istifadə olunmuĢdur. Nəqliyyatın bu növü burada xüsusi minik ləvazimatının yaranmasını
labüd etmiĢdir. Bu iĢdə qədim zamanlardan baĢlayaraq süvari qoĢun növünün meydana
sənətkarların bu sahəsinin müstəqil inkiĢafına əlveriĢli zəmin yaratmıĢdır. Sərraclıq
sənətinin geniĢ intiĢar etməsində yerli tələbatla yanaĢı, maldarlıq təsərrüfatının verdiyi
zəngin xammal ehtiyatı mühüm rol oynamıĢdır. Bununla belə, minik ləvazimatının
meydana gəlməsi atın əhliləĢdirilməsi və ondan nəqliyyat vasitəsi kimi istifadə
420
Azərbaycanda atın əhliləĢdirilməsinin ilk əlamətləri hələ Eneolit dövründə izlə-
nilsə [138] də, minik ləvazimatı istehsalına nisbətən gec baĢlanmıĢdır. Onun sənət
forması kəsb etməsi isə xeyli sonrakı dövrlərə təsadüf edir.
Azərbaycanda sərraclıq sənətinin təĢəkkül tarixinin aydınlaĢdırılmasında arxeoloji
materiallar müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Bu cəhətdən ġahtaxtı kəndi yaxınlığında
e.ə. II minilliyin sonralarına aid qəbirdən tapılmıĢ at skeleti üzərindəki tunc pilək [139]
diqqəti cəlb edir. Piləyin qızıl suyuna çəkilməsi onun dekorativ bəzək məqsədi
güddüyünü və qayıĢlı yüyənlə əlaqədar olduğunu göstərir. Bu fakt Azərbaycanda minik
ləvazimatı istehsalının e.ə. II minilliyin sonralarından gec olmayaraq inkiĢaf etməyə
baĢladığını göstərir.
Minik ləvazimatı istehsalının meydana gəlmə tarixinin araĢdırılması məsələsində
arxeoloji abidələrdən tapılan tunc gəmlər müstəsna əhəmiyyət kəsb edir. Qədim
Mingəçevir [140], Qəbələ [141], Kamiltəpə [142] və s. abidələrdən e.ə. I minilliyin
baĢlanğıcında hazırlanmıĢ müxtəlif formalı tunc gəmlər aĢkar edilmiĢdir. Qaytarğanlı
gəmlərin tipoloji müxtəlifliyi onların mükəmməl quruluĢlu növlərinin mövcud olması faktı
eyni zamanda onların bəsit formalarının daha qədim tarixə malik olduğunu göstərir.
Artıq, e.ə. I minilliyin əvvəllərində gəm tiplərinin texnoloji baxımdan tək-
milləĢdirilməsi onların təĢəkkül tarixinin çox erkən baĢlandığını xəbər verir. Ona görə
də Azərbaycanda minik ləvazimatı istehsalının, baĢqa sözlə, sərraclıq sənətinin təĢəkkül
tarixinin e.ə. II minillikdən baĢlandığı güman olunur.
Minik ləvazimatının hazırlanması ilk vaxtlar ev peĢəsi səciyyəsi daĢımıĢdır. Lakin
sonralar qaltaqlı yəhər və onun əlavə ləvazimatının hazırlanması xüsusi istehsal
səriĢtəsinə malik ixtisaslı usta əməyi tələb etdiyindən tədricən yeni bir sənət növü -
sərraclıq formalaĢmağa baĢlamıĢdır.
Təsərrüfat və məiĢətdə atın rolunun artması, xüsusilə süvari qoĢununun yaran-
ması ilə əlaqədar olaraq antik dövrdə və ilk orta əsrlərdə sərraclıq məmulatına tələbat
daha də güclənmiĢdir. Bunun nəticəsində sərcaclıq sənəti daxilində dar ixtisaslaĢma baĢ
vermiĢdir. Əvvəlcə qaltaqçılar, sonra isə təkaltı ustaları müstəqil iĢləməyə
baĢlamıĢlar.
Ġsmayıllı rayonunun Mollaisaqlı kəndi yaxınlığındakı antik dövr abidəsindən
tapılmıĢ at fiquru Azərbaycanda qaltaqlı yəhər növünün meydana gəlmə tarixini
aydınlaĢdırmağa imkan verir [143]. Azərbaycanda qaltaqlı yəhərlərin yerli və gəlmə
olmaqla müxtəlif növlərinə təsadüf edilir. "Müsəlman yəhəri" adı ilə məlum olan ağır
qaltaqlı yəhər tipi böyük bir təkamül yolu keçmiĢdir. Onun inkiĢafında ərəb və monqol
yürüĢləri dövrünə xas olan mədəni-texniki təmas mühüm rol oynamıĢdır. Bununla
yanaĢı, Azərbaycanın bir sıra etnoqrafik bölgələrində "çərkəzi" yəhər tipi də geniĢ
yayılmıĢdı. Qafqaz xalqları arasında tarixən mövcud olmuĢ qarĢılıqlı təmas və əlaqələr
nəticəsində Azərbaycana yayılmıĢ "çərkəzi" yəhər tipinin əsas müĢtəriləri sırasında
varlı zümrələr xüsusi yer tuturdu.
XIX əsrin birinci yarısından etibarən Azərbaycanda kazak yəhəri, XIX əsrin sonu
və XX əsrin əvvəllərində, xüsusilə Birinci dünya müharibəsi illərində isə "ingilis"
421
yəhəri yayılmağa baĢlamıĢdı. Sərrac dükanlarında tələbatdan asılı olaraq, göstəri-
lən yəhər tiplərinin hamısı istehsal olunurdu.
Dostları ilə paylaş: