Açar sözlər: Əbülfəz Rəcəbli, ümumi dilçilik, alim, tədqiqatçı, professor.
MURAD ƏMƏNOV Bakı Dövlət Universiteti (magistrant)
MUXTAR HÜSEYNZADƏNİN ELMİ YARADICILIĞINDA AZƏRBAYCAN DİLİNİN MORFOLOJİ QURULUŞU Görkəmli türkoloq, Dövlət mükafatı laureatı (1974), Əməkdar elm xadimi (1980), professor Muxtar
Hüseynzadə Azərbaycan dilçiliyinin inkişafında və formalaşmasında əvəzsiz xidmətləri olan məhsuldar
alimlərdən biri olmuşdur. 1935-ci ildə elmi rəhbəri B.Çobanzadə tərəfindən Bakı Dövlət Universitetinin
Ümumi dilçilik kafedrasına dəvət olunan və orada 50 il fəaliyyət göstərən M.Hüseynzadə Azərbaycan
dilinin, demək olar ki, bütün sahələri üzrə: dil tarixi, nitq mədəniyyəti, əlifba, orfoqrafiya, terminologiya,
durğu işarələri, morfologiya, sintaksis sahələrinə dair tədqiqat işləri aparmışdır. M.Hüseynzadə qırxdan çox
elmi əsərin müəllifidir ki, onların arasında “Müasir Azərbaycan dili” kitabı daha mühüm yer tutur. Bu kitab
ali məktəblər üçün dərslik olaraq yazılmış və dörd dəfə nəşr edilmişdir. Kitabda ilk növbədə morfologiya
məsələlərindən danışılsa da, ilk nəşrlərdə Azərbaycan dilinin fonetikası, leksikası haqqında da məlumatlar
verilmişdir. Kitabın ikinci nəşrindən etibarən fonetika və leksika bəhsləri çıxarılmış yalnız morfologiya
məsələlərinə yer verilmişdir. Əsərin xarakterik xüsusiyyətlərindən biri də odur ki, müəllif dərslikdə
fikirlərini ifadə edərkən sitat gətirməmiş, əsas mənbə olaraq məhz dilin özünə, dil faktlarına müraciət
etmişdir. Kitabda müəllifin ayrı-ayrı nitq hissələri, xüsusilə feil və feildə tərz, təsirlilik-təsirsizlik
kateqoriyaları, qrammatik məna növləri haqqında fikirləri diqqəti cəlb edir. M.Hüseynzadə feildə tərz
kateqoriyasının olduğunu ümumiyyətlə qəbul etmədiyindən kitabda bu kateqoriyanın heç adını da
çəkməmişdir. Müəllifin feilin qrammatik məna növləri haqqında fikirləri də maraqlıdır. Belə ki, kitabın ilk
nəşrində feilin mənaca beş növü (məlum, məchul, qayıdış, qarşılıq-müştərək, icbar) göstərilsə də, sonuncu
nəşrdə isə qarşılıq-müştərək növ iki yerə bölünməklə bu say altıya çatdırılmışdır. Bundan əlavə, digər
morfologiya kitablarında verilən feilin şəxssiz növü haqqında bu kitabda danışılmamışdır. Qeyd edək ki,
müəllif Azərbaycan filologiyasında daha çox dilimizin morfoloji quruluşunun araşdırıcısı kimi tanınsa da, o,
Azərbaycan dilinin sintaksisi sahəsində də tədqiqat işləri aparmışdır. Belə ki, müəllifin “Təyini söz
birləşmələri” adlı monoqrafiyası türkologiyada bu mövzuya həsr edilmiş ilk əsərlərdən biridir.