Nizaminin əxlaqi görüşlərində yoldaşlıq və dostluq münasibətləri geniş yer tutur.
Dahi şair yoldaşlıq və dostluğu ümumbəşəri keyfiyyət kimi nəzərdən keçirir və
insan mənəviyyatının inkişafında onun oynadığı rolu göstərir.
O, insanın həyatında, onun inkişafında həm irsiyyətin, həm də sosial mühitin
roluna yüksək qiymət verir. Nizami eyni zamanda irsiyyətin rolunun şişirdilməsi
ilə razılaşmırdı: “Çox iti zehinlər yatan oldular, Axırda saxsı qab satan oldular”
Onun yaradıcılığında böyüyə hörmət əhəmiyyətli yer tutur. O, ağsaqqalların, yaşlı
adamların ağıllı məsləhətlərinə qulaq asmağı, onlardan faydalanmağı
məqsəduyğun bilirdi.
Nizami insanda insanlığı yüksək qiymətləndirirdi. “İnsanlıq anlayışını o,
geniş
şəkildə nəzərdən keçirir, insanlıqda ən yüksək keyfiyyətlərin məcmusunu
görürdü. İnsanlıq simasını itirən şəxsləri bədbəxt hesab edirdi.
Şair əsarətə, başqasının haqqının tapdalanmasına pis baxırdı. Adam incitməyi, zor
tətbiq etməyin əleyhinə idi. Öz şerləri ilə insanları başa salmağa çalışırdı ki, belə
hərəkətlər xoşagələn deyil, əksinə, təzyiqə məruz qalanda nifrət, kin yaradır, onun
şəxsiyyətini alçaldır. Odur ki, Nizami bu kimi adət və vərdişlərdən uzaq durmağı
tövsiyə edir və anladırdı ki, kobud hərəkətin, zülmün sonu yoxdur.