Azərbaycan tariXİ (Ən qəDİm zamanlardan – XXI əSRİN İlk oniLLİKLƏRİNƏDƏK) Ali məktəblər üçün dərslik Bakı 2019

Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin daxili siyasəti. Qısamüddətli mövcudluğu dövründə AXC ölkənin daxili sosial-iqtisadi, mədəni həyatının dövlət müstəqilliyi qazanmış Azərbaycan xalqının arzu və istəklərinə müvafiq şəkildə yenidən qurulması sahəsində də xeyli iş görə bilmişdir.
Respublika hökuməti fəhlələrin həyat şəraitinin yaxşılaşdırılması üçün əlindən gələni edir və iqtisadi böhrandan çıxış yolları axtarırdı. İstehsal və mübadilə sahələrində səhmanlı işin pozulması ilkin tələbat mallarının kəskin bahalaşması təhlükəsini yaradırdı ki, bu da öz növbəsində fəhlələrin maddi güzəranının kəskin surətdə pisləşməsinə, gənc respublikada maliyyə böhranına gətirib çıxara bilərdi.
1919-cü il yanvarın axırlarında Əmək Nazirliyi fəhlələrə və sahibkarlara müraciət edərək sənayeni dirçəltmək naminə onları öz aralarında əməkdaşlığı möhkəmləndirməyə çağırdı. Eyni zamanda, hökumət zəhmətkeşlərin iş və məişət şəraitini, hüquqi vəziyyətini yaxşılaşdırmağa söz verirdi. Lakin vəziyyətdən yeganə çıxış yolu kimi fəhlələr və sahibkarlardan əmək məhsuldarlığını tələb edəcəkdir. Təəssüf ki, Azərbaycan öz zəngin neft ehtiyatından istifadə edə bilmədi. Tomsonun başçılığı ilə 1918-ci ilin noyabrında Bakıya gələn ingilislər Azərbaycanda özlərini ölkənin sahibi kimi aparırdılar. Bakıda icraedici və məhkəmə hakimiyyəti bütövlükdə general Tomsonun əlində cəmləşmişdi. 1918-ci il noyabrın 29-dan Xəzər Gəmiçilik İdarəsinin bütün gəmiləri ingilis komandanlığının əlinə keçdi. İngilislər Azərbaycan neftini ardı-arası kəsilmədən ölkədən daşıyıb aparırdı. Təkcə onu qeyd etmək kifayətdir ki, 1918-ci ilin dekabrından 1919-cü ilin avqustuna qədər 9 aylıq dövrdə Bakıdan ümumi dəyəri 113,5 milyon rubl olan 30 milyon pud neft daşınıb aparılmışdır.
Əlbəttə ki, əsasən aqrar-kəndli ölkəsi olan Azərbaycanda iqtisadi həyatın başlıca önəmli məsələsi yenə də torpaq məsələsi idi. Lakin hökumət bu məsələni yenə də nəzərdən keçirməyə tələsmirdi. Parlamentin iclasında çıxışında baş nazir F.Xoyski torpaq məsələsinin həllini Müəssislər Məclisinin çağırılmasınadək təxirə salmağı təklif edirdi. Lakin kəndlilərin son dərəcə ağır vəziyyəti hökuməti məcbur edirdi ki, bu məsələni parlamentin müzakirəsinə çıxartsın. 1919-cü il fevralın 4-də Azərbaycan parlamenti özünün 12-ci iclasında ilk dəfə olaraq aqrar məsələni nəzərdən keçirdi və menşevik-hümmətçi Səmədağa Ağamalıoğlunun sədrlik edəcəyi aqrar komissiyasını yaratdı.
Qeyd etmək lazımdır ki, aqrar məsələnin qəti həllində hələ xeyli əvvəl mülkədar torpaq sahibliyinin toxunulmazlığı elan olunur və hökumət bu torpaqları kənar qəsblərdən tam müdafiə etməyə söz verirdi.
Parlamentin fəhlə komissiyası əmək haqqının artırılması haqqında qanun lahiyəsi ilə çıxış etdi və əmək haqqı artımının real olaraq zəhmətkeşlərin vəziyyətini yaxşılaşdıracağı hesab edən sosialistlərin tənqidi ilə qarşılaşdı. Qanun layihəsi müsavatçılar tərəfindən müdafiə olundu. «İttihad» isə əksinə, sosialistlərə tərəf çıxdı və əslində hökumətə etimadsızlıq göstərənlərdən birincisi oldu. Yenidən hökumət koalisiyasının dağılması təhlükəsi meydana çıxdı. Göz önündə, açıq-aşkar şəkildə növbəti hökumət böhranı yetişirdi. Parlamentin 14-cü iclasında 1919-cü il fevralın 6-da «Ittihad»ın lideri Q.Qarabəyov hökumətə etimadsızlıq göstərilməsi təklifi ilə çıxış etdi. Baş nazirin bütün səylərinə baxmayaraq, ittihadçıların irəli sürdükləri hökumətə etimadsızlıq göstərilməsi təklifi bütün parlament fraksiyaları tərəfindən müdafiə olundu və buna görə də 1919-cü il fevralın 25-də F.Xoyski hökuməti istefa vermək məcburiyyətində qaldı. Azərbaycan parlamenti sayca 4-cü hökumət kabinetinin yeni tərkibini ancaq 1919-cü il aprelin 14-də təsdiq etdi. 4-cü hökumət kabineti milli siyasət sahəsində Azərbaycanda yaşayan milli azlıqların hüquqlarının tanınmasını, onların milli-mədəni özünəməxsusluqlarının qorunub saxlanılmasını, milli münaqişələrə yol verilməməsini özünün birinci dərəcəli vəzifələrindən sayırdı. Fəhlə məsələsində əmək azadlığını təmin edəcək fəhlə qanunvericiliyinə xüsusi diqqət yetirilirdi. Təxirəsalınmaz həllini gözləyən aqrar məsələyə hökumət bəyannaməsində xeyli yer verilməsi təbii idi. Lakin öz sələfi kimi N.Yusifbəyovun hökumət kabineti də bu məsələnin həllini Müəssislər Məclisinin çağırılmasınadək təxirə saldı. Həmin vaxta qədər isə torpaq məsələsi üzrə bütün materialları işləyib hazırlamağı nəzərdə tutulurdu.
Bütün demokratik hüquqlara təminat verən Yusifbəyov hökuməti hüquqidemokratik dövlətin yaradılması yolunda ilk addımlardan biri kimi demokratik əsaslar üzərində bələdiyyə özünüidarə orqanlarının yaradılmasını və şəhər özünüidarələrinin işinin yaxşılaşdırılmasını nəzərdə tuturdu.
Hökumət bəyanatında xalq maarifi sahəsi üzrə nəzərdə tutulan tədbirlərə də toxunulurdu. Bu sahədə ümumi icbari təhsil haqqında qanun layihəsinin hazırlanması, ibtidai və orta məktəblərin milliləşdirilməsi, milli azlıqların rus və ana dilində təhsil almaq hüququnu təmin edən imtiyazlırının saxlanılması və s. zəruri hesab olunurdu. AXC qısa müddət yaşasa da Quzey Azərbaycanında maarif və mədəniyyətin inkişafında az iş görmədi.
Ölkənin müəllim kadrlarına ehtiyacını nəzərə alan milli hökumət təkcə digər ölkələrdən, başlıcası isə pedoqoji kadrların dəvət olunması ilə kifayətlənməyərək ölkənin müxtəlif yerlərində kişi və qadın müəllimlər hazırlayacaq bir neçə pedoqoji kurslar təşkil etdi.
Azərbaycan parlamentinin 1919-cü il 1 sentyabr tarixli qərarına əsasən həmin
ilin noyabrında Bakıda Darülfünün fəaliyyətə başlaması, dövlət üçün xeyli ağır olan vaxtda bu məqsədlərə xeyli bürcə vəsaitinin ayrılması milli dövlətimizin Vətən elmi və mədəniyyətinin ehtiyaclarına necə böyük qayğı ilə yanaşmasına nümunədir. Bütün müsəlmanlar müsəlman tarixində ilk dünyəvi ali məktəb olan Bakı Dövlət Darülfününda işləmək üçün dövrün ən gözəl mütəxəssisləri dəvət edilmiş, M.Ə.Rəsulzadənin özü də burada Şərq ədəbiyatından mühazirə kursları oxumuşdur.
AXC dövründə milli teatrın inkişafında müsəlman və türk mədəniyyətinin ayrılması və təbliğində də xeyli iş görülmüşdür.
1918-1920-ci illərdə milli mətbuat xeyli inkişaf tapmışdır. 1919-cü ildə qəbul olunmuş mətbuat qanunu öz forma və məzmununa görə ən demokratik hüquq aktlardan biri olaraq ölkədə hər cür senzuradan xali olan azad mətbuatın formalaşması üçün əlverişli şərait yaradırdı.
Beləliklə, qısa müddət yaşamasına baxmayaraq, XX yüzilliyin başlanğıcında meydana çıxmış Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti ölkənin sosial-iqtisadi problemlərinin həlli və milli mədəniyyətin inkişafı sahələrində xeyli iş görməyə macal tapa bilmişdir.