(dərindən ah çəkərək) Şən saraylar məğrur etməsin səni,
Düşün daim yoxsulların dərdini.
Uyma evlər yıxan kinli şahlara,
Acı köksləri yaxan ahlara,
(səsini yüksəldərək) Biz səni bəslədik, çalış, adil ol –
Haydı, yavrum, şanlı yol, uğurlu yol.
Səyavuş bu hikmətamiz nəsihətləri unutmur, əsərin axırına qədər qoynunda
boy atdığı köyü qəlbində yaşadır və el anasının qiymətli sözlərinə sadiq qalır.
Cavid, əsərin ikinci pərdəsində saray məmurlarının Bəlx qalasını tikən
kəndlilərlə amansız rəftarını təsvir edərkən ikinci məmurun dililə qanunsuz
əmrlər verən Keykavusun və onun şəxsində bütün qəddar xaqanların çirkin
simasını açıb göstərir:
İKİNCİ MƏMUR
