) deb nomlaganlar. Qizil dengiz qirg‘oqlarini “Ta-Nuter” sifatida tilga olganlar.
Misr zamini mis, oltin, qo‘rg‘oshin va yarim qimmatbaho ma’danlariga boy maskan hisoblangan. Misni asosan Sinay yarim orolidan qazib olganlar va tosh bilan birga ziroatchilik va chorvachilikda keng qo‘llashgan. Ohaktosh, granit va kvars Misrda ko‘p uchragan. Ma’danga boy rudalar Barka tog‘idan qazib olingan.
Misr iqlimi nisbatan mo‘tadil bo‘lganligi va Yaqin Sharq iqlimiga yaqin ekanligini olimlar (L.S.Berg va К.V.Butser) ta’kidlab o‘tganlar. Nil qirg‘oqlari qamish, papirus va boshqa o‘t-o‘lanlar bilan qoplangan edi. Daryoda ko‘plab baliq turlari mavjud bo‘lib, baliqchilikka qulay hisoblangan. Barakali daryo bo'ylarida o‘rdak, g‘oz, ibis va boshqa qushlar ko‘p uchragan. Unumdor tuproqda bug‘doy, arpa, tarvuz, qovun, va turli xil sabzavotlar (piyoz, bodring. sarimsoq, sabzi va boshqalar) yaxshi o'sgan. Bularning barchasi Misrni inson yashashi uchun qulay maskan bo‘lganligidan dalolat beradi.
Umuman olganda, moddiy va yozma manbalaming umumiy tahlili hamda tarix fani sohasidagi so‘nggi ilmiy yutuqlar qadimgi Misr davlatchiligini quyidagi davrlarga bo‘lib o‘rganishni tavsiya etadi: Misming qadimgi tarixi besh davrga, ya’ni, Ilk podsholik (mil. avv. 3100-2648-yy), Qadimgi podsholik (mil. avv. 2648-2250-yy), O‘rta podsholik (mil. avv. 2040-1783-yy), Yangi podsholik (mil. avv. 1550-1069-yy), So‘nggi podsholik (mil. avv. 664-332-yy) ga bo‘lib o‘rganiladi. Bu orada Misr 3ta o‘tish davrini ham boshdan kechiradi. Ammo uning xronologik chegaralari borasida hozirga qadar misrshunoslar orasida munozarali fikrlar mavjud.
Ilk podsholikni yuzaga kelishining ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy asoslari. Qadimgi Misr tarixida ilk bor sinfiy tabaqalanish mil. avv. V ming yillikda, Nil vohasini o‘zlashtirilishi natijasida yuzaga keladi. “Sulolagacha bo'lgan davr” deb, yuritiluvchi mazkur davr Misr tarixida ikkiga bo‘linib, ya’ni “Amrat” (Negada I) va “Gerzey” (Negada II) madaniyatlari sifatida o'rganiladi. Ushbu madaniyatlar qadimgi Misrda irrigatsiyaning o‘sishi va chorvachilikni ovchilikdan ustun kela boshlashi haqida ma’lumot beradi. Hunarmandchilik o‘z navbatida dehqonchilikdan alohida xo‘jalik sifatida ajralib chiqdi va natijada qadimgi Misr jamiyatida mulkiy tabaqalanish jarayoni yanada o‘sib boradi. Aynan mana shu davrda Nil daryosi qirg‘oqlarida ilk davlatchalar (“sepat” yoki “nom”) paydo bo‘ladi. Shu tariqa ilk davlatchilik paydo bo‘lishi uchun ijtimoiy-iqtisodiy zamin yaratildi.
Nomliklar soni Nil bo‘yi aholisining o‘sishi bilan bevosita bog‘liq edi. Ularning hududiy chegaralari doimiy tusga ega bo‘lmagan. Har bir nom dastlab mustaqil ichki va tashqi siyosat yurgizgan. Nil bo‘yi davlatchalari “nomarx” lar tomonidan boshqarilgan. Nomlik o‘z gerbi, diniy va siyosiy markaziga hamda harbiy qismlariga ham ega edi. Natijada ichki urushlar (misrshunoslikda “nol sulolasi”) davrida har bir nomarx oliy hukmronlikka intildi. Umumiy 42 ta nomlik ikkiga ya’ni, Yuqori Misr va Quyi Misr davlatiga birlashadi. Madaniy jihatdan ushbu davlatlar bir-biridan farq qilgan deb bo‘lmaydi. Ammo diniy va siyosiy mafkurasida sezilarli tafovut bo‘lgan. Qadimda ierogliflarda Misrliklar mamlakatini “Ta-kemet” yoki “Ta-ui” deb ataganlar. Shu tariqa, harbiy, siyosiy va iqtisodiy omillar mazkur hududda davlatchilik tizimini shakllanishiga imkon yaratdi.
Ilk podsholikni Misrning Tinis nomligi (Abidosdan uncha uzoqda bo‘lmagan hudud)dan chiqqan Menes (Axa yoki Mina) tuzadi va birlashtiradi. Ayrim manbalarda uni Narmer deb ham atashadi. Poytaxt sifatida Nil bo‘yidagi yangi shahar Memfis tan olinadi. Dastlabki 1-sulolaga asos solinadi, shunday bo‘lsa-da Quyi Misr nomliklari o‘ziga xos muxtoriyatni saqlab turgan. Ilk podsholik davrida misrliklar hayotida urug‘chilikni ta’siri hali kuchli bo‘lgan va ular asosan tosh, mis mehnat qurollaridan ko‘proq foydalanishgan, bronza esa kam edi. Nom liklar orasidagi separatizm fir’avnning siyosiy mavqei muvozanatda ushlab turgan. Ilk podsholik fir’avnlari Jer (mil. avv. 2970-2923-yy), Uadji (mil. avv. 2922-2915-yy), Den (mil. avv. 2915-2910-yy), Adjib (mil. avv. 2910-2900-yy), Semerxet (mil. avv. 2900-2890-yy)lar davrida Misr davlatchiligi asoslari mustahkamlandi. Misr fir’avnlari Den va Adjiblami yuzlab qullari narigi dunyoga “kuzatib” qo‘yish uchun ular bilan birga dafn etilganlar. Oddiy misrlik aholi vakillari esa, odatda cho'lda yuzi Sharqqa qaratib qumga ko‘milgan. Hukmdor Adjib o‘ziga “Nesu-bit” podsholik unvonini qabul qiladi. “Nesu” tushunchasi yuqoridan, hokimiyatni otadan o‘g‘ilga o‘tishi va “bit” fir’avn o'limidan so‘ng ham boshqaruvni tutib turuvchi ma’nolarini anglatar edi. Ya’ni bunda, hukmdor o‘z o‘g‘lida qayta gavdalanishiga ishora qilingan.
1-sulolaning so‘nggi podshosi Kaa (mil. avv. 2890-2864-yy.) Abidos yaqinida Umm al-Kaab nekropoli yonida o‘ziga mahobatli mastaba qurdirgan.
Fir’avn Kaa o‘limidan so‘ng 2-sulolaga Xotepsexemui asos soladi. Davlat boshqaruv tizimi din bilan ajralmas tusga ega bo‘lgani uchun, ijtimoiy tabaqalanishning qonuniylashuvi rivojlanib bordi. Xotepsexemuidan so‘ng Raneb, Ninecher, Veneg, Sened, Nubnefer, Paransin va boshqa fir’avnlar Misrni boshqardilar. Ularning hukmronligi xronologiyasi borasida hozir ham misrshunoslar orasida qarama-qarshi fikrlar mavjud.
2-sulolaning so‘nggi fir’avni Xasexem (taxminan. mil. avv. 2686- 2648-yy) o‘z podsholigini Deltadagi (Quyi Misr) qo‘zg‘olonni bostirishdan boshladi. Natijada 48205 nafar kishi o‘ldirildi va 47209 tasi asir olinadi. So‘ngra Yuqori va Quyi Misr yagona davlatga yana birlashtirildi. Birlashish jarayonida Misr davlati ilk bor fuqarolar urushini boshdan kechiradi. Endi markaziy hokimiyatning o‘rni avvalgiga qaraganda ancha oshdi. Nubiyaga harbiy yurishlar qilindi va boy o'ljalar olib kelindi. Butun mamlakat bo'ylab ichki va tashqi savdo-sotiq (ayniqsa Yaqin Sharqdagi Bibl shahri bilan)qayta tiklandi. Natijada Misrning iqtisodiy qudrati oshadi. U quyi Misr malikasi Nematapni xotinlikka oladi va separatizmga chek qo‘yishga harakat qiladi. So‘ngra fir’avn o‘z ismini Xasexemui (Ikki hokimiyatni mujassamlashtiruvchi) deb o‘zgartiradi. Xasexemuining Abidosdagi mahobatli maqbarasi oldida avvalgidek xizmatkor va qullar qatl etilmagan. Chunki uning davrida bo‘lib o‘tgan fuqarolar urushi, fir’avn boqiy va o‘lmas degan tushunchani vaqtinchalik yo‘qqa chiqargan edi. Insonlarni inson uchun qurbon qilish odati tugatiladi. Shu tariqa Qadimgi Misr tarixida Ilk podsholik davri o‘z nihoyasiga etadi.
Qadimgi podsholik davrida Misr. Mil. avv. XXVII-XXIII asrlar, ya’ni qadimgi podsholik davrida Misr kuchli unitar davlat bo‘lib, unga mis konlariga boy bo‘lgan Sinay yarimoroli qo‘shib olinadi. Fir’avn Joser u yerga harbiy ekspeditsiya uyushtiradi. Ko‘p o‘tmay Falastinnning ayrim hududlari va Shimoliy Nubiyani (Sudan) o‘z ta’sir doirasiga oladi. Misrliklaming fikricha, mamlakat taraqqiyotining eng yuqori o‘sish davri qadimgi podsholik asoschisi Joser davriga to‘g‘ri keladi. Podsho mamlakatda tinchlik va osoyishtalik timsoliga aylangan edi. Joserning “xeb-sed” deb atalgan marosimda yugurayotgan holdagi tasviri yuqoridagi fikrim izga dalil bo‘la oladi. Joser 2-sulola vakillari kabi xom g‘ishtdan qurilgan rnastabalarda dafn etilishni istamadi. Fir’avn o‘z maqbarasini birinchi marotaba zinapoyali ehrom shaklida toshdan qurdiradi. G‘arb olimlarining fikricha (S. Bauer) podshoning zinapoya shaklidagi ehromi loyihasini vazir Imxotep yaratgan bo‘lishi mumkin. Aynan Imxotep ishtirokida yangi taqvim joriy etilgan. Unga muvofiq mavsumiy hosil yig’im-terimi astronomik izlanishlar bilan bevosita bog‘landi. Natijada hosildorlik oshib, Misr aholisi soni o‘sdi va bu yerga qo‘shni davlatlardan savdogarlar (tamkarlar) ko‘p kela boshladi. Imxotep haykali ostida fir’avn unga taqdim etgan unvonlar birin-ketin sanab o‘tiladi. Jumladan, u “podshoning Quyi Misrdagi g‘aznachisi”, “Yuqori Misrda podshodan keyin birinchi”, ’’Saroy boshqaruvchisi” va “Geliopolisning oliy kohini” sifatida tilga olinadi. Ko‘p o'tmay uni tabobat xudosi sifatida ilohiylashtiradilar. G‘arb olimlarining fikricha 3-sulolaning so‘nggi fir’avni Xuni davrida Meydum ehromi qurila boshlaydi. Ammo, sakkiz zinapoyali qilib qurilishi kerak bo‘lgan ehrom, oxirigacha bitmay qoladi. Uni yangi fir’avn Snefru yoki Snofru (taxminan mil. avv. 2613-2589-yy) bitirishga muvaffaq bo‘ladi hamda 4-sulolaga asos soladi.
Qadimgi podsholik davrida qo‘shinda yollanma askarlarni xizmat qilishi nisbatan o‘sdi. Ya’ni, liviyalik va nubiyaliklar harbiy xizmatga olina boshladi. Keyingi fir’avnlar davrida ulkan ehromlar qurilishi davlatning diniy mafkurasi miqyosidagi ishga aylandi. Xeops (taxminan mil. avv. 2589-2566-yy) podsholigi davrida balandligi 147 metrga teng bo‘lgan ulkan ehrom qurildi. Qadimgi misrliklar tilida fir’avnning to‘liq ismi Xnum-Xufu (Xeops) yani “Xnum meni himoya qilmoqda” degan ma’noni anglatgan. Ma’lumki, misrliklar tasavvurida Xnum xudosi Nil homiysi va insonlarni kulolchilik charxida loydan yaratadi degan tasavur mavjud bo‘lgan. Xeops davrida Nil daryosi qirg‘oqlarida ko'plab qishloqlar quriladi va mamlakatda hosildorlik oshadi. U bunyod ettirgan ehrom lar 2,5 tonnaga yaqin ohaktoshdan qurilib, granit toshli plitalar bilan qoplangan. Ushbu mahobatli qurilish inshoatini bunyod etilishi uchun yuz minglab odamlar mehnat qilishga majbur edilar. Tarixchi Gerodot Xeopsni shafqatsiz hukmdor sifatida tilga oladi. Shunday bo‘lsa-da, Xeops Misr aholisini doimiy ish bilan band qiladi. Ustalar va ishchilar qurilish yaqinidagi shaharchada istiqomat qilganlar. Ularga ovqat, non, pishloq, baliq, pivo va boshqa taomlar doimiy yetkazilgan. Ehromlar yonidan tandirlar, oziq-ovqat omborlari va o‘choqlar qoldiqlari topilgan. Ehrom qurilishi jarayonida oddiy quruvchidan usta darajasigacha yetishish mumkin edi.
Fir’avn Xafra (“Turin papirusi”ga muvofiq taxminan mil. avv. 2558-2532-yy) davrida Misr ibodatxonalarini yopganlar hamda yangi umumdavlat Quyosh xudosi Raga sig'inishni joriy qiladilar. Misrda qadimgi podsholikning yuksalgan davrida fir’avn hokimiyati qudrati oshib boradi. Fir’avnning qo‘lida ulkan yer zahirasi, dehqonlar (ishchi kuchi) to‘plangan edi. Fir’avnlar “Quyosh o‘g‘li” unvonini qabul qiladilar. Misr davlatining qonuniy podshosi (Quyosh xudosi)ni yerdagi ayol bilan yaqinligidan dunyoga kelgan degan fikr mavjud edi. Hech kimga fir’avn ismini aytish mumkin emas edi. Zero, misrliklar e ’tiqodiga ko‘ra, uni nomini aytish podshoga ziyon yetkazishi mumkin bo‘lgan. Shuning uchun, uning ismini boshqacha “ulug‘ xonadon”, “katta uy” deb atashgan. Odamlar orasida fir’avn tirik iloh deb tasavvur qilingan. U tog‘lar xudosi Gorning qiyofasi, quyosh xudosi Raning o‘g‘li, hamda o‘limidan keyin xudo Osiris sifatida ulug‘langan va unga sig‘inish uchun ehromlar yonida ibodatxonalar bunyod etilgan. Fir’avn bosh kohin sifatida ham gavdalangan. Qadimgi podsholik fir’avnlari o‘zlarini ilohiy “Ra” bilan qondoshligi ekanligiga ishonganlar va o‘zlarini samoviy hukmdor deb e’tirof etganlar. U dunyoviy va diniy hokimiyat timsoli bo'lib hisoblangan.
Qadimgi podsholik davrida 42 ta nomliklarning mustaqilligi deyarli tugatildi. Nomarxlar markaziy hokimiyatga qaram bo‘lib, bir nom(yoki sepat)dan ikkinchisiga almashtirib turiladigan davlat amaldorlariga aylantirildilar. Separatizmga yo‘l qo‘ymaslik uchun nomliklar o‘rtasidagi o‘zaro iqtisodiy munosabatlar ham davlat nazoratida bo‘lgan.
Keyingi fir’avnlar ulkan qurilishlarni to‘xtatadilar, quyosh xudosi (Ra) ga sig‘inish markazi sifatida Geliopol (hozirgi Baolbek) shahri ulug‘landi. Kohinlar davlatdan yangi ekin maydonlarini oladilar. Ulaming ta ’siri yanada ortib bordi. Yozma manbalarga ko‘ra, (Gerodot) fir’avn M enkauraning o‘g ‘il farzandi bo‘lmaganligi tufayli taxtga M enkauraning jiyani U serkaf (mil. avv. 2494-2487 yy)keladi va 5-sulolaga asos soladi. Undan so‘ng fir’avnlar Saxura (mil. avv. 2487-2475-yy), Neferirkara Kakai (mil. avv. 2475-2465-yy), Shepseskara (mil. a w . 2465-2460-yy), Neferefra (mil. avv. 2460- 2458-yy), Niuserra (mil. avv. 2458-2422-yy), Menkauxor (mil. avv. 2422-2414-yy), Djedkara Isesi (mil. avv. 2414-2375-yy) va boshqalar ketma-ket hukmronlik qiladi. Ushbu sulola davrida misrliklar Sinay va Nubiyada o‘z ta’sirini yo‘qotmadilar. Liviyada urushni davom ettirdilar va savdo-sotiq uchun imkoniyat kengaydi. Fir’avn Isesi davrida misrlik savdogarlar uzoq Punt (Somali) o‘lkasiga sayohat qiladilar. Mil. avv. XXIV-XXII asrlarda Misrda tashqi siyosat yanada faollashdi. Uning podsholari Falastinga yurish qildilar. Finikiyaning Bibl shahri misr qo‘shinining tayanch punktiga aylanadi. Misr chegarachilari bu yerda doimiy yashar edilar. Ularning madaniyatiga Misr madaniyati chuqur ta’sir qiladi. Nubiyadan misrliklar oltin va fil suyagini olib kelishadi. Garchi Misrning iqtisodiy qudrati o‘sganligiga qaramay, beshinchi sulolaning so‘nggi fir’avni Unis kichik ehromga dafin etilgan. Maqbarasida “O Ra, bu podsho Unis seni o‘g‘ling, yoningga bormoqda” degan so‘zlar bitilgan.
Qadimgi Misrda hududlardagi davlat boshqaruv tizimi uch bo‘g‘indan iborat bo‘lib: markaziy, nom, qishloq-jamoalariga bo'lingan. Nomlar (sepat) boshqaruvi markaziy boshqaruvni kichikroq ko'rinishidagi shakli bo‘lgan. Ko‘p hollarda nomarxlar separatizmi mavjud bo‘lgan. “Jad-jad”, “Kanbet” atamalari jamoa kengashlari nomini bildirib, ular mahalliy sug‘orish tizimini kuzatish bilan birga, jamoada ichki sud ishlarini ham amalga oshirar edilar. Oilalar jamoa kengashlariga, ular esa o‘z navbatida yuqori hokimiyatga bo'ysundirilgan. Ammo mansabdor odamlar tizimi markaziy hokimiyatga bog‘liq edi. Qadimgi podsholik davlat boshqaruvi tizimi fir’avnning yagona va cheklanmagan hukmronligiga asoslangan. Misr fir’avnlarining yaqin maslahatchisi va yordamchisi “chati” (bosh vazir) bo‘lgan. U hukumat amaldorlariga boshliqlik qilganligi borasida tarixiy manbalarda ko‘plab ma’lumotlar keltirilgan. Shu bilan birga chati mamlakatdagi sun’iy sug‘orish ishlarini va hosil yig‘imini ham nazorat qilar edi. Mamlakatdagi chorvachilik ishlarini nazorat qilish, hunarmandlar, harbiy tayyorgarlik, soliqlarni yig‘ish, diniy miqyosdagi qurilishni nazorat qilish ham bosh vazirning zimmasida edi. O‘z navbatida hatto kichik lavozimdagi saroy amaldori ham bir vaqtning o‘zida qo‘shin qo‘mondoni, saroy oqsoqoli, Yuqori Mismi boshqaruvchisi, biror-bir ibodatxonaning bosh kohini vazifalarini ham bajarganligi tarixdan ma’lum. Fir’avn o‘zini oddiy xudo emas, balki “ulug‘ iloh” deb ulug‘latgan.
Oltinchi sulolaning birinchi fir’avni Teti davrida Misrda markaziy hokimiyatga bo‘ysunish kuchsizlanadi. Ayrim nomlar podshoni nomigagina yoki marosimiy shaklda tan olganlar xolos.
6-sulola fir’avnlari davrida podsho hokimiyati zaiflashgan vaqtda ham Misr podshosi barcha xudolardan ko‘ra ulug‘roq deb tan olingan. Uning o‘zi mamlakat boshqaruvining qonuniylik timsoli edi. Yuqori va kichik amaldor zodagonlar yuksak lavozimlami egallagan bo‘lsalarda, hunarlarni egallashdan uyalmaganlar. Ular hatto ustaxonalarga, qurilish ishlariga boshchilik qilganliklari haqida ma’lumotlar keltirilgan. Qadimgi podsholik davrida Misrda harbiy ishlar rivojlanadi. Qo‘shinning asosiy quroli o‘q-yoy bo‘lgan. Qurol-aslaha va o‘q-yoy zaxirasi yaratilib, maxsus joylarda saqlangan. Sinay yarim oroli va Efiopiya (Nubiya) chegaralarida chegara harbiy qismlari mavjud bo‘lgan. Ko‘ngilli qo‘shinga alohida harbiy boshliqlar boshchilik qilgan. Davlat qo‘shini asosan erkin ziroatkor va chorvador misrliklardan tashkil etilgan bo‘lib, o‘q-yoy, nayza, kalta bronza chopqi bilan qurollangan piyodalardan iborat bo‘lgan. Shimoliy va janubiy chegaralarda garnizonlar turgan. Qo‘shin asosan ko‘ngillilardan iborat piyodalar bo‘lib, fir’avnning vakolatli odami va harbiy bo‘lmagan mansabdor shaxslar boshchiligida yurishga chiqqan. Kambag‘al jangchilar oddiy kamon va o‘qlar bilan qurollanganlar. Jang aravalari va otliqlardan foydalanilmagan.
Misr aholisining yashash joylari ham oddiy va sodda bo‘lgan. Qadimgi podsholik davrida uylar tor bo‘lib, papirus novdalari, xom g‘isht va loydan qurilgan edi. Yetishtirilgan hosildan soliq sifatida undirilgan g‘alla, maxsus davlat omborlarida saqlangan. Bu davrda misrliklarning uylarini poli somonli loy bilan suvalganligi arxeologik ma’lumotlarda keltiriladi. Dehqonlar o‘z uylarida don mahsulotlarini asosan xumlarda saqlaganlar. Qadimgi devoriy tasvirlarda kambag‘al ziroatkorlar bellarini bir parcha mato bilan o‘rab yurganliklari tasvirlanadi. O‘sha davrda oddiylik misrliklarga xos xususiyat edi. Misrlik ovchi va baliqchilar gavdani beldan yuqori qismini yopganlar, chunki ulaming mashg‘ulotlari shunga bog‘liq edi. Tez oqar Nil daryosi mamlakat uchun muhim savdo va strategik kommunikatsiya bo‘g‘ini hisoblangan.
Ayniqsa, bu davrda (Qadimgi podsholik) Quyi Misrda bog‘dorchilikka, poliz ekinlarini yetishtirishga, uzumchilikka katta e’tibor qaratilgan. Yuqori Misrda asosan bug‘doy va arpa yetishtirilib, Nil daryosi bo‘ylab shimolga Quyi Misrga olib borilganligi tarixdan ma’lum. Ammo soliqlar tizimini mukammal deb, bo‘lmas edi. Keyinchalik misrliklar asalarichilik bilan ham shug‘ullanib kelganlar.
Qadimgi podsholik davrida podsho xo‘jaligi, ibodatxona (kohinlar) xo‘jaligi va xususiy xo‘jalik, qishloq-jamoa xo‘jaliklari mavjud bo‘lgan. Zodagonlarning katta yerlari serunum joylarda joylashgan. Misrning ko‘pchilik aholisi zodagonlarning katta-katta ekinzorlarida, hunarmandchilik ustaxonalarida ishlaydigan yollanma va qaram ishchilar edi. Ularni o‘z xo‘jaligi bo‘lmay, o‘z mehnatlari uchun oziq-ovqat ulushi olganlar va o‘z ixtiyorlari bilan ish joyini tashlab keta olmas edilar. Oddiy ziroatkorlarda qaram qullar kam bo‘lgan. Amaldorlaming aksariyat xizmatlari uchun ish xaqini maxsulotlar bilan olar edilar. Qadimgi podsholik davrining so‘nggida yirik mansabdorlarga davlat hisobidan katta yerlar uzoq muddatga berilgan. Bunday mulklar ko'pincha unvon bilan birga, otadan o’g’ilga meros bo‘lib o‘tib turgan. Davlat yerlari hukumatning doimiy nazorati ostida bo‘lganligi manbalarda keltirilgan. Aholi davlat tomonidan majburiy hashar tarzida irrigatsiya inshootlari, qurilish va boshqa ishlarga safarbar etilishi mumkin edi.
Shu bilan bir qatorda Misrda qishloq-jamoa yerlari ham saqlanib qolgan edi. Qishloq-jamoa a ’zolari fir’avn odamlari hisoblanib, turli soliq va majburiyatlami to'lab kelganlar. Bunday kishilar va hunarmandlar “nesu” yoki “xentiushi”; fir’avn, zodagonlar va ibodatxona ishchilari “meret” yoki “xemu” deb atalar edi. Erkak qullar “bak”, cho‘rilar esa “baka” deyilgan. Buning tarjimasi “tirik murdalar” deb atalgan. Aksariyat qullarni urushlarda asirlikka tushganlar yoki qarzini to‘lay olmagan kambag‘al aholi tashkil qilgan edi. Ular mulk sifatida bozorlarda sotilgan va sotib olingan hamda garovga qo‘yilgan. Ammo, qadimgi podsholik davrida qullar hali kam sonli bo‘lganligi arxeologlar tomonidan e’tirof etilib kelinmoqda.
Yirik misrlik aslzodalar, nomlarning noiblari (nomarxlar) fir’avn hokimiyatini kuchayishidan norozi bo‘lib, ko‘p hollarda markaziy hokimiyat, fir’avn siyosatiga qarshi chiqar edilar. Shu sababli, ulami qarshiligini sindirish uchun fir’avnlar tomonidan markaziy boshqaruvga mahalliy va xizmat zodagonlari jalb qilinib, diniy siyosat ham o‘zgardi. Din mafkuraning asoslaridan biri hisoblanib kelingan. Masalan, quyosh xudosi Raga bag‘ishlab ibodatxonalar qurish kuchayib bordi. Bu esa mamlakat hayotida Yuqori Misr ilohlarining o‘rnini o‘sishi bilan bevosita bog'liq edi Endi fir’avnning ilohiyligi uni xudo Radan bevosita kelib chiqqanligi g‘oyasi bilan uqtirildi. Bu jihat Quyi Misr nomliklarida norozilikning o‘sishiga olib kelishi mumkin edi. Afsuski, Yuqori Misr dini va madaniyati keyinchalik Quyi Misrning diniy mafkuraviy g‘oyasiga zid kela boshladi.
Fir’avn Teti hukmdorligi davrida o‘zini “Sexeteptavu” (ya’ni ikki yerni tinchlantiruvchi) deb atashi, mamlakatni yana Yuqori va Quyi Misrga bo‘linib ketganligidan dalolat berar edi. Tetining o‘g‘li Piopi I (mil. avv. 2310-2260-yy) saroy a’yonlari ta’siriga tushib qoladi. Markaziy hokimiyat esa sezilarli darajada kuchsizlanib qoladi. Piopiy II davriga kelib, Misr nomliklarga bo‘linib keta boshlaydi. Darhaqiqat, aynan Piopiy II Qadimgi podsholikning so‘nggi fir’avni sifatida aksariyat g‘arb mutaxassislari tomonidan e ’tirof etiladi. Garchand Memfis shahri poytaxt maqomini saqlab tursada uning siyosiy mavqeyi yo‘qolgan edi.
Qadimgi Misr podsholigining inqirozi. Mil. avv. XXIII asrda nom (yoki sepat) va davlat xizmatidagi zodagonlarning mavqeyi oshib bordi. Aksariyat amaldorlarning ko‘pchiligi soliq majburiyatlardan ozod bo‘lganlar. Davlat qudrati kuchsizlandi (6-7 sulolalar davridan), lekin mahalliy hokimlar-nomarxlar katta moddiy boyliklarga ega bo‘ldilar. Memfisdagi fir’avnlarning hokimiyati joylarda nomigagina tan olinar edi. Misr zaiflashib, mamlakatda siyosiy anarxiya hukm surar, davlat esa bir-biriga dushman nomlarga bo‘linib ketdi. Qaroqchilik va ehromlami talon-taroj qilish oddiy hol bo‘lib qoldi. Qadimgi podsholik davrida yagona davlatning yemirilishi bilan Misr tarixidagi I O‘tish davri mil. avv. 2250-2050-yillarning oxiridan boshlanadi. Davlatning zaiflashuvi keskin tabiiy o‘zgarishlar cho‘llami kengayishi bilan bevosita bog‘liq edi. Nil daryosining suvi keskin pasayib bordi. Mutaxassislarning fikricha, hosilning kamayishi, ochlik va ijtimoiy norozilikning kuchayishi pirovardda davlat tizimining yemirilishiga sabab bo‘ldi.
Mil. avv. XXII asr boshlarida Yuqori Misrning markazi bo‘lgan Memfisda 8-sulola bilan bir vaqtning o‘zida Nil vodiysinig o‘rta qismida yangi 9-sulola hukmronlik qila boshladi. Unga Fir’avn Axtoy mil. avv. 2120-yilda asos soladi. Fir’avnning misrcha to‘liq ismi Uaxkara Xeti (yoki Xeti I) bo‘lib, Gerakleopol shahri atrofida mamlakatni birlashtirishga unib ko'radi. Yangi hukmdor deyarli butun Misr ustidan o‘z nazoratlarini o‘rnatishga muvaffaq bo'ldi. Shu bilan birga, Gerakleopol fir’avnlari Germopol, Fiva va bir necha nomlarning avtonomiyasini yo'qota olmadilar.
Ayniqsa, Yuqori Misrning muqaddas shahri Abidosni Gerakleopol fir’avnlari tomonidan talon-taroj etilishi natijasida, Siut va Germopol nomlari ularni qo‘llab-quvvatlamay qo‘ydilar. Bunga javoban ular nomlarni to‘la o‘ziga bo‘ysundirishga harakat qildi. Axtoy Osiyo ko‘chmanchilariga qarshi urush olib bordi. Mil. avv. III ming yillik oxirida Misrning xo‘jalik ahvoli mamlakatni birlashtirishni talab etardi. Irrigatsiya tizimi tushkunlikka uchradi, aholi orasida ochlik oddiy hol bo‘lib qoldi. Asrning oxirida Fiva nomining hokimlari mamlakatni janubini o‘z hokimiyatlari ostida birlashtirib, fir’avn unvonini (11-sulola) oldilar va shimol podsholarining jiddiy raqibiga aylandilar. Gerakleopollik (10-sulola) fir’avnlardan Xeti III (mil. avv. XXI asr o‘rtalari) Siut nomarxi Tefeb bilan ittifoqda Fivaga qarshi uzoq urush olib boradi va ulardan Abidosni tortib oladi. lttifoqchilaming Nil daryosidagi floti, ularga strategik ustunlikni bordi. Ammo Fiva nomarxi Iniotef II (mil. avv 2 1 18-2069-yy)ni to‘liq yengib bo‘lmadi. Natijada ikki o‘rtada sulh tuzildi. Fir’avn Xeti o‘z o‘g‘li Merikaraga, Fiva nomligiga nisbatan hurmatda bo‘lishni nasihat qilgan edi.