81
ayıraraq, dünyanın transendent yaradıcısı ilə əlaqələndirirdi.
Beləliklə in-
san şəxsiyyəti müstəqil yüksək dəyər olmayıb, insan ilə Allahın ittifaqına
əsaslanırdı. Allahdan ayrılıqda, müstəqil götürülən insanın heç bir dəyəri
yox idi. Bundan fərqli olaraq intibah dövründə
insan yetişdiyi mühitdən
daha çox özünə, öz zənginləşən ruhuna və bədəninə arxalanırdı. Bu yol ilə
o transendent ən'ənənələrdən azad olmağa cəhd göstərirdi.
Intibah dövrü üçün səciyyəvi olan gözəlliyə pərəstişin özü də an-
troposentrizm ilə sıx əlaqəli olmuşdur
.
Təsadüfi deyildir ki, bu dövrdə
hər şeydən əvvəl gözəl insan sifəti və insan bədəni təsvir edən rəssamlıq
incəsənətin başlıca növünə çevrilmişdi. Botiçelli,
Leonardo da Vinçi, Ra-
fael kimi böyük sənətkarların şəxsində Renesans dövründə dünyanın bədii
qavranılması özünün zirvəsinə çatmışdı.
Beləliklə intibah dövründə ayrıca götürülmüş insan şəxsiyyətinin ro-
lu
çox-çox
artdı. Fərdin rəngarəngliyi,
özünəməxsusluğu və
təkrarolunmazlığı hər şeydən üstün tutulurdu.
Orijinallıq və başqalarına
bənzəməmək şəxsiyyətin böyüklüyünün ən mühüm keyfiyyəti hesab
olunurdu
. Buna görə də təsadüfi deyildir ki, çox vaxt şəxsiyyət anlayışının
məhz bu dövrdə yarandığı qeyd olunur.
Intibah dövrünün
şəxsiyyət
anlayışında digər bir yeni keyfiyyət- öz hərəkəti üçün cavab vermək,
Dostları ilə paylaş: 
