İndoneziya, Malaziya, Tailand
, Tayvan, C
ənubi Koreya və
Çin kimi ölk
ələrində 1970-ci illərdə aqrar sektorun vergi yükü
azaldılmış və kiçik təsərrüfatlar himayə edilməyə başlanmışdır. Həm-
çinin bu ölk
ələrdə əlverişli makroiqtisadi siyasət qurulmuş, regional
infrastruktur v
ə sosial xidmətlər ciddi investisiyalar qoyulmuş, araş-
dırma və yayın xidmətləri təmin edilmiş və stabil kiçik fermer kredit
464
sisteml
əri dəstəklənmişdir.Nəticədə, aqrar istehsal sürətlə artmış və
yoxsulluq içind
ə yaşayan ailələrin sayı ciddi şəkildə azalmışdır;
Argentina, Qana, Nigeriya, Tanzaniya, Uqanda, Zambiya v
ə əksər
Afrika ölk
ələrini əhatə edən və aqrar strukturları əsasən ailə təsərrüfatı
olan bu ölk
ələrdə aqrar sektor ixracın vergiləndirilməsi, sənaye
proteksionizmi v
ə yüksək valyuta kursları yolu ilə ağır diskriminasiya
t
ədbirlərinə məruz qalmışdır. Bununla yanaşı həmin ölkələrdə aqrar
sektora kiçik h
əcmli dövlət yardımları təmin edilsədə bunlar əsasən
qeyri-m
əhsuldar, lakin siyasi baxımdan güclü dəstəyi olan
istehsalçılara yönəldilmişdir. Bu ölkələrin bəzi əlverişli aqrar şəraiti
olan regionları xaricində aqrar istehsalın artım sürəti əhalinin artım
sür
ətinə cavab verə bilməmiş və kənd əhalisi arasında yoxsulluq
sür
ətlə artmışdır. Lakin buna baxmayaraq həmin ölkələrin əksəri son
ill
ər makroiqtisadi sabitləşmə və struktur islahatları proqramları qəbul
etmiş və çox zəif templə olsa da aqrar siyasət reormaları həyata
keçirm
əkdədir;
Keniya, Meksika v
ə Filippinlər kimi aqrar strukturu koloniya dövründə
formalaşmış iri malikanələrdən ibarət olan ökələr də aqrar sektora ağır
vergi yükü qoymaqla
yanaşı qeyri-proteksionist tənzimləmə mühiti,
valyuta kursu m
əhdudiyyətləri və idxal baryerləri yolu ilə həyata
keçiril
ən qeyri-proteksionist siyasətə malik olmuşdur. Lakin bu
siyas
əti nisbətən kompensasiya edən geniş miqyaslı dövlət regional
investisiya v
ə struktur problemlərini həll etməyə yönələn torpaq
islahatı proqramları da həyata keçirmişlər. Nəticədə bu ölkələrdə aqrar
istehsal v
ə kənd yoxsulluğu səviyyəsində nisbi yaxşılaşma olsa da, iri
fermer v
ə bürokratlar tərəfindən həyata keçirilən “renta axtarışı” (rent-
seeking) dövl
ət xərclərini ictimai xarakterli investisiyalardan
(MC.irriqasiya)
şəxsi təsərrüfatların istehsal faktorlarını subsidiyalaş-
dıran (MC. su və elektrik enerjisi) xərclərə çevirərək onların
s
əmərəliliyini aşağı salmışdır. Hal-hazırda bu ölkələr zəif də olsa
dövl
ət xərclərinin səmərəliliyi ilə bağlı islahatlar keçirirlər;
Braziliya, Kolumbiya, Qvatemala v
ə Cənubi Afrika kimi torpaqların
v
ə gəlirlərin hədsiz qeyri-bərabər bölüşdürüldüyü ölkələrdə bu
v
əziyyət sənaye sektoru himayə edildiyi halda aqrar sektorun birbaşa
v
ə dolayı vergiləndirilməsi, yüksək valyuta kursları kimi qarışıq
iqtisadi siyas
ət nəticəsində bir az da pisləşmişdir. Bunun əvəzində isə
k
ənd elitası mülkiyyət hüquqlarının, dövlət investisiyalarının və
xidm
ətlərinin, kredit və subsidiyaların bölüşdürüməsi məslələrində
himay
ə edilmişdir. Lakin hökumətlər bəzən də kəndlərdəki sosial
h
əyəcan və zorakılığa qarşı torpaqların yenidən bölüşdürülməsini
n
əzərdə tutan kiçik miqyaslı proqramlar həyata keçirmişlər və bu daha
çox icar
ə hüquqlarının məhdudlaşdırılması şəklində ortaya çıxmışdır.
465
Aqrar qiym
ət əmələgəlmə baxımından
Dostları ilə paylaş: |