«Qiymət müharibəsi» açıq formada yalnız o vaxtacan mümkündür ki, firma kütləvi istehsalın miqyasının genişlənməsi ilə əlaqədar əmtəənin maya dəyərini aşağı enməsi ehtiyatını hələ tükəndirməyib. Artıq bərabərlik yarananda qiymətin aşağı salınmasının istənilən cəhti ona gətirir ki, rəqiblər dəqiq bu cür reaksiya verirlər: fırmanın mövqeləri bazarda dəyişikliklərə davam gətirmir, lakin mənfəət norması aşağı düşür, əksər hallarda firmanın maliyyə vəziyyəti pisləşir, bu da əsas fondların yeniləşdirilməsində və genişləndirilməsində investisiya qoyuluşunu azaldır. Nəticədə istehsalın aşağı enməsi güclənir, gözlənilən nailiyyət və rəqiblərin sıxışdırılması əvəzinə gözlənilməyən var - yoxdan çıxma və müflüsləşmə başlayır.
Ona görə də, müasir zamanda elmi – texniki tərəqqi davam etdikcə, daha çox qiymətlərin aşağı düşməsi yox, onların qalxması müşahidə olunur: qiymətlərin artması çox hallarda əmtəənin istehlak xassəsinin artmasına adekvat olmur və bunu da inkar etmək mümkün deyil.
Qiymət rəqabəti əsas etibarı ilə autsayder-firmaların inhisarçılarla mübarizəsində tətbiq edilir. Lakin autsayderlərin inhisarçılarla açıq qiymət rəqabətinə girmək maliyyə - iqtisadi imkanları məhdud olduğundan risklidir. Bundan başqa, qiymət rəqabəti üsullarından bir qayda olaraq yeni əmtələrlə bazara daxil olmaq üçün, həmçinin qəfildən satış problemləri pisləşdiyi hallarda istifadə edilir. Birbaşa qiymət rəqabətinə getdikdə, firmalar yeni buraxdıqları və bazarda olan əmtələrinə qiymətin aşağı salınması (20-60%) haqqında geniş məlumat verirlər. Məsələn, 1982-ci ildə «Delta, General» yadasalan qurğuya qiyməti 68%, «Perkin-Elmere» isə 61% aşağı salmışdır. Bunu digər firmalar da etmişlər. Nəticədə qiymətin ümumi səviyyəsi 20 dollar aşağı enmişdir.