Microsoft Word utgan kunlar ziyouz com doc
Yüklə 0,74 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
162 xotinni uyingizga yo‘latmasinlar va chetdan kelgan taomni yemasinlar deb. Har holda yomondan xazar lozimdir”, deb yozar edi. Bu xatdan keyin Marg‘ilondan tiq etkan xabar bo‘lmadi va oradan ikki oylab fursat o‘tib ketdi. Shuning uchun Otabekning kunlari quyosh botib chiqg‘an sayin bir onglashilmovchiliqg‘a, qorong‘uliqg‘a kira borib, har soat achchig‘ va yo chuchuklig‘i noma’lum bir hol kechirib boshladi. Ba’zi kezlarda ul umid quchog‘ida shoshib qolar edi va ikkinchi vaqtda yaramas — qora xayollar bilan entikar edi. Umidlangan kezlarda: — Oy tuynukdan tubanroqda, bu kun bo‘lmasa erta— chimmati qo‘lida, paranjisi ustida, sarig‘mi, qorami atlas ko‘ynagi egnida darbozadan kirib kelgandek va o‘pkalangandek... Ikkinchi bir vaqtda kimningdir quyidagi gapini eshitar edi: — Ul o‘zining dushmanlarini o‘ldirish uchungina Marg‘ilong‘a qatnab yurg‘an ekan, hisobini tugatdi-da, bedarak ketdi, qoldi. Tuzukroq joyi chiqsa berib qolayliq Kumushni... umri ham o‘tib boradir. Ana shu qora xayol uni chindan yonib turg‘an bir o‘t ichiga tashlar va shu choq o‘zini muvoxazaga boshlar edi: «Men nega ikki yil sarson bo‘lib yurdim-da, bu sarsonlig‘ning natijasiga borib chiqg‘anda shunday ahmoq-liqqa tushdim?” der va Marg‘ilon yo‘lini ko‘zlar edi. Ammo endi unga Marg‘ilon borish o‘naqayi sira kelmas: «Men nega keldim- da, endi nega boraman va nima deb boraman? Qizingizni Toshkand olib tusharsiz deb ketkan edim... Siz olib tusha bermaganigizdan keyin o‘zim qaytib keldim deyaymi?” Otabek mana shunday chuchmal azoblar ichida keyingi kunlarini kechira boshladi. Oy to‘lmasdan Marg‘ilon qatnab turg‘uchi o‘g‘lini endi uch oylab qo‘zg‘almay qolishi uchun O‘zbek oyim eskicha yana quvonib ketdi. «Keyingi qildirg‘an issig‘-sovug‘im kor qildi shekillik, birato‘lasig‘a Marg‘ilonni tiliga olmayoq qo‘ydi. Endi xotinig‘a isib, mehmonxo-nada yotishni ham barham bersa... har nuchukda duodan qolmayliq”, deb Zaynabni domlanikiga qistar edi. Otabek keyingi vaqtlarda savdoga yurishni tark qilib qo‘yg‘ani uchun Hasanali ishsiz qolg‘an, uzun kun uyda bekor zerikkanlikdan hojiga aytib bir muncha dastmoya bilan guzardan baqqolliq do‘kon ochgan edi. Otabek ko‘pincha mehmonxonasidagi kutubxonadan uni-buni o‘qub o‘lturar, o‘qushdan zerikkan kezlarida Hasan-alining do‘koniga chiqar va guzardan ham zerikkandan keyin boshi og‘qan yoqlarg‘a, Salor bo‘ylarig‘acha ketar va gohi Chuqur qishloq tomonlarig‘a ham tushar edi. Ammo tushkani bilan burung‘icha ichmas, ikki-uch, ortib ketkanda to‘rt oyoq ila kifoyalanar, ko‘z o‘nglari oz-oz jimirlashkan, turlik xayollari bir muncha tarqalg‘an holda qaytar va lekin Hasanali ham uning bu kayfini juda siyrak seza olur edi. O‘tkan kun Chuqur qishloqqa tushkan edi. Asr vaqtlarida qaytib guzarga keldi-da, xayolat bilan Hasanali do‘koniga o‘lturdi. Otliq, yayov o‘tkinchilar to‘rt tomong‘a qatnab turardilar, uning bu kungi kayfi o‘tacharoq ketkan bo‘lsa kerak, ularni g‘ira-shira ko‘zga ilgandek qaraydir. Hasanali bir-ikki uni kuzatkandan keyin so‘radi: — Marg‘ilong‘a nega ketmay yuribsiz? Bu savoldan uning kayfi tarqalg‘andek bo‘lib, ko‘zlari moshdek ochildi. — Havsala yo‘q... — Qayin otangiz ko‘nsa, ko‘chingizni olib kelsangiz ham ma’qul edi qatnab yurg‘andan... — Qaydam... Ilgari shunday savol chog‘larida o‘zining yolg‘on javoblaridan juda xafalanar, Hasanaliga o‘tkan gaplarni birin-birin aytib bergusi va «manim uylanishimga sen sabab |