Abdulla Qahhor "O‘tmishdan ertaklar"

Savol va topshiriqlar:

1. 
   Shoirning qaysi she’rlari, dostonlari bilan tanishsiz, qaysi she’rlarini yod bilasiz?
   
2. 
   E.Vohidov jamoat arbobi sifatida qanday ishlarni qilgan?
   
3. 
   ”Ruhlar isyoni” dostonining yaratilish tarixi haqida nimalarni bilasiz?
   
4. 
   Erkin Vohidov ijodidagi fuqarolik tuyg’usi yorqin namoyon bo’lgan she’rlarini eslang. Bunday she’rlarda shoirni qiynagan, o’yga toldirgan hayot jumboqlari va ularning badiiy ifodasi haqida so’zlang.
   
5. 
   Adibning hayoti va ijod yo’li haqida nimalarni bilasiz?
   
6. 
   E.Vohidovning birinchi she’riy to’plami qaysi?
   

14-dars. Shukur Xolmirzayev hayoti va ijodi
Reja:

1. 
   Sh.Xolmirzayev hayoti
   
2. 
   Adib qahramonlari va ma’naviy qadriyatlar muammosi
   
3. 
   Sh. Xolmirzayev – taniqli romannavis
   

XX asrning 60- yiliaridan o’zbek adabiyoti ravnaqiga katta hissa qo’shgan va XXI asrda ham barakali ijod etib kelayotgan yozuvchilar avlodi ichida Shukur Xolmirzayev alohida ajralib turadi.
Adibning hayot va ijod yo’li. U 1940- yiining 24- martida Surxondaryoning Boysunida tug’ildi. Ijodi maktabda o’qib yurgan paytlarida boshlandi. Ilk hikoyalari tuman gazetasida bosildi. 1958-yildan Toshkent Davlat universitetida o’qib yurgan Shukur talabalar davrasida og’izga tushdi. Adabiyot to’garagining markazida bo’ldi. Asarlari matbuotga tavsiya etildi. Dastlabki qissalari nashr etilib, atoqli yozuvchilarning e'tiborini qozonganida, u hali talaba edi.O’zbek adabiyotida tarjimayi holi Shukur Xolmirzayevdek kamtar va kamsuqum adib kam topiladi. Shukur Xolmirzayev universitetni bitirgach (1963), „Yosh gvardiya" nashriyotida muharrir, „Guiiston", „Sharq yulduzi" jurnallarida bo’lim mudiri, ma'lum muddat Muqimiy nomidagi teatrda adabiy emakdosh bo’lib faoliyat ko’rsatdi. So’ng butun umrini badiiy ijodga bag’ishladi. Shu ma'noda, adibning asosiy tarjimayi holi: orzulari, dardlari, armonlari; amalga oshirgan, amalga oshira olmagan ishlari; nafratlari-yu sevinch iztiroblari, o’zidan, do’stlaridan, idealidan o’tgan sifatlar uning asarlari bag’rida yotadi.
Xususan, talaba-adib buyuk aktyor Shukur Burhonov rahbarligida tashkil etilgan to’garakda Shekspirning mashhur asaridagi Gamlet rolini o’ynagani hayotida va ijodida muhim o’zgarish yasadi (Ofeliya rolini boshqa fakultetda tahsil olayotgan Saida ismli qiz ijro etgandi. Havasmand aktyorlar keyin oila qurishadi). Shukur Burhonov bilan uzoq vaqt mobaynida ustoz-shogird munosabatlari yozuvchining u haqda kattagina hujjatli esse yozishiga sabab bo’ldi. Atoqli adabiyotshunos Matyoqub Qo’shjonov rahbarlik qilgan adabiyot to’garagidagi mashg’ulotlar taassuroti ular o’rtasida do’stona munosabat uyg’onishiga va „U ustoz — men shogird" nomli hujjatli qissa yozilishiga olib keldi. Mashhur musawir, bir muhitda tug’ilib, tarbiya topgan Ro’zi Choriyev bilan qadrdonlik rishtalari u haqda ajoyib bir adabiy portret yozilishiga turtki berdi.Tarjimayi holdagi bu chizgilar izsiz ketmadi. Uning uslubida namoyon bo’luvchi og’ir vazminlik va falsafiy mushohada, keskir haqgo’ylik va hatto ayrim „sharttakilik"da Sh. Burhonov ta'siri-yu, gamletona tabiat, prinsipiallik, hayotga, odamlarga o’tkir tanqidiy ruh bilan qarash hamda ularga xolis, samimiy munosabatda bo’lishning uyg’unlashib ketuvida ustoz tanqidchidan o’rganishni; tabiatni musawirona chizish, so’zda ham rang, bo’yoqdagi kabi iliqlikni bera olish, rang-tasvirdagi kichik bir cho’g’dek detaldan butun asar qiyofasini yoritib yuborish mahoratlarida rassom do’stining jiddiy ta'sirini sezmaslik mumkin emas.Yildan yilga, asardan asarga yozuvchi mahorati sayqal topa bordi. „Hayot abadiy", „Bodom qishda gulladi" singari to’plamlarga kirgan asarlar, so’nggi yillardagi „Ko’k dengiz", „Xumor", „Qadimda bo’lgan ekan" kabi hikoyalar o’zbek adabiyotida o’ziga xos mahoratli yozuvchi paydo bo’ldi, degan fikrni mustahkamladi. Shukur Xolmirzayev o’zining „Bukri tol", „O’n sakkizga kirmagan kim bor", „Bulut to’sgan oy" qissalarini, asosan, yoshlarga bag’ishladi, ular sajiyasining toblanish jarayonlarini badiiy gav-dalantirdi. Zamonani, o’tmishni chuqur va atroflicha o’rganish, xalq dardi va orzularini aks ettirishdagi ehtiyoj hamda hikoya va qissa janrlarida orttirilgan tajriba, jahon va o’zbek yozuvchilari mahoratini sinchiklab o’rganish yozuvchini turli yo’nalishdagi romanlar yozishga olib keldi.
„So’nggi bekat" ( 1976), „Qil ko’prik" (1978 -1982), „Yo’lovchi" (1987), „0labo’ji" (1991), „Dinozavr" (1996) singari asarlar Sh. Xolmirzayevni jiddiy izlanuvchan romannavis sifatida tanitdi. Ularning barchasi bir xil saviyada emas, albatta.
Romanlarda ham adib o’z ijodiy yo’nalishi va uslubiga sodiq qoldi. Xalqimiz hayotining burilish pallalarini, yurtdoshimiz taqdiridagi muhim jarayonlarni, o’zbekni o’zbek qilgan fazilatlarni, bir so’z bilan aytganda, millat ruhini aks ettirish bu romanlarning ham yetakchi xususiyatidir. „Yozuvchi millat ruhidan kelib chiqmasa, bo’lmas ekan" degan o’z iqrornomasi uning butun ijodini, asarlarini, shaxs sifatidagi tabiatini tutashtirib turadi. Sh. Xolmirzayev el-yurt oldidagi xizmatlari uchun munosib taqdirlandi. Unga ,,0'zbekiston xalq yozuvchisi" degan yuksak unvon berilgan. Adib O’zbekiston davlat mukofoti sovrindoridir.
Qahramonlarining aksari uning o’zi tug’ilib o’sgan tuproq —Surxon diyorining mehnatkashlaridir. Asar voqealari sodir bo’ladigan manzil ham ko’pincha shu voha bo’ladi. Shu voha qahramonlari timsoli misolida adib o’zbek xalqining, o’zbek tuprog’ining o’ziga xosliklarini tasvirlab beradi. Adib hikoyalarida siyqasi chiqqan xarakterlar, quruq nasihatgo’ylik, bir qolipdagi iboralarni deyarli uchratmaysiz. U doim yangi obrazlar yaratishga intiladi.Bu qahramonlar o’zga yozuvchilarning qahramonlariga o’xshamagan: goh to’pori, goh dag’al va chapani,goh kichkinagina bir muhit vakili. Bu qahramonlar o’zligini, millatini, el-yurt tuprog’i-yu udumini, dini va diyonatini har narsadan ustun qo’yadilar. Adolat uchun, haqiqat uchun kurashadilar. Lekin biror qahramon bu maqsadda hech qachon balandparvozlik qilmaydi. Ular tashqaridan emas, ko’pincha, ichdan jozibali, istarali bo’ladi.
Shukur Xolmirzayev hikoyalari hayotda, inson qalbida yechilmay yotgan muammolarning badiiy tahliliga qaratiladi. Yozuvchi qahramonlari asar g’oyasini, badiiy topilmalarni kitobxon og’ziga chaynab solmaydi. Noshud, hayotda to’g’ri yo’l' topolmagan, beo’xshov yoki razil qahramonlarini asar nihoyasiga borib tugatmaydi, yaxshilamaydi. Ularni o’zining badiiy niyati amalga oshirilgan darajada hayotdagiday qoldirib, kitobxon hukmiga havola etadi.
„Tabassum" (1984)ga nazar tashlaylik. Jalil ota sho’ro tuzumi uchun astoydil xizmat qilgan, urush qatnashchisi. Keksayganda dardga chalinib, yotib qolar ekan, hayoti birma-bir ko’z oldidan o’tadi. Yigitligida, qizillarning faol jangchisi ekanida quyun qo’rboshini bandi etdi. Uning bu yo’lga din uchun, xalq uchun kirganman, degan so’zlari hamon qulog’i ostida. Shunga qaramay, essiz, unga o’limni ravo ko’rganlar qatorida turdi-ya.
Hayot bilan vidolashuv onlari yaqinlashganda Jalil otaning nabirasiga bir vaqtlar qiziilarga fidoyi xizmat qilgan, qo’rboshi boshiga yetganlarning faoli, qo’sh-qo’sh nishonlar olgan Mo’min cholning nabirasidan sovchi keladi. Jalil ota bu nishonlar egasining qanday fe'1-atvori-yu sadoqati evaziga kelganini yaxshi bilardi. Shu bois, qalbida chuqur iztirob: u xonadonga nabirasini bergisi yo’q. Lekin iloji qancha. Hatto o’limim bu to’yni qoldirishi mumkin edi, degan xayollarga boradi. Qazosi yetganda esa uning yuzida qotib qolgan tabassumni ko’ramiz. Bu nima? Jalil otaning o’z hayotidagi ayrim holatlar, xususan, qo’rboshiga o’xshaganlarning umriga zomin bo’lgani uchun afsusimi? Mo’min cholga o’xshaganlarning ko’ksini soxta aldoq nishonlar bilan to’ldirgan jamiyat ustidan kulib ketdimikan, balki? Ehtimol, o’zi istamagan „o’sha" noma'lum to’yni loaqal o’limi bilan qoldirib ketayotganidan shukronalik belgisidir. Xulosa chiqarishni yozuvchi kitobxonning o’ziga qoldiradi.Nima bo’lganda ham, Jalil otaning umr shomida din uchun, xalq uchun jonini bergan quyun qo’rboshiga xayrixohligi o’z ifodasini topgan Sh. Xolmirzayev qarashlari, nuqtayi nazari zamirida uning millatparvar sifatidagi o’ziga xos qiyofasi yotadi, deyish mumkin. Sho’ro jamiyati hali mustahkam turgan bir davrda bunday fikrni, g’oyani badiiy talqin etish oson emasdi. Sh. Xolmirzayev buning uddasidan chiqdi. Bu, aslida, ko’p o’tmay, „Qora kamar" dramasidagi Xurrambekda ochiq namoyon bo’lajak qarashlarning bir qirrasi edi.
„Bodom qishda gulladi" (1985) hikoyasida yoshlar taqdiri, yoshlar hayoti qalamga olingan.
Bolalik, kasallik bois birmuncha dalliroq, savdoyiroq bo’lib qolgan Nosirjon balog’atga yetgan bir choqda xastaxonada o’zi sezmagan holda Hubbijamolga ko’ngil qo’yadi. Faollashaver, seni qiz sevib qoldi deb, aslida esa mazax qilib, ustidan kulmoqchi bo’lgan atrofidagilar yigit tuyg’ulari yanada alangalanishiga sabab bo’ladilar. Qiz esa unga odob yuzasidangina yaxshi muomalada. Nosirjon Hubbijamolning o’z sevgani borligini bilib qoladi-yu, qalbida ochilib kelayotgan gulchechaklar nobud bo’ladi. Qarashlardagi, ruhiyatdagi angilanish, o’zgarishlarni sovuq urgandek. Ammo, baribir, bu muhabbat baxtsiz bo‘lsa-da, adashgan esa-da, bokira va musaffo tuyg’ular Nosirjonning qalb ko’zlarini ochgan edi. U odamlarni, hayotni awalgidan tiniqroq idrok eta boshlaydi. Yillar davomida unga na devor-darmiyon qo’shni bo’lib kelganlar, na xastaxona-yu dori-darmonlar malham bo’lmagan xasta ko’nglini ishqning bodom guli yanglig’ bokira va nastarin gullari sog’aytirgandek boiadi. Biroq, afsuski, bu qishda ochilgan bodom gullari edi. Asar o’smir qalblarni, ilk muhabbat yoshidagilarni hayotga teranroq boqishga, musaffo tuyg’ularni ehtiyot qilishga chaqiradi. Ularni hech qachon ermakka yo’ymaslik, bu hissiyot ko’z ochgan damlardagi hayotning har bir lahzasi qadrini bilishga undaydi.
„Xumor" hikoyasini Sh. Xolmirzayev jiddiy muammolar talqiniga bag’ishladi. U so’nggi bosqich o’zbek hikoyachiligida kinoya, alamzada quvnoqlik usuli qo’llangan holda yaratilgan asarlardan biridir. Hikoya „Ko’k dengiz" singari nainki o’zbek, balki ulkan miqyoslardagi XX asrning bu janr namunalari qatoridan o’rin olishga haqlidir. Aybi bor odamdek, kechirim so’rayotgandek, u fikrini davom etadi: paxtaga sepilgan dorilar ta'sir qilgan, xolos. Hikoya davomida biz qahramonning farzandi yo’qligini, dalani ko’rmasa xumori tutishini, o’rmalab bo‘lsa ham dalaga chiqib turishini bilib olamiz. U xastahol bo‘lsa ham, fikrini quvnoq ohangda bayon qiladiki, san'atkor yozuvchi tomonidan tanlangan mazkur kinoya usuli asar va qahramonning kitobxonga ta'sirini yanada kuchaytiradi. Qahramon kitobxonning „Dalaga o’rmalab bo‘lsa ham chiqishingdan maqsad nima?" degan savolini qabul qilgandek bo‘ladi-da, o’zining (ayni vaqtda millatning) shu vaziyatdagi holatini ochishga yo’naltirilgan ushbu javobini beradi: „Maqsad — ham xumorni qondirish, ham hissa qo’shish, Labbay?.. Siz bir narsani tushunmayapsiz: u dori mening tarjimayi holimga singib ketgan, axir! Tushunyapsizmi? Mening butun quvonchlarim, zavqlarim, hayotimning ma’nosi, vatan oldidagi burch, ilk muhabbatim ham o’sha bilan bogiiq". Asar uning qahramoni, paxta yakkahokimligi va u tufayli o’zbek xalqi boshiga tushgan zug’um, jabr, noilojlik qismati haqida nihoyatda muxtasar, lekin badiiy o’tkir va ta'sirchanligi bilan qimmatlidir.
Shukur Xolmirzayev o’zbek tabiati, surati va siyratini, o’ziga xos fazilatlari-yu qusurlarini, xullas, o’zi mansub bo’lgan millat ruhiyatini mahorat bilan tasvirlovchi yozuvchidir.
Yozuvchi „Quyosh-ku falakda kezib yuribdi" hikoyasida yangi istiqlol zamoni ta'sirida ro’y berayotgan inson qalbidagi o’zgarishlar bilan, asrlar davomida shakllanib kelgan milliy sajiyaning uchrashgan nuqtasida namoyon bo’layotgan fazilatlar aks ettiriladi. Hikoyada shoir Qudrat, uning oilasi timsolida shu masalalar yoritildi. Bu hikoya ma'lum ma'noda, bo’lg’usi „Dinozavr" romanida tasvirlanajak ayrim qahramonlarning eskizi ham edi. Shoir oilasi bilan qishloqqa ketadi, lekin ma'lum bo’ladiki, turmush bu yerda ham osonmas. Biroq yozuvchi maqsadi faqat shu masalaga e'tiborni tortishdangina iborat emas. Asar davomidan bilib olamizki, yozuvchi nazarida, ahamiyatli moddiy ehtiyojdan kam bo’lmagan, balki undan ham mo’tabarroq bir masala bor. Bu xalq — millat tabiatining tirgagi bo’lgan ma'naviy poklik, vijdonlilik, o’zining va o’zganing qadrini baland tuta olish, bu masalada milliy an'analarga sodiq qola bilish — bir so’z bilan aytganda — ma'naviyat masalasidir. Shukur Xolmirzayevning so’nggi yillarda yaratilgan chiroyli asarlaridan biri „Navro’z, navro’z" hikoyasidir. Ma'lumki, sho’rolar xalqimizni qadimdan davom etib kelayotgan bu go’zal milliy bayramni nishonlashdan mahrum qilgan edi. Ming shukrkim, mustaqillik Navro’zni xalqning eng uiug’ shodiyonalaridan biri sifatida qaytadan tikladi. Lekin yozuvchining maqsadi bu bayramni ulug’lash, unga madhiyalar o’qish emas. Adib deyarli barcha hikoyalarida bo’lganidek, bu asarda ham tabiat bahonasida inson qalbini badiiy tahlil etadi. Tabiat ta'sirida inson ruhiyatida kechajak evrilishlarni yoritadi. Sulton, Obid Odiljonovich, Joniqul Jondorov singari taniqli olimlar hikoya qahramonlari, Navro’z nainki tabiatni, balki inson qalbini ham yangilaydi, oliyjanobroq qiladi, degan aqidaga ko’ra, bu ulug’ shodiyona kunda do’stlar ko’pdan buyon arazlashib yurgan ikki olimni murosaga keltirish taraddudini ko’radilar. Sulton zamonni, o’zgarishlarni, qiyinchiliklarni, inson ruhiyatidagi turli holatlarni yaxshi tushunadi, ularga to’g’ri baho bera oladi. Joniqul Jondorovni CSB, ftcl tabiat va na jamiyatda kechayotgan bayram ruhi o’zgartira oladi, na do’stlarning unga munosabati. U awal qanday bo’lsa, hozir ham shunday: o’ziga ortiqcha bino qo’ygan, kekkaygan, do’st uzrini qabul qilishdan ojiz. Navro’zga mengzalgan mustaqillik ham uning dunyoqarashiga yetarli ta'sir ko’rsatolmaydi. Uning fikricha, o’ziga to’q, badavlat odamdan yaxshilik kutish qiyin, yaxshilik faqat faqir-u haqir kishining qo’lidan kelishi mumkin. Ma'lumki, sho’rolar kam-bag’alni ham boy qilish o’rniga, bor boylarni ham qashshoq qilib, kulini ko’kka soviirgan edi. Yuqoridagi qahramon qarashlaridan uning ongida o’rnashib qolgan ana shu siyosat hidi kelmaydimi?
Yozuvchi qahramonlarini oqlamaydi ham, qoralamaydi ham. Asosiy e'tiborni ularning qalbi, ma'naviyati, do’stlarga, yangi hayotga, o’zgarishlarga munosabatini ko’rsatishga qaratadi va hukm chiqarishni o’quvchining o’ziga qoldiradi: Navro’z,nechog’likbuyuk bo’lmasin, baribir, har kimga birdek ta'sir etmas ekan. Navro’z ham nechog’lik go’zal bo’lmasin, tabiatni, odamlarni uyg’otmasin, yangilamasin, u ham hayotning bir bo’lagi-da, axir. ,,0'zbeklar", „Qadimda bo’lgan ekan", „Quyosh-ku falakda kezib yuribdi", „Navro’z, navro’z" hikoyalarining g’oyalari bir-birini to’ldirib boradi, tasvirlangan qahramonlar harakatidan, tabiatidan chiqarilgan xulosalar bir-birini yanada boyitadi.