Al-lulu vəl-mərcan
İlə (Qadınla Yaxınlıq Etməməyi And İçmək), Qadınlardan
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- «Əgər ikiniz də (bu hərəkətinizə görə) Allaha tövbə etsəniz (çox yaxşı olar). Çünkü
- «Əgər ikiniz də (bu hərəkətinizə görə) Allaha tövbə etsəniz (çox yaxşı olar). Çünkü (Peyğəmbərə əziyyət verməklə
- «Ey Peyğəmbər! Zövcələrinə de: "Əgər siz dünya həyatını və onun bərbəzəyini istəyirsinizsə, gəlin sizi dünya malıyla məmnun
- “Hamilə qadınların gözləmə müddəti isə onlar hamiləlikdən azad olana qədərdir...”. (ət-Taləq 4)
|
Uzaqlaşmaq, Onları Seçim Qarşınında Buraxmaq Və Allahın: “Əgər Ona Qarşı Bir-Birinizə Kömək Etsəniz”
404
944. Abdullah İbn Abbas rəvayət edir ki, bir il Ömərdən bu ayə haqda soruşmaq üçün oturub gözlədim, lakin onun heybətindən qorxaraq bunu etmədim. Nəhayət həccə çıxdığı vaxt onunla bərabər mən də çıxdım. Qayıdarkən yolların birində ehtiyacını ödəmək üçün bir misvak ağacına tərəf üz tutdu. Mən onun ehtiyacını bitirməsini gözlədim. Sonra onunla bərabər gedərkən ondan: “Ey möminlərin əmiri! Peyğəmbərə zövcələrindən ona qarşı bir-birinə kömək edən kimlərdir?“deyə soruşdum. O: “Həfsə və
Aişə! ” deyə cavab verdikdə, belə dedim: “Allaha and olsun ki, mən səndən bunu düz bir ildir ki, soruşmaq istəyirəm, lakin sənin heybətindən qorxaraq etməmişəm”. Ömər: “Belə etmə, məndə olacağını zənn etdiyin bir elm haqda məndən soruş. Onun haqda məlumatın varsa, sənə xəbər verərəm”. Sonra isə belə buyurdu: “Allaha and olsun ki, biz cahillikdə qadınlara bir önəm qoymazdıq. Hətta Allah onlar haqda endirdiyini endirdi və onlar üçün istədiyi bölgünü böldü. Bir dəfə mən özüm də bir işi fikirləşərkən, zövcəm “Bəlkə belə belə edəsən?” deyə söylədi. Mən ona: “Sənə nə var bu işə qarışırsan! Mənim istədiyim işə niyə soxulursan!” dedikdə, belə dedi: “Sənə təəccüb edirəm ey İbn Xattab! Kiminsə səninlə kəllə-kəlləyə gəlməsini istəmirsən. Halbuki, qızın Peyğəmbərə söz qaytarar və həmin günü o gəzəbli
405 keçirərdi”. Ömər: “Ridamı götürüb evimdən çıxdım və Həfsənin yanına gələrək ona belə dedim: “Ey qızım, sən Peyğəmbərlə söz güləşdirirsən və o, bütün günü gəzəbli dolaşır?”. Həfsə: “Allaha and olsu ki, biz ona cox müraciət edirik!” deyə cavab verdikdə, ona belə buyurdum: “Qızım! Bilirsən ki, mən səni Allahın əzabından və Elçisinin qəzəbindən çəkindirirəm! Nə badə səni, Onun bəyəndiyi gözəlliyin və Peyğəmbərin sənə olan sevgisinə güvənmən, aldatsın!” Sonra çıxaraq qohumlarımdan olan Ummu Sələmənin yanına
gəldim və mənə Ummu Sələmə belə dedi: “Sənə təəccüb edirəm, ey İbn Xəttab, hər bir şeyə qarışdın. İndi də Peyğəmbərlə zövcələrinin arasında olana qarışmaq istəyirsən?!” Onun sözü mənə elə təsir etdi ki ,özümdə hiss etdiyim hirsimi yatırtdım və mən onun yanından dərhal çıxdım. Mənim ənsarlardan olan bir dostum vardı. Mən olmayanda mənə xəbər gətirər, o olmayanda isə, mən ona xəbər çatdırardım. O günlər biz Ğassan hakimlərindən birindən qorxurduq. Bizə onun üzərimizə hücum etmək istəməsi xəbəri gəlmişdi və sinəmiz ondan qorxu ilə dolmuşdu. Ənsar dostum gələrək qapını döydü və “Aç! Aç!” deyə söyləndikdə, Mən: “Ğassan gəlib?” deyə ondan soruşdum. O, “Bundan daha pis bir şey olub, Peyğəmbər zövcələrindən ayrılıb”. dedi. Mən: “Aişə və Həfsənın burnu yerə sürünsün” deyib libasımı götürüb çıxdım və Peyğəmbərin yanına gəldim. Bir də baxdım ki, Peyğəmbər yataq odasına nərdivanla qalxır. Qara köləsi isə nərdivanın başında dayanıb. Mən “Bu, Ömərdir” deyib izin istədim və ona hekayəni anlatdım. Ummu Sələmənin sözlərinə çatdıqda, O gülümsədi. Peyğəmbər həsirin üzərində oturmuşdu. Mənimlə onun arasında bir şey yox idi, başının altında içi lif dolu dəri bir yastıq vardı. Ayaqlarının yanında bir qaraz (dərini aşlamaq üçün istifadə olunan yarpaq) yığını vardı. Başının üzərində isə aşılanmamış dərilər asılmışdı. Mən, Peyğəmbərin yan tərəfində həsirin qoyduğu izi görüncə ağladım. O məndən: “Niyə ağlayırsan?” deyə soruşduqda, belə dedim: “Ey Allahın Elçisi, Kisra və Qeysər (hökmdar titulları) nələr içində yaşayırlar, sənsə nələr içində yaşayırsan?!”. Peyğəmbər: “Dünyanın onlar üçün, axirətin bizim üçün olmasına məgər razı deyilsən?” deyə buyurdu. (Buxari 4913, Muslim 3765, 1479/31)
406
945. Abdullah İbn Abbas deyir ki, mən çox istəyirdim ki, Ömərdən: «Əgər ikiniz də (bu hərəkətinizə görə) Allaha tövbə etsəniz (çox yaxşı olar). Çünkü (Peyğəmbərə əziyyət verməklə, ona xoş getməyən hərəkət etməklə) qəlbləriniz (onun barəsində bir qədər qeyri səmimiliyə, günaha) meyl etdi….» (ət-Təhrim 4) ayəsində xatırlanan Peyğəmbərin iki zövcəsi barəsində soruşum. Elə buna görə də onunla birlikdə həcc ziyarətinə getdim. O, həcc ziyarətini bitirib geri qayıtdıqda subaşına çıxmaq üçün yoldan kənara (uzaq bir yerə) çəkildi. Mən
407 də əlimdəki bir tuluq su ilə kənara çəkilib onu gözlədim. Nəhayət o gəlib çıxdı. Mən tuluqdakı sudan onun əlinə tökdüm və o dəstəmaz aldı. Sonra mən soruşdum: «Ey möminlərin əmiri! «Əgər ikiniz də (bu hərəkətinizə görə)
zövcəsi kimlərdir?» O dedi: «Ey İbn Abbas! Sənin sualın çox təəccüblüdür! Bu Aişə
» Sonra o, hədisi danışmağa başlayıb dedi: «Mən və ənsarlardan olan bir qonşum Bənu Umeyyə İbn Zeyd tayfasında – Mədinənin yaxınlığında yerləşən bir kənddə – qalırdıq. Biz növbə ilə Peyğəmbərin yanına gedərdik. Bir gün mən gedib Peyğəmbərdən eşitdiklərim əmrlər və s. (qadağalar, əvvəlki ümmətlərin başına gələnlər) barədə ona xəbər gətirərdim, bir gün də o bütün bunlar barədə mənə xəbər gətirərdi. Biz qüreyşlilər qadınlarımızı üstələyən bir tayfa idik. Mədinəyə gəldikdə isə ənsar qadınların ərlərini üstələyən (onlara cavab qaytaran) bir qövm olduğunu gördük. Bizim qadınlar onların ədəblərindən təsirləndilər. Bir gün mən həyat yoldaşımın üstünə qışqırdım və o mənə cavab qaytardı. Mən cavab qaytarmağı ona qadağan etdikdə o dedi: «Sən cavab qaytarmağı mənə niyə qadağan edirsən? Allaha and olsun ki, Peyğəmbərin zövcələri ona cavab qaytarırlar. Bəziləri hətta bu gün gecəyə qədər ondan üz döndərib». Onun bu sözləri məni çox həyəcanlandırdı. Mən: «Doğrudan da onlardan bu günahı edən ziyana uğramışdır!» dedim. Sonra libasımı geyib Həfsənin yanına getdim. Mən ona dedim: «Ey Həfsə! Sizlərdən biri Allahın elçisini bu gün gecəyə qədər qəzəbləndiribmi?» O: «Bəli» deyə cavab verdi. Mən dedim: «O şəxs bədbəxt olmuş və xəsarətə uğramışdır! Sən əminsənmi Rəsulullahı qəzəbləndirməklə Allahın qəzəbinə gəlib həlak olmayacaqsan? Allahın Elçisindən çox şey (artıq xərclik və s.) istəmə, ona cavab qaytarma, ondan üz döndərmə və nə ehtiyacın varsa məndən istə! Və qonşunun (yəni, Aişənin) Peyğəmbərə səndən daha gözəl və daha sevimli olması əsla səni aldatmasın!». O zaman biz: «Ğassanlılar bizim üstümüzə yürüş etmək üçün atlarının ayaqlarını nallayırlar!» deyə öz aramızda danışırdıq. (Bir gün Bənu Umeyyəli) yoldaşım öz növbəsində Rəsulallahın yanına getdi və gecə geri döndükdə qapımı bərk-bərk döyüb dedi: «O (yəni, Ömər) oyaqdırmı?». Mən həyacanlandım və onun yanına çıxdım. O dedi: “Dəhşətli bir hadisə baş verib!”. O: “Nədir, Ğassanlılar hücum edib?” dedi. O: “Xeyr! Əksinə, bundan da artıq dəhşətli hadisə baş verib. Allahın Elçisi zövcələrini boşayıb”. Ömər: “Artıq Həfsə həlak oldu və ziyana uğradı. Mən bunun yaxın zamanlarda baş verəcəyini zənn edirdim. Mən libasımı geyib Peyğəmbərin yanına getdim və onunla birgə fəcr namazını qıldım. Sonra o, öz eyvanına qalxıb təkliyə çəkildi.
408 Mən Həfsənin yanına gəldim və onu ağlayan görüb dedim: «Nə üçün ağlayırsan, məgər mən səni bu işdən çəkindirməmişdim? Allahın Elçisi sizi boşayıbmı?”. Həfsə: «Mən bilmirəm, odur bax o, eyvandadır». Sonra mən minbərin ətrafında oturan bir toplum səhabənin yanına gəldim. Onlardan bəziləri ağlayırdı. Mən bir müddət onlarla oturduqdan sonra dözməyib onun yanına, oturduğu eyvanın önünə gəldim və orada dayanan Peyğəmbərin balaca, zənci xidmətçisinə dedim: «Ömər üçün izn istə (onun yanına daxil olum)». O, içəri daxil olub Peyğəmbərlə danışdı. Sonra bayıra çıxıb dedi: «Sənin xahişini ona çatdırdım, lakin o susdu». Mən minbərin ətrafında oturan səhabələrin yanına gayıtdım. Bir az onlarla oturduqdan sonra dözməyib yenə onun yanına gəldim və bu dəfə də o, eyni cavabı verdi. Mən bir daha minbərin ətrafında oturan səhabələrin yanına gayıtdım. Bir az onlarla oturduqdan sonra dözməyib yenə onun yanına gəldim. O bu dəfə də eyni cavabı verdi. Mən çıxıb getdikdə o, məni çağırıb dedi: «Peyğəmbər sənə onun yanına daxil olmağa izn verdi». Mən Peyğəmbərin yanına daxil olduqda gördüm ki, o, yerə sərilmiş həsirin üstünə uzanıb, altına heç bir döşək qoymayıb və yerdəki qum da onun böyrünə iz salıb. Özü də içərisi xurma lifi ilə doldurulmuş, dəridən hazırlanan yastığa söykənmişdi. Mən ayaq üstə duraraq ona salam verdikdən sonra dedim: «Ey Allahın elçisi, sən zövcələrini boşamısanmı?» O mənə nəzər salıb: «Xeyr!» deyə cavab verdi. Mən: “Allahu Əkbər! Yenə ayaq üstə duraraq dedim: «Ey Allahın elçisi! Təsəvvür et, biz qüreyşlilər qadınlarımızı üstələyən bir qövm idik. Sonra qadınları ərlərini üstələyən bir qövmün yanına gəldik». Peyğəmbər gülümsədi. Mən dedim: «Təsəvvür et, mən Həfsənin yanına gəlib: «Qonşunun (yəni, Aişənin ) Peyğəmbər üçün səndən daha gözəl və daha sevimli olması əsla səni aldatmasın!” dedim. Peyğəmbər yenə təbəssüm etdi. Mən onun təbəssüm etdiyini görüb oturdum və evinə nəzər saldım. Allaha and olsun ki, orada mən aşılanmış üç heyvan dərisindən başqa gözə çarpan bir şey görmədim. Mən dedim: «Allaha dua et ki, ümmətinin imkanlarını genişlətsin! Həqiqətən, farsların və rumluların imkanları çox genişləndirilib, onlara dünyanın naz-nemətlərindən verilib. Halbuki onlar Alaha ibadət etmirlər». O, dikəlib oturdu və dedi: «Ey İbn Xəttab! Sən şəkk edirsən? Onlar o qövmdür ki, cah-cəlal onlara dünya həyatında verilmiş və onlar üçün tezləşdirilmişdir». Mən dedim: «Ey Allahın elçisi, mənim üçün (Allahdan) bağışlanma dilə!». Həfsə , Aişəyə Peyğəmbərin sirrini bildirdikdən sonra o, zövcələrini tərk etmiş və qəzəbindən: «Bir ay mən onlara yaxınlaşmayaca-ğam!»demişdi. O zaman Uca Allah da onu qınamışdı. İyirmi doqquz gün keçdikdən sonra o, ilk əvvəl Aişənin yanına daxil oldu. Aişə isə ona dedi: «Axı sən bir ay bizə yaxınlaşmayacağına and içmisən! Mən bir-bir bu günləri saymışam. Artıq bu
409 iyirmi doqquzuncu gündür». Peyğəmbər: «Ay iyirmi doqquzdandır!». Bu ay doğrudanda iyirmi doqquz oldu. Aişə: «Təxyir (seçmək, üstünlük vermək (əl- Əhzab 28, 29)) ayəsi nazil oldu və o, zövcələrindən ilk əvvəl mənim yanıma daxil olub dedi: «Doğrusu, mən sənə bir məsələni xatırlamaq istəyirəm. Sən gərək tələsməyəsən və ata-ananla məsləhətləşəsən». Aişə: «Mən bilirəm ki, valideynlərim səndən ayrılmağı mənə heç vaxt nəsihət etməmişlər». Peyğəmbər : «Allah demişdir: «Ey Peyğəmbər! Zövcələrinə de: "Əgər siz dünya
ata-anamla məsləhətləşim?! Axı mən həqiqətən də Allahı, Onun elçisini və axirət yurdunu istəyirəm!». Sonra Peyğəmbər digər zövcələrinə də eyni təklifi etdi və onlarda Aişə kimi cavab verdilər. (Buxari 5191, Muslim 3768, 1479/34)
946. Aişə rəvayət edir ki, Fatimə Binti Qeys dediyi sözə görə Allahdan qorxmur? Fatimənin (boşanmış qadın üçün): “Nə ev (yaşayış yeri), nə də dolanışıq vardır” sözünü qəsd edir. (Buxari 5323, 5324, Muslim 3792, 1481/54)
947. Urvə İbn Zubeyr, Aişəyə : “Həkəmin qızı filankəsi görmədinmi? Əri onu (üç talaq) ilə boşadıqdan sonra qadın həmən (ərinin evini tərk etmişdir)” dedim. Aişə: “(Qadın, ərinin evini) tərk etməklə nə pis iş görmüşdü” dedi. Urvə: “Sən Fatimə Binti Qeysin (boşandığı zaman evindən çıxmasına izin verildiyi) haqda eşitmədinmi?” dedim. Aişə: “Sənin zikr etdiyin bu hədisdə Fatimənin xeyrinə heç bir yoxdur (çünki bu hökm yalnız ona aid idi. Fatimə kimsəsiz bir məkanda idi, o yerdə ona təhlükə olduğu üçün
410 Peyğəmbər ona evdən çıxmasına rüxsət vermişdi)”. (Buxari 5325, Muslim 3793, 1481/55)
İddə Müddətinin Bitməsi
948. Subeya Binti Həris əl-Əsləmi rəvayət edir ki, Bədr döyüşündə iştirak etmiş Sad İbn Xauvlənin nigahı altında idim. O, Amir İbn Lueyy oğullarından idi. Mən hamilə ikən ərim Vəda Həccində dünyasını dəyişdi. Ərinin ölümündən dörd ay on gün keçmədən əvvəl doğduğumu və nifasdan təmizləndikdən sonra istəyənlər üçün bəzənib geyindim. Bu vaxt AbdudDar oğullarından olan Əbu Sənəbil İbnu Bəakək idi. (Subeyyənin yanına gəlib onun bəzənmiş olduğunu gördükdə dedi: “Bu nə hal? Səni İstəyənlr üçün bəzəndiyini görürəm? Zənn edirəm ki, ərə getmək istəyirsən. Vallahi (ərinin ölümündən) dörd ay on gün keçmədikcə evlənməzsən?” dedikdən sonra Subeyyə axşam libasını geyinərək Peyğəmbərin yanına gedib vəziyyəti ona xəbər verdi. Peyğəmbər: “Uşağı doğduqdan sonra evlənməyə halal olduğuma fətva verdi və mənə istəsən evlənə biləcəyimi əmr etdi”. (Buxari 3990, Muslim 3795, 1484/56)
949. Ummu Sələmə , Əbu Sələmədən rəvayət edir ki, bir kişi gəlir İbn Abbasın yanına. Əbu Hureyrə də orda idi. Adam İbn Abbasa: “Ərindən qırx gün sonra doğan bir qadın haqqında xəbər ver” dedi. İbn Abbas: “Bu qadının iddəti iki müddətdən (ərinin vəfat iddəti ilə hamilə iddətindən) ən
411 uzaq olanıdır” dedi. (Əbu Sələmə): “Hamilə qadınların gözləmə müddəti isə onlar hamiləlikdən azad olana qədərdir...”. (ət-Taləq 4) ayəsini söylədim. Əbu Hureyrə: “Mən qardaşım oğlunun rəyindəyəm” dedi. Bundan sonra İbn Abbas Kureybi Ummu Sələmənin yanına ondan soruşmaq üçün göndərdi. Ummu Sələmə: “Subeyə əl-Əsləminin əri öldürüldükdə o, hamilə idi. Ərinin ölümündən qırx gün sonra doğdu. Sonra ona evlənmək üçün eli gəldi və Peyğəmbər onu nigah etdi. Sənəbil İbnu Bəakək onu istəyənlər (elçilər) arasında idi”. (Buxari 4909, Muslim 3796, 1485/57)
Bundan Başqa Yerlərdə Üç Gündən Ziyadə Yas Tutmağın Haram Olması
950. Zeynəb Binti Cəhş , Ummu Sələmə , Zeynəb Binti Əbu Sələmə Peyğəmbərin zövcəsi Ummu Həbibənin atası Əbu Sufyan vəfat etdiyi vaxt, yanına gəldim. Ummu Həbibə sarı boya qatışıqlı bir ətir, Xaluq (ətir) və ya başqa bir şey istədi. Ondan əvvəlcə bir cariyəyə, sonra isə öz yanağına sürtdü və belə buyurdu: “Allaha and olsun ki, mən ətirə elə bir ehtiyac duymuram, lakin Peyğəmbərin minbərin üzərində belə dediyini eşitdim: “Allaha və Qiyamət gününə iman etmiş qadına üç gündən artıq yas saxlamaq halal olamaz. Yalnız əri üçün dörd ay on gün saxlar”. Zeynəb:
412 “Sonra Zeynəb Binti Cəhşin qardaşı vəfat etdiyi zaman, yanına gəldim. Ətir istəyərək ondan üzünə sürtdü və belə buyurdu: “Allah and olsun ki, mən ətirə elə bir ehtiyac duymuram, lakin Peyğəmbərin minbərin üzərində belə dediyini eşitdim: “Allaha və Qiyamət gününə iman etmiş qadına üç gündən artıq yas saxlamaq halal olamaz. Yalnız əri üçün dörd ay on gün saxlar.” Sonra anam Ummu Sələmənin belə dediyini eşitdim: “Bir qadın Peyğəmbərin yanına gələrək belə dedi: “Ey Allahın Elçisi, qızımın əri vəfat edib və (ağlamaqdan) gözündən şikayət edir. Ona sürmə çəkə bilərəmmi?” Peyğəmbər: “Xeyr!” belə cavab verdi. Qadın bu istəyini iki və üç kərə təkrar etdi və hər dəfə də: “Xeyr!” deyə buyurdu. Sonra: “Bu iddə dörd ay on gündür. Halbuki, sizlərdən biriniz cahiliyyə dövründə (heyvan) təzəyi ilin sonunda atar və (matəmdən çıxardı)”. Ravi Humeyd deyir ki, Zeynəbdən: “Təzəyi ilin sonunda atardı, nə deməkdir?” deyə soruşduqda, o belə söylədi: “Qadın əri öldüyü zaman kiçik bir evə girər və ən pis paltarını geyərdi. Bir il keçənə kimi özünə ətir sürtməz və ya başqa təmizlik işləri etməəzdi. Bir ildən sonra isə, bir heyvan, eşşək və ya qoyun, yaxud da bir quş gətirilər və onu sıxa-sıxa bədəbinə sürtərdi. Əksər halda heyvan sıxılmaqdan ölərdi. Sonra çıxar və ona (heyvan) təzəyi gətirilər və onu atardı. Bundan sonra istədiyi ətiri və ya başqa bir şeyi sürtə bilərdi” dedi. (Buxari 5336, Muslim 3798, 3799, 1488, 1489)
951. Ummu Ətiyyə rəvayət edir ki, ölüyə üç gündən artıq yas saxlamaq bizə qadağan edilərdi. Yalnız ər üçün dörd ay on gün yas saxlamaq müstəsna idi. (Bu müddət ərzində) biz nə sürmə çəkər, nə ətirlənər, nə də rəngli paltarlar geyinərdik. Ancaq asbdan (Yəmən bürüncəyindən) başqa. Bizdən birimiz heyzdən təmizləndikdən sonra qüsl etmək istədikdə ona "kustu əzfar"dan 68
qadağan edilərdi”. (Buxari 5341, Muslim 3815, 938/67)
68 “Burada “kustu əzfar” deyildikdə buxur nəzərdə tutulur. Buxur, yandırıldıqda ətir saçan qatrandır.
413
Lənət Kitabı
414
952. Səhl İbn Səad əs-Saidi rəvayət edir ki, Uveymir əl-Əcləni, Asim İbn Ədiy əl-Ənsarinin yanına gələrək dedi: “Ey Asim, bir kişinin qadınının yanında başqa bir kişinin (zina etdiyini) gördüyü zaman onu öldürməsinə necə baxırsan? Siz də onu öldürərdiniz, başqa nə etsin? (Dörd şahidmi tapsın). Ey Asim, mənim üçün bunu Peyğəmbərdən soruş”. Asim bunu Peyğəmbərdən soruşdu. Peyğəmbər bu sualları bəyənməmiş və onu eyib etmişdir. Hətta Asimə Peyğəmbərdən eşitdikləri ağır gəlmişdi. Asim əhlinin yanına qayıtdıqda, Uveymir onun yanına gələrək ondan: “Ey Asim, Peyğəmbər nə söylədi?” deyə soruşduqda, Asim ona belə demişdir: “Sən mənə xeyir gətirmədin. Peyğəmbər sənin soruşduğun sualı bəyənmədi”. Uveymir: “Allaha and olsun ki, bunu ondan soruşmamış əl çəkməyəcəm” dedi. Uveymir yola düşərək gəlib insanların arasında Peyğəmbərin yanına çatdı və dedi: “Qadınının yanında başqa bir kişini gördüyü zaman onu öldürməsinə necə baxırsan? Siz də onu öldürərsiniz, başqa nə etsin?”. Peyğəmbər: “Artıq sən və zövcən haqda (ayə) nazil olub, get qadını gətir” deyə buyurdu. Səhl: “Mən insanlarla Peyğəmbərin yanında ikən onlar (ər və arvad) bir-birilə lənətləşdilər. Qurtardıqda Uveymir: “Ey Allahın Elçisi, mən onu (nigahım altında) saxlayacağam desəm, ona yalan demiş olaram” deyib, Peyğəmbər ona əmr etmədən zövcəsini üç talaq deyərək boşadı”. İbn Şihəb: “Bu, artıq (onların bu lənətləşməsi) lənət edənlərin sünnəti (adəti) olmuşdur” dedi. (Buxari 5259, 5308, Muslim 3816, 3818, 492/1)
415
953. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbərin lənətləşən (ər və arvad) haqda belə dediyini rəvayət edir: “İkinizində hesabı Allaha aiddir. İkinizdən biriniz yalançıdır. Sənin ona qarşı heç bir yolun (dəlilin) yoxdur. Kişi: “Ey Allahın Elçisi, bəs mənim (mehr olaraq verdiyim) malım nə olacaq?” deyə soruşdu. Peyğəmbər: “Sənin malın yoxdur! (Mal sənə aid deyil). Onun haqda dediyində (zina ittihamında) doğrusansa, bu malın onunla aranda halal etdiyin əlaqənin əvəzidir. Yox, yalan demisənsə, sənə bu mal ondan daha uzaqdır” deə buyurdu. (Buxari 5350, Muslim 3821, 1493/5)
954. İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbərin (zamanında) ər və arvabd arasında lənətləşmə oldu. Adm qadında doğulacaq uşağı rədd etmişdir, bunun üzərinə Peyğəmbər ər və arvad arasını arasını ayırmış və uşağı da qadına (anaya) verdi”. (Buxari 5315, Muslim 3825, 1494/8)
955. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbərin yanında lənətləşmədən zikr olundu. Asim İbn Adiy bu haqda (sərt) bir söz söyədi. Asim bundan sonra Peyğəmbərin yanından çıxdı. Sonra onun qövmündən bir nəfər gəlib şikayət etdi və dedi: “Arvadımla bir (yad) kişi olduğunu (gördüm)”. Asim: “Mən bu bəlaya yalnız öz sözümün (dilimin bəlasına) düşdüm” dedi. Həmən adamı Peyğəmbərin yanına aparıb və Peyğəmbərə qadını ilə (yad) kişi tutduğunu xəbər veridi. Bu adam sarı (dərili) idi, əti az (arıq), saçı düz və sallanan idi. Bu adamın arvadının yanında olduğunu iddia etdiyi adam isə cüssəli, qara və çox ətli (kök) idi. Peyğəmbər: “Ya Rəbbim! Bu məsələnin hökmünü bəyan et!” deyə buyurdu. Sonra o, qadın ərinin vəsf etdiyi kişiyə bənzər bir uşaq dunyaya gətirdi. Peyğəmbər onların ər və arvad arasında
416 lənətləşmə etdi. Bir nəfər məclisdə İbn Abbasa deyir: “Bu qadın, Peyğəmbərin: Əgər mən bir kimsəni dəlilsiz rəcm etsəydim bu qadını rəcm edərdim” buyurduğu qadın budur?”. İbn Abbas: “Xeyr, bu o, qadındır ki, İslam içində bu əməlini açıq edən idi” dedi. (Buxari 5310, Muslim 3831, 1497/12)
956. Muğira İbn Şöbə deyir ki, Sad İbn Ubadə deyir ki: “Əgər mən yad bir kişini öz arvadımla görsəydim onu qılıncla doğrayardım (iti tərəfilə vurardım)». Onun bu sözləri Peyğəmbər çatdı və o: “Sadın qısqanclığı (qeyrəti) sizi təəcübləndirirmi? Vallahi mən ondan da qısqancam, Allah isə məndən də qısqancdır (qeyrətlidir). Allah bu qısqanclığına görə açıq və gizli olan bütün çirkin əməlləri haram etmişdir. Allahdan daha çox dəlil sevən yoxdur. Bax, bunun üçün də bir çox müjdələyən və qorxudan Peyğəmbərlər göndərmişdir (Başqa rəvayətdə: Bax buna görə də Allah peyğəmbərlərini göndərmiş və kitablarını endirmişdir) Təriflənməyi Allahdan daha çox sevən bir kimsə yoxdur. Buna görə Uca Allah Öz nəfsini tərifləmiş və ona itaət edənlərə Cənnəti vəd etmişdir” deyə buyurdu. (Buxari 7416, Muslim 3837, 1499/17)
957. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, (bir dəfə) bir nəfər Peyğəmbərin yanına gəlib dedi: “Ya Rəsulullah, mənim (özüm də, zövcəm də ağ dərili olduğumuz halda) uşağım qara dərili doğuldu.” Peyğəmbər: “Sənin dəvələrin varmı?” Adam: “Bəli!” dedi. Peyğəmbər: “Nə rəngdədir?” deyə buyurdu. (Adam): “Qırmızıdır” dedi. Peyğəmbər: “Aralarında boz rəngli olanı varmı?” deyə buyurdu. (Adam): “Bəli” deyə cavab verdi. Peyğəmbər: “Hardandır onlar?” (Adam): “Ola bilsin ki, irsən keçmişdir.” Peyğəmbər: “Ola bilsin ki, sənin uşağına da irsən keçmişdir.” (Buxari 5305, 6847, Muslim 3839, 1500/18)
|