2012 MİLLİ MƏCLİSİn ağlamali güLMƏCƏLƏRİ
Yüklə 417,79 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- MİLLİ MƏCLİSİN AĞLAMALI GÜLMƏCƏLƏRİ
- BİR LƏZZƏTLİ FİLMİN SSENARİSİ
- ŞİRİN ÇAYIN ZƏHƏRİ
|
2012 MİLLİ MƏCLİSİN AĞLAMALI GÜLMƏCƏLƏRİ
Sabiq millət vəkilindən gözyaşardıcı siyasi lətifələr – real hadisələrə yumoristik baxış…
NAZİM İMANOV www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
www.kitabxana.net
Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
Nazim İmanov
AĞLAMALI GÜLMƏCƏLƏRİ
Sabiq millət vəkilindən gözyaşardıcı siyasi lətifələr – real hadisələrə yumoristik baxış…
YYSQ - Milli Virtual Kitabxananın
e-nəşri N 15 (2012) Virtual Redaktoru və e-nəşrə hazırlayanı:
Aydın Xan (Əbilov) - yazar-kulturoloq
YYSQ - Milli Virtual Kitabxana Bakı - 2012 www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
NAZİM İMANOV MİLLİ MƏCLİSİN AĞLAMALI GÜLMƏCƏLƏRİ
Milli Məclisdə qazandığım dostlara ithaf edirəm... www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
Düşünmə ki, nəsə qeyri-ciddi bir şey oxuyursan. Dünyanın ən ciddi mətləblərini cəmiyyətin diqqətinə gətirmək istəyəndə onları çox vaxt baməzə formada deyərlər. Çünki nəyisə islah etməkdən ötrü ona gülə- gülə acımaqdan yaxşı yol çətin ki tapıla. Amma bunun üçün də gərək kimsə əvvəlcə acıya-acıya gülə, yəni qaziyəni qələmə ala.
Çox-çox illər əvvəl ağıllı adamlardan biri deyib ki, həqiqətən ciddi olan adam ciddi görünməz. Yəni birisi qaşlarını çatıb sifətinə zəhmli ifadə verirsə, bu hələ onun gerçəkdən ciddi adam olduğuna heç dəlalət etməz. Başqa bir ağıllı adam da deyib ki, dünyanın ən alçaq hərəkətlərini ciddi sifətlə edirlər.
Biz gərək özümüzə gülməyi bacaraq: özünə gülməyi bacarmayan adamın ruhunda bir natamamlıq olar. Millət də elədir: özünə gülə bilmirsə, demək, ruhu sağlam deyil.
Mən Milli Məclisimizi, necə deyərlər, içəridən tanıyıram. 1995-2000-ci illərdə deputat olmuşam. Özü də, deyilənə görə, ən pisi olmamışam. Müstəqil mətbuat məni bir neçə dəfə “İlin Millət Vəkili” elan edib. Əksər qanunvericilik aktlarının təkmilləşdirilməsində fəal iştirak etmişəm. Özüm də bir çox qanun layihələri hazırlayıb Milli Məclisə təqdim etmişəm. Bəziləri qəbul olunub və indi ölkənin qanunlarıdır. Aralarında “Tender haqqında” və “Qrant haqqında” qanunlar da var. Amma hər halda verdiyim təkliflərin çoxu keçməyib, görünür, ölkəni səliqə-sahmana salmaq heç də hamıya sərf etmir.
Milli Məclisin işini təkmilləşdirmək yolları haqqında mən çox danışmışam, sayını bilmədiyim qədər müsahibələr verib, məqalələr yazmışam. Deputat olduğum dönəmdə “Milli Məclisin Nizamnaməsinə əlavə və dəyişikliklər haqqında” Qanun layihəsi də hazırlayıb təqdim etmişəm. “Keçməyib”.
Milli Məclisin işini təkmilləşdirmək deyəndə mən bir neçə köklü dəyişiklik nəzərdə tuturam. Birincisi, Milli Məclis, Konstitusiyada yazıldığı kimi, hakimiyyətin müstəqil qolu kimi fəaliyyət göstərməlidir. Daha indiki kimi yuxarıdan gələn işarələrlə oturub-durmamalıdır (əslində yuxarıdan yox, aşağıdan: çünki Prezident aparatı Milli Məclisə görə aşağıda yerləşir). Doğrudur, qanunvericiliyimiz buna yetərincə geniş imkan yaratmır, amma bəla burasındadır ki, deputatlarımız əl-ələ verib, qibtəolunacaq bir yekdilliklə olan-qalan səlahiyyətlərini də kiməsə ötürməyə çalışırlar.
İkincisi, hər bir normal parlamentdə olduğu kimi, bizim Milli Məclisdə də effektiv fraksiyalar formalaşmalıdır ki, ictimai mübahisələr küçə dava-söyüşü ilə yox, parlament mükalimələri ilə həll olunsun. Fraksiyaların yaradılmasını asanlaşdırmaq lazımdır. Mən parlament demokratiyasını azlığın hüquqlarına qoyulan hörmətlə ölçürəm. Çoxluq, istədiyi qərarı, onsuz da keçirə bilir, amma azlığın da imkanı olmalıdır ki, sözünü desin və qəbul edilən qərarlara təsir göstərə bilsin. Effektiv parlament müxalifəti elə budur. Digər tərəfdən, müzakirəyə çıxarılan ayrı-ayrı məsələlər üzrə fraksiyalar adından ümumi məruzələr hazırlanıb səsləndiriləndə parlament debatlarının səmərəliliyi kəskin şəkildə artır.
Üçüncüsü, hər bir normal parlament kimi, bizim Milli Məclis hökumət üzərində effektiv nəzarət funksiyasını icra etməlidir. İndi biz bundan çox-çox uzağıq. Özü də qanunvericiliyimiz bu nəzarəti qurmağa azdan-çoxdan imkan verir. Məsələn, büdcə müzakirələri gedişində. Amma bunun da iki əngəli var: əvvələn, deputatlarımızın bir qismi bilmir ki, büdcə dinləmələri nə olan şeydir; sonra da, lap bilsə də, sual-təklif verib büdcə layihəsini və bütövlükdə hökumətin işini yaxşılaşdırmağa çalışmaqdansa, sağdakını-soldakını tərifləməyi üstün tutur ki, səhəri gün bir xahiş edib iş düzəltsin. Deputat olduğum dönəmdə büdcə prosesini təkmilləşdirmək məqsədi ilə Milli Məclisin ayrıca Qərar layihəsini də hazırlayıb təqdim etmişdim. O vaxt o da keçmədi.
www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
olmalıdır. Məsələn, bizim parlament rəhbərliyindən başqa heç kəs deyə bilməz ki, Qarabağ düyünü və ya əhalinin sosial-iqtisadi vəziyyəti və onun yaxşılaşdırılması yolları, yaxud rüşvətxorluğun əsl səbəbləri və onların aradan qaldırılması üsulları, onlarca başqa bu qəbil problemlər Milli Məclisdə müzakirə olunmamalıdır. Milli Məclisin strukturu, komitə və komissiyaları ölkənin ən qaynar problemlərinə adekvat qurulmalıdır.
Beşincisi, Milli Məclis cəmiyyətə daha açıq olmalıdır. İnsanlara onun işini bilavasitə zalın içindən izləmək imkanı verilməlidir. Bu, ikitərəfli fayda gətirərdi: həm ictimaiyyət səs verdiyi adamlar və ümumiyyətlə, deputat korpusu haqqında dəqiq məlumata malik olar, həm də deputatların məsuliyyəti artardı (heç olmasa, iclasda oturardılar).
Altıncısı, Milli Məclisin mədəni səviyyəsi yüksəlməlidir. İnsanlara mədəniyyət nümunəsi göstərməli olan parlamentimiz indi təhqir və söyüş meydanına çevrilməkdədir. Milli Məclis rəhbərliyi isə bunun qarşısını qətiyyətlə almaq əvəzinə, əksinə, şərait yaradır.
Bu siyahıda “yeddinci”, “səkkizinci”, “on səkkizinci” də var. Milli Məclisin işində çox şey dəyişməlidir. Amma bundan ötrü ora müstəqil düşünməyi və qərar verməyi bacaran, öz şəxsi marağını boğub, seçicilərinin mənafelərini əsas tutan, keçmişi çirkə bulaşmamış adamlar gəlməlidir. Bu da ki Sizlikdir!
Həmin insanlar, yaxşı olar ki, iqtisadiyyatı və hüququ bilsinlər. Amma bilməsələr də, yola gedər, təki doğru-dürüst adam olsunlar, deputat mandatı ilə və bütövlükdə siyasətlə ticarət etməsinlər.
Əziz oxucum, bu kitabçanı oxuduqca gözlərin qarşısında Milli Məclisin bir obrazı yaranacaq. Güman ki, o qədər də ürəkaçan bir mənzərə olmayacaq. Çiyinlərimizi bu ölkənin yükü altına verməliyik ki, burada hər şey gözəl olsun, Milli Məclis də o cümlədən. Daha bu kitabçadan göz önünə gələn kimi yox...
www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
etmirsinizsə, kiçicik bir GİRİŞ 1997-ci ildə 8 Mart bayramını hərə bir cür keçirdi: biri xanımına hədiyyə axtardı, bir başqası sevgilisini restorana, ya da əli aşağıydısa, heç olmasa, dənizkənarı parka apardı, üçüncü birisi uşaqlarının anasına telefon edib “işdən çıxa bilmirəm, darıxma, saa kurufnu padarka almışam, gələndə gətirəjəm” deyib, məşuqəsinin yanına yollandı. ... Mən də bu ağlamalı gülməcələri yazmağa başladım. Nə yaxşı ki, başlamışam. O vaxt başlamasaydım, indi hələ qurtarmamışdım. Zira bir işi başlamamış bitirmək qətiyyən mümkün deyil. Rəsul Quliyev demişkən, yüz faiz. “Faiz” Rəsul müəllimin ən sevimli sözüdür. Xüsusilə də gələcək haqqında danışanda. Təxminən belə: “Sonra mən Azərbaycana qayıdacam, yüz faiz. Xalq məni aeroportda qarşılayıb, yüz faiz deyəcək ki, gəl bizim dərdlərimizə çarə qıl. Mən də 2-3 ilə əsas 14-16 problemin 80 faizini 75 faiz, qalan 20 faizini də 60 faiz həll edəcəm. Yüz faiz”. Bir dəfə şübhə ilə soruşdum ki, bəs bəlkə bu axırıncı ehtimalda 90 faiz bəsdir? Əminliklə: “nə danışırsan,-dedi,-bunun 100 faiz olması 100 faizdir”. Nə isə... Heyf ki, gec başladım. Əvvəlki il yarımda o qədər ləzzətli əhvalat olub yadımdan çıxmışdı ki. Əslinə qalsa, sonrakıların da bir çoxu bura düşməyib. Müxtəlif səbəblərə görə. Məsələn, elə əhvalatlar olub ki, senzura səbəbi ilə heç yazılası deyil. O mənada yox. O mənada ki, işlədilən cümlələr-sözlər adam arasına çıxarılası deyil. Az-az kitab olar ki, işıq üzü görənə qədər haqqında bu kitabça qədər söz-söhbət gedə. Məsələ belə oldu. Ağlamalı gülməcələrin bir neçəsini yazandan sonra yan-yörəmdəki adamlara danışıb, necə “işlədiyini” yoxlamaq istədim. Qəribədir ki, bəzən mənə son dərəcə gülməli görünənlərini danışanda dinləyicilərimin heç dodaqları da qaçmırdı. Bəzən isə, əksinə, mənə ortabab kimi gələnlərinə adamlar gözləri yaşarıncaya qədər gülürdülər. Danışa-danışa, adamların reaksiyasını öyrənə-öyrənə gülməcələrə bəzi intonasiya dəyişiklikləri edirdim. Adi iş gedirdi. Amma, əvvələn, bu danışdığım adamlar da başqalarına danışırdılar; ikincisi də, aralarında bəzən jurnalistlər olurdu, bunların da ağzı, namxuda, çox möhkəmdir: eşitdiklərini oxucularından başqa heç kimə söyləməzlər. Beləcə-beləcə gülməcələrin bəzisi az-çox yayıldı. Hətta elə olurdu ki, bir gülməcə beş- altı dairə dolaşdıqdan sonra özümə tamamilə başqa şəkildə qayıdırdı. Orijinaldan yaxşı olanı da olurdu, pis olanı da. Odur ki, ara-sıra qabağınıza tanış əhvalatlar çıxsa, təəccüblənməyin. Həm də ki, bilik atadan yetimdir, anadan yox (Bu söz də məndən qalsın: uşaq anadan yetim olar, bilik-atadan). Yenə də nə isə... Söhbət yayılandan sonra deputatlar hərdənbir mənə yaxınlaşıb başlarına gələnlərdən danışar və bu əhvalatları da kitaba salmağımı xahiş edərdilər. Amma əksər hallarda janr düz gəlməzdi. Millət vəkillərimiz özləri haqqında ancaq və yalnız qəhrəmanlıq rəvayətləri söyləyərdilər və sidq-ürəkdən istəyərdilər ki, onları, onların fikrincə, müsbət cəhətdən səciyyələndirə biləcək hadisələr “əbədiləşdirilsin”. Adətən belə cavab verməli olurdum ki, “ağlamalıdır, amma gülməli deyil”. Hər halda aydındır ki, əksər deputatlarımız adlarının bu kitabçaya düşməsini istəyirdilər ki, buna qarşı deyildilər. Mənciyəz də bundan ruhlanırdım və hələ də ruhlanmaqda davam edirəm. Hər halda kitabça çıxana qədər belə idi, çıxandan sonra necə olacaq, bir Allah bilir. Ona görə də ayrıca (hətta mən deyərdim – xüsusi) qeyd etməliyəm ki, kiminsə haqqında bir əhvalat danışmaqla, kiminsə bir sözünü yada salmaqla ona, necə deyərlər, sataşmaq niyyətindən çox-çox uzağam. Sadəcə, olan-keçənlərdən bəzilərini məzəli saydığım üçündür ki, onları qələmə almışam. Haqqında www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
bilərəm. Umudluyam ki, bu kitabçada kiminsə inciyə biləcəyi bir şey yoxdur. Potensial inciklərin hamısından bəri başdan üzr istəyirəm ki, üzrxahlığı məndən məhkəmə qaydasında tələb etməsinlər. (Bu bəladan da belə sovuşduq). Bir də Sizdən bir xahişim var. Bu gülməcələri birnəfəsə oxumayın. Bir-ikisini oxuduqdan sonra fasilə verin. Çaydan-zaddan içib, sonra bir az da oxuyun. Bir xahişim də var. Tək oxumayın. Dost-yoldaşla, özü də ucadan oxuyun. Tək-tənha oturub nəsə gülməli bir şey oxuyan adam ürəkdən gülə bilmir, çünki həmişə ehtiyatlanır ki, birdən kimsə qəfil içəri girər, onun özbaşına güldüyünü görüb, “Bu yazığın da başına beləcə hava gəldi!” deyər. Və nəhayət, istəməsəniz, heç yerli-dibli oxumayın. Təki canınız sağ, cibiniz dolu, kefiniz kök olsun!
www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
1996-cı ilin Dövlət Büdcəsi müzakirə edilirdi. Baş Nazirin müavini mərhum Tofiq Əzizov (Allah ona rəhmət eləsin!) Hökumət adından etdiyi məruzəsini bitirib suallara cavab verirdi. Sonrasını stenoqramdan götürmüşəm.
(İnanmırsınız, özünüz baxın: Azərbaycan Respublikası Milli Məclisi iclaslarının protokolları və stenoqramları. Yaz sessiyası, 1996, 2-ci cild, səh. 318-325).
N. İmanov. Hörmətli Tofiq müəllim, 1995-ci ildə vergilər 51,6 faiz toplanıb. Siz də dediniz ki, dünyada ikinci bir dövlət tanımırsınız ki, orada belə bir şey olsun. İndi, Sizcə, Hökumət nə etməlidir?
T. Əzizov. Bilirsiniz, biz tədbirlər görürük. Bunun iki əsas səbəbi var. Birincisi odur ki, müəssisələr bir-birinə borcludur; ikincisi isə, bank faizləri çox yüksəkdir.
N. İmanov. Mən səbəblərini soruşmuram. Sadəcə soruşuram ki, vergilər 51 faiz toplananda Hökumət nə etməlidir?
T. Əzizov. Sən məni niyə məcbur edirsən ki? Mən deməyəcəyəm o sözü. R. Quliyev. Hansı sözü deməyəcəksiniz, Tofiq müəllim?
T. Əzizov. Hökumətin nə eləməli olduğunu. R. Quliyev. Bir dəqiqə. Kim deyir ki, verginin 51 faiz yığıldığı ölkə yoxdur? Ola bilər Tofiq Əzizov ölkələri yaxşı tanımır.
T. Əzizov. Elə də ola bilər. R. Quliyev. Yox, elə də ola bilər yox, elə də var. Yoxsa 51 faiz heç bir ölkə yığmayıbdır! Ona görə də Hökumət istefa verməlidir. Yəni bu sözü demək istəmirdin də...
T. Əzizov. Yox, o özü bilir, məndən də soruşur. Sonra tənəffüsdə deyərəm. N. İmanov. Tofiq müəllim, Rəsul müəllim deyir ki, zəruri işlər görülməyib ki, xaricdən gələn pulun arası kəsilən kimi iqtisadiyyat baş-ayaq getməsin. Belə dediniz də, Rəsul müəllim, düzdürmü? Tofiq müəllim, Hökumət bu işləri görməyəndə nə etməlidir?
T. Əzizov. Sən nə istəyirsən, ay qardaş, dedim sənə, tənəffüsdə danışarıq da. N. İmanov. Hazır burada danışırıq da. Gizli bir sözümüz yoxdur ki.
R. Quliyev. Yox, bir dəqiqə. Sual düz qoyulmayıb. Daha doğrusu, o suala cavab vermək çox asandır. Mən başa düşmürəm, Tofiq müəllim, niyə çaşırsan? Hökumət niyə bu işləri görə bilməyib?
Yerdən. Onun yerinə Siz cavab verəcəksinizsə, o niyə dayanıb tribunada? N. İmanov. Düz deyirlər. Rəsul müəllim, mənim Sizə sualım yoxdur. Hələ ki.
www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
götürülməsi üçün komissiya yaradıb.
N. İmanov. Borc demişkən. Tofiq müəllim, bu il ilk dəfə olaraq müəssisələrin qarşılıqlı borcları ümumi daxili məhsulu ötdü. Bu rekordu qazanan Hökumət nə etməlidir?
T. Əzizov. Təkliflər verməlidir. Təklifləri də mən sizə dedim. N. İmanov. Bəs bu təklifləri kim gerçəkləşdirməlidir, Yazıçılar İttifaqı?
T. Əzizov. Yox, əlbəttə, Hökumət. N. İmanov. Bəs Hökumət özü hazırladığı təklifləri özü həyata keçirə bilmirsə, nə etməlidir?
T. Əzizov. İşə düşdük də. Mən o sözü deməyəcəm, qardaş. Deyə bilmərəm. Heç demərəm də. Nəyimə lazımdır?
R. Quliyev. Aydındır. Müzakirə çox məhsuldar keçdi. Fasilə. 22 fevral 1996-cı il ŞİRİN ÇAYIN ZƏHƏRİ
Murtuz müəllim zala girib oturmadı, ayaqda qaldı. Və təntənəli bir səslə:
-
Hörmətli deputatlar, sizə bir şad xəbər vermək istəyirəm. Möhtərəm Prezidentimiz bizə məktub göndərib,-dedi.
Hamı təlaş içində əvvəl bir-birinə, sonra sədrə baxdı. - Bidiyiniz kimi, Baş Nazir yeri boşdur. Möhtərəm Prezidentimiz öz məktubunda bu yerə Artur Rəsizadə cənablarının özünü məsləhət bilir. İndi biz onu təsdiq etməliyik. Buyurun, Artur müəllim, əgər Sizə zəhmət olmazsa, kürsüyə qalxmanızı bütün deputatlar adından Sizdən xahiş edərdim. Kimin sualı var?
yolundan və o, iş başına gələn kimi işlərin düzələcəyindən danışmağa. Çətinliklə mən də söz aldım:
- Artur müəllim, Baş Nazir təsdiq ediləndən sonra ilk olaraq hansı addımları atacaqsınız? Cavab əsl Baş Nazir cavabı oldu:
- İndiyə qədər hansı addımları atmışamsa, bundan sonra da həmin addımlardan yavaş-yavaş atacam. Daha böyük çətinliklə ikinci sual üçün söz ala bildim:
www.kitabxana.net - Milli Virtual Kitabxananın təqdimatında
nəinki geniş ictimaiyyətin, heç deputatların da düz-əməlli məlumatı yoxdur. İndiyə qədər hansı addımları atmısınız ki?
- İndiyə qədər cənab Heydər Əliyev cənabları hansı addımları deyib, o addımları da atmışam. Bu cavab isə əsl Azərbaycan Baş Nazirinin cavabı oldu. Zal narazılıqla uğuldamağa başladı. Bu yerdə Fərəməz Maqsudov (Allah ona rəhmət eləsin!) dözmədi və yerindən qalxıb mikrofonsuz-filansız məni tənbeh elədi:
- A kişilər, belə də iş olar? Biz burda bayram əhval-ruhiyyəsindəyik. Möhtərəm Prezident bizə məktub yazıb. Baş Nazir qoyuruq. Sevinmək, şadlanmaq, deyib-gülmək əvəzinə bu Nazim gör nə deyir. A kişi, ölkənin bu ağır vəziyyətində indi sual vermək vaxtıdır? Hər şirin çayımıza bir qaşıq zəhər qatmasa olmaz ki!
gileylənirdi: “Ayə, genə bu bizim şirin çayımıza zəhər qatajax!” noyabr 1996
MİLLƏT QAYĞISI MM-in nümayəndə heyəti Böyük Britaniyaya gedirdi. Təyyarədə yerimdən durub kiminləsə söhbət Yüklə 417,79 Kb. Dostları ilə paylaş:
|