joylashtirish maqsadga muvofiq emas. Ularda faqat dam olish va sog’lomlashtirish maskanlari,
sayyohatchilik va ovchilik muassasalari, hayvonot va botanika bog’lari tashkil etish mumkin,
xolos. Ko`pgina shaharlarda ko`kalamzorlashtirishga e`tiborning orta borishidan industrial
markazlar shahar-bog’larga aylandi (Moskva, Kiev, Tbilisi, Bishkek, Tver’...). Toshkent shahri
ham bunga yorqin misoldir.
Shaharlardagi shovqin kuchini kamaytirishda ham daraxtzorlarning ahamiyati katta.
Sanoatlashgan hududlar va turarjoylar oralig’ida, turar - joylar bilan serqatnov yo`llar o`rtasidagi
barpo etilgan daraxtzorlar shovqinni 20%ga, kengligi 25 m bo`lgan buta va daraxtzorlar-
xiyobonlar esa 10-12 db ga kamaytiradi. Turarjoylarning yo`llardan 200 m uzoqroqda qurilishi
shovqin kuchini 20 db ga kamaytirishi aniq. SHaharlarda shovqin kuchini kamaytirish bir-biri
bilan uzviy bog’langan quyidagi majmuali tadbirlarni amalga oshirishni taqozo etadi:
– yirik shaharlarda o`tkinchi (tranzit) avtomashinalar qatnoviga barham berish, shahar
markazida yuk mashinalari harakatini, transportlar signalini ta`qiqlash;
– shahar qurilishi va me`morchiligida tovush yutuvchi moslama va materiallardan keng
foydalanish;
– turarjoylar yaqinida aeroport qurmaslik, ularni shaharlardan uzoqroqqa ko`chirish,
uchish yo`llarini shaharlar ustidan o`tkazmaslik, aeroportlarni qayta ta`mirlash;
– shovqinsiz transportlar yaratish (motor, g’ildiraklarni takomillashtirish).
Yirik shaharlarda metro hamda elektrotransportdan keng foydalanish, er osti qurilmalarni
kengaytirish (Angliya, Frantsiya, Yaponiya va AQSH da shahar infratuzilmasining ancha qismi
er ostida faoliyat ko`rsatadi) lozim.
Bulardan tashqari, sershovqin shaharlarning shovqin xaritalarini yaratish muhim
masaladir, chunki unda shovqin manbalari, tarqalish chegaralari, kuchi aniq ko`rsatiladi. YAngi
turarjoylar, bolalar muassasalari, davolash va dam olish maskanlari uchun joy tanlashda ushbu
xarita asos qilib olinishi maqsadga muvofiqdir. Hozirga davrda yirik shaharlarda to`planib
qolayotgan turli sanoat, maishiy-xo`jalik chiqindilari shaharlardagi ekologik vaziyatga sezilarni
ta`sir ko`rsatmoqda. O`rtacha har bir shahar aholisi jon boshiga sutka mobaynida 1 kg axlat
to`plansa, dunyo bo`yicha bu miqdorning qanchaga etishini tasavvur etish mumkin. Faqatgina,
Toshkent shahrining o`zida bir kecha-kunduz davomida 4,5 ming tonnaga yaqin ahlat
to`planmoqda. SHaharlardagi to`planadigan axlatlardan ikkilamchi resurs sifatida foydalanish,
ulardan turli zarur mahsulotlar olish shu kunning dolzarb muammolardan bo`lib qolmoqda.
Hozir dunyodagi ayrim shaharlarda (Toshkentda) ham chiqindi-axlatni qayta ishlovchi
korxonalar barpo etilgan, biroq ularning ish quvvatlari bugungi kun talabini qondira olmayapti.
Ikkilamchi resurslardan keng foydalanishga o`tilishi, chiqitsiz texnologiyaning joriy etilishi bilan
bu muammoni ijobiy hal etish mumkin.
Demak, sanoat shaharlaridagi ekologik vaziyatni yaxshilash majmuali tarzda: tashkiliy-
xo`jalik, shaharsozlik, me`moriy-landshaftshunoslik va boshqa tadbirlar amalga oshirilishi, yangi
sanoat korxonalari qurilishi, aholi sonining o`sishini muntazam me`yorga solib turish bilan hal
qilinishi mumkin.
Ekologik muammo deganda-insonning tabiatga ko`rsatayotgan ta`siri bilan bog’liq holda
tabiatning insonga aks ta`siri, ya`ni uning iqtisodiyotda xo`jalik ahamiyatiga molik bo`lgan
jarayonlar, tabiiy hodisalar bilan bog’liq (stihiyali talofotlar, iqlimning o`zgarishi, hayvonlarning
yalpi ko`chib ketishi) va boshqa xodisalar tushuniladi. ekologik muammolarni 3 guruxga ajratish
mumkin.
Dostları ilə paylaş: