Page 370
Behbudiy Bayrut oliy o’quv yurtlari va dorulfununida farang, olomon va ingliz tillarida
o’qitilishi, Yevropalik olimlarning u yerda dars berishi, kimyo labaratoriyalarining
borligi, tibbiyot oliygohlarida jarrohlik xonalarining borligiga havas va e’tiqod qilgan
bo’lib, ona-Turkistonning taraqqioyotdan naqadar orqada qolganini afsuslar bilan
yozadi.
Turkistondagi maorif tizimini isloh qilishni asosiy maqsad qilib olgan jadidlar
yoshlarni milliy mustaqillik manfaatlarini himoya qila oladigan, iqtisodiy va siyosiy
qaramlikdan chiqish muammolari bilan shug’ullanadilar, zamonaviy bilimga ega kadrlar
bo’lishi kerakligini anglaganlar. Jadidlar xalqning madaniyatdarajasini xalqaro saviyaga
ko’tarishni orzu qilganlar, buning uchun esa yoshlarni Yevropaning eng yaxshi o’quv
maskanlarida o’qitish zarur, deb hisoblaganlar. Yoshlarni chet elda o’qib kelib, o’z
yurtiga foydasi tegadiganligi haqida Mahmudxo’ja Behbudiy esa “Oyna” jurnalida
quyidagicha yozgan: “To’y va ma’raka oqchasidan bolalarni.., talabalarni Makka,
Madina, Misr, Istanbulga va Rossiya dorilfunun va dorulsaltanatlarig’a yuborilib, diniy
va dunyoviy va zamonaviy odamlar yetishdurmoqg’a sa’y qilinsun. Ma’lumki,
Munavvarqori Abdurashidxonov ham bu yo’lda jonbozlik ko’rsatgan. U o’zining
“Jamiyati Xayriya” nomli yordam tashkiloti “ilk maktablarni bitirgandan so’ngra
Turkiya, O’rinburg, Ufa va Ozarbayjonga yashirin yuborilgan talabalaraga yordam
ishlarini boshqarar edi”.
4
Jadid namoyondalari yoshlarga murojaat ham etib, ularni oldinga intilishga,
zamonaviy bilimlarni egallashga va umuman, ravnaq etishga chorlaganlar. Shu o’rinda
jadidlarning yoshlarga murojaatiga e’tibor qilaylik: “Ey, g’ayratlik yoshlar! Bir-biringiz
ila ittifoq etub, jamiyatlar barpo qilub, ……millat yo’lida xizmat etingiz. Millat va xalq
sizdan hurmatva yaxshilik talab etadur, nafsoniyat va g’urur emas….. muhtaram
yoshlar! Zamon siznikidir. Balki butun sharingiz va millatingiz ila taraqqiy qilursiz”.
Tarixdan ibrat olib yashash, tarix haqiqatlarini bilish kishiga quvvat beradi, uni
hayot haqiqati bilan qurollantiradi. Tarixni yozishda hech qachon o'ng tomonga ham,
chap tomonga ham og'masdan, faqat haqiqat va adolat nuqtai nazaridan yo'l tutilishi
kerak. Soxta tarix bamisoli og'u kabi insonni zaharlaydi, uning ong-u dunyoqarashini
chalg'itadi.
Eski tuzum davrida biz o'z tariximizni bilmas edik. Ko'zimiz bamisoli ko'r edi.
Butun olam yuksak hurmat va ehtirom bilan tilga oladigan buyuk ajdodlarimizni
tanimas edig-u, soxta “dohiy”lar hayotini - qachon, qayerda tug'ilgan, nima karomatlar
ko'rsatgan - bilar edik, to'g'rirog'i, yodlab olgan edik. Ularni bobomiz, otamiz, deb
sig'inar edik. Bu, aynan istibdod va qullik davri edi. Nafaqat moddiy jihatdan nochor
edik, eng yomoni, or-nomusimiz toptalgan, qadriyat va an'analarimiz oyoqosti qilingan
edi. Bir so'z bilan aytganda, qornimizga emas, qadrimizga yig'laydigan bir davr edi.
O'zlikni anglash degani - bu o'z tariximizni, ming-ming yillik
4
M.Abdurashidxonov. Xotiralarimdan(Jadidchilik tarixidan lavhalar). Sharq-2001. B108-109