baġın” kimi təqdim olunub. Göründüyü kimi, adi səhvlər misraları mənasız söz
yığınına çevirmişdir. Bu cür səhvlər isə kitabda elə də az deyil.
1984-cü ildə Azərbaycan SSR-də “Yazıçı” nəşriyyatında Səhəndin “Sazımın
sözü” adlı kitabı işıq üzü görmüşdür. Fiolologiya elmləri namizədi R.Qəmbərqızı
tərtib edib çapa hazırladığı bu nəşrə ön söz və “Dədəmin kitabı”nın ilk altı bölümü
ilə yanaşı şairin bir neçə şeirini və mənzum məktublarını daxil etmişdir. Sonda çətin
başa düşülən sözlərin lüğəti verilmişdir. Kitab Səhəndin həmin dövrdə Sovet
Azərbaycanında tanıdılması və yaradıcılığının təbliği baxımından böyük əhəmiyyət
kəsb etsə də, bəzi qüsurlardan da xali deyildir. Belə ki, heç bir izahat verilmədən
bəzi şeirlərin ixtisarla dərc edilməsi, ikinci və üçüncü ərmağanların kitaba daxil
edildiyi halda birinci ərmağana yer verilməməsi bu baxımdan xüsusilə diqqəti çəkir
və oxucuda müəyyən suallar doğurur.
Təəssüflər olsun ki, kitabın 2006-cı ildə “Seçilmiş əsərlər” adı ilə çap olunmuş
ikinci nəşrində (“Şərq-Qərb”) həmin qüsurların aradan qaldırılması bir yana, onların
üstünə yeniləri də əlavə edilmişdir. Belə ki, “Fədailər marşı” [29/26], “Düşünmək”
[29/27] şeirləri yarımçıq, “Taleyimə sən bax!” şeiri yarımçıq və “Yasaq” adı ilə
[29/28] təqdim olunmuşdur. Kitaba daxil edilmiş “İkinci ərmağan”ın bir parçası isə
“Kükürd kibritilə hər axşamüstü” adı ilə ayrıca şeir kimi verilmişdir. Bütün bu
qüsurlar nəşriyyatda kitaba başdansovdu yanaşılmasına bariz sübutlardır.
Səhəndin vəfatından sonra onun əlyazmalarının demək olar ki, əsas hissəsi
nəşr və yayımlanmaq üçün dostu M.Fərzanəyə həvalə olunmuşdu. Lakin bütün
cəhdlərinə baxmayaraq, hörməli ədəbiyyatşünas uzun illər ərzində bu işi başa
çatdıra bilməmişdi. 1998-ci ildə Marağada “Səhənd əsərlərini nəşrə hazırlama
topluluğu” adlı bir təşkilat yaradılsa da, o da problemi həll edə bilmədi. Yalnız
2001-ci ildə M.Fərzanə “Dədəmin Kitabı”nı xaricdə – Stokholmda hər iki əlifba ilə
bir cilddə çap etdirməyə nail oldu. Əslində bu, Səhəndin şah əsərinin ana dilində
latın əlifbası ilə ilk tam nəşri idi. Lakin onu da qeyd etməliyik ki, bu nəşrin latın
əlifbası ilə verilmiş mətnində çoxlu sayda orfoqrafik səhvlərə yol verilmişdir.
Əgər belə demək mümkündürsə, Cənubda bir çox vətənpərvər ziyalının qoşul-
duğu və 30 il davam edən Səhəndin əsərlərini nəşretmə “marafonu”nu Bəhruz
İmani tamamlamışdır. O, 2003-cü ildə Təbrizdə “Əhtar” nəşriyyatında şairin 14.692
misradan ibarət olan iki cildliyini nəşr etdirmişdir [4]. Kitabda əsərlər “Sazımın
sözü”, “Qardaş andı”, “Dədəmin kitabı” və “Başqa şeirlər” başlıqlı bölmələrdə
verilmişdir.
2010-cu ildə nəhayət ki, Səhəndin bütün Azərbaycan ədəbi ictimaiyyətinin
həsrətlə gözlədiyi “Divan”ı işıq üzü gördü [3]. Şairin əsərlərinin nəşri və
öyrənilməsi tarixində bu nəşrin əhəmiyyətini ayrıca qeyd etmək lazım gəlir. Belə ki,
onun adları ədəbiyyatşünaslığa çoxdan məlum olan poemaları (“Xatirə”, “Araz”,
“Fərhad”) və şeirlərinin əksəriyyəti, o cümlədən fars dilində yazdığı beş şeiri ilə
Filologiya məsələləri – №5, 2014
370
oxucular ilk dəfə tam şəkildə məhz bu kitab vasitəsilə tanış olmaq imkanı əldə
etmişlər. Ona görə də “Divan”ı Səhəndin əsərlərinin həmin vaxtadək işıq üzü
görmüş ən mükəmməl nəşri hesab etmək olar.
Əlbəttə, bütün üstün cəhətlərinə baxmayaraq, “Divan” da qüsurlardan xali
deyil. Belə ki, şairin oxuculara yaxşı tanış olan bir sıra əsərlərinin – “Alqış”,
“Fədailər marşı”, “Keçmiş fədailərimizin yadı” və “Sovet gözəli” sərlövhəli
şeirlərinin, “Elimin dayağı, yurdumun fəxri” sərlövhəli mənzum məktubunun
“Divan”a daxil edilməməsini nəşrin siyasi konyunkturaya uyğunlaşdırılması və ya
senzura müdaxiləsinə məruz qalması kimi qiymətləndirmək olar. Elə “Şallaq”
şeirindəki aşağıdakı misraların ixtisarı da bunu sübut edir:
Quranları, İncilləri
Mollaların, keşişlərin
Vur başına! [29/17]
“Bir məzar boyunda yer sorağında” adlı şerin [3/110-115] kitaba həm də
“Qardaşım Valehin məktubuna cavab” [3/265-295] kimi müəyyən dəyişikliklərlə
daxil edilməsini də düzgün hesab etmirik. Bu, eyni əsərin bir nəşrə iki dəfə daxil
edilməsindən başqa bir şey deyil. Onu da qeyd edək ki, şeir özü 60 bənd olduğu
halda, məktub 109 bənddir. Bütün bu qüsurlar isə son nəticədə şairin yaradıcılığını,
ədəbi və siyasi görüşlərini bütöv şəkildə qiymətləndirməyə imkan vermir. Onu da
qeyd edək ki, naşir E.M.Sədiq “Divan”a fars dilində “Çənd kəlmə” (“Bir neçə
kəlmə”) sərlövhəli təqdimat, şairin həyat və yaradıcılığını əhatə edən “Qaraçorlu
elinin sağanaq buludu” sərlövhəli ön söz, doktor H.M.Sədiq isə “Fəlsəfi düşüncəli
və mübariz ruhlu şair” sərlövhəli giriş məqaləsi yazmışdır [3/11-22].
2012-ci ildə isə tanınmış şair və araşdırmaçı Səid Muğanlı Tehranda Səhəndin
“Qardaş andı” adlı daha böyük həcmli – 1074 səhifədən ibarət kitabını çap
etdirmişdir. Bu nəşrə şairin müxtəlif illərdə fərqli nəşrlərdə dərc olunmuş əsərləri ilə
yanaşı, M.Fərzanə, G.Səbahi, U.Barışmaz və S.Muğanlının şair haqqında məqaləlri
də daxil edilmişdir. Lakin “Səhəndin bütün şeirlərni əhatə edir” iddiası ilə
buraxılmış bu kitaba “Alqış”, “Fədailər marşı”, “Keçmiş fədailərimizin yadı” kimi
dərsliklərə daxil edilən şeirlərin daxil edilməməsi təəssüf doğurur.
Şairin 1974-cü ildə Azərbaycan KP MK-nın birinci katibi Heydər Əliyevə
ünvanlandığı “Elimin dayağı, xalqımın fəxri” sərlövhəli 13 bənddən ibarət mənzum
məktubunun “Səfər yarağı” (?!) adı ilə, həm də son 2 bəndinin ixtisarla dərc
olunmasının məntiqi də anlaşılmır. Belə ki, ixtisar olunan –
Bu gün millətimin dayağı sənsən,
Elimin çörəyi halalın olsun!
Dünyalar durduqca əsən dur, əsən!
Sənə göz dikmişdir bütün Vətənin! [29/60]
– misraları əslində ünvan sahibinin şairin düşüncəsindəki və qəlbindəki yerini
göstərir. Deməli, şeirin bu misralarsız çap olunması onu yalnız ünvasızlaşdırmır,
həm də mənasız hala salır. Digər tərəfdən, Səhəndin qəddar şah rejimi dövründə
yazdığı əsərin XXI əsrdə hələ də tam şəkildə çap edilə bilməməsi onun həyatını
Filologiya məsələləri – №5, 2014
371
həsr etdiyi mübarizənin bu gün də aktual olduğunu göstərir... Səhəndin əsərləri istər
Azərbaycan Respublikasında, istər Türkiyədə, istərsə də İranda ayrı-ayrı toplularda
da dərc olunmuşdur. Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Ədəbiyyat İnstitutunun
1988-ci ildə nəşr etdirdiyi “Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası”nın III
cildinə “Alqış”, “Fədailər marşı”, “Keçmiş fədailərimizin yadı” adlı şeirləri və
“Araz” poeması daxil edilmişdir [10/279-292]. Antologiyanın 1994-cü ildə nəşr
olunmuş IV cildində isə şairin “Qardaşım Əliağa Kürçaylıya” başlıqlı mənzum
məktubu və “Duxa Qoca oğlu Dəli Domrul” poeması dərc olunmuşdur [11/188-
190]. Professor Ali Kafkasiyalının tərtibatı ilə Ərzurum Atatürk Universitəsinin
2002-ci ildə nəşr etdiyi “İran Türk edebiyyatı antolojisi”nin VI cildinə Səhəndin
həyat və yaradıcılığı haqqında məqalə ilə yanaşı “Alqış”, “Fədailər marşı”, “Keçmiş
fədailərimizin yadı” sərlövhəli şeirləri, “Araz” poeması, “Qardaşım Əliağa
Kürçaylıya” başlıqlı mənzum məktubu və “Sazımın sözü”ndən “Duha Kocaoğlu
Deli Dumrul” poeması daxil edilmişdir [20/46-67]. Hər şeydən göründüyü kimi,
professor A.Kafkasiyalı bu bölməni hazırlayarkən Bakıda nəşr olunmuş “Cənubi
Azərbaycan antologiyası”nın III və IV cildlərindən, eləcə “Sazımın sözü”
kitabından bəhrələnmişdir. Səhənd irsinin nəşri və təbliği sahəsində İran İslam
İnqilabından sonra Tehranda professor Cavad Heyətin rəhbərliyi altında dərc olunan
“Varlıq” jurnalının xidməti ayrıca qeyd olunmalıdır. İlk nömrəsi 1979-cu ildə şairin
ölümündən sonra işıq üzü görən bu jurnal uzun illərdir ki, Səhənd mövzusunu daim
nəzərdə saxlayır, “çap olunmamış əsərlərindən nümumələr, xidmətlərini işıqlandı-
ran məqalələr nəşr etməklə yanaşı, diqqəti daim şairin ədəbi irsinə yönəldir, onun
yaradıcılığını tədqiq etməyə, obyektiv dəyərləndirməyə çağırır” [22/143]. Onu da
qeyd etmək lazımdır ki, jurnalın ilk nömrəsi tamamilə Səhəndin vəfatına həsr
olunmuş, cənublu ziyalıların, ümumiyyətlə, Azərbaycan xalqının bu böyük itkiyə
dərin üzüntüsünü əks etdirmişdir. Səhəndin əsərlərinin nəşri ilə bağlı ən təəssüf
doğuracaq məsələlərdən biri, bu günədək onun nə “Dədəmin kitabı” poemalar
silsiləsinin, nə də digər əsərlərinin əksəriyyətinin latın qrafikalı əlifba ilə akademik
nəşri bir yana, heç olmasa, onların mükəmməl bir nəşrinin də ortada olmamasıdır.
Ona görə də şairin əsərlərinin bir çoxu hələ də fərqli adlarla, bəzən də yarımçıq
şəkildə çap olunmaqdadır. Ümimiyyətlə, Səhəndin əsərlərinin nəşri məsələsindən
danışarkən bir amilə xüsusi diqqət yetirilməlidir. Belə ki, onların əksəriyyəti müəllif
redaktəsindən keçmədən (ölümündən sonra) dərc edilmiş və çox vaxt
əlyazmalarındakı sətri bölgüyə, dil və üslubuna əməl olunmamışdır. Şairin əsərləri-
nin sənətkarlıq məsələləri ilə bağlı mötəbər fikir söyləmək üçün belə
“əməliyyat”ların yaratdığı problemləri isə yalnız onları müəllifin öz əlyazmalarına
uyğunlaşdırmaqla – akademik nəşrini çap etməklə aradan qaldırmaq olar.
Ədəbiyyat
1. Azərbaycan” yurnalı, № 5, 1974.
2. Balaş Azəroğlu. Üç tale. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti, 6 aprel 1984.
3. Bulud Qaraçorlu Səhınd. Divan (hazırlayan E.M.Sədiq). Təbriz, 2010.
4. Bulud Qaraçorlu Səhınd. Əsərləri (hazırlayan B.İmani), Təbriz: “Şəms”,
1979, .
5.
Bulud Qaraçorlu Səhınd. Qardaş andı ( hazırlayan S.Muğanlı). Tehran, 2012.
Filologiya məsələləri – №5, 2014
372
6.
Bulut Karaçorlu Sehend. Dedem Qorqudun dilinden Qardaş andı-I-II ( basıma
hazırlayan D.Yıldırım). Ankara, 2002.
7.
Bulut Karaçorlu Sehend. Dedem Qorqudun dilinden Sazımım sözü-I-II
(basıma hazırlayan D.Yıldırım). Ankara, 2002.
8.
Bulut Karaçorlu Sehend. Sazımım sözü (basıma hazırlayan D.Yıldırım).
Ankara, 1980.
9.
Cavad Heyət. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinə bir baxış. Bakı: “Azərnəşr”,
1998.
10. Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası (III c.), Bakı: “Elm”, 1988.
11. Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası (IV c.), Bakı: “Elm”, 1994.
12. Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi (II c.). Bakı: “Qanun”, 2013.
13. Doktor Salamullah Cavid. O günün həsrətiylə (Xatirələr). s.78.
14. Esmira Fuad. Muhammed Hüseyn Şehriyar. “Peon kitab”. İstanbul”, 2014.
15. Fiktət Süleymanoğlu. Səhənd (Oçerk). Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi (II
c.). Bakı: “Qanun”, 2013.
16. Gəncəli Sabahi. Səhənddən xatirələrim. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti, 1
aprel 1983.
17. Gəncəli Sabahi. Səhənd həmişəlik həyata göz yumdu. “Varlıq” jurnalı, 1358,
№ 1.
18. http://www.ufukotesi.com/yazigoster.asp?yazi_no=20030721
19. İran türk edebiyyatı antolojisi, V c. Erzurum, 2002.
20. İran türk edebiyyatı antolojisi, VI c. Erzurum, 2002.
21. Mirzə İbrahimov. Dəli Domrul. “Ədəbiyyat” qəzeti, 17 aprel 1965.
22. Pərvanə Məmmədli. “Varlıq” jurnalında ədəbiyyat məsələləri. Bakı: “Elm”,
2000.
23. Rüstəm Əliyev. Şəhriyarla görüşlərim. “Şəhriyar” qəzeti, 5 noyabr 1979.
24. Sabir Nəbioğlu. Səhənd. Bakı: “Nurlan”, 2006.
25. Səhənd. Araz. “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti, 24 sentyabr 1982.
26. Səhənd. Dədəmin kitabı (redaktor M.Ə.Fərzanə). Stokholm, Durna och
Tribun. 2001.
27. Səhənd. Sazımın sözü. Tehran: “Şəms”, 1965.
28. Səhənd. Sazımın sözü (tərtib edən R.Qənbərqızı). Bakı: “Yazıçı”, 1984.
29. Səhənd. Seçilmiş əsərləri (tərtib edən Ruqiyyə Qənbərqızı). Bakı: “Şərq-
Qərb”, 2006.
30. Səməd Vurğun. Seçilmiş əsərləri, c. II. Bakı: “Şərq-Qərb”, 2005.
31. Şairlər məclisi. Təbriz, № 3-4, 1945.
32. “Varlıq” jurnalı, 1981, №1 (24).
Фикрет Сулейманоглу
Из истории издания роизведении Булуда Гарачорлу Сехенда
Резюме
Булуд Гарачорлу Сехенд (1926-1979) является одним из ярких предс-
тавителей тюркоязычной литературы и истории национального самосознания
в Южном Азербайджане. Он вошел в историю литературы Азербайджана как
поэт-патриот, имевший огромный поэтический талант и трагическую судьбу.
Его жизнь, творчество, общественно-политическая деятельность была тесно,
Filologiya məsələləri – №5, 2014
373
органично связана с национально-освободительным движением азербайд-
жанских тюрков Ирана в середине ХХ века.От 35-ти летнего литературного
творчества Сехенда до нас дошло его поэтическое наследие, состоящее почти
из 16 тысяч строк. Сехенд создал все свои произведения на родном языке,
исключение составляют несколько стихотворений, переводов и статей,
написанные на персидском языке. Сехенд был одним из ведущих поэтов,
сыгравших исключительную роль в процессе формирования модернистcкой
поэзии в расширении границ содержания и формы политической лирики в
Южном Азербайджане.В предлагаемой статье рассматриваются вопросы
публикации отдельных книг, произведения Сехенда в журналах и сборниках,
изданных в Азербайджанской Республике, Турции, Иране, Швеции.
Анализируется ряд различий и недостатков, в этих изданиях, привлекающих
наше внимание. Автор статьи отмечает, что необходимо академическое
издание произведений Сехенда, которое позволит исследователям глубоко
исследовать, анализировать творчество видного азербайджанского поэта.
Fikrat Suleymanoqlu
From the history of the publication of Bulud Garachorlu Sahand
’
s works
Summary
One of the brilliant personalities of the native literature history and national
consciousness in southern Azerbaijan Bulud Garachorlu Sahand (1926-1979) has
been included to our history of literature as a patriotic poet owned a great poetic
talent and a tragic destiny. All his life, his literary and socio-political activities are
related in part to the national freedom movement of Azerbaijani Turks in Iran in the
middle of the XX century. Nearly 16000 hemistiches of poetic heritage of Sahand
’
s
35 years literary activities has been kept as a keepsake in our literature. Besides of
his some poems, translations and articles that were written in Persian he wrote all
his works in his native language. Sahand also was a leading person in the formation
of the modern poetry in the South. The published issues of Sahand
’
s works printing
as a separate book, journal and collections in the Azerbaijan Republic, Iran, Turkey
and Sweden are being reviewed and the distinctions and shortcomings between
these editions are being appreciated in this article. The publication of the academic
edition of the poet
'
s works is the main work to investigate his literary activities
deeply.
Rəyçi: İslam Qəribli
filologiya üzrə elmlər doktoru
Filologiya məsələləri – №5, 2014
374
PƏRİXANIM MURADOVA
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin
İşlər İdarəsinin Siyasi Sənədlər Arxivinin şöbə müdiri
perixanum@gmail.com
FİRİDUN BƏY KÖÇƏRLİNİN PEDAQOJİ
FƏALİYYƏTİ
Açar sözlər: Pedaqogika, təhsil, maarifçilik, məktəb, ədəbiyyat, dil.
Ключевые слова: Педагогика, образования, просвещениe, школа,
литература, язык.
Keywords: Pedagogy, edication, enlightenment, school, literary, language.
Azərbaycan ədəbiyyatında görkəmli yerlərdən birini tutmuş böyük
tənqidşünas Firidun bəy Köçərli ədəbiyyatşünas, maarifpərvər, publisist olmaqla
yanaşı eyni zamanda çox gözəl bir pedaqoq olmuşdur. O bir ziyalı olaraq
Azərbaycan ədəbiyyatında öz sözünü demişdir. Firidun bəy Köçərlinin pedaqoji
fəaliyyəti Azərbaycan ədəbiyyatında öz dərin izini qoymuşdur. Azərbaycanın ədəbi
fikrinin inkişafında böyük xidmətləri olan ədəbiyyat, dil, fəlsəfə, tarix, iqtisadiyyat
və beynəlxalq siyasi hadisələr haqqında bir çox qiymətli əsərlər yazan Firidun bəy
Köçərli eyni zamanda, görkəmli pedaqoq olmuş, tədris və təlim-tərbiyə
məsələlərinə həsr edilmiş əsərlər müəllifi kimi tanınmışdır(1. s. 311).
Firidun bəy Köçərli peşə xatirinə dərs deməmişdir. O tədris və təlim-tərbiyə
məsələlərində canını fəda etmiş ziyalımız olmuşdur. Eyni zamanda pedaqoji
fəaliyyətə həsr olunmuş əsərləri ilə də məşhurlaşmışdı. F. b. Köçərlinin müəllimlik
fəaliyyəti 1885 -1920-ci illərə qədər olan dövrü əhatə edir. O bu illər ərzində
Azərbaycanın təhsil və maarif məsələləri ətrafında gedən bütün müzakirə bə
mübahisələrdə demək olar ki, fəal iştirak etmişdir. O müəllimlikdən əlavə həm də
bir nəzəriyyəçi kimi də fəaliyyət göstərmişdir. Tədris kitablarının hazırlanması,
dərsliklərin tərtib edilməsi və nəşrə göndərilməsi üçün hazır vəziyyətə gətirilməsi
işi birbaşa Firidun bəy Köçərlinin adı ilə bağlıdır. F. b. Köçərlinin böyük bir
müəllim nəslinin yetişməsində əməyi çox böyük olmuşdur.
F b.Köçərli yorulmadan çalışaraq 35 il pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olmuşdur.
Ümumiyyətlə F. b. Köçərlinin çox zəngin ədəbi irsi olmuşdur. Məktəblərin
açılmasında, şagirdlərin təhsilə cəlb edilməsində, gələcək nəslin savadlanmasında,
qadınlarımızın çadradan çıxaraq təhsilə yiyələnmələri üçün məsələlər qaldırır və bu
məsələlər ətrafında ara-sıra mübahisələr də edirdi. Öz peşəsinin vurğunu olan
böyük ədib, həyatını əsasən ədəbiyyatşünaslığa və pedaqoji fəaliyyətə həsr etmişdir.
Zaqafqaziya müəllimlər seminariyasını bitirdikdən sonra Firidun bəy Köçərli
Qafqaz tədris dairəsi popeçitelinin 14 iyun 1885-ci il tarixli qərarı ilə İrəvan
gimnaziyasına şəriət və tatar dili müəllimi təyin olunur. 1887-ci ilin 6 noyabrında
isə yenə popeçitelin 6801 № li qərarı ilə İrəvan gimnaziyası mürəbbisinin müavini
vəzifəsinə irəli çəkilir. 1886-cı ildən başlayaraq “əla və həvəslə” müəllimlik etdiyi
üçün demək olar ki, hər il mükafat alır. 1892-ci ilin 20 aprelində 1887-ci ilin 7
noyabrından hesab edilmək şərti ilə ona “Kollejiski sekretar” rütbəsi verilir. Belə ki,
Filologiya məsələləri – №5, 2014
375
bu illərdə ona “Titulyar sovetnik”, “Statski sovetnik” kimi rütbələr verilir. 1894-cü
ildə “Əla xidmətinə görə” üçüncü dərəcəli Stanislav ordeni ilə təltif olunur. 1895-ci
ilin oktyabr ayında isə Zaqafqaziya müəllimlər seminariyasının tatar şöbəsinə şəriət
müəllimi təyin edilir. Bundan sonra F. b. Köçərlinin pedaqoji fəaliyyətində yeni bir
dövr başlanır(1. s. 312).
Bütün bunlar Firidun bəy Köçərlinin əmək fəaliyyətini yüksək dərəcədə
həyata keçirdiyini, verilən tapşırıqların öhdəsindən layiqincə gəldiyini və vicdanlı
bir müəllim olaraq şagirdlərə bilik verdiyini göstərir. F. b. Köçərli təkcə pedaqoji
fəaliyyəti ilə kifayətlənməyirdi. O müxtəlif mətbuat orqanlarında tez-tez məqalələr
dərc etdirir, tərcümə işləri ilə məşğul olur və eyni zamanda dərsliklərin də nəşr
edilməsində çalışqanlıq göstərirdi. Həmin illərdə “Təlimi-lisani-türk” adlı dərsliyin
buraxılmasında da F. b. Köçərlinin böyük əməyi olmuşdur.
Firidun bəy Köçərlinin yaradıcılığı ilə yaxından tanış olduqda onun pedaqoji
fəaliyyətinin çox yüksək olduğunu, əsl müəllimə xas olan müəllimlik həvəsinin
olduğunu aydın görmək olur. O öz üzərində müntəzəm çalışır, öz məlumat dairəsini
genişləndirmək üçün başqa xalqların bir çox ədəbiyyatlarını mütaliə edirdi. Bunun
üçün Qori müəllimlər seminariyasının o dövr üçün çox zəngin olan kitabxanasından
istifadə edirdi. Firidun bəy Köçərlinin mütaliəsi təkcə bu kitabxana ilə məh-
dudlaşmayırdı. O, Azərbaycanın və Zaqafqaziyanın, demək olar ki, bütün bölgə və
rayonlarında yaşayan və əmək fəaliyyəti ilə məşğul olan həmkarları ilə məktublaşır
və dostlarından yeni ədəbiyyatlardan ona da göndərmələrini xahiş edirdi.
Yorulmadan çalışan F. b. Köçərli pedaqoji fəaliyyətini daha da genişləndirərək daha
da böyük müvəffəqiyyət qazanır.
Təhsil, təlim-tərbiyə Firidun bəy Köçərlinin ən vacib saydığı məsələlərindən
birincisi idi. Zaqafqaziya müəllimlər seminariyasında canını təhsilə, təlim-tərbiyə
işinə həsr edən Firidun bəy Köçərli, orada daha da yüksək vəzifəyə keçməyə səy
göstərirdi. Onun məqsədi sadəcə vəzifə tutmaq xatirinə yüksəlmək deyildi, yalnız
seminariyanın Azərbaycan şöbəsində olan nöqsanların düzəldilməsinə çalışmaqdan
ötəri idi. Firidun bəy Köçərli seminariyada çoxdan bəri arzuladığı vəzifəyə
müvəqqəti də olsa təyin olunur.
F. b. Köçərli Azərbaycanın istər ictimai, istər sosial, istərsə də siyasi həyatı ilə
maraqlanmış, millətinin çətin həyat tərzi, cəhalət içərisində yaşaması və başqa
millətlərdən çox geridə qalması bir vətəndaş kimi onu narahat edirdi. Bu səbəbdən o
ilk növbədə xalqın qəflət yuxusundan oyanması yolunda mübarizə apararaq,
millətinin maariflənməsi üçün çalışırdı.
Görkəmli pedaqoq F. b. Köçərli pedaqoji fəaliyyətində təkcə dərs deməklə
kifayətlənməmişdir. O, eyni zamanda savadlı, oxumuş, mədəni yeni bir nəslin
formalaşmasında məxsusi olaraq çalışır və bu yolda heç nədən çəkinməyərək
maariflənmə işini daha da geniş təbliğ edirdi. Ailələrlə, valideynlərlə mütəmadi
görüşən, onlarla söhbətlər aparan F. b. Köçərli sonunda qismən də olsa istəyinə nail
ola bilirdi. Ona belə ağır işində dayaq duran ömür-gün yoldaşı Badisəba xanım
həmişə köməklik göstərirdi.
Böyük bir müəllim nəslinin yetişməsində diqqətəlayiq işlər görən F, b.
Köçərlinin pedaqogikaya aid yazılmış “Didaktika haqqında” üç məktub və “Ümumi
pedaqogika” adlı əsər yazmışdır.
Filologiya məsələləri – №5, 2014
376
Öz peşəsinin vurğunu olan F. b, Köçərli pedaqoji fəaliyyətə başladığı ilk
vaxtlardan bu sahədə istedadını göstərərək yaxşı müəllim adını qazanmışdır.
Zaqafqaziya müəllimlər seminariyasında F. b. Köçərlinin həyatında yeni bir dövrün
başlanğıcı olur.
Gənc bir müəllimin düşdüyü yeni mühit onun həyatının formalaşmasında bö-
yük rol oynamışdır. Artıq tez-tez dövrü mətbuatda məqalələr dərc etdirən F. b, Kö-
çərli pedaqoji fəaliyyəti ilə yanaşı tənqidçilik, ədəbiyyatşünaslıq və s. Maarif-
ləndirici işlərlə də məşğul olur.
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində böyük tənqidşünas və pedaqoq kimi yadda
qalan F. b. Köçərli 1899 -1902-ci illərdə üçüncü dərəcəli müqəddəs Anna və ikinci
dərəcəli müqəddəs Stanislav ordenləri ilə və başqa mükafatlarla da təltif edilmişdir.
Görkəmli pedaqoq və maarifpərvər F. b. Köçərli 1910-cu ildə Qori müəllimlər
seminariyasının Azərbaycan şöbəsinə təlimatçı vəzifəsinə təyin olunur və uzun
müddət bu vəzifəni icra edir.
F b.Köçərli 1896-cı ildə Qori seminariyasına şəriət və türk dili müəllimi təyin
edilir. Buraya köçürülməsi ruhanilərə xoş gəlmirdi, çünki qorxurdular ki, “başı
şapkalı” molla sonralardan şeyxislamlıq iddiasına düşsün. Amma necə ki, aşağıda
görəcəyik, ruhanilərin zənni yanlış idi. Onun məqsədi bütün Qafqazda müəllimlər
hazırlayan seminariya məktəbində müəllimlik yerini tutmaq idi. Burada öz fikrini
tələbələr vasitəsilə həyata keçirə bilərdi, yəni milləti savadlandırıb tərbiyə verə
bilərdi. Odur ki, öhdəsinə götürdüyü bu ağır vəzifəni layiqincə aparırdı və ömrünün
axırına kimi bir müəllim sifəti ilə yaşadı. Halbuki, başqa köhnə müəllimlər kimi,
istəsə idi (özü üçün) faydalı bir vəzifə də ala bilərdi. Bunu Firidun bəy yapmadı və
yapanlardan da razı qalmazdı, çünki müəllimlik onun nəzərində ən müqəddəs bir iş
idi(2. s. 20).
O, şəriət dərslərini keçməklə heç də o dövrün mollaları və dindarları kimi
düşünməyirdi. Dininə böyük hörmətlə yanaşan ədibin düşüncələri tamamilə fərqli
idi. Baxmayaraq ki, o şəriət dərsi deyirdi bununla belə dinin bəzi məsələlərini onlar
kimi qəbul etmirdi. Yəni ilk növbədə millətin əməlli-başlı təhsilə yiyələnməsini,
qadınlarımızın savadlanmasını, hətta çadradan çıxmasını həyatın ən vacib
problemlərindən hesab edirdi. Bundan başqa Firidun bəy Köçərli dinin düzgün
təbliğ olunmamağından irəli gələn məsələləri görərək bunlara etirazlını bildirirdi.
Onun şəxsi arxivindən toplanmış məktublar əsasında hazırlanmış kitabında çox
maraqlı məqamlar vardır. Bir məqaləsində deyilir: Məsəla, müharibənin şəriət
nəzərincə zərərlərini göstərərək bir yerdə yəhudi peyğəmbərlərinin sözlərini zikr
edir: “Qılıncı sındırın, cüt qayırın, nizəni sındırın kotan və oraq qayırın...” (“Həyat”,
1905)(2. s. 22).
Bu dövrdə mütərəqqi ictimaiyyətin qadın təhsilinin genişləndirilməsi və
Azərbaycan qadınlarının həyata cəlb olunması uğrunda daha fəal çıxış etməyə
başladılar. Pedaqoq və publisist firidun bəy Köçərli yazırdı ki, yalnız təhsil
müsəlman qadınına ailəni dolandıran, tərbiyəçi və evdar xanım kimi layiqli yer
tutmağa imkan verə bilər( 9. s. 7).
Ədəbi irsin nəşri, ədəbiyyatşünaslıq elminin inkişafı üçün nəşriyyatın,
ədəbiyyatı intişar etdirən cəmiyyətin olmasını zəruri məsələlərdən sayan Yusif
Vəzir Çəmənzəminli Mirzə Fətəli Axundov, Həsən bəy Zərdabi kimi klassiklərin
Filologiya məsələləri – №5, 2014
377
çap olunub geniş xalq kütləsinə çatdırılmamasından şikayətlənirdi: “...Keçmişlərin
əsərləri çap olunmamış dururlar. Firidun bəy Köçərli kimi məqtədir bir ədib on beş
il zəhmət çəkib, üç cild “Azərbaycan türklərinin ədəbiyyat tarixi”ni vücudə gətirib.
Bunları çap etdirən yoxdur”. Bu kitabı bir əcnəbi yazsa, Avropada onun ilə böyük
ad qazanardı. Görəsən nə üçün bizim aramızda Firidun bəy Köçərli cənabları kimi
adamların əmələ gəlməsini şövq və həvəslə qarşılamırıq? ”(3. s. 254).
Firidun bəy Köçərli elm və maarifin insanın mənəvi inkişafında müsbət
təsirini göstərməklə bərabər qeyd edir ki, “elmsizlikdən və avamlıqdan müsəl-
manların ürəyinə qorxu bərk sirişt edibdir, cəhl və nadanlıq onları cürətsiz, hünərsiz
və bir növ üftadə, xar və zəlil edibdir(4. s. 71).
Firidun bəy Köçərlinin həyat və yaradıcılığını araşdırdıqda onun pedaqoji
fəaliyyətinin həyatının ayrılmaz hissəsi olduğunu görürük. Sözsüz ki, bu məhəbbət
ilk olaraq onun böyüyüb boya-başa çatdığı ailəsindən, eləcə də yaşadığı Şuşa
şəhərinin o dövrdəki mühitindən qaynaqlanmışdır. Atasının ədəbiyyata olan həvəsi
onun tanınmış şairlərin dövrəsində böyüməsi balaca Firidun bəyin gələcəyinin
formalaşmasında rol oynamışdır. Bir tərəfdən də özünün ağıllı, zəkalı olması buna
rəvac vermişdir.
Pedaqoji fəaliyyəti dövründə bir pedaqoq kimi artıq tanınan, məşhurlaşan
Firidun bəy Köçərlini hətta o zaman Tiflisin ali məktəblərinə mühazirələr oxumağa
çağırırdılar. Ona tapşırılan hər bir işi o şərəflə yerinə yetirirdi. Firidun bəy Köçərli
təkcə pedaqoji sahədə istedadlı olmamışdır, o eyni zamanda bir ədəbiyyatşünas,
folklorşünas, publisist və filosof kimi də ədəbiyyatsevərlərə yaxşı tanışdır. Pedaqoji
fəaliyyətində tələbələrə ən çox Azərbaycan dilinin estetikasını aşılayan Firidun bəy
Köçərli bu dilin dünya xalqları dilindən heç də geri qalmadığını, sadəcə dili
özünəməxsus formada işlədilməsinin və təbliğ olunmasını tövsiyə edirdi. O bir
pedaqoq olaraq ilk növbədə Vətənimizi və dilimizi sevməyi öz şagird və
tələbələrinə öyrədirdi. Bunu Firidun bəy Köçərlinin dərs dediyi tələbələrinin
yazdıqları xatirələrindən görmək olur. Görkəmli alimin daima Azərbaycan dilinin
üzərində çalışması, dil üslubunun zənginləşdirməyə, təkmilləşdirməyə çalışması
onun əsl pedaqoq olduğunun göstəricisidir. Firidun bəy Köçərlinin yaradıcılıq
fəaliyyəti ilə tanış olduqda bunun müəllimlikdən əlavə bir vətəndaşlıq borcu hesab
etdiyinin anlamına gəlmək olur. Firidun bəy Köçərlinin dərs dediyi tələbələrinin
əksəriyyəti sonralar özlərinin pedaqoji fəaliyyəti dövründə müəllimlərinin öyrətdiyi
yolla getməyə və bəzən ona bənzəməyə çalışırdılar. Bu da müəllimin tələbələr
yanında qazandığı məhəbbətindən irəli gələn bir hadisədir. Firidun bəy Köçərli
haqqında yazılmış xatirələrdən bunu aydın görmək mümkündür.
Müəllimlərə və məktəblərə bu qədər böyük mənalar verdiyi üçün
müəllimlərin və şagirdlərin də Firidun bəyə ürəkdən hörmətləri var idi. Firidun bəy
Qafqazın hər yerinin özünə vətən bilirdi və hər yerinə məhəbbəti var idi.
1910-cu il Firidun Köçərlinin pedaqoji fəaliyyətinin ən qızğın dövrlərindən
biri olmuşdur. Məsələn 1910-cu ildə çap etdirdiyi “cənab Şirvanskinin “Vətən dili”
dərsliyinə yazdığı resenziyaya dair ” adlı məqalədə, müəllifin bəzi iradlarının əley-
hinə çıxaraq, göstərir ki, birinci sinif üçün tərtib edilmiş dərslik, hər şeydən əvvəl,
sadə, anlaşıqlı, canlı və şirin dildə yazılmalıdır, dərsliyin şəkilləri mətn ilə tamamilə
uyğun olmalıdır(1. s. 315 -316).
Filologiya məsələləri – №5, 2014
378
Azərbaycan ədəbiyyatının zəngin tarixi, klassiklərimizin bu tarixi yaratması
məhz ədəbiyyatımızın dünya ədəbiyyatları içərisində tanınmasına səbəb olmuşdur.
Dilimizin poetikliyi, səlisliyi ədəbiyyat nümunələrimizin bir ana laylasını xatırladan
axıcılığı başqa xalqların tərəfindən də yüksək qəbul edilmişdir. Bunun təbliğində
sözsüz ki, müəllimlər böyük rolu olmuşdur. Ədəbiyyat elə-belə meydana
gəlməmişdir. Bu ədəbiyyatın yaranması yaşadıqları hər bir dövrdə mühitə uyğun
olaraq müəllimlərin çəkdikləri zəhmətlərin və fədakarlıqlarının sayəsində meydana
gəlmişdir. Məlumdur ki, istər mollaxanalar da ruhani dərsləri alan, istərsə də
ölkəsinin hüdudlarından kənarda təhsil alan və keçmişdən üzü bəri gələn klassik-
lərimizin hər birinin bu ədəbiyyatın əmələ gəlməsində rolu olmuşdur. Daha çox
əziyyəti isə bu yazıların, deyimlərin toplanaraq kitab halına gətirilməsində sözsüz
ki, görkəmli Azərbaycan ədəbiyyatşünası Firidun bəy Köçərlinin əməyi
danılmazdır. Bütün ömrünü ədəbiyyata, pedaqoji fəaliyyətə həsr edən ədibin bu gün
ki, ədəbiyyatımızda qoyduğu izi silinməzdir. Yəni yenə müəllimin zəhməti burada
da özünü göstərir.
F. b. Köçərlinin pedaqoji fəaliyyəti tənqidçiliyi ilə birləşirdi ki, bu da xalqın
səadəti, xoşbəxt, mədəni gələcəyi uğrunda ardıcıl mübarizə idi. Sonralar, Qori
seminariyasında Azərbaycan şöbəsi Qazağa köçəndə(1918) F. b. Köçərli
seminariyanın direktoru olur. Bütün səy və bacarığını milli ziyalıların yetişməsinə
sərf edir. Xalq şairi S. Vurğun, O. Sarıvəlli və başqaları bu zaman Firidun bəyin
tələbələri olmuşlar(5. s. 378).
Görkəmli pedaqoq Mehdixan Vəkilov öz xatirəsində qeyd edir ki, F. Köçərli
vətənini, xalqını və dilini böyük məhəbbətlə sevən vətənpərvər bir alim idi.
Ömrünün axırına kimi övladı olmayan Firidun bəy bütün məhəbbətini, mehr və
ülfətini, ümid və arzularını seminariyada oxuyan azərbaycanlı balalarına bağ-
lamışdı(2. s. 10).
Azərbaycan oxucuları Firidun bəy Köçərlinin təkcə pedaqoq kimi deyil, eyni
zamanda Azərbaycanın görkəmli ədəbiyyatşünası, tənqidçisi, folklorşünası,
publisisti və alimi kimi də tanıyırlar. O, topladığı ilk materiallar əsasında əvvəlcə
1895-ci ilin ortalarında “Tatarskiye komedii” adlı silsilə məqalələri çap etdirir.
1903-cü ilin ikinci yarısında isə “Azərbaycan türklərinin ədəbiyyatı” adlı kitabçası
da çapdan çıxır( 8. s. 11). Onun Azərbaycan ədəbiyyatı tarixinə verdiyi ən böyük
hədiyyəsi öz sağlığında 1903-cü ildə Tiflisdə nəşr etdirdiyi “Azərbaycan türklərinin
ədəbiyyatı” və 1925-ci ildə isə onun ölümündən 5 il sonra həyat yoldaşı Badisəba
xanımın nəşr etdirdiyi “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi materialları” kitabları
olmuşdur. Bu kitabın sonrakı nəşrlərdə “Azərbaycan tarixi materialları” adı
“Azərbaycan ədəbiyyatı” adı ilə əvəz olunmuşdur.
Firidun Köçərlinin vətəninə, millətinə olan məhəbbəti onun xalqı üçün qoyub
getdiyi qiymətli irsindən məlumdur. O dövrdə kitab nəşrinin çox çətinliklərlə
üzləşdiyini nəzərə alsaq Firidun bəyin bu yolda nə qədər əzab-əziyyət çəkdiyini
müəyyən edə bilərik. Maraqlısı budur ki, F. b. Köçərli bu əziyyətinin maddiyyat
tərəfini qətiyyən düşünməyirdi. Onun bir qeydində oxuyuruq “...Bu zəhmətlərimin
(oxu kitablarımın) çap olunmasından mənim niyyətim pul qazanmaq deyil, ancaq
ədəbiyyatımıza cüzi bir xidmət etməkdir” deyən təvazökar, vətənpərvər alimin uzun
Filologiya məsələləri – №5, 2014
379
illərdən bəri böyük zəhmət və çətinliklə yazıb, yaratdığı əsərini çap etdirə bil-
məməsi tərəqqipərvər Azərbaycan ziyalılarını çox düşündürürdü(6. s. 26).
Firidun bəy Köçərlinin pedaqoji fəaliyyəti çox şaxəli olmuşdur. Onun istər
tələbəlik illərindən, istər İrəvan gimnaziyasındakı fəaliyyətindən, istərsə Qori
müəllimlər seminariyasındakı fəaliyyətindən və nəhayət min-bir əziyyətlə əmələ
gətirdiyi Qazax müəllimlər seminariyasındakı fəaliyyətinin eynilik təşkil etdiyini
görərik. Görkəmli pedaqoqun bu illər ərzində vətənə, xalqa olan sevgisi nəinki
azalmamış, əksinə daha da artmışdı. Yüksək maarifpərvərlik nümayiş etdirən
Firidun bəy Köçərlinin haqqında yazılan xatirələrdən bunu aydın görmək müm-
kündür. Vətənpərvər, maarifpərvər və tərəqqipərvər olan Firidun bəy Köçərlinin ən
böyük arzusu yuxarıda sadaladıqlarımın həyata keçirilməsinə çalışması idi. O,
xalqını təhsilli, mədəni görmək üçün var qüvvəsini bu yola sərf etmişdir.
O hələ müəllimlik etdiyi vaxtlarda Azərbaycan xalqının klassikləri haqqında
materiallar toplamağa başlamışdır. Gələcək nəsillərin Azərbaycan klassiklərini
tanıması üçün zəhmət çəkmişdir. bu məqsədlə o, bir tərəfdən mövcud kitabxana və
arxivlərdən istifadə edir, digər tərəfdən isə ziyalılarla, ayrı-ayrı şeir, kitab həvəs-
karları ilə əlaqə saxlayır, lazım olan materialları toplayırdı. Bu gün də məktəblərdə
və ali təhsil müəssisələrində klassiklərimiz Nizami, Füzuli, Firdovsi, Sədi, M. P.
Vaqif, Q. Zakir, S. Ə. Şirvani, Sabir və başqaları haqqında məlumatlı olmağımız
Firidun bəy Köçərlinin və onun timsalında olanlarımızın zəhmətinin nəticəsidir.
Belə ziyalılarımız bəzən həyatları bahasına qadağan olunmuş mövzular ətrafında
gizlin də olsa tələbələrini maarifləndirməyə çalışmış və onlara kimliklərini
tanıtdırmağa səy göstərmişdilər.
Firidun bəy Köçərlinin övladı olmamışdır. Lakin o dərs dediyi bütün şagird
və tələbələrini öz övladı hesab edərək, ata qayğısı ilə yanaşmış və onları narahat
edən məsələlərin həllinə çalışmışdır. Bu səbəbdən də dərs dediyi tələbələri F. b.
Köçərlini ata kimi qəlbən sevmiş və ona hörmət etmişlər. Firidun bəy Köçərli hətta
seminariyanı bitirən tələbələrlə mütəmadi əlaqələr saxlayırdı və məktub vasitəsi ilə
onlara məsləhətlər verirdi. Onları ölkədə baş verən hadisələrdən kənarda
qalmamağı, bu hadisələr barəsində yazıb mətbuatda dərc etdirməyi də tövsiyə
edirdi(7. s. 369).
Firidun bəy, müəllimin yüksək pedaqoji hazırlığa malik olmasını, uşaq
psixologiyasına nüfuz etməsini tələb edirdi və köhnə məktəblər üçün səciyyəvi olan
“əti sənin, sümüyü mənim” prinsipini qəti şəkildə rədd edirdi. F. b. Köçərli
həmçinin pedaqoji fəaliyyət zamanı ədəbiyyatın, istər Azərbaycan ədəbiyyatının
istərsə də başqa xalqların ədəbiyyatının təbliğinə geniş yer verirdi(8. s. 6).
Firidun bəy Köçərlinin Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində həm publisist, həm
ədəbiyyatşünas, həm pedaqoq, həm də bir folklorşünas olaraq zəhməti çox
böyükdür. F. b. Köçərlinin yaradıcılığının öyrənilməyən tərəfləri hələ də öyrə-
nilməkdədir. Azərbaycanın görkəmli şəxsiyyətləri içərində Firidun bəy Köçərlinin
xüsusi yeri vardır. Ailə həyatında onu anlayan, onu hamıdan yaxşı başa düşən
ömür-gün yoldaşı Badisəba xanımın Firidun bəy Köçərli yaradıcılığında əvəzsiz
rolu olmuşdur. F. b. Köçərlinin yazdıqlarının ilk oxucusu və məsləhətçisi məhz
Badisəba xanım olmuşdur. Bacarıqlı tənqidçi, gözəl ədəbiyyatşünas və istedadlı
pedaqoq Firidun bəy Köçərlini ədəbiyyatsevərlər heç zaman unutmayacaqdır.
Filologiya məsələləri – №5, 2014
380
Ədəbiyyat
1. Kamal Talıbzadə: “Ədəbi irs və varislər”. Bakı, 1974, səh 317.
2. Firidun bəy Köçərlinin şəxsi arxivi. Bakı, 2006. s. 279.
3. Kamran Məmmədov: “Yusif Vəzir Çəmənzəminli ”, Bakı, 1981, səh. 263.
4.XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri. Bakı, 1979, s. 260.
5.Mir Cəlal, F.C. Hüseynov: “XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı ”, Bakı, 1974, səh.
390.
6.Firidun bəy Köçərli: “Azərbaycan ədəbiyyatı”. Bakı, 1978, səh. 596.
7.Ş. Nəzirli: “Qoridən gələn qatar”. Bakı, 2011, səh. 490.
8.Firidun bəy Köçərli: “Əsərləri”. Bakı , 2013, səh. 493.
9.Fərhad Cabbarov: “H. Z. A. Tağıyevin qız məktəbinin tarixindən”,
Bakı, 2011. səh. 390.
Периханум Мурадова
Педагогическая деятельность Ф. б. Кочарлинского
Резюме
Фиридун бек Кочарли занимает видное место в азербайджанской
литературе. Он являлся не только литературный критиком, но и хорошим
педагогом. Ф.б. Кочарли также был фольклористом. Ярким примером этому
служит его книга «Материалы по истории азербайджанской литературы».
Ф. Кочарли был интеллигентом и патриотом, любящим свой народ. Он
стремился к просвещению своего народа. К своим ученикам и студентам Ф.
Кочарли относился как к родным детям.
Dostları ilə paylaş: |