Ashab-i kiram şeyhulislam ibn teymiyye yayınlayan

 
Cevap: 
 
Osman  (r.a.).  Ali.  Talha.  Ziibeyr  ve  Aişe'nin  Cennet  ehlinden 
oldukları  sahih  nasslarla  sabittir.  Hatta  sahih  rivayette  "Ağacın 
altında  biat  edenlerden  kimsenin  Cehennem'e  girmeyeceği" 
belirtilmektedir. 
Ebu Musa el-Eş'ari, Amr b. el-As ve Muaviye b. Siifyan sahabeden 
olup birtakım fazilet ve güzel davranışları vardır. 
Kendileri  hakkında  söylenenlerin  çoğu  yalandır.  Doğrularına 
gelince, eğer bunlar da müctehkl idilerse, müctehid isabet ederse 
iki ecri, hata ederse bir ecri vardır ve hataları affvedilir. 
Ama diyelim ki. birtakım günahları vardır. Günahlar, mutlak olarak 
Cehennemce  girmeyi  gerektirmez.  Ancak  Cehennem'e  girmeye 
engel  olan  şu  on  durumdan  birisi  mevcut  değilse,  o  zaman 
Cehennem'e girme söz konusu olur: 
Tevbe,  istğfar,  günahları  silen  iyilikler,  günahları  bağışlatan 
musibetler,  Rasulullah'm  (s.a.v.)  şefaati,  başkalarının  şefaati, 
müminin  duası,  ölüye  bağışlanan  sevap,  sadaka  ve  köle  azad 
etme, kabir fitnesi ve kıyametin korkunç halleri bunlardandır. 
Rasulullah'ın (s.a.v): 
"Nesillerin  en  hayırlısı,  aralarında  gönderildiğim  nesildir.  Sonra, 
onların  ardından  gelenler,  sonra  bunların  ardından  gelenlerdir." 
buyurduğu Buharı ve Müslim'de sabittir. 
Bu  duruma  göre  sahabeden  herhangi  biri  için  Cehennem'e  kesin 
olarak  götürülecek  bir  günahının  bulunduğunu  kesin  bir  dille 
söyleyen, yalancıdır. Biri. hakkında bilgisi bulunmadığı bir konuda 
bir  şey  söyleyecek  olursa  sözü  reddedildiğine  göre,  ya  bir  çok 
delilin  isbat  ettiğinin  tersini  söylüyorsa  artık  ona  ne  demeli?  O 
halde  sahabe  arasında  çıkan  anlaşmazlıkları  gündeme  getirip 
onları  kınayan  ya  da  batıl  bir  yolla  bir  kısmı  hakkında  taassuba 
saplanan  -ki  Allah  bizi  bundan  nehyetmiştir-  zalimdir  ve  haddini 
aşmaktadır. 
Sahih 
rivayette 
Rasulullah'ın 
(s.a.v) 
şöyle 
buyurduğu 
nakledilmektedir: 
"Müslümanlar tefrikaya düşünce bir fırka dinin dışına çıkacak ve iki 
taifeden  hakka  daha  yakın  olanı  dinin  dışına  çıkan  bu  fırkayı 
öldürecek.
69[69]
 
Yine  sahih  bir  rivayette  Hasan  (r.a.)  hakkında  şöyle  buyurduğu 
                                                             
68
[68]
 İbn-i Teymiyye, Ashab,ı Kiram, Tevhid yayınları: 43. 
69
[69]
 Müslim, Zekat: 150; Ebu Davud, Sünnet: 12. 

---

 
34 
 
nakledilmiştir: 
"Bu torunum efendi -seyyid- dir, Allah onunla müslü-manlardan iki 
büyük grubun arasını ıslah edecektir.
 70[70]
 
Buharı ve Müslim'de Ammar'dan: 
"Baği  olan  fırka  onu  öldürecektir"  buyurduğu  nakledilmektedir. 
Ayrıca Yüce Allah Kur'an'da şöyle buyurmaktadır: 
"Eğer  inananlardan  iki  grup  vuruşurlarsa  onların  arasını  düzeltin; 
şayet  biri  ötekine  saldırırsa  Allah'ın  buyruğuna  dönünceye  kadar 
saldıran  tarafla  vuruşun.  (Allah'ın  buyruğuna)  dönerse  artık 
onların arasını düzeltin ve adil. Allah, adalet (le hareket) edenleri 
sever. (Hucurat: 49/9) 
Böylece  Kur'an,  Sünnet  ve  selefin  icmaı  ile  onların  müslüman  ve 
mümin  oldukları  ve  Ali  (r.a.)  ile  onunla  birlikte  olanların, 
karşılarında  onlarla  savaşanlardan  hakka  daha  yakın  oldukları 
sabittir. Allah'u a'lem. 
Şeyhülislam îbn Teyıniyye şöyle demiştir: 
Ayrıca  şu  husus  bilinmeli  ki:  Sahabe  arasında  çıkan  an-
laşmazlıklara  dalmamak,  her  iki  tarafa  da  mağfiret  dilemek  ve 
onlara  dostluk  duygulan  beslemek  tercih  edilmesi  gereken  bir 
tavır olmakla birlikte taraflardan herbirinin. alimler için söz konusu 
olan  içtihat  ve  tevilin  onlar  için  de  söz  konusu  olduğuna  mutlaka 
inanmak da gerekli değildir. Bilakis onlar arasında da günahkar ve 
kötülük işleyen, içtihadına bir nevi heva karıştırarak kusur işleyen 
vardır.  Ancak,  kötülük,  bir  çok  iyilikle  birlikte  olunca  ikinci  plana 
düşmüş olur ve affedilir. 
Ehl-i  Sünnet,  hepsi  hakkında  iyi  düşünür,  onlara  rahmet  okur  ve 
bağışlanmalarını  diler.  Ancak  hiçbir  zaman  masum  olup  günah 
işlemediklerini  ve  içtihadlannda  hata  etmediklerini  söylemez. 
Masumiyet  sadece  Rasulullah  (s.a.v.)  için  söz  konusudur. 
Gerisinin günah işlediğini  ve  hata ettiğini söylemek caizdir. Fakat 
sahabe, Yüce Allah'ın şu ayette belirttiği gibidirler: 
"Onlar  öyle  kişilerdir  ki,  yaptıklarının  en  iyisini  onlardan  kabul 
ederiz  ve  onların  kötülüklerinden  geçeriz,  Cennet  halkı 
arasındadırlar.  Bu  (dünyada)  kendilerine  vaadedilen  doğru  vaad 
(in gerçekleşmesi) dir." (Ahkaf: 46/16) 
Amellerin  faziletleri,  netice  ve  sonuçlan  itibariyledir,  şekilleri 
itibariyle değil.
 71[71]