______________Milli Kitabxana_____________
144
qaçır və öz-özünə deyinirdi:
- Görəsən o nə vaxt sahilə çıxacaq ki, mən onu yeyim.
İt ziyafətə gəldi, lakin sümük qalıqlarını görüb deyinərək
uzaqlaşdı:
- İndi mən gedəcəyim yerdə mənim üçün daha çox yem
tapılar.
Qancıq it iftixarla deyirdi:
- Mənim üçün fərqi yoxdur, balalarım (küçüklər) kürəndir,
yaxud xallı; onsuz da mən onların hamısını istəyirəm.
Doqquz canavar (qurd) və onuncu bir neçə qoyunu birgə
parçaladılar. Onuncu canavar tamahkar imiş. O, hiylə ilə dedi:
- Mən (cəmdəyi) sizin üçün bölüşdürürəm. Sizin sayınız
doqquzdur, qoy bir qoyun (cəmdəyi) sizin payınız olsun. Mən isə
təkəm, qoy doqquz qoyun (cəmdəyi) mənə çatsın, bu da mənim
payım olar.
Tülkü vəhşi öküzün dırnağını basdaladı və soruşdu:
- Səni çox incitmədim ki?
Tülkü özünə ev tikə bilmədi, buna görə dostunun evinə fateh
kimi gəldi.
Tülkü əlində ağac gəzişir və deyirdi:
- Görəsən, kimə ilişdirim?
Tülkü əlində rəsmi sənəd düşünürdü:
- Görəsən, nə tələb eləyim?
Tülkü Enlildən vəhşi öküz buynuzu arzuladı. Ona vəhşi
öküz buynuzu qoyuldu. Lakin külək qopdu, yağış yağdı, tülkü öz
yuvasına girə bilmədi. Səhərə yaxın soyuq şimal küləyi, qara
buludlar və leysan tülkünü yaxalayanda o dedi:
- Qoy səhər açılsın...
Pişik çox götür-qoy edir, manqusta isə fürsəti fövtə vermir.
Evdə olan yeməyi manqust udur. Mənə bir şey qalırsa, onu
da yadelli gəlib məhv edir.
Mənim manqustum ancaq piylənmiş yeyir, pivə, yaxud sarı
yağ üçün heç yerindən belə tərpənmir.
Ey şir, sıx cəngəllik sənin müttəfiqindir.
Şir cəngəllikdə donuzu yaxaladı və deyinə-deyinə onu
parçalamağa başladı: «Sənin ətini hələ heç dadmamışam, amma
|