Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti

3.2.Hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichlarini aniqlashga oid tahlil natijalari.

Yuqorida o’simlik mahsulotlari uchun keltirilganidek, hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdorini ham go’sht, jigar, sut namunalarida aniqlandi, Tahlil natijalari 3.2. jadval va 3.2. rasm 3.2. larda keltirilgan.

3.2.jadval.

Samarqand va Qashqadaryo viloyatlarida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichlari ( Sof mahsulot tarkibida mg/kg hisobida ).

Hayvonmahsu lotlari	Samarqand viloyatida	Qashqadoryo viloyatida	d2-1= M2-M1	md	td	tst P,0,05-P<0,01-P<0,001
Go’sht (n=5 )	33,0± 3,7	27,2± 3,1	-5,8	4,8	1,2	2,3 – 3,4 – 5,0
Jigar (n=5 )	35,2± 3,23	30,0± 3,46	-5,2	4,66	1,12	2,3 – 3,4 – 5,0
Sut (n=4 )	30,7± 4,82	24,3± 1,47	-6,4	4,99	1,28	2,4 – 3,7 – 6,0

GO’SHT JIGAR SUT

Samarqand viloyatida yetishtirilgan hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichlari ( sof mahsulotda mg/kg hisobida ) ( n=5 )

Qashqadaryo viloyatida yetishtirilgan hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichlari ( sof mahsulotda mg/kg hisobida ) ( n=5 )

3.2. rasm Samarqand va Qashqadaryo viloyatlarida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichlari.

3.2. jadval va 3.2. rasmdagi ma’lumotlardan ko’rinib turibdiki, Samarqand viloyatida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari, ya’ni go’sht, jigar va sutlarning tarkibidagi ruxning miqdori o’zaro mos holda 33,0± 3,7; 35,2± 3,23 va 30,7± 4,82 mg/kg miqdorda rux bo’lsa, Qashqadaryo viloyatida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari, ya’ni go’sht, jigar va sutlarning tarkibidagi ruxning miqdori o’zaro mos holda 27,2± 3,1; 30,0± 3,46 va 24,3± 1,47 mg/kg ga teng. Bu esa, shu hududlarda yetishtirilgan o’simlik mahsulotlaridagiga nisbatan ancha farqlanadi. Chunki, hayvon tabiiy yaylovlarda yetishtiriladigan va doimiy bir xil tarkibga ega bo’lgan o’simlik mahsulotlari bilan oziqlanishi natijasida, shuningdek, vohaning biogeokimyoviy tavsifiga mos holda, ruxning miqdoriy ko’rsatgichida farqli jihat kuchayadi. Bunday bo’lishiga sabab, ruxning almashinuviga hayvon ratsioni tarkibiga kiruvchi boshqa ikki valentli elementlar o’z ta’sirini ko’rsatishi bo’lsa bejiz emas. Shu yo’sinda go’shtning tarkibidagi farqli jihat -5,8 mg/kg; jigar tarkibidagisi -5,2 mg/kg; sut tarkibidagi esa -6,4 mg/l ni tashkil qilar ekan. Lekin, shunga qaramasdan, bu farqli jihatlar hayvon mahsulotlarida ham ishonchlilik darajasida emasligi ma’lum bo’ldi. Xususan, Ishonchlilik darajasida bo’lishi uchun go’shtda va jigarda t_d 2,3 – 3,4 – 5,0; sutda 2,4 – 3,7 – 6,0 bo’lishi kerak. Vaholangki, bu raqamlar o’zaro mos holda bor yo’g’i 1,2; 1,12; 1,28 ni tashkil etadi. Bu ko’rsatgichlar ishonchlilik darajasidan ancha past hisoblanadi.

3. 
   Mulohazalar.
   

Bitiruv malakaviy ishimizning adabiyotlar sharxi qismida keltirilganidek, rux elementi biofaol elementlar jumlasiga kiradi. U eng muhimi nuklein kislotalar va oqsillar almashinuvini faollovchi fermentlari tarkibiga kiradi. O’z navbatida shuni aytib o’tish kerakki, rux nulkein kislotalar bilan qo’shilgandan keyin reaksion muhitda magniyning va misning miqdorini oshiradi. O’z navbatida bu narsa RNK miqdorining oshishiga va u orqali oqsil biosintezining jadallashishiga sababchi bo’ladi. Yuqorida keltirilganidek, sog’iladigan sigir parakeratoz belgilari paydo bo’la boshlaganiga qaramasdan, uning suti tarkibidagi ruxning miqdori va sut berish ko’rsatgichlari pasaymagan, buning sababi organizm zaruriy sintetik jarayonlarga to’qimadagi zaxirada turgan yoki to’qima uchun kerak bo’lgan ruxni sut oqsili tarkibiga kiritishga majbur bo’ladi. Cho’chqalarda, kalamushlarda, kavsh qaytaruvchi hayvonlar ( angor echkilari,qoramol, qo’y) rux yetishmovchiligi natijasida kelib chiqadigan parakeratozda teri qo’pollashib junlari to’kila boshlaydi, terisi quruqlashib yoriladi hamda bu joylarda chuqur yoriqlar paydo bo’ladi.Bu holatlarning barchasini hayvonlarni rux bilan oziqlantirish yoki ruxni parenteral yo’l bilan organizmga jo’natish orqali oldini olish mumkin.

Skeletning tuzilishida ham rux juda katta ahamiyatga ega. Kalamushlarda va uy parrandalarida skelet shakllanishida ruxning ahamiyati muhim ekanligi to’liq isbotlangan. Shuningdek, og’ir kuyish oqibatida, jarohatlanish natijasida sochlarida ham ruxning miqdori kamayganligi kuzatilgan. Chunki organizmga kirib kelayotgan rux kuyish va jarohatning tuzalishi bilan bog’liq bo’lgan jarayonlar uchun sarflanib hatto uning sochdagi miqdorining ham kamayishiga olib kelar ekan. Rux mikroelementining yana bir qiziqarli xususiyati uning hulqiy reflekslarga ta’siri tarzida namoyon bo’ladi. Shuningdek rux bosh miya to’qimalarining rivojlanishi uchun kerakli element hisoblanadi. Shu narsa qiziqish uyg’otadiki, nuklein kislotalarda ruxning miqdori ko’p bo’lishi nuklein kislotalar tarkibidagi marganets va qalayning miqdorini ko’p martaga oshiradi. Aniqlanishicha, marganets va rux fosfat guruhlari bilan ancha barqarorroq birikmalar hosil qiladi. Natriy va magniy ionlaridan farqli ravishda, rux ionlari DNK denaturatsiyasi jarayoning qaytishini ta’minlaydi. Ruxning bunday faoliyati, uning nativ DNK tarkibida fosfat guruhlari bilan bog’langanligi sababli sodir bo’ladi. Shuning uchun uning stabillashuvida va DNK iplaridan ajralayotganda azot asoslari bilan koordinatsion komplekslar hosil qiladi va DNK iplarini yaqin masofada ushlab turib, ularning sovuq sharoit paydo bo’lishi bilan tezda birlashishib qo’sh spiralli zanjirni hosil qilishi bilan tushuntiriladi.Bu holat DNK ning jadal ravishda yuz beradigan renaturatsiyasi jarayonida muhim rol o’ynaydi.

Shu nuqtai nazardan kelib chiqib, bizning tajribalarimiz insonlar iste’molida bo’ladigan va ikki xil biogeokimyoviy hududda, ya’ni rux almashinuvi bo’yicha me’yor hisoblangan Samarqand viloyati va ozuqaning to’la qimmatli bo’lmagan ayrim hollarda qoramollarda parakeratoz kasalligi paydo bo’lishi chegarasida bo’lgan Qashqadaryoning cho’l qismidan olib kelingan o’simlik va hayvon mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichini aniqlashga qaratildi. Samarqnd va Qashqadaryo viloyatlaridan olingan o’simlik mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatgichiga oid farqli jihatlar umuman yo’qligi aniqlandi. Lekin, hayvon maxsulotlari tarkibidagi ruxning miqdoriy ko’rsatkichlari bo’yicha sezilarli farq yo’qligi kuzatildi, chunki bu farqli jihatlar ishonchlilik darajasidan ancha past (P>0,05). Ilmiy adabiyot manbalari ma’lumotlari va bizning tahliliy natijalarimiz asosida aytish mumkinki, Qashqadaryo hududida ahyon – ahyonda qoramollarda uchrab turadigan parakeratoz kasalligining paydo bo’lishi tuproq, ichimlik suvi, ozuqa bo’ladigan o’simliklar tarkibida ikki valentli elementlarning o’zaro mutanosibligini Samarqnd hududidagiga nisbatan boshqacharoq bo’lishidan degan xulosaga kelish mumkin.Ayniqsa, yuqorida keltirilganidek parakeratoz paydo bo’lishi oldidan ruxning organizm uchun zarurroq bo’lgan va yangidan sintezlanadigan oqsil, ya’ni sut oqsili tarkibiga kiritilishi bu fikrni tasdiqlaydi. . Bu narsa esa aynan parakeratozni boshlab bersa ajab emas.

Xulosalar.

1. 
   Rux mikroelementi hujayraning bo’linishi va o’sishida, osteogenez jarayonida, jarohatlarning bitishida, antitanalar hosil bo’lishida, hujayraning nafas olishida, miyaning rivojlanishida, hid bilish va ta’m bilish analizatorlarining normal ishlashida, biopolemerlaning sintezlanish va parchalanishida, stress holatini oldini olishda, turli biokimyoviy, fermentativ jarayonlarning normal kechishida va boshqa ko’plab muhim jarayonlarda ishtirok etadi.
   
2. 
   Samarqand viloyatida yetishtirilgan uzum, olma va kartoshkalarning tarkibida o’zaro mos holda 20,0 ± 2,82; 4,2 ± 0,84 va 20,2 ± 2,56 mg/kg miqdorda rux bo’lsa, Qashqadaryo viloyatida yetishtiriladigan uzum, olma va kartoshka tarkibida o’zaro mos holda, 19,6 ± 1,85; 4,0 ± 0,97 va 19,8 ± 3,6 mg/kg ga teng bo’lar ekan, bu ishonchlilik darajasidan ancha past ko’rsatgich (P>0,05) hisoblanadi.
   
3. 
   Samarqand viloyatida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari, ya’ni go’sht, jigar va sutlarning tarkibidagi ruxning miqdori o’zaro mos holda 33,0± 3,7; 35,2± 3,23 va 30,7± 4,82 mg/kg miqdorda rux bo’lsa, Qashqadaryo viloyatida yetishtiriladigan hayvon mahsulotlari, ya’ni go’sht, jigar va sutlarning tarkibidagi ruxning miqdori o’zaro mos holda 27,2± 3,1; 30,0± 3,46 va 24,3± 1,47 mg/kg ga teng. Bu miqdoriy farq o’simlik mahsulotlariga qaraganda ancha yuqori bo’lishiga qaramasdan, u ham ishonchlilik darajasiga yetmas ekan (P>0,05 ).
   
4. 
   Fikrimizcha, Qashqadaryo hududida ahyon – ahyonda qoramollarda uchrab turadigan parakeratoz kasalligining paydo bo’lishi, bu hududning tuprog’i, ichimlik suvi, ozuqa bo’ladigan o’simliklari tarkibida rux mikroelementining almashinuviga antogonistik ta’sir ko’rsatuvchi ikki valentli elementlarning o’zaro mutanosibligini Samarqnd hududidagiga nisbatan ancha farq qilishidan kelib chiqadi.
   
5. 
   Umuman olganda, odamlar organizmida ruxning almashinuvi har ikkala viloyatda me’yor chegarasida sodir bo’ladi. Bunga sabab o’simlik mahsulotlari tarkibidagi ruxning miqdorida deyarli farqning yo’qligi, hayvon mahsulotlarida ozmi ko’pmi farq bo’lsada, u ham ishonchlilik daarajasida emasligi hamda odam organizmida iste’mol qilinadigan mahsulotlarning xilma – xilligi tufayli mahsulotning bittasidagi rux tanqisligi ikkinchi mahsulot tarkibidagi bu elementning miqdori hisobiga to’ldirilib ketadi.
   

Tavsiyalar.

Bitiruv malakaviy ishining adabiyotlar sharhi va bizning tahlillarimiz natijalariga tegishli ma’lumotlar asosida, aytish mumkinki, Qashqadaryo hududining tuprog’i, suvi va o’simlik dunyosi tarkibidagi rux almashinuviga ta’sir ko’rsatuvchi ikki valentli elementlarning o’zaro mutanosibligi qoramollarda parakeratoz kasalligiga duch kelish xavfi tug’dirishini inobatga olib, bu yerda boqiladigan qoramollarga oxirga qo’yiladigan tuzlik tarkibiga ma’lum miqdorda rux tuzini kiritish maqsadga muvofiqdir.

Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati.

1. Абдуллаев Д. В. Цинк в органтзме человека и животных. Ташкент. "Узбекистан" 1979. – 66 c

2 Абдурахимов Д.Т. Ашенов З. А. Астанакулов Т. Э. Узаков Э. П .Микроэлэменты и продуктивность картоеля кн. Микроэлументи в биологии и их применение в селбском хозйстве и медицине. Самарканд 1990

3. Авцын А. П. Живоронков А. А. Риш М. А. Строчкова Л. C. Микроэлементозы человека. Москва. Медицина 1991. – 495 c

4. Асатиани В.С. Ферментные методы анализа. Москва. »Наука». 1969.

5. Баттерворт П. Энзимология и медицина. (Перевод с английского).Москва.»Медицина».1978. – 457 c

6. Березов Т.Т, Коровкин Б.Ф. Биологическая химия. Москва.

»Медицина».2004 – 704 с..

7 Берзинь Н. И. Роль кишечных метaллотионинов в метабализме цинка Самарканд 1990

8. Биохимия. Учебник. Под ред .Е. С. Северина -4 изд. испр.- Москва. ГЭОТАР. 2006 -784 с.

9. Бохински Р. Современное воззрения в биохимии. Москва. «Мир»

1987.-544 с.

10 Властюк П. А. Научные исследования и задачи по проблеме Биологическая роль микроэлементов в жизни растений жывотных и человека кн Микроэлементов в жизни растений жывотных и человека. Киев. Науковая думка. 1964.

11 Властюк П. А. Жидеов В. А. Ивчкнко В. И. Климовская З. М. Охримепко М. Ф. Руданова Э. В. Сидоршина Т. Н. Участие микроэлементов в обмене веществ. КН. Биологическая роль микроэлементов. Москва. Наука. 1983

12 Громова О. А. Намазова Л. С. Витамины и микроэлементы в современной и клинической медицине Возможпости лечебных и профилаетических технологий. 2003 – 207 c

13 Гудков А. В. Багрянцев В. Нкуэпицов В. Г. Микроэлементы в организме детей и окружающей среде Медицинские исследования 2006 №4

14. Диксон М. Уэбб Э. Ферменты. (Перевод с английского). Москва. 1966. -770 с.

15.Дроздов Н.С., Матеранская Н.П. Практикум по биологической химии. Москва. »Высшая школа» 1970. 256 с.

16. Збарский Б.И., Збарский И.Б., Солнцев А.И. Практикум по биологической химии. Москва.1962. -280 с.

17 Жаворонков А. А. Цинкодефицитные состояния у человека Арх. пат 1983 №9

18 Книжников В. А. Мураьев А. А. Тюрин Н. А. Микроэлементы. Б М Е 3-е изд. 1981. -150с

19 Карлинский В. М. Цинкодефицитные состояния. Москва. 1979. - 38с

20 Краснова Н. М. Ферментативная активность и химический состав растений на почвах с повышенным содержаннем цинка никеля и марганеца. Самарканд. 1990. – 181 c

21. Лабораторные методы исследования в клинике . Справочник. (Под ред. проф. В. В. Меньшикова. Москва. »Медицина».1987. -450 с.

22. Лакин Г.Ф. Биометрия. Москва. »Высшая школа».1980. –502 с.

23. Ленинджер А. Биохимия. Молекулярные основы структуры и функции клетки. (Перевод с английского) Под редакцией акад .А.А.Баева и докт. хим. наук Я.М.Варшавского. Москва. »Мир» 1974.-958 с.

24 Маваева Э. Н. Риш М. А. Биохимическая роль микроэлементов. СамГУ. 1979.

25. Меркурьева Е.К. Биометрия и селекция с.х.-ных животных. Москва. »Колос». 1970. Энтеросана-медикаментозных препаратов на натуральной основе. Кремлевская медицина. Клинический вестник. 2000. №1 с. 100-112.

26.Мецлер Д. Биохимия. Химические реакции в живой клетке .том 1. Москва. «Мир».1980. -407 с

27.Овчинников Ю.А. Биоорганическая химия. Москва. «просвещение» 1987. -816 с.

28. Основы биoхимии.(Под редакцией А.А.Анисимова). Москва. »Высшая школа».1986. -552 с.

29.Плохинский Н. А. Биометрия. Москва .МГУ.1970. -455 с.

30. Практикум по биохимии.( Под редакцией профессора Н.П.Мешковой и академика С.Е.Северина). Москва. МГУ. 1979.-430 с.

31. Сорвачев К.Ф. Биологическая химия. Москва.»Просвещение».1971.-430 с.

32.Уайт А., Хендлер Ф., Смит Э., Хилл Р. и Демин А. Основы биохимии. Москва.»Мир».1981. в 3- х томах.

33. Удрис Г. А. Нейланд Я. А. Биологическая роль цинка Рига. Зинатие. 1981- 224 c

34.Филиппович Ю.Б. Основы биохимии. Москва.»Высшая школа».1980.-574 с.