Bilal Həsənli Nazilə Abdullazadə

Heydərbabaya salam 
(poemadan parça) 
 
Bir uçaydım bu çırpınan yelinən, 
Bağlasaydım dağdan aşan selinən, 
Ağlasaydım uzaq düşən elinən, 
Bir görəydim ayrılığı kim saldı? 
Ölkəmizdə kim qırıldı, kim qaldı? 

---

185 
Heydərbaba, mərd oğullar doğginan, 
Namərdlərin burunların ovginan, 
Gədiklərdə qurdları tut boğginan, 
Qoy quzular ayın-şayın otlasın, 
Qoyunların quyruqların qatlasın. 
Heydərbaba, sənin könlün şad olsun, 
Dünya varkən ağzın dolu dad olsun, 
Səndən keçən tanış olsun, yad olsun, 
Deynə mənim şair oğlum Şəhriyar, 
Bir ömürdür qəm üstünə qəm qalar. 
M. Şəhriyar
 
 
Fəhlə əli 
Alovmu? 
Şimşəkmi? 
Bu necə sirdir? 
Alovda közərib, odda bərkiyib. 
Bilmirsən poladdır, bilmirsən dəmir, 
Poladlar sındırıb, dəmirlər əyib. 
Şaxtada köməşib, qarda büzüşməz, 
Nə tikan qanadar, nə iynə batar. 
Gecəni gündüzlə eyləyib əvəz 
Nəhəng qayaları baş-başa çatar. 
Yetişib köməyə, çatıb haraya, 
Ona bərk də tanış, boş da tanışdır. 
Qalxıb uzansa da, ulduza, aya, 
Özgə süfrəsinə uzanmamışdır. 
Ovcunda qaynayıb coşur bu əlin 
Zavod da, mədən də, torpaq da, su da. 
Qızılgül ətritək xoşdur bu əlin 
Benzin qoxusu da, neft qoxusu da. 
Həyatda qardaşım tək deyil mənim, 
Qardaş yol yoldaşım, iş qardaşımdır. 
Beş möhkəm barmağı elə bil mənim 
Arxamda dayanan beş qardaşımdır. 

---

186 
Bağlı qapıları açdıq bu əllə, 
Hikməti dərində, gücü dərində. 
Barıt ləkələri duyulur hələ 
Döyüş illərinin yara yerində. 
Məramı, məqsədi, əməyi təzə, 
Həyatı güldürər, dünyanı bəzər. 
Yer olmaq istəsə - Kürreyi-ərzə, 
Nur olmaq istəsə- Günəşə bənzər. 
Bir şair ömrünün qırışıqları 
Neçə yeni nəğmə, yeni əsərdir. 
Bir fəhlə əlinin kiçik qabarı 
Neçə geniş küçə, böyük şəhərdir. 
Bu əllə alışıb ocağım, közüm, 
Onsuz günüm, ayım, ilim üşüyər. 
Sinədə ürəyim, dodaqda sözüm, 
Ağızdan xəbərsiz dilim üşüyər. 
Yaratmaq arzusu, yazmaq əməli, 
Fikrimi, hissimi çulğayıb yenə. 
Sığarmı? 
Sığmazmı? 
Bir fəhlə əli 
Bir şair ömrünün nəğmələrinə. 
H.Arif