Ibratli xikoya Bir uzok mamlakatda ikki dust bor ekan. CHinakam dustlar! Birga ishlashar, dam olishar, muvaffakiyatlarni birga nishonlashardi. K,arorlarni kengashib kabul kilishar, agar xech kanday karor kabul kilishmasa, kungilsiz okibatlarini xam birga bulishardi. Dech kim, xech kachon ularning urishganlarini yoki bir-biridan noroziligini kurgan emas. Eng asosiysi, dustlar bir marta xam uzlarining shaxsiy munosabatlari tyG’risida atrofdagilarning muloxazalariga parvo kilmaganlar. Ularning sadokatlari xakidagi ovoza mamlakat xukmdorigacha yetib bordi. Aytish kerakki, sochlariga ok tushgan xukmdor xakikiy dustlikka ishonchini butunlay yukotgan edi. U ayrilmas dustlarni xuzuriga chorlabdi va suxbat kuribdi.
Sizlar xakikatdan xam dustlarmi yoki menga notyG’ri aytishdimi? Basharti, shunday bulsa, xabarchilarni katl etaman, shu bilan ish tamom, vassalom! - debdi shox.
Dech kimni katl etish keark emas. Siz tyG’ri axborot olgansiz - biz xakikiy dustlarmiz!
Siz buni isbotlashga tayyormisiz?
Biz xech narsani isbotlashni xoxlamas edik.
Sizlarni xoxishlaringiz xech kanday axamiyatga ega emas. Men bugunning uzida sizlar yolG’0n gapirmayotganingizga amin bulmokchiman. Extimol, sizlar soddadillik bilin adashayotgandirsiz. Lekin, kanday bulmasin, men xakikiy dustlik mavjudligiga ishongim keladi.
