Allahyar xocali

BİZƏ ÖZÜMÜZÜNKÜLƏR DƏ ATIRDI 

 

Nazim  Ələkbər oğlu  Ələkbərovun dediklərindən:— Həmin gün mən meşədə anamı  və bacılarımı 

axtarır, eyni zamanda qonşumuz Məzahir və Nazimlə birlikdə arvad-uşağa kömək edir, ermənilərlə atışırdıq. 

Birdən mənə dedilər ki, sizinkilər yuxarı  səmtdən gəlirlər. Biz yuxarı qalxdıq. On nəfər idi. Yalnız  Əlövsəti 

tanıdım. Onlara kömək edib Şelliyə  gətirdik. Öyrəndik ki, Naxçıvanik fermasının tövləsinə iyirmiyə  qədər 

arvad-uşaq salıblar. Onları qurtarmaq üçün geri döndük. Atəş aça-aça irəliləmək istəyəndə Qaraqayadan bizi 

gülləyə tutdular. Ordakılar bizimkilər idi. Bizim fermaya getməyimizi onlar bilirdilər. Sürünüb xəndəyə 

doluşduq. Patronumuz tükənirdi. Beyləqanlı bir kişi atəş altında sürünə-sürünə bizə iki qutu patron çatdırdı və 

yenidən geriyə qayıtdı ki, Qaraqayadakılara desin ki, atəş açmasınlar. Qaraqayanın yanında atışmada arxadan 

bir nəfəri vurdular. Oqtay, Sovet, mən və qaynım Nazimdən başqa beş-altı  nəfər də bizimlə birlikdə idilər. 

Vurulan oğlanı iki nəfər çəkib dərəyə saldı  və biri onun avtomatını götürüb, yerə uzandı ki, guya atışır. Geri 

çönüb baxanda oğlanı görmədik. O, avtomatı götürüb əkilmişdi. Ona görə qaynım Nazimi arxada qoydum ki, 

bizi qorusun. Bizimkilərin bizi arxadan atmasına imkan verməsin. 

Beyləqanlı kişi Qaraqayaya çatanda ordan bizə açılan atəşi dayandırdılar. Bu zaman fermaya tərəf bir 

hərbi maşın gəldi. Yəqin ki, əsirləri aparmağa gəlirmiş. Maşını atəşə tutduq. Maşın geri dönüb qaçdı. Fermadakı 

ermənilər bizim yaxınlaşmağımızı görəndə, arvad-uşaqları buraxıb qaçdılar. Camaat bizə  gəlib çathaçatda 

---

26 

 

Qaraqayadan yenə bizi atəşə tutdular. Bir nəfər orta yaşlı arvad ayağından yaralandı. Bizə atəş açanlar AXC-nin 

uşaqları idi. 

[48-49]