|
www.vivo-book.com
285
– MƏNƏ ÖZ QADINLARIN HAQQINDA HEÇ NƏ
DANIġMA! – və yenə onu asfalta çırpdı.
Bundan sonra, Lidiya cəld maĢına oturdu və sürərək
uzaqlaĢdı. O gedəndən cəmisi on beĢ saniyə sonra polis
patrul maĢını gəldi.
– Narıncı rəngdə bir folksvagen idi. Ona Zibil deyirlər,
lap çənə oxĢayır. Onun dövlət nömrə-niĢanı yadımda deyil.
Amma nömrədəki hərflər DMN, DUMANLI sözündəki
kimi, baĢa düĢdünüzmü?
– Ünvan?
Onlara Lidiyanın ünvanını verdim…
ġübhəsiz ki, onlar Lidiyanı tutub geri gətirdilər.
Gətiriləndə onun arxa oturacaqda necə hönkür-hönkür
ağladığını da eĢitdim.
– YAXINA GƏLMƏYĠN! – maĢından düĢən
polislərdən biri dedi. O mənim arxamca gələrək evimə girdi.
Evə girən kimi ĢüĢə qırıntılarına baxdı. Sonra nədənsə fənəri
ilə tavana və tavandakı gipsdən hazırlanmıĢ yapmalara iĢıq
saldı.
| 
