Yo rub, o*l ominu duo hurmati, Yo ul ug‘ul biri a ato hurmati. Kim bu ato birla o‘g‘u]ni mudom, Davlatu oti taxtida tut pustadom. 0‘zga o'g'illami ham muhtaram etib, Unga tillami, munga inilami ham, Jumlai olamg*a olar ixtiyor. Shoh duosida tugandi kalom, Emdi Navoiyg‘a erur bodu ham. Soqiy, olib kel, qadahi bod aye, Shah tiitsun yo ani shahzodaye. To bo‘layin mmt sabohu maso, Necha riyo birla bo1 lay Porso. Kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi To‘qqizinchi maqolat ISHQ 0‘TI TA’RIFIDA Tuproqdan yasatilgan odamni tong saharlab ruh mayi bilan mast qildilar - taniga ruh kirgizdilar. Tufrogini hikmat iligi bilan eram bogidek yashnatdilar. Jannat bog‘iga o‘xshagan bu gulshan hurlar jilvagohining o‘zi edi. Qishlari har lahzada yuz afsona so‘zlar, eshitganlar yana yangi afsona so‘zlab berishini qayta-qayta so‘rashardi. Falak bogidek pokiza va sarishta bu bog‘ning har bir guli yangi chiqqan oyga o‘xshardi. Yuzi eng toza guldek boiib, chehrasi ustidagi qizillik uning yuzasi edi. Qomati savsandek tik, balki sarv ila shamshod kabi edi. Zulfi mushkin boiib, yuz va eng lolayu nasrin kabi edi. Yuzida quyosh bulogidan tomayotgandek suvu o‘t loblanib turar, ko‘zlari nargisi fattondek, lablari ochilgan gimchadek edi. Mayin xat-tuklari juda chiroyli ko‘rinar, ul sabza ustidagi shabnam terga o‘xshardi. Xullas, husni jamolda tengsiz edi. Ishq bulbuli doston kuylar ekan, bu bo‘stonni tomosha qilishga kirdi. Nazari gulga tushib, shavq o‘tidan joni xabardor boidi. Joniga ishq o‘tidan harorat tushib, ko‘nglida g‘am shuiasidan iztirob paydo boidi. Gul unga qarab izhori noz, jilva-tabassum qila boshlagach, bulbulning bag‘ri kuyub, shunday faryod chekdiki, o‘tidan chamanga g‘ulg‘ula tushdi- yu, oshig‘u ma’shuqlik ayon boidi. Ishq tug‘yoni tobora kuchayib, oshiqning shaydoligi osha bordi, shundan soiig jahon mulkiga ishq g‘avg‘osi tushib, zamon ahlini talon-taroj qila boshladi. Ruh bu gul tikaniga giriftor boiib, jon ham bu bo‘y isidan mast edi. Ishq qaysi ko‘ngilni makon etgan boisa, uni ishq o‘tdan laiga kon ayladi.
