2-mavzu: Milliy g’oya va ma’nviyatga oid fanlarni o’qitishning o’ziga hos hususiystlari

4.Milliy va umuminsoniy qadriyatlar yo‘nalishi – Ma’naviyat, qadriyatlar va milliy g‘oya – jamiyat hayotining juda murakkab va serqirra, o‘zaro uzviy aloqadorlikda bo‘lgan sohalaridir. O‘zbekiston xalqining milliy g‘oyasi umuminsoniy va milliy qadriyatlarga tayanadi. Bularning biri ikkinchisini inkor etmaydi.
2-masalaning bayoni: Ma`naviy-axloqiy g‘oyalar –milliy g‘oya ta’limining asosiy yo‘nalishlaridan biri hisoblanadi. Aslida, axloq – arabcha xulq so‘zining ko‘pchilik, lotincha «mores» so‘zidan olingan bo‘lib, odob, atvor, fe’l degan ma‘nolarni anglatadi. Moral ruscha so‘z bo‘lib, axloq degan ma‘noni bildiradi.
Axloq tuzilmasi uch omil – asosdan iborat bo‘lib, bular: axloqiy ong, axloqiy hissiyot va axloqiy hatti-harakatlardir.
Insonning axloqiy hayoti, uning axloqiy tajribalari, axloqiy faoliyatlari ana shu uch omil asosida shakllanadi. Axloqiy kodekslar, meyorlar va tamoyillar ana shu uch omil asosida ro‘yobga chiqadi va ularga asoslanadi.
Asosiy axloqiy qadriyatlar, mushtarak axloqiy tushunchalar, ma’naviy-axloqiy g‘oyalar barcha mintaqalar hamda millatlar uchun bir xil ma’no kasb etadi. Chunonchi, muhabbat, ezgulik va yovuzlik, yaxshilik va yomonlik, vijdon, burch, insonparvarlik, odamiylik, baxt, to‘g‘rilik, rostgo‘ylik, saxiylik va baxillik singari fazilat hamda illatlar tom ma’noda umuminsoniy hodisadir.
Axloq bilan mafkura o‘zaro aloqadorlikda bo‘lib, jamiyat hayotida muhim ahamiyat kasb etadi. Har bir majmua muayyan g‘oyalar va qarashlar tizimidan iborat. Ma’naviy-axloqiy g‘oyalarni o‘zida mujassamlashtirgan kishilargina mafkurani yaratadilar va ommalashtiradilar.
Milliy mafkuramiz yuksak axloqiylikka asoslangan. U axloqiy printsiplarga amal qilib, jamiyatimizda vatanparvarlik, millatparvarlik, ziyolilik tamoyillarini ustuvor bo‘lib, har bir fuqaroni buyuk davlat yaratishda ishtirok etishga chorlaydi.
Ma’naviyat va axloq mushtarakligi jamiyat taraqqiyotining muhim jabhasini tashkil qilib, bu masala hozirda va o‘tmishda ham turkiy xalqlar diqqat markazida bo‘lib kelgan. Bu, avvalo, ming yillik boy tariximizga, qadimiy an’analarimizga, milliy va diniy qadriyatlarimizga sodiqligimizning ramzi sifatida baholanishi kerak.
Inson ijtimoiy hayotda yolg‘iz yashay olmaydi, u jamiyat bilan aloqadorliklikda yashashga majbur, u jamiyatning, insonlarning uni qo‘llab quvvatlashiga doimo ehtiyoj sezib boraveradi. Insonlararo munosabatlar esa ezgulik g‘oyalari bilan yo‘g‘rilgan bo‘lishi lozim.
Ezgulik g‘oyasi eng qadimiy dinlardan biri zardushtiylikning muqaddas kitobi “Avesto”da ham o‘z ifodasini topgan. Unda yaxshilik bilan yomonlik, haq bilan haqsizlik, yorug‘lik bilan zulmat o‘rtasidagi kurash tasvirlanadi. Axura Mazda — yaxshilik hamda yomonlik – Axriman xudolari o‘rtasida qattiq kurash ketadi. Axura Mazda dunyodagi butun mavjudotlarni yaratgan, u bunyodkorlik kuchiga ega. Axriman esa Axura Mazda bunyod qilgan narsalarni yo‘q qilishga harakat qiladi. U vayronkorlik bilan mashg‘ul bo‘ladi. “Avesto”da yaxshilik yomonlik ustidan albatta g‘alaba qozonadi, degan g‘oya ilgari suriladi. Zardushtiylik uch asosiy axloqiy qoidaga tayanadi: “Ezgu fikr, ezgu so‘z, ezgu amal”². Mana shu uchta qoidaga rioya qilgan odam kamolotga yetgan hisoblanadi.
Muqaddas islom dinimizda ham ijtimoiy adolat, mehr-muruvvat masalalariga katta e’tibor beriladi. Xususan, Qur’oni karimning bir necha suralarida yetim, beva-bechora, miskin, g‘arib va muhtojlarga yaxshilik, xayr-ehson qilish ravo ko‘riladi. “Allohga ibodat qilingizlar va Unga hech narsani sherik qilmangizlar! Ota-onalarga esa yaxshilik qilingizlar! Shuningdek, qarindoshlar, yetimlar, miskinlar, qarindosh qo‘shniyu begona qo‘shni, yoningizdagi hamrohingiz, yo‘lovchi (musofirga) va qo‘l ostingizdagi (qaram)larga ham (yaxshilik qiling)! Albatta, Alloh kibrli va maqtanchoq kishilarni sevmaydi”³.
Ilk Uyg‘onish davrining buyuk faylasufi, “ikkinchi muallim” unvonini olgan mutafakkir Abu Nasr Forobiy asarlarining markazida inson masalasi turadi. Uning fozil jamoa, davlat va uning boshlig‘i faoliyati, fazilat, kamolot, baxt-saodat tushunchalari bevosita fuqarolik jamiyati g‘oyasi bilan uzviy bog‘liqdir.
Forobiyning fikricha, inson turli axloqiy fazilatlar: sofdillik, xokisorlik, nafsni tiyish, o‘zgalar to‘g‘risida g‘amxo‘rlik, saxiylik va boshqalarni egallab komillikka erishgandan so‘ng baxt-saodatga sazovor bo‘ladi. “Haqiqiy baxtga erishish maqsadida o‘zaro yordam qiluvchi kishilarni birlashtirgan shahar – fazilatli shahardir, baxtga erishish maqsadida birlashgan kishilar jamoasi – fazilatli jamoadir”⁴, – deydi mutafakkir.
Forobiyning asarlari markazida insonning fikr-o‘ylari, orzu-umidlari turadi. Uningcha, inson zoti komil inson bo‘lishi uchun boshqalar bilan muloqotda bo‘lishi, ulardan yordam olishi, o‘zi ham boshqalarga yordam berishi kerak. Zero, yakka odam boshqalarning ko‘magisiz, moddiy va ma’naviy qo‘llab-quvvatlashisiz biror natija chiqarishi qiyin. Shunday qilib, moddiy ehtiyoj kishilarning birlashuviga, jamiyatni paydo bo‘lishiga olib keldi. Mutafakkir kishilararo munosabatlarda insoniylikni boshqa axloqiy xislatlardan afzal ko‘radi. “Odamlarga nisbatan ularni birlashtiruvchi boshlang‘ich asos insoniylikdir, — degan edi Forobiy, — shuning uchun odamlar insoniyat turkumlariga kirganliklari uchun o‘zaro tinchlikda yashamoqlari lozim”⁵.
Buyuk mutafakkir va tabib Abu Ali Ibn Sino ham jamiyatda insonlararo munosabatlarni o‘rganar ekan, o‘zining hayotiy xulosalari sifatida “Donishnoma”, “Ash-Shifo”, “Kitob an-Najot” singari asarlarida ijobiy fazilatlarni egallash, muhtojlarga yaxshilik qilish g‘oyalarini ilgari suradi. Olim fikricha, har bir mavjud narsa o‘z mohiyatiga ko‘ra kamolotga intiladi. Mana shu kamolotga intilishning o‘zi mohiyatiga ko‘ra yaxshilikdir.
Ibn Sino “Ash-Shifo” asarida insonlararo munosabatlarga ta’rif berib, quyidagicha yozadi: “Do‘stlik insonning shunday bir holatidirki, bunda boshqa birovga yaxshilik istaladi, bunda inson yaxshilikni o‘zi uchun istamaydi, balki o‘sha boshqa uchungina istaydi”⁶.
Qodiriya tariqati asoschisi, mutasavvif Shayx Abdulqodir Giyloniyning yaxshilik, oliyhimmatlik to‘g‘risidagi aytgan fikrlari ayniqsa, diqqatga sazovordir. Mutasavvifning “Devoni G‘avsul A’zam”, “Maktuboti Giyloniy”, “Tuhfatul qodiriya”, “Sirrul asror. Maktubot”, “Qasidai g‘avsiya” kabi asarlarida inson tarbiyasi, uning oliy darajaga erishuvi haqidagi fikrlari bayon qilingan. Alloma nazdida haqiqiy inson – faqirlik maqomidagi insondir. Buning mohiyati shundan iboratki, Giyloniy faqirlik deganda kambag‘al va qashshoqni emas, balki boshqalardan mol-mulkini ayamaydigan, Alloh yo‘lida saxovatpesha va mehr-muruvvatli kishilarni tushunadi. Bu yerda mol-mulk va boylik egasi qoralanmaydi, balki mol-mulkka berilmaslik, unga ruju qo‘ymaslik nazarda tutiladi. Alloh bergan boylikni muhtojlarga sarflash lozimligi ma’qullanadi.
XIII asrda yashab, buyuk so‘fiy shoir, faylasuf sifatida shuhrat qozongan Jaloliddin Rumiyning ijodi va dunyoqarashida ham inson masalasi yaqqol ko‘zga tashlanadi. Uning asarlari, qarashlarida insonni komillik darajasiga ko‘targan botiniy ma’naviy ishq tarannum etiladi.
Mavlono Rumiyning fikricha, inson farishta va hayvon orasidagi vujud bo‘lsa-da, yuksaklikka moyil. U o‘qish, o‘rganish, o‘sish, ulg‘ayishdan charchamaydi, o‘zligidan kechib, Alloh sari, Haq sari intilaveradi. Rumiy insonlarga qarata:
Shafqatu marhamatda quyosh kabi bo‘l!
Boshqalarning aybini yashirishda tun kabi bo‘l!
Saxovat va jo‘mardlikda oqar suv kabi bo‘l!
Shiddat va g‘azabda o‘lik kabi bo‘l!
Tavoze’ va xokisorlikda tuproq kabi bo‘l!⁷[6], – deydi.
Ya’ni, inson qay bir maqsadni oldiga qo‘ymasin, unda ulug‘vorlikka erishishi, shuningdek, ilmi-yu amali bir-biriga zid bo‘lmasligi kerak.
Buyuk shoir, mutafakkir alloma Alisher Navoiyning umuminsoniy mazmunga ega bo‘lgan gumanistik qarashlari islom falsafasidan oziqlangan.
Allomaning fikricha, inson uchun komillikdan nishona fazilatlardan biri ehson qilishdir. Navoiy ehsonga – Insoniyat bog‘ining eng go‘zal daraxti va odamiylik xazinasining eng bebaho gavhari,⁸[7] -deb baho beradi. Barcha yaxshiliklarning jami – ehsondir va barcha yaxshiliklar haqiqatan undandir,- deydi u.
Navoiy saxovatni olijanoblikning belgisi, deb ta’riflaydi. Saxovatpesha insonga quyoshni ibrat qiladi. YA’ni, himmat va saxovatni hayot dasturiga aylantirgan inson quyoshdan namuna olishi va uning yo‘lini davom ettirishi lozim.
Umuman olganda, yaxshilik, oliyhimmatlik, saxovatpeshalik, o‘zgalarga mehr-muruvvatli bo‘lish singari ezgu g‘oyalar mutafakkirlarimiz, mutasavviflarimiz asarlari, pand nasihatlarining mazmun-mohiyatini tashkil etadi. Ma’naviy merosimiz durdona asarlari, buyuk allomalarimiz, mutafakkirlarimizning tajribalari fuqarolik jamiyati a’zolarini tarbiyalaydigan yuksak qadriyatga aylanishi kerak. Chunki faqat shu yo‘l bilangina yangi avlodga mansub ijodiy ziyolilarni shakllantirishga erishish mumkin.
3-masalaning bayoni: Prezidentimizning “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch” asarida ma’naviyat-insonning ulg‘ayishi va kuch qudrat manbai ekanligi, shu sababligi, ma’naviyatni to‘g‘ri anglash zarurligi, uni shakllantiradigan asosiy mezonlar mavjudligi, ma’naviy va moddiy hayotining uyg‘un bo‘lishi hamda ta’lim va tarbiyaning uyg‘unligi haqida ajoyib nazariy va amaliy fikrlar mavjud.
Aslida ta’lim va tarbiya uyg‘unligi tamoyilining o‘zi milliy g‘oya tamoyillari bilan nihoyatda uyg‘un.
Milliy g‘oyamizning umumiy tamoyillari quyidagilardan iborat:

• 
  tarixiylik,
  
• 
  zamonaviylik
  
• 
  umumbashariylik
  
• 
  mintaqaviylik
  
• 
  milliylik
  
• 
  ilmiylik, ya’ni dunyoviy bilimlar va qarashlarga asoslanganligi.
  

Milliy g‘oyaning umumiy tamoyillaridan biri bo‘lgan tarixiylik tamoyili ijtimoiy voqealar rivojining davomiyligini, tarix va bugun o‘rtasida uzilish bo‘lib qolmasligini e’tirof etadi. Zamonaviylik tamoyili esa uning davr ruhiga mos bo‘lishi, o‘zgarishlar jarayonining asosiy yo‘nalishlari va davr yangiliklarini o‘zida aks ettirish xususiyatiga asoslanadi. Umumbashariylik tamoyili dunyo davlatlarining hamkorligi, barcha xalqlar, millat va elatlarga xos rang-baranglikning uyg‘unligi kabi omillarga asoslanadi. Umumbashariylik mamlakatlarning o‘zaro tengligi, bir-birining ichki ishlariga aralashmaslik, xalqlarning o‘z huquqini o‘zi belgilash kabi tamoyillarga asoslanadi. Mintaqaviylik tamoyili muayyan hududni tarixiy makon tutgan bir necha millat va xalqlarning mushtarak va o‘xshash etnik hududiy xususiyatlari, urf-odatlari va mentalitetiga asoslanadi. Milliylik tamoyili xalqimizning milliy etnik qadriyatlari, ma’naviy merosi va buyuk ajdodlarimiz yaratgan asarlar «Avesto», «Temur tuzuklari», «Zafarnoma»(Sharofiddin Ali Yazdiy), «Xamsa»(Alisher Navoiy), «Boburnoma»(Zahiriddin Muhammad Bobur) kabi ma’naviy, siyosiy, mafkuraviy qadriyatlarda o‘z aksini topadi. Shu bilan birga milliylik tamoyili turmush tarzimizda, ma’naviy qiyofamizda, o‘zligimizni asrashda, milliy davlatchiligimiz an’analarini tiklashga asoslanadi.
Mafkuraning ilmiylik tamoyili uning fan yutuqlari va xulosalari, ijtimoiy bashoratlarga, sotsiologik tadqiqotlarga asoslanganligida namoyon bo‘ladi, dunyoviylik tamoyili esa mazmunan na diniy, na sinfiy, na partiyaviy, na millatchilik va na irqchilik g‘oyalariga asoslanadi, balki, mamlakatning kelajakka ishonish ruhi, xalqning bag‘rikengligi, ijtimoiy barqarorlik, tinchlik va kishilarning ma’naviy komilligi bilan bog‘liq umuminsoniy dunyoviy g‘oyalarga tayanadi.
Mafkuraning dunyoviy bilimlarga asoslanishi uning na ikki mushtarak tamoyilini taqozo qiladi: Bu mafkurada nazariya va amaliyotning birligi tamoyilidir.
Milliy g‘oya milliy va umuminsoniy tamoyillarga rioya qilgan holda shakllanadi va xalqimizning tabiati, irodasi, orzu-intilishlarini ifodalaydigan quyidagi milliy xususiyatlarni zamon talablari asosida yanada boyitishni nazarda tutadi:

• 
  xalqimiz hayotida jamoa bo‘lib yashash ruhining ustunligi;
  
• 
  jamoa timsoli bo‘lgan oila, mahalla, el-yurt tushunchalarining muqaddasligidir;
  
• 
  ota-ona, mahalla-kuy, umuman jamoatga yuksak hurmat-e’tibor;
  
• 
  millatning o‘lmas ruhi bo‘lgan ona tiliga muhabbat;
  
• 
  kattaga hurmat va kichikka izzat;
  
• 
  mehr-muhabbat, go‘zallik va nafosat,hayot-abadiyligining ramzi – ayol zotiga ehtirom;
  
• 
  sabr-bardosh va mehnatsevarlik;
  
• 
  halollik, mehr-oqibat.