|
www.vivo-book.com
51
yarım saat sonra bir neçə professor məni oradan bayıra
çıxardılar.
– Sizin üçün otağımız var, Çinaski, – onlardan biri
mənə dedi, – qadın yataqxanasında.
– Qadın yataqxanasında?
– Hə, məni düz baĢa düĢdünüz, çox qəĢəng otaqdır.
... Onun söylədikləri düz çıxdı. Dördüncü mərtəbədə.
Professorlardan birisi bir az viski gətirmiĢdi. O biri
professor isə mənə qiraət üçün çek, üstəlik də bilet pulunu
verdi. Və biz oturub viski içə-içə söhbət eləməyə baĢladıq.
Mən huĢumu itirdim. Ayılanda yanımda artıq heç kim yox
idi, amma viskinin yarısı hələ qalırdı. Mən orada oturub
viski içə-içə düĢünməyə baĢladım: hey, sən Çinaskisən,
Çinaski – Əfsanə. Sənin öz imicin var. Ġndi sən qadın
yataqxanasındasan. Burada yüzlərlə qadın var, yüzlərlə.
Əynimdə paltar adlandırıla biləcək Ģeylərdən yalnız
qısa tuman və corablar vardı. Mən dəhlizə çıxdım və ən
yaxınlıqdakı qapıya yaxınlaĢıb onu döydüm.
– Ey, mən Henri Çinaskiyəm. Ölməz yazar! Qapını
açın! Sizə bir Ģey göstərmək istəyirəm!
| 
