The XXXVI International Scientific Symposium "Multidisciplinary Studies of the Turkish World" The 25 th of March 2023 ISBN: 978-605-72481-0-7 Eskishehir / Türkiye ---21---
Dünyaya sığmayıp taşan Türk’üm ben,
Gittikce büyüyen Turan’ımdan kork (Gültekin, 1999: 41).
Şair “Milli Mahnı” adlı eserinde varoluşunun gayesini vatana hizmet etmekle açıklar. Kendini
ülkesinin daimi askeri olarak görür ve milletinin hizmetçisi olarak niteler. Bütün benliğini istiklaline hediye
eder. Onun için ülkesi kendi canı dâhil olmak üzere diğer bütün her şeyden kutsaldır. Şair bu şiirinde vatanına
ve hürriyetine olan tutkusunu bir kez daha gururla tekrarlar:
Xudam
3
məni yaratdı,
Yoxdan var etdi.
İslam qoyub adımı,
Vətənə qurban etdi.
Türk oğlu, türk oğluyam,
Millət vətən quluyam.
Düşmənin qarşısında
Vətənin zor qoluyam.
Əsgərlikdir vəzifəm,
Hazıram cəngə gedəm.
Millət, vətən uğrunda
Qırmızı qanlar tökəm.
Qanlı kəfən boynumda,
Bazubəndim qolumda.
Zülfüqarım belimdə,
Allahu əkbər dilimdə.
Əlvida bacı, ana,
Dua edin siz bana
Xətər
4
tapsın
5
düşmənim,
Abad olsun vətənim. (Gültekin, 1999: 80).
“Türkün Semasından Kanlar Damlıyor” şiirinde de şair işgal altında olan yurduna duyduğu üzüntüden
kalbinin hasta olduğunu belirtmektedir. Azerbaycan semalarından kanların damladığını söyleyen Emin Abid,
yitip giden her canın ardından vatanın yeniden öksüz kaldığını dile getirir. Bu yüzden kalbine derman isterken
aslında kendisi için değil ülkesi için bir kurtuluş çağrısı yapar:
Bu bir səs deyir hər kəs, ey düşkün ellər,
Yaralandı qəlbim bir çarə istər.
Türkün səmasından qanlar damlıyor,
Könüllər titriyor, gözlər ağlıyor.
Öksüz Vətən artıq bayquş yuvası,
Sızıldıyor, axıra qvamı, xası.
Sinələr gül rəngli qanla bəzəndi,
Döşlər yarələrlə süslü düzəndi.
Yarələrə kılıc, xəncər soxulmaz,
Məlhəmlər yerinə zəhər qoyulmaz.
Koş öksüzə, kömək elə, dil yetir,
Bir şirindil, sınıq könüllər tikir (Gültekin, 1999: 96).
“Arxasız vətənə düşmən yaraşır” şiiri Emin Abid’in şüphesiz en dokunaklı şiirlerinden bir başkasıdır.
Yüce Türklüğü hak ettiği şana ulaşamamışken bir anda yerin dibine alçaltılmıştır. Bunun kederi şairin yüreğini
paramparça etmiştir. Kışı bile bahar olan can Azerbaycan’ının şimdilerde baharı hazana dönmüş, evleri viran
olmuştur, ölüm, yokluk ve acı memleketin dört bir yanında baş vermişken şairin ağlamaktan kan çanağı olan
gözleri susmayı kabul etmemektedir. Bütün bu acılara şahit olan şair bu zor zamanlarda memleketinin
öksüzlüğüne, kimsesizliğine de şahit olmuştur:
Ağlamaq istəyür qanlı gözlərim,
3
tanrı
4
zarar
5
bulsun
