Ashab-i kiram şeyhulislam ibn teymiyye yayınlayan

 
Muaviye'nin (r.a) İslam'a Girişi: 
 
Şeyhülislam  İbnTeymiye'ye  Ebu  Süfyan'ın  oğlu  Muaviye'nin  ne 
zaman  İslam'a  girdiği?  îmanının,  diğerlerinin  imanı  gibi  olup 
olmadığı? Kendisi hakkında başka nelerin söylendiği? soruldu. 
O da şöyle cevap verdi: 
Ebu  Süfyan'm  oğlu  Muaviye'nin  imanı,  Mekke  fethedil-diği  gün 
iman eden kardeşi Yezid b. Ebi Süfyan, Süheyl b. Amr, Savfan b. 
Ümeyye.  İklime  b.  Ebi  Cehil,  el-Haris  b.  Hi-şam.  Ebu'1-Esed  b. 
Ebi'l-As b. Ümeyye ve benzerlerinin imanı gibidir. İmanı mütevatir 
nakil ve bu konuyu bilen i-lim ehlinin icmaıyla sabittir. 
Bunlar, "Tulaka" diye isimlendirilirler. Çünkü Rasulul-lah'ın (s.a.v.) 
Mekke'yi zor kullanarak fethettiği gün iman etmişler ve Rasulullah. 
onları  salıvermiş;  onlara  mal  vererek  kalplerini  İslam'a  i  s 
indirmiştir.  Hatta  Ebu  Süfyan'ln  oğlu  Muaviye'nin,  Halici  b.  Velid, 
Amr  b.  el-As,  Osman  b.  Talha  gibi  Mekke  fethinde?  önce  İslam'ı 
kabul  edip  Mekke'den  Medine'ye  hicret  ettiği  rivayet  edilir.  Eğer 
bu rivayet sahih ise, o zaman Muaviye muhacirlerdendir. 
Ama  ister  fetihten  önce  olsun,  ister  sonra  olsun  yukarıda  adı 
geçenlerle  birlikte  fetih  yılında  İslam'a  girdiği,  alimler  arasında 
ittifakla  kabul  edilen  bir  husustur.  Ne  var  ki  kimi  uydurmacılar, 
onun, İslam'a girdiğinden dolayı babasını kınadığını ileri sürerler ki 
bu, alimlerinin ittifakı ile yalandır. 
Fetih İslam'a giren bu kimseler en iyi müslümanlar-dan idiler.,Hal 
ve  tavırları  itibariyle  en  iyilerindendiler.  Kötülükle  itham 
edilmemişlerdir.  İlim  ehlinden  hiç  kimse  onları  münafıklıkla 
itham'etmiş  değildir.  Oysa  başkaları  itham  edilmiştir.  Aksine 
aralarından  İslam'ı  güzel  olanlar;  Allah'a  ve  RasulÜ'ne  en  güzel 
şekilde  itaat  edenler;  Allah  ve  Rasulü'nü  sevenler  ve  Allah'm 
emirlerine  titizlikle  riayet  edenler  çıkmıştır.  Bu  saydığımız 
meziyetler, bu kimselerin batında imanlarının kuvvetli olduğuna ve 
iyi  müslüman-liklanna  delildir.  Nitekim  onlardan,  Rasulullalvın 
(s.a.v.) idareci olarak tayin ettiği ve kendisine naib kıldığı kimseler 
de  vardır.  Mesala  Attab  b.  Esid'i  kendisine  naib  olarak  Mekke'ye 
vali  tayin  etmiştir.  Bu  zat  en  iyi  mû'slümanlardan-di.  "Ey 
Mekkeliler, Allah'a  yemin  ederim ki, sizden  biriniz  namazdan geri 
durduğunu duyacak olursam boynunu vururum" diyen biriydi. 
                                                             
92
[92]
 İbn-i Teymiyye, Ashab,ı Kiram, Tevhid yayınları: 45-65. 

---

 
50 
 
Rasulullah  (s.a.v.),,Muaviye'nin  babası  Ebu  Süfyan  b.  Harb'ı 
kendisine  naib  olarak  Necran'a  vali  tayin  etmişti.  Nitekim 
Rasulullah  (s.a.v.)  vefat  ettiğinde  Ebu  Süfyan'ın  Nec-ran  valiliği 
devam.ediyordu. 
Muaviye'nin müslümanlığı, ilim ehlinin ittifakı ile babasından daha 
iyiydi.  Kardeşi  Yezid  b.  Süfyan'ın  müslüman-hğı  ise  her  ikisinden 
de  iyiydi.  Bu  sebepledir  ki  Ebu  Bekir  (r.a.)  Şam  fethinde 
hristiyanlarla  yapılan  savaşta  kendisini  komutan  olarak  tayin 
etmişti.  Ebu  Bekir'in  komutanlarından  biri  kendisiydi.  Ona  bir 
vasiyette  bulunmuştu  ki  ilim  ehli  bu  vasiyyeti  nakletmiş  ve  ona 
itimat  etmişlerdir?  Malik,  Muvat-ta'ında  bunu  zikreder.  Başka 
muhaddisler  de  aynı  vasiyyeti  naklederler.  Yine  o  atlı  olduğu 
halde,  Ebu  Bekir  (r.a.)  yürüyerek  onu  uğurlamaya  çıkmıştır. 
Bunun üzerine Ebu Bekir'e: 
"Ey Rasulııllah'in halifesi! Ya sen de bir ata bin ya da ben ineyim" 
demiş ama Ebu Bekir: 
"Ne sen inersin, ne de ben binerim. Bu adımlarımın, Allah yolunda 
sayılmasını dilerim" demiştir. 
Aynı  şekilde  Amr  b.  el-A.s  ve  Ubeyde  b.  el  Cerrah  da  birer 
komutan  idiler.  Ancak  cesaretinden  ve  savaştaki  becerisinden 
dolayı Haiid b. Velid onlara tercih edilmiştir. Ama Ebu Bekir (r.a.) 
vefat ettiğinde Ömer (r.a.). Ebu Ubeyde'yi hepsine komutan tayin 
etmiştir. Çünkü Ömer (r.a.) din konusunda sen idi. Ebu Ubeyde de 
çok  yumuşak  olduğundan  onu  başa  geçirmiştir.  Ebu  Bekir  (r.a.). 
yumuşak  biriydi.  O  da.  kafirlere  karşı  sert  olan  Halid'i  başa 
geçirmişti.  Böylece  işler  mutedil  bir  şekilde  yoluna  girsin  diye 
yumuşak, seıt olanı: sert olan da yumuşak olanı başa geçirmiştir. 
Her  ikisi,  kendileri  hakkında  Allah  ve  Rasulüne  en  sevimli  olanı 
yapmışlardır. Rasulullah (s.a.v) ise,  insanların en mükemmeli idi; 
kafir ve münafıklara karşı çok şedid idi. Allah onu, en mükemmel 
yolu tutmakla tavsif etmiştir. Nitekim Allahu Teala onun ümmetini 
nitelerken şöyle buyurmuştur: 
"Kafirlere karşı şiddetli, kendi aralarında merhametlidirler." (Fetih: 
48/29) 
"Müminlere  karşı  alçak  gönüllü,  kafirlere  karşı  onurlu  ve 
şiddetlidirler. Allah yolunda cihad ederler, hiçbir 
kmayıcımn kınamasından korkmazlar. (Maide: 5/54) 
Sahih  bir  rivayette  sabit  okluğu  üzere  Rasulullalı  (s.a.v.)  Bedir 
esirleri  konusunda  ashabıyla  meşveret  ettiğinde  Ebu  Bekir  (r.a.), 
kendilerinden  fidye  alınıp  serbest  bırakılmalarım  önerirken  Ömer 
(r.a.).  boyunlarının  vurulmasını  önermiştir.  Bunun  üzerine 
Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: 

---

 
51 
 
"Allah  kendi  yolunda  bazı  kimselerin  kalplerini  öyle  yumuşatır  ki 
pamuktan yumuşak olur. Bazılarını da öyle sertleştirir ki kayadan 
sert olur. 
Ey  Eba  Bekir,  senin  benzerin,  İbrahim  Halil'in  benzeridir,  hani  o, 
şöyle demişti: 
'Artık bundan böyle kim bana uyarsa o, bendendir, kim bana karşı 
gelirse  (o  da  senin  merhametine  kalmıştır),  şüphesiz  sen 
bağışlayan, esirgeyensin." (İbrahim: 14/36) 
"Bir de Meryem oğlu İsa'nın benzeridir, hani o şöyle demişti: 
'Eğer  onlara  azap  edersen,  onlar  senin  kullarındır  (dilediğini 
yaparsın);  eğer  onları  bağışlarsan  şüphesiz  sen  daima  üstünsün, 
hikmet sahibisin." (Maide: 5/118) 
"Ya Ömer,  senin de benzerin Nuh  aleyhisselamın benzeridir, hani 
o, şöyle demişti: 
'Rabbim, yeryüzünde kafirlerden tek kişi bırakma. (Nuh: 71/26) 
Yine İmran oğlu Musa'nın benzeridir, hani o, şöyle demişti: 
"Rabbim,  onların  mallarını  yok  et,  kalplerini  sık  ki,  acı  azabı 
görünceye kadar inanmasınlar."(Yunus: 10/88) 
Rasulullah (s.a.v.) hayatta iken Ebu Bekir ile Ömer, Ra-sulullah'm 
onları  nitelediği  gibi  idiler.  O  ikisi,  yeryüzü  halkından  onun 
vezirleri idiler. 
Sahih bir rivayette İbn Abbas'ın (r.a.) şöyle dediği nakledilir: 
"Ömer  b.  Hattab'ıri  fr.a.)  na'şi  konulup  insanlar  onu  ziyarete 
geldiklerinde bir döndüm ki Ali b. Ebi Talib (r.a.) orada duruyor ve 
şöyle diyor: 
"Allah'a  yemin  ederim  ki  yeryüzünde  onun  ameliyle  Allah'a 
kavuşmayı  dilediğim  tek  kişi,  şuradaki  ölüdür.  Dilerim  ki  Allah 
seni, iki arkadaşınla birlikte hasretsin. BenRa-sulullah'in (s.a.v.): 
"Ben,  Ebıı  Bekir  ve  Ömer'le  birlikte  girdik...  Ben,  Ebu  Bekir  ve 
Ömer'le  birlikte  çıktık...  Ben,  Ebu  Bekir  ve  Ömer'le  birlikte 
gittik..." dediğini ne kadar çok duydum." 
Yine  sahih  rivayetle  sabittir  ki  Uhud  günü  müslümanla-nn  çoğu 
yenilgiye uğradığında bir de ne görelim, Ebu Süfyan: 
"Muhammed  aranızda  mı?  Muhammed  aranızda  mı?  Muhammed 
aranızda mı?" diye bağırıyordu. Rasulullah (s.a.v.): 
"Ona cevap vermeyin." dedi. Sonra şöyle bağırdı: 
Ebi  Kuhafe  aranızda  mı?  İbn  Ebi  Kuhafe  aranızda  mı?  İbn  Ebi 
Kuhafe aranızda mı?" Rasulullah (s.a.v.) yine: 
"Ona cevap vermeyin." dedi. Ebu Süfyan sonra şöyle bağırdı: 
"İbnu'l-Hattab  aranızda  mı?  Îbnu'l-Hattab  aranızda  mı?  İbnu'l-
Hattab aranızda mı?" Rasulullah (s.a.v.) yine: 
"Ona cevap vermeyin." dedi. 

---

 
52 
 
Hadis uzunca devam eder. İşte düşman ordusunun komutam, bu 
üç kişiyi soruyor: Rasulullah (s.a.v.), Ebu Bekir ve Ömer'i. Çünkü 
biliyordu ki, İslam ordusunun başı bunlardır. 
"Ebu  Bekir'le  Ömer'in  Rasulullah  (s.a.v.)  katında  mertebeleri 
nedir?" diye sordu. Malik: 
"Vefatından  sonra  mertebeleri  ne  idiyse  hayatında  da  o  idi1' 
şeklinde cevap verdi. O aman Harun er-Reşid: 
Soruma tam cevap verdin" dedi. 
Rasulullah (s.a.v.) vefat edip Ebu Bekir halife seçildiğinde. Allahu 
Teala,  Ebu  Bekir'i  daha  önce  kendisinde  bulunmayacak  şekilde 
onu  sert  kıldı.  Öyle  ki  bu  hususta  Ömer'i  geçti.  Nihayet  Usame 
ordusunu  uğurladıktan  sonra  dinden  dönenlerle  savaştı.  Bu. 
kendisine  halife  olduğu  Rasulul-lah'm  (s.a.v.)  erdemliğinin  bir 
uzantısı niteliğinde Ebu Bekir'in erdemliğiydi. 
Ömer'de  (r.a.)  halife  seçildiğinde  ANah.  Ömer'i  öyle  şefkat  ve 
merhametli kıldı ki daha Önce o. öyle değildi. Böylece bu nitelik de 
onu  erdemli  kıldı,  nihayet  Mü'minle-rin  Emfri  oldu.  Bu  sebepledir 
ki  Ebu  Bekir.  Halid'i  komutan  tayin  ederken,  Ömer  de  Ebu 
Ubeyde'yi komutan tayin etti. 
93[93]